The Great Ace Attorney Chronicles | Review

11:00 20/8/2021 - Πηγή: Game Over

Η αλήθεια είναι ότι ο γράφων παρέλαβε τον κωδικό για το review του The Great Ace Attorney Chronicles με μια κάποια απροθυμία. Η διάχυτη… “japan-ίλα” του, που έβγαινε ακόμα και από τον τίτλο του παιχνιδιού, και το visual novel είδος του, σε συνδυασμό με τον πρωτοφανή καύσωνα που πλήττει την χώρα μας αυτό το καλοκαίρι, επέφεραν μια αίσθηση του τύπου «ποιός μπλέκει τώρα;». Έτσι, παρά το καθιερωμένο background

research για κάθε τίτλο πριν το review του, αυτή τη φορά ο υποφαινόμενος προχώρησε στους τίτλους αρχής του παιχνιδιού χωρίς να γνωρίζει σχεδόν τίποτα σχετικά με το τι εστί.

Κι όμως, δεν χρειάζεται πολύ χρόνο κανείς για να καταλάβει, ακόμα και αν δεν γνωρίζει την ιστορία του, ότι το The Great Ace Attorney Chronicles δεν αποτελεί το κλασικό, niche, indie, visual novel adventur-άκι, αλλά αντιθέτως πρόκειται για μια μεγάλη και σοβαρή παραγωγή, με πολλή δουλειά και μεράκι από πίσω. Το τελικό αποτέλεσμα οδηγεί σε έντονες δικαστικές αναμετρήσεις προς αναζήτηση της αλήθειας. Κάπως έτσι θα προσεγγίσουμε και εμείς αυτόν τον τίτλο – ως μέρος μιας αναμέτρησης μεταξύ του συνήγορου υπεράσπισης Naruhodo (Δημήτρη Αγγέλου) και του εισαγγελέα Van Zieks (Κώστα Παπαμήτρου), που θα οδηγήσει σε ασφαλή -ελπίζουμε- συμπεράσματα για την αξία της εν λόγω συλλογής.

Η αγόρευση του Ryunosuke Naruhodo

Αγαπητοί ακροατές.
Σεβαστό δικαστήριο.
Θα ήθελα να ξεκινήσω με μια διαπίστωση. Το Great Ace Attorney είναι ένα, κάπως διαφορετικό adventure, καθώς ως πρωταγωνιστή έχει έναν δικηγόρο που ταξιδεύει από την Ιαπωνία προς την Αγγλία και το Λονδίνο και ως θέμα του τις διάφορες δικαστικές διαμάχες τις οποίες ο πρώτος καλείται να κερδίσει. Πρόκειται για ένα visual novel κατά κύριο λόγο, αλλά με μπόλικα adventure στοιχεία. Η δράση του περιορίζεται, εκτός από επιλογές απαντήσεων στους διαλόγους, σε στατική επεξεργασία αντικειμένων-χώρων με σκοπό την εύρεση στοιχείων και προφανώς η κύρια attraction του είναι η γραφή και η πλοκή του.

Ωστόσο, το πρώτο πράγμα που «χτυπάει» στο μάτι, ξεκινώντας το Great Ace, είναι τα production values της σειράς· τουτέστιν ο σχεδιασμός και τα γραφικά του. Είναι ένα παιχνίδι καλοσχεδιασμένο, με εξαιρετική λεπτομέρεια σε κάθε γωνιά του. Από τα menus μέχρι τους χαρακτήρες που προελαύνουν στις οθόνες, και από το interface των επιλογών μέχρι τα background themes του Βικτωριανού Λονδίνου, η σχεδίαση είναι αριστοτεχνική και η χρωματική παλέτα που την συνοδεύει, με επιλογές έντονων και ζωηρών τόνων, ταιριάζει υποδειγματικά στο ύφος και την διάθεση του παιχνιδιού.

Αυτό, μάλιστα, προέρχεται από κάποιον που δεν συμπαθεί ιδιαίτερα την anime αισθητική. Όταν, μάλιστα, έγινε αντιληπτό ότι η έκδοση αποτελεί συλλογή των δύο παιχνιδιών που έχουν κυκλοφορήσει αρχικά τα 2015 και 2017 σε Nintendo 3DS, η έκπληξη ήταν ακόμα μεγαλύτερη, με τη δουλειά που έχει πέσει στη μεταφορά και τον «εκσυγχρονισμό» των τίτλων, να τα κάνει σε σημεία αγνώριστα σε σχέση με τις original κυκλοφορίες.

Γενικότερα, το The Great Ace Attorney Chronicles, παρά τον εκ φύσεως αργό ρυθμό του ως visual novel δημιουργία, στοχεύει σε μια fast-paced εμπειρία, με στιγμές έντασης και κλασικά courtroom drama κρεσέντα, κάτι που υποβαστάζεται εξαιρετικά αποτελεσματικά τόσο από την ζωντανή εικόνα που ο παίκτης βλέπει στην οθόνη του (έντονα χρώματα, visuals χαρακτήρων, σκηνικά κ.α) όσο και από τον ηχητικό τομέα του, ο οποίος βρίσκεται σε εξαιρετικά επίπεδα.

Τα ηχητικά εφέ είναι πολλά και διαφορετικά (από το χτύπημα ενός τραπεζιού μέχρι τους ήχους από το ξαφνικό σάστισμα ενός χαρακτήρα) ενώ χρησιμοποιούνται συχνά για την διατήρηση της έντασης και της ροής των μεγάλων και συνεχόμενων κειμένων του διαλόγου. Αντίστοιχα, πολύ καλή δουλειά κάνουν και τα μουσικά θέματα που ντύνουν την εμπειρία, με ποιοτικά κομμάτια εναρμονισμένα στο vibe κάθε περίστασης. Παρόλα αυτά, μια λίγο μεγαλύτερη ποικιλία σε αυτά θα ήταν ευπρόσδεκτη και καλοδεχούμενη.

Καλά όλα αυτά, όμως ας μην κρυβόμαστε, το «κύριο πιάτο» που έχει να σερβίρει ο τίτλος δεν είναι άλλο από το κείμενο και τη γραφή του. Ένας τίτλος τέτοιου είδους ζει και πεθαίνει στην κυριολεξία με την ικανότητά του να «κρατήσει» τον παίκτη, παρά τις δεκάδες χιλιάδες γραμμές διαλόγου που θα διαβάσει κατά τη διάρκειά του.

Σε αυτό το σημείο, βέβαια, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και να εξετάσουμε το εξής γεγονός: τα δύο αρχικά παιχνίδια της σειράς Great Ace Attorney κυκλοφόρησαν αποκλειστικά στην Ιαπωνία, συνεπώς, το πρώτο και μεγαλύτερο στοίχημα της σειράς ήταν το localization της στην αγγλική γλώσσα. Αναφέρεται ο όρος «στοίχημα», διότι πρακτικά στην προκειμένη δεν μιλάμε για μια απλή μεταφορά κειμένου από μια γλώσσα σε μια άλλη, αλλά για την επαναπροσαρμογή όλου το νοήματος και των ιδιαιτεροτήτων της γραφής.

Τo wordplay, ο χαρακτήρας και το ύφος των κειμένων του τίτλου, είναι όλα δημιουργημένα βάσει μια εντελώς άλλης νοοτροπίας, και οι παρεμβάσεις για την μεταφορά ελλοχεύουν άμεσο κίνδυνο για την αλλοίωση των παραπάνω στοιχείων. Ειδικά, αναλογιζόμενοι το γεγονός ότι παιχνίδι διακατέχεται από έντονη διάθεση για χιούμορ και αυτοσαρκασμό, είναι εύλογο η όλη διαδικασία να απαιτεί προσοχή και δημιουργικότητα.

Από την μεριά μας, αν και δεν μπορούμε να συγκρίνουμε το αποτέλεσμα άμεσα με την αρχική, ιαπωνική έκδοση για ευνόητους λόγους, μείναμε αρκετά ευχαριστημένοι από τη γραφή του παιχνιδιού. Πέραν της πλοκής και της γραφής με τα οποία θα ασχοληθούμε στη συνέχεια, το χιούμορ της σειράς ήταν αξιοπρεπές και ευφάνταστο. Η σάτιρά της βασίζεται αρκετά στη σύγκριση και τις διαφορές Δύσης- Ανατολής, ενώ η σειρά, υπό το αφελές και παρθένο βλέμμα της ιαπωνικής κουλτούρας, αντιμετωπίζει κάπως περιπαικτικά τα στεγανά και τα κλισέ της αντίστοιχης Δυτικής.

Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η ύπαρξη ενός βασικού χαρακτήρα της σειράς, που υποδύεται έναν ξακουστό detective με όνομα Herlock Sholmes (wordplay με το όνομα του γνωστού ντετέκτιβ- ήρωα Sherlock Holmes, αλλά και double entendre με τις γερμανικές λέξεις Herr Lock Sholmes), και τον οποίο το παιχνίδι παρουσιάζει κάπως γκαφατζή ενώ οι υπόλοιποι χαρακτήρες προσφωνούν με ψήγματα ειρωνείας ως “the great detective”.

Αναφορικά με την πλοκή, τα πράγματα είναι σε εξαιρετική μοίρα. Παρά το ότι ένα παιχνίδι με τέτοια θεματική, πράγματι, δεν είναι για όλα τα γούστα, καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον του παίκτη και να τον εισάγει ομαλά στο premise του. Με λίγα λόγια, το The Great Ace Attorney Chronicles καταφέρνει να κάνει το niche concept του ελκυστικό και να μετατρέψει την ιδιαίτερη θεματική του ως ενδιαφέρουσα εναλλακτική εμπειρία. Μέσω της ενδιαφέρουσας πλοκής, που δένει τον παίκτη με τους χαρακτήρες, και των καλοστημένων υποθέσεων που εκτυλίσσονται στα ψηφιακά δικαστικά έδρανα, υπάρχουν στιγμές που η ένταση και η ροή πιάνει ρυθμούς action παιχνιδιού και οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη σε καταιγιστικούς ρυθμούς.

Σε στιγμές σαν αυτές, όπου ο παίκτης «καταπίνει» τις γραμμές του κειμένου για να παρακολουθήσει τη συνέχεια, τo παιχνίδι λάμπει μεγαλοπρεπώς και αναδεικνύει όλους τους λόγους που έχει κανείς να το δοκιμάσει. Παράλληλα, τα adventure στοιχεία διασφαλίζουν ότι ο παίκτης παίζει πράγματι ενεργό ρόλο στην ιστορία και δεν είναι απλά θεατής.

Η ενεργοποίηση και η συμμετοχή μας γίνεται μέσω διαφόρων gameplay στοιχείων. Ένα βασικό εξ αυτών είναι η διασταύρωση των καταθέσεων των μαρτύρων και ο εντοπισμός αντιφάσεων σε αυτές. Στις αρχικές υποθέσεις τα λάθη και τα ψέματα είναι φανερά, όσο το παιχνίδι, όμως προχωρά, η πολυπλοκότητα αυξάνεται και οι αναγνώσεις των καταθέσεων θα χρειαστεί να είναι πολλές και επανειλημμένες για να βρείτε τον «λάκκο της φάβας». Μάλιστα, με ένα εξόχως ευφάνταστο τέχνασμα, εισάγεται και η δυνατότητα να οδηγούμε σε αντιπαράθεση τους ενόρκους μεταξύ τους, προσθέτοντας περισσότερες συγκινήσεις και ενδιαφέρον σε μια ήδη ενδιαφέρουσα εξέλιξη της ιστορίας.

Ακόμα, καίριο τμήμα του gameplay είναι η εξέταση αντικειμένων, χώρων και ατόμων για την εύρεση κάποιου αποδεικτικού στοιχείου. Σημασία, βέβαια, δεν έχει μόνο η εύρεση στοιχείων/ αντιφάσεων κ.ο.κ., αλλά και η σωστά συγχρονισμένη παρουσίασή τους στο ακροατήριο, λεπτομέρεια που μπορεί να ταλαντεύσει εύκολα το ζύγι ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία. Πρόκειται για ευρηματικές προσθήκες που καταλήγουν να πρωταγωνιστούν, καθώς αποτελούν το πιο ενεργό κομμάτι που μπορεί να εμπλακεί ο παίκτης με το παιχνίδι.

Στον αντίποδα όμως, όταν οι προσθήκες αυτές αργούν να εμφανιστούν, υπάρχουν στιγμές όπου το κείμενο γίνεται εχθρός του παιχνιδιού και ρίχνει την ποιότητά του. Κοιλιές είναι φυσιολογικό να υπάρχουν σε ένα visual novel, αλλά όταν αυτές προκύπτουν από ανούσιες φλυαρίες και παραπάνω γραμμές κειμένου από αυτές που χρειάζονται, τότε είναι πραγματικά κρίμα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που, ενώ είχαμε σκεφτεί/ εντοπίσει τη λύση για ένα πρόβλημα, είμασταν αναγκασμένοι να παρακολουθήσουμε ένα αναμάσημα του γενικότερου context από τους χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν στην σκηνή.

Είναι σεβαστό, ότι η συχνή ανακεφαλαίωση της κατάστασης μέσα από έναν μονόλογο-φωναχτή σκέψη του χαρακτήρα είναι ένα γενικότερο κομμάτι της anime φιλοσοφίας αλλά όταν στο δι’ ταύτα δεν παρεμβάλλονται σκηνές δράσης, τότε η φλυαρία αρχίζει και κουράζει.

Βέβαια, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στον τίτλο το άνετο και φιλικό interface του, το οποίο επιτρέπει διάφορες ευκολίες όπως το skip της σταδιακής εμφάνισης του κειμένου μέσω του εφέ της πληκτρολόγησης και την εμφάνιση ολόκληρης της πρότασης, χάριν συντομίας, με το πάτημα ενός κουμπιού, ή τη δυνατότητα πολλαπλών save και load της προόδου ανά πάσα στιγμή. Αυτονόητο για πολλούς αλλά δυστυχώς όχι πάντα δεδομένο για το σύνολο των παιχνιδιών.

H ένσταση του εισαγγελέα Van Zieks

Εντιμότατε κύριε πρόεδρε.
Σεβαστό δικαστήριο.
Ακούσαμε με μια σχετική ψυχραιμία τα λεγόμενα του σπουδαγμένου Ιάπωνα (Nipponese) φίλου μας όσον αφορά στο σχηματισμό της άποψής του αναφορικά με το παιχνίδι. Δεν θα διαφωνήσουμε μαζί του στο κομμάτι της φλυαρίας. Αυτό, άλλωστε, αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα τίτλων του είδους, σε μια προσπάθεια να γίνουν οι χαρακτήρες πιο συμπαθείς, πιο οικείοι, πιο ταυτόσημοι με τους παίκτες.

Χαιρόμαστε που ο συνήγορος υπεράσπισης εξ Ανατολών αναγνωρίζει τη δυναμική του τίτλου. Ελπίζουμε, την ίδια στιγμή, να αναλογιστεί τη μακρόχρονη πορεία της σειράς και την εξελικτική κατεύθυνση που ακολούθησε. Θυμίζουμε στο αξιότιμο δικαστήριο ότι η σειρά Ace Attorney έχει περάσει διάφορα στάδια διακυμάνσεων ανάμεσα στην τελειότητα και τη μετριότητα. Ο δημιουργός της σειράς, Shu Takumi, αναγκάστηκε πολλάκις να παραχωρήσει τη δημιουργική του φαντασία και πέννα στα χέρια ομάδας συγγραφέων της Capcom, με το τελικό αποτέλεσμα να ποικίλλει.

Εν τούτοις, η επιστροφή και μόνο του δημιουργού στο αφηγηματικό κομμάτι λέει από μόνο του αρκετά. Η γραφή του Takumi είναι μια γραφή ανατροπών. Μας έδειξε πως, ακόμα και οι νεκροί, εν τέλει δικαιώνονται. Μας έδειξε πως δύο εντελώς άγνωστοι χαρακτήρες ενώνονται με τα αόρατα αλλά ισχυρά δεσμά της οικογένειας. Σε ένα spinoff μάς έδειξε πώς ένας ολόκληρος, μαγικός κόσμος, εν τέλει, χάνει τη μαγεία του, καταφέρνοντας όμως να αφήσει τους κατοίκους του ικανοποιημένους και με το παραπάνω.

Και τώρα, έρχεται να κάνει την υπέρβαση. Μια υπέρβαση που ξετυλίγεται αργά, αλλά συναρπαστικά, βάζοντας όλα τα κομμάτια στη θέση τους για εκείνη την τελευταία υπόθεση – την υπόθεση που έρχεται για να ανατρέψει ακόμα μια φορά όλα όσα ξέραμε, διατηρώντας ζωντανό το μοτίβο της ολικής ανατροπής (turnabout), για το οποίο διατηρεί τα εύσημα ο απόγονος του Ryunosuke. Και κατά έναν παράδοξο τρόπο, σχεδόν κάθε ένας χαρακτήρας που γνωρίζουμε στο παιχνίδι, καλείται να παίξει έναν ρόλο, αργά ή γρήγορα. Εκτός, ίσως από τους νεκρούς – αλλά αυτό που πρέπει να θυμόμαστε από τη σειρά είναι πως και οι νεκροί δεν παραμένουν έτσι για πάντα.

Κυρίως, έρχεται να κλείσει το μάτι στους οπαδούς της σειράς και σε όσους έμαθαν να πορεύονται μαζί της, στις καλές και κακές στιγμές της, περιμένοντας μια μεγάλη ανατροπή. Δεν θα ήθελα να μακρηγορήσω περισσότερο, σεβαστό δικαστήριο. Οι κύριοι ένορκοι πιθανόν να έχουν ήδη βγάλει το τελικό τους πόρισμα. Να θυμίσω, μόνο, πως η συλλογή The Great Ace Attorney Chronicles, εκτός από την ομορφιά του εικαστικού τομέα, αποτελεί και ένα δημιουργικό απαύγασμα ιδεών, οι οποίες επισκέφθηκαν τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς και αποκρυσταλλώνονται όμορφα σε αυτές τις δέκα περιπέτειες.

Ο μηχανισμός των jurors και η αλληλεπίδρασή τους με τον Ryunosuke, οι πιο συμπυκνωμένες και «μαζεμένες» σεκάνς έρευνας, οι άκρως διασκεδαστικές στιγμές με τον πρωταγωνιστή να προσπαθεί να αντικρούσει τη συλλογιστική πορεία του Sholmes, ακόμα και η δυνατότητα να βλέπουμε την ιστορία να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας με το πάτημα ενός και μόνο πλήκτρου, αποτελούν αξιομνημόνευτες προσθήκες που ευχόμαστε να μας απασχολήσουν και στο μέλλον της σειράς. Η τελική απόφαση έγκρισης του τίτλου αφήνεται στους ενόρκους. Αποφασίστε σωστά. Αποφασίστε τώρα.

Η απόφαση των ενόρκων

Εν κατακλείδι, θεωρούμε πως το Great Ace Attorney, στη μεγαλύτερη διάρκειά του, καταφέρνει να ξεπεράσει τα φυσικά μειονεκτήματα της φύσης του, όπως τον αργό ρυθμό και την text heavy base αφήγησή του, εισάγοντας έξυπνα και ενδιαφέροντα adventure στοιχεία. Έτσι, αποφεύγει να παραδώσει μια παθητική εμπειρία και δίνει ένα “πραγματικό” παιχνίδι. Παράλληλα, κρατάει τα αντίστοιχα φυσικά πλεονεκτήματα της visual novel δομής του, στήνοντας μια πολύ όμορφη ιστορία με βαθιά πλοκή, ισορροπημένη και στρωτή εξέλιξη, χαρακτήρα στο συγγραφικό της ύφος και σωστή ανάπτυξη χαρακτήρων.

Όλα αυτά τα περιτυλίγει με έναν καλοσχεδιασμένο και άρτιο τεχνικά οπτικό-ηχητικό τομέα δίνοντας ένα αποτέλεσμα που εν τέλει απευθύνεται σε πολύ μεγαλύτερο κοινό από ό,τι κανείς θα περίμενε. Ελπίζουμε πως το The Great Ace Attorney Chronicles θα σταθεί επάξια στο ύψος του και απέναντι στην ιστορία των δημοφιλέστερων τίτλων της σειράς.

Το The Great Ace Attorney Chronicles κυκλοφορεί από τις 27/7/21 για PS4, Switch και PC. Το review βασίστηκε στην έκδοση για το PS4 (και PC) με review code που λάβαμε από τη CD Media.

The post The Great Ace Attorney Chronicles | Review appeared first on GameOver.