Theatre of Sorrows | Review

11:01 18/1/2022 - Πηγή: Game Over

Η μυθολογία Κθούλου είναι μια εύκολη και χρησιμοποιημένη τα μάλα πηγή έμπνευσης για τους game designers. Η νοσηρή ατμόσφαιρα, ο υπερφυσικός τρόμος και η απήχηση που έχουν τα γραπτά του Lovecraft στο horror κοινό έχουν ως αποτέλεσμα την πληθώρα κυκλοφοριών βασισμένων στο σύμπαν του Αμερικάνου συγγραφέα. ¨Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι το Theatre of Sorrows της MobilWay, ένα indie παιχνίδι που συνδυάζει στοιχεία από visual novels, rpg, resource management και roguel-lite τίτλους.

Ο

παίκτης παίρνει το ρόλο του Killian. Όταν η δίδυμη αδελφή του απάγεται από μια μυστήρια αποκρυφιστική ομάδα, ο Killian θα επισκεφτεί το νησί Esha και θα προσπαθήσει να τη σώσει. Το εν λόγω νησί όμως δεν είναι ένα συνηθισμένο νησί. Όλοι οι κάτοικοι φοράνε μάσκες και φέρονται περίεργα, ενώ σύντομα κάνουν την εμφάνισή τους και φρικτά τέρατα βγαλμένα από απόκοσμους εφιάλτες…

Ο Killian σύντομα θα δεχτεί την επίσκεψη ενός μυστηριώδους ξένου που του λέει ότι για να ξαναδεί την αδελφή του, θα πρέπει να ακολουθήσει κατά γράμμα τις οδηγίες της σέκτας που κυβερνά το νησί και να ολοκληρώσει μια αποκρυφιστική τελετουργία. Έτσι, κάθε μέρα θα πρέπει να βρούμε τα υλικά με τα οποία θα κατασκευάσουμε ένα talisman -και ό,τι άλλο μας ζητηθεί- και να μεταβούμε έπειτα σε ένα βωμό για το εκάστοτε βήμα της τελετουργίας.

Στον χάρτη του παιχνιδιού μπορούμε να μεταβούμε σε κτίρια όπως σπίτια, νοσοκομεία, νεκροταφεία κλπ. Η κίνηση του χαρακτήρα γίνεται με τη μέθοδο του point & click, ενώ όλες μας οι πράξεις έχουν κόστος στα τρία χαρακτηριστικά του χαρακτήρα μας: το sanity, το health και το stamina. Αν κάποιο από αυτά πέσει στο μηδέν, βλέπουμε το “game over” και πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή. Το rogue-lite στοιχείο του Theatre of Sorrows έγκειται στο ότι σε κάθε κύκλο ο χάρτης θα αλλάξει, ενώ θα κρατήσουμε τα κοστούμια και τα spells που έχουμε βρει.

Μόλις μπούμε σε κάθε κτίριο, θα διαβάσουμε αν κάτι περίεργο συμβαίνει ή αν το κτίριο είναι άδειο από εχθρούς και γεγονότα και μπορούμε να το εξερευνήσουμε. Με κατανάλωση sanity ψάχνουμε τους χώρους για resources, τα οποία χρησιμοποιούμε για crafting ή για αναπλήρωση των stats του χαρακτήρα μας. Έτσι, το κύριο χαρακτηριστικό του gameplay είναι η διαχείριση του loot και των inventory slots μας, ώστε να αποφύγουμε το game over και να φτάσουμε μέχρι το τέλος.

Είναι κάτι που έχουμε δει αρκετές φορές στο παρελθόν σε παρόμοιους τίτλους, ακόμα και σε mobile games και θα λέγαμε ότι η συγκεκριμένη προσέγγιση έχει φίλους αλλά και φανατικούς εχθρούς. Η δυσκολία θα λέγαμε ότι είναι μέση, καθώς μόλις ο παίκτης μπει στο νόημα δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να στακάρει healing items και να αποφύγει εύκολα το θάνατο. Από κει και πέρα, αν είναι άτυχος, λόγω της τυχαίας φύσης του τίτλου θα καταλήξει να ψάχνει επίμονα το συστατικό που του λείπει για ένα απαραίτητο crafting…

Οι δημιουργοί του παιχνιδιού κάνουν επίμονες προσπάθειες να κρύψουν το επαναλαμβανόμενο και προβλέψιμο gameplay πίσω από τη σκοτεινή ατμόσφαιρα και το θέμα του σεναρίου, και σε ένα βαθμό το καταφέρνουν. Οι περιγραφές των γεγονότων, των χώρων και γενικότερα της ιστορίας έχουν το απαραίτητο σκότος, την αρρωστημένη ατμόσφαιρα, το ζόφο και την απελπισία που περιμένουμε από μια Λοβκραφτιανή ιστορία. Το παιχνίδι δεν περιλαμβάνει ομιλίες, αλλά περιέχονται εκτενή κείμενα, σχετικά καλογραμμένα, μέσω των οποίων προωθείται η πλοκή αλλά και οι περιγραφές των χώρων που επισκεπτόμαστε. Το κακό είναι όμως ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα επαναλαμβάνονται εντελώς αδικαιολόγητα.

Για να εξηγήσουμε τι σημαίνει αυτό: σε πολλά σπίτια που επισκεπτόμαστε υπάρχει όπως είπαμε η επιλογή να ψάξουμε για resources ή να επισκεφτούμε κάποιον σκοτεινό διάδρομο ή κρύπτη. Όπως αντιλαμβανόμαστε γρήγορα, εκεί λαμβάνουν χώρα κάποιες σκηνές που καταλήγουν σχεδόν πάντα σε ένα σπάνιο resource, ένα κοστούμι ή ένα spell. Όταν όμως ολοκληρώσουμε την εκάστοτε σκηνή και πάρουμε την ανταμοιβή, αυτή μπορεί να βρεθεί στο δρόμο μας ξανά και ξανά, χωρίς ανταμοιβή αυτή τη φορά.

Ο παίκτης μπαίνει λοιπόν σε ένα διάδρομο ενός άλλου σπιτιού, διαβάζει ακριβώς το ίδιο κείμενο, σπαταλά sanity και δεν κερδίζει απολύτως τίποτα. Ποια η ανάγκη να υπάρχουν τόσες τοποθεσίες στο χάρτη, στις οποίες συμβαίνουν σε όλες τα ίδια ακριβώς πράγματα; Είναι κάτι που δεν κολλάει με τίποτα σεναριακά και βγάζει τον παίκτη εντελώς από την εμβύθιση στην ιστορία και την ατμόσφαιρα.

Με άλλα λόγια, υπενθυμίζεται διαρκώς στον παίκτη ότι παίζει ένα παιχνίδι. Ναι, μπορεί όντως να παίζουμε ένα παιγνίδι, όταν όμως αυτό αποσκοπεί στο να αποτελέσει μια αφηγηματική εμπειρία, οφείλει να ρουφήξει τον παίκτη στην ιστορία και όχι να την καταστρέφει για να υπηρετήσει τους resource management μηχανισμούς του. Είναι κάτι που δεν πρόσεξαν καθόλου οι δημιουργοί και θα έπρεπε να εισάγουν πολύ περισσότερη ποικιλία στα encounters.

Από κει και πέρα, η Cat-astrophe Games υπόσχεται 5 διαφορετικά φινάλε βασιζόμενα στις λίγες αποφάσεις που θα πάρουμε κατά τη διάρκεια της ιστορίας, πράγμα καλοδεχούμενο για επιπλέον wealkthroughs. Να σημειωθεί τέλος ότι ο τίτλος προσφέρεται σε ιδιαίτερα χαμηλή αρχική τιμή, αναμενόμενα θα λέγαμε καθώς τα production values είναι και αυτά ιδιαίτερα χαμηλά.

Όσον αφορά τον οπτικοακουστικό τομέα, τα γραφικά είναι αρκετά όμορφα, με ωραία χρώματα, 2D βεβαίως τεχνοτροπίας αλλά με μικρή ποικιλία, ελάχιστο animation και πτωχά και επαναλαμβανόμενα περιβάλλοντα. Άλλωστε, το παιχνίδι βασίζεται όπως είπαμε σε κείμενα για τις περιγραφές, θυμίζοντάς μας παλιά text adventures. Ο ήχος είναι και αυτός φτωχός, χωρίς ομιλίες, με την παρουσία εξώκοσμης μουσικής και κάποιων ηχητικών εφέ να είναι η πλειονότητα των όσων ακούει ο παίκτης.

Αυτό είναι λοιπόν το Theatre of Sorrows. Ένα Λοβκραφτιανό visual novel/ resource management παιχνίδι, με λίγα rogue-lite στοιχεία, που δυστυχώς καταστρέφει την όποια ατμόσφαιρα προσπαθεί να χτίσει, με τη διαρκή επανάληψη τόσο των αφηγηματικών όσο και των gameplay μηχανισμών του. Λόγω της χαμηλής τιμής του, μπορεί βέβαια να αποτελέσει μια σύντομη εμπειρία για τους φίλους των γραπτών του μεγάλου συγγραφέα του απόκοσμου τρόμου που ελοχεύει στην άκρη των εφιαλτών μας…

To Theatre of Sorrows κυκλοφορεί από τις 6/1/22 για Switch και PC. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για το Nntendo Switch με review code που λάβαμε από την Cat-astrophe Games.

The post Theatre of Sorrows | Review appeared first on GameOver.