Twogether: Project Indigos | Review

11:01 17/12/2021 - Πηγή: Game Over

Το PlayStation Talents αποτελεί μια όμορφη και γεμάτη αισιοδοξία πρωτοβουλία του ισπανικού branch της Sony Interactive Entertainment που αφορά την οικονομική στήριξη της νεαρής, δημιουργικής game dev σκηνής της χώρας. Είναι μια προσπάθεια που μέχρι στιγμής έχει φέρει αρκετές αξιόλογες προσπάθειες, όπως το γιγαντιαίο

Aeterna Noctis και το πρωτότυπο Clid The Snail, γεμίζοντας ελπίδα για τα “ταλέντα” που θα αναδειχθούν μέσω αυτής της κίνησης.

Σε αυτό το μήκος κύματος καταφθάνει και το TWOGETHER: Project Indigos, ένα μικρό 3D puzzle adventure, παρθενικό πόνημα της Flaming Llama Games, προτείνοντας ορισμένες ενδιαφέρουσες νέες ιδέες σε ένα φορμάτ παιχνιδιού που δεν συναντάται τόσο συχνά στη gaming σκηνή. Είναι όμως αυτές οι ιδέες αρκετές για δώσουν το απαραίτητο βάθος στο Twogether ωστε να σταθει επάξια ως stand alone κυκλοφορια;

Βασικό premise του τίτλου είναι η προσπάθεια δύο Indigos, δηλαδή δύο “ιδιαίτερων”, χαρισματικών, νεαρών παιδιών, να ξεφύγουν από τις μυστικές εγκαταστάσεις της Hexacell, μιας εταιρείας που μέχρι τη στιγμή εκείνη τους είχε φυλακισμένους και υπό μελέτη, λόγω των ειδικών τους ικανοτήτων που προέρχονται από το Glial, μια ουσία του εγκεφάλου τους.

Οι δύο ανώνυμοι πρωταγωνιστές, ο καθένας με τις δικές του ξεχωριστές δυνάμεις -η μεν κοπέλα την τηλεκίνηση και ο δε συνοδοιπόρος της με την τηλεμεταφορά- θα πρέπει να συνεργαστούν για να λύσουν τους γρίφους των διαφόρων δωματίων που βρίσκονται στην πορεία τους προς την έξοδο της εγκατάστασης. Το concept της συνεργασίας το έχουμε σίγουρα ξαναδεί αρκετές φορές και σε διαφορετικές εκδοχές και η συγκεκριμένη η αλήθεια είναι ότι δεν κερδίζει βραβείο πρωτοτυπίας. Παρόλα αυτά η ιστορία και η εξέλιξη της πλοκής διατηρούν ένα αξιοπρεπές επίπεδο στο σύνολο της μικρής διάρκειάς τους, με τους περισσότερους πόντους να κερδίζονται στην φιλότιμη προσπάθεια ανάπτυξης χαρακτήρων των δύο πρωταγωνιστών.

Προφανώς λόγω περιορισμένων οικονομικών πόρων ή/ και έλλειψης εμπειρίας, από το παιχνίδι απουσιάζει οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη παρουσία, άμεσα ή έμμεσα. Καθ’ όλη τη διάρκεια του τίτλου μοναδικές παρουσίες θα είναι τα δύο νεαρά παιδιά, σε μια μονότονη αλληλουχία φουτουριστικών και αποστειρωμένων δωματίων. Η μοναξιά αυτή, δυστυχώς, έχει αρνητική απόχρωση στο τελικό αποτέλεσμα. Δεν δημιουργεί ατμόσφαιρα, καθώς ο όλος αισθητικός σχεδιασμός δεν ευνόει, ενώ αντίθετα στερεί από τον ρεαλισμό και τη συνοχή, παρουσιάζοντας ένα υπερσύγχρονο εργαστήριο πολυεθνικής εταιρείας χωρίς ούτε έναν υπάλληλο ή φρουρό μέσα.

Και μιας και το θέμα έφτασε στο ζήτημα του οπτικού τομέα και του σχεδιασμού, καλό θα είναι να αποσαφηνιστεί από νωρίς ότι όποιος περιμένει κάτι το ιδιαίτερο και επαναστατικό από το Twogether θα απογοητευτεί αρκετά. Ο σχεδιασμός κινείται σε υπερβολικά χλιαρά επίπεδα, αποστειρωμένα θα έλεγε κανείς, όπως τα ερευνητικά εργαστήρια που συναντάμε στον τίτλο.

Υπερβολικά βασικό και άτολμο είναι το στήσιμο του κάθε δωματίου, χαρακτηριζόμενο από τα ίδια 10-15 textures πλατφορμών, κιβωτίων, μοχλών και διαδρόμων. Στα ίδια επίπεδα και τα physics των αντικειμένων και της διάδρασης των πρωταγωνιστών με αυτά, τουτέστιν τα απολύτως απαραίτητα.

Το παραπάνω έχει άμεση επίδραση και στο gameplay του τίτλου. Το puzzle κομμάτι εκ της φύσης του, το οποίο και θα μονοπωλήσει τις gaming ώρες που θα περάσετε μαζί του, απαιτεί εκ των πραγμάτων εξερεύνηση και διάδραση με το περιβάλλον. Αυτά τα δύο είναι που θα φέρουν και τον πειραματισμό, που θα οδηγήσει στην παραγωγική σκέψη της επίλυσης του γρίφου. Έλα όμως που όταν το δωμάτιο προσομοιάζει περισσότερο σε χαρτόκουτο και τα χρηστικά-διαδραστικά αντικείμενα μέσα σε αυτό είναι εκ προοιμίου εμφανή, η παραπάνω διαδικασία πάει περίπατο. Εν τέλει, η επίλυση ενός γρίφου έχει να κάνει με απλή, ακίνδυνη δοκιμή διαφορετικών αλληλουχιών των συγκεκριμένων περιορισμένων δυνατοτήτων που μαθαίνουμε και αναγνωρίζουμε από το πρώτο λεπτό που θα μπούμε στο δωμάτιο.

Βέβαια, για να μην αδικούμε τον τίτλο, οι Ισπανοί ρίχνουν το ειδικό βάρος του πονήματός τους αλλού, στον συνδυασμό των δυνάμεων των δύο χαρακτήρων και στην ευρηματική εναλλαγή του χειρισμού του καθενός (καθώς δεν έχουμε τον έλεγχο τους παράλληλα). Για την ακρίβεια το στήσιμο των περισσότερων γρίφων γίνεται επάνω σε αυτή τη λογική και το σκεπτικό. Μετέφερε τηλεκινητικά την τάδε πλατφόρμα, ώστε να τηλεμεταφερθεις επάνω της με τον άλλο χαρακτήρα και να ενεργοποιήσεις τον μοχλό που κρατάει την πόρτα κλειστή για τον πρώτο.

Σε αυτό το τμήμα, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η ομάδα έχει ρίξει δουλειά. Οι γρίφοι, παρά το ότι ανακυκλώνουν σχετικά γρήγορα τη λογική τους, παρουσιάζουν μια ευχάριστη πρόκληση και δίνουν μερικές έξυπνες στιγμές.

Εμπόδιο σε αυτό όμως, δυστυχώς, μπαίνει ο τεχνικός τομέας του τίτλου και πιο συγκεκριμένα η κάμερά του. Ο τίτλος υποφέρει από την ευρυγώνια, απομακρυσμένη οπτική τρίτου προσώπου, που “ματώνει” στην κυριολεξία να είναι συνεπής στις κλειστοφοβικές σάλες και στους στενούς διαδρόμους του παιχνιδιού. Συχνό αποτέλεσμα του παραπάνω προβλήματος είναι η χρήση της να γίνεται αργή και οριακά να κολλάει παρά τις εντολές μας, πράγμα που καταντά γρήγορα κουραστικό.

Κλείνοντας, μια κριτική στον τίτλο δεν θα ήταν ρεαλιστική αν δεν αναγνωρίζαμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο που λέγεται It Takes Two. Κακά τα ψέματα, το μεγαθήριο της Hazelight Studios, που κυκλοφόρησε φέτος, βασίζεται στην ακριβώς ίδια φιλοσοφία με το Twogether και οι όποιες συγκρίσεις είναι φύσιν αδύνατον να μην προκύψουν. Το γεγονός ότι στο μεν τίτλο της EA το co-op είναι υποχρεωτικό ενώ στο ισπανικό παιχνίδι είναι εντελώς απόν, τουλάχιστον στον γράφοντα, περισσότερο τονίζει το υστέρημα του τελευταίου απέναντι στο πρώτο παρά το διαχωρίζει ως άλλη εμπειρία.

Είναι διαφορετική εμπειρία πράγματι και υπάρχει λογική στο να παιχτεί από έναν παίκτη μόνο, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί γιατί δεν υπάρχει και η co-op, ή multiplayer εν γένει, επιλογή.

Έτσι, στον απόηχό του, το Twogether: Project Indigos αφήνει λίγες και αδύναμες ρυτίδες στην επιφάνεια της gaming εμπειρίας που προσφέρει. Η ομάδα που κρύβεται από πίσω φαίνεται να διαθέτει όρεξη και δυνατότητες, τις οποίες εκδηλώνει δειλά στην πρώτη της προσπάθεια, αλλά η έλλειψη εμπειρίας είναι προφανές ότι στερεί την απαιτούμενη συνοχή για το κάτι παραπάνω. Ωστόσο, πάντα μια ματιά στις μελλοντικές ασχολίες της ομάδας δεν θα πηγαίνει χαμένη.

Το Twogether: Project Indigos κυκλοφορεί από τις 23/11/21 για το PS4. Το review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από την Jaleo.

The post Twogether: Project Indigos | Review appeared first on GameOver.