XIII – Review

10:00 19/11/2020 - Πηγή: Game Over

Μείνετε με τις αναμνήσεις σας.

Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει διάφορα remakes, που είτε μεταφέρουν ένα προς ένα το αρχικό παιχνίδι είτε παίρνουν καλλιτεχνικές ελευθερίες στην αναβίωση, πάντα με μία νέα μηχανή γραφικών ικανή να εντυπωσιάσει, έστω σε τεχνικό επίπεδο. Μεταξύ των Final Fantasy VII Remake, Resident Evil 2 & Resident Evil

3, Shadow of the Colossus και διαφόρων indie παραγωγών, έχουμε δει εξαιρετικά δείγματα remake που ανοίγουν την όρεξη για ανάλογα εγχειρήματα σε δεκάδες τίτλους. Το XIII του 2020 δεν είναι ένα από αυτά τα παραδείγματα. Είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις που λες ότι είναι πολύ καλύτερο να μείνεις με τις αναμνήσεις σου, παρά να ξαναδείς το παιχνίδι και να θυμηθείς ότι τελικά είχε έντονες αδυναμίες.

Η αλήθεια είναι πως και το XIII του 2003 κατάφερνε να ξεχωρίσει αποκλειστικά και μόνο λόγω της φρέσκιας -ιδίως για την εποχή- τεχνικής του cel-shaded, που αξιοποιούσε ιδανικά η Southend Interactive ώστε να προσδώσει μία χαρακτηριστική κόμικ αισθητική, παράλληλα με τα διάφορα σκηνοθετικά κόλπα που εμπλούτιζαν την εντύπωση ότι βρισκόμασταν στις σελίδες ενός κόμικ. Αν μη τι άλλο, ήταν η πλέον κατάλληλη προσέγγιση στον τομέα της απεικόνισης δεδομένου ότι το XIII αποτελούσε μεταφορά βέλγικου κόμικ.

Πέραν όμως της επιτυχημένης κόμικ αισθητικής, το XIIΙ ήταν, πολύ απλά, αδύναμο στα του gameplay για τα δεδομένα της εποχής, όταν απέναντί του είχε τα No One Lives Forever 2, Wolfenstein: Enemy Territory, Call of Duty και πολλά άλλα σαφώς ανώτερα FPS. Τι γίνεται όταν επιχειρείς να μεταφέρεις αυτούσια αυτήν την εμπειρία εν έτει 2020, κρατώντας αυτούσιο το gameplay, προσθέτοντας bugs και ουσιαστικά μειώνοντας στο έπακρο το έντονο cel shaded στοιχείο, δηλαδή το μόνο κομμάτι που επέτρεπε στο αρχικό παιχνίδι να ξεχωρίσει; Η ερώτηση είναι σαφώς ρητορική.

Για να είμαστε δίκαιοι, η cel-shaded τεχνική υπάρχει αλλά είναι τόσο διακριτικά ενσωματωμένη, σε βαθμό που εν τέλει ο οπτικός τομέας να δείχνει απελπιστικά συμβατικός και αδιάφορος. Τουτέστιν, η PlayMagic Ltd. δείχνει σαν να μην κατανόησε το λόγο για τον οποίο το XIIΙ είχε καταφέρει να τραβήξει τα βλέμματα το 2003 ή ίσως δεν είχε τις ικανότητες για μία πραγματικά εκμοντερνισμένη αναβίωση.

Πέρα από τον παρωχημένο οπτικό τομέα η κατάσταση στο gameplay γίνεται χειρότερη. Ένας τομέας που ήδη ήταν ξεπερασμένος και άνευ εκπλήξεων όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει δεν θα γινόταν παρά να είναι πλέον αρκετά αδιάφορος κατά την ένα-προς-ένα μεταφορά του. Η αίσθηση στα σημεία με δράση δείχνει σαν να επιστρέφουμε σε προηγούμενες δεκαετίες, καθώς η A.I. είναι επιεικώς απαράδεκτη, με εχθρούς που άλλοτε τρέχουν κατά πάνω μας, άλλοτε περπατούν ανενόχλητοι δίχως να δείχνουν ιδιαίτερα αγχωμένοι για τον ορυμαγδό που συμβαίνει μερικά μέτρα δίπλα τους και άλλοτε απλά μάς κοιτάνε νωχελικά περιμένοντας τον σίγουρο θάνατό τους.

Επιπλέον, η αίσθηση των όπλων είναι μετριότατη, καθώς τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει το παραμικρό οπτικό εφέ για τις σφαίρες μας όταν πετυχαίνουμε κάποια επιφάνεια, δίνοντας την εντύπωση ότι ρίχνουμε άσφαιρα, ενώ και τα animation των εχθρών είναι απελπιστικά “ξύλινα”, ίσως σε μία άκαιρη απόφαση να μεταφερθεί αυτούσια η εμπειρία του παλιού παιχνιδιού.

Αριστερά η πρωτότυπη έκδοση και δεξιά το remake του XIII

Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όμως, έρχεται όταν φτάσουμε στα διάφορα stealth κομμάτια του παιχνιδιού, όπου ο συναγερμός σημαίνει και το άμεσο “game over”. Δεν θυμόμαστε αν αυτά τα σημεία ήταν το ίδιο εκνευριστικά το 2003, σήμερα όμως δε γίνεται παρά να σας φτάσουν στα όριά σας, αποτελώντας ικανά σημεία για να σας πείσουν να σβήσετε το παιχνίδι. Τα εργαλεία για το stealth αρχίζουν και τελειώνουν στο πιστόλι με σιγαστήρα ή την βαλλίστρα, έχοντας απέναντι εχθρούς που μας αντιλαμβάνονται με χαρακτηριστική ευκολία. Δεν βοηθάει καθόλου την όλη υπόθεση ο κίνδυνος να ενεργοποιηθεί checkpoint λίγο πριν ένας εχθρός εντοπίσει σε απομακρυσμένο σημείο κάποιο πτώμα και τρέξει ευθύς αμέσως να σημάνει συναγερμό, οδηγώντας τελικά στην επανεκκίνηση όλου του επιπέδου.

Αποκορύφωμα αποτελούν τα 5-6 boss fights απέναντι σε εχθρούς που είναι πραγματικά σφουγγάρια για τις σφαίρες μας. Σε αυτά τα σημεία το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να κάτσετε απέναντι από το εκάστοτε boss ώστε να του αδειάσετε καμιά δεκαριά γεμιστήρες μέχρι να εξοντωθεί, δίχως να προλάβει να αντιδράσει (δεδομένου ότι τα headshots τον οδηγούν σε κατάσταση ζάλης).

Το σύνολο κλείνει ένας ιδιαίτερα προβληματικός ηχητικός τομέας, όπου τα μουσικά θέματα ενδέχεται να κοπούν ξαφνικά, τα ηχητικά εφέ είναι ελλιπή, ενώ κάποια από αυτά (όπως η αλλαγή γεμιστήρα) ορισμένες φορές απλά δεν ενεργοποιούνται, δίνοντας την εντύπωση ότι το παιχνίδι έχει μπει στο mute. Για το σενάριο δεν έχουμε να πούμε πολλά. Η ιστορία συνομωσίας για την κυριαρχία της Αμερικής από μία μυστική, εσωτερική οργάνωση, με έντονους παραλληλισμούς με τη δολοφονία του Κέννεντυ, δημιουργεί ένα σχετικό ενδιαφέρον.

Εντούτοις, όταν το σύνολο λειτουργεί τόσο αναιμικά για τη δράση, το stealth και τον οπτικό τομέα, είναι δύσκολο κάποιος να θελήσει να παρακολουθήσει με ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα. Δεν βοηθάει επίσης ότι έχουν χρησιμοποιηθεί οι φωνές του αρχικού παιχνιδιού, με τον David Duchovny στον πρωταγωνιστικό ρόλο να δείχνει ότι έκανε από αγγαρεία μία απλή ανάγνωση των κειμένων.

Εν κατακλείδι, το remake του XIII αποτελεί μία ιδιαίτερα προβληματική και αδύναμη προσπάθεια αναβίωσης ενός παιχνιδιού που έτσι κι αλλιώς ήταν αδύναμο σε αρκετά σημεία στην εποχή του. Κάποιος που δεν είχε ασχοληθεί και δεν γνώριζε την ύπαρξη του παιχνιδιού του 2003, δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να πιάσει στα χέρια του ένα FPS που δείχνει προσκολλημένο σε προηγούμενες δεκαετίες.

Αλλά και όσοι είχατε ασχοληθεί με το παλιό XIII, τότε είναι πολύ καλύτερο να μείνετε με τις αναμνήσεις σας για ένα παιχνίδι που πέρναγε σε πολύ καλό βαθμό την κόμικ αισθητική. Παίζοντας το remake το πιθανότερο είναι απλά να θυμηθείτε τα διάφορα θέματά του, πολλά εκ των οποίων έχουν οξυνθεί.

To ΧΙΙΙ κυκλοφορεί από τις 10/11/2020 για PS4, PC και Xbox One, ενώ το 2021 αναμένεται και μια έκδοση για το Switch. To review βασίστηκε στην έκδοσή του για το Xbox One με review code που λάβαμε από την Enarxis Dynamic Media.

The post XIII – Review appeared first on GameOver.