Crysis 3 Review

20:00 20/3/2013 - Πηγή: Game 2.0

Το Crysis, γνωστό και ως το απόλυτο benchmark game, ήταν καθόλα εντυπωσιακό και πρωτοποριακό. Το Crysis 2 πέταξε ό,τι έκανε τον προκάτοχο του ξεχωριστό και ήταν ένα συνηθισμένο FPS. Τη σκυτάλη τώρα παίρνει το Crysis 3, που αποτελεί ένα κράμα των δύο προηγούμενων.

Ο Alcatraz,

πλέον με τις αναμνήσεις του Prophet στο τσεπάκι του, έχει καταλάβει πως η γνωριμία των Ceph με τη Γη έχει την απαρχή της στην παλαιολιθική εποχή, και ξεκινάει την αναζήτηση του αρχηγού των εξωγήινων στον πλανήτη, του Alpha Ceph. Όσο συμβαίνει αυτό, η CELL, η εταιρεία πίσω από την τεχνολογία της Nanosuit, αφαιρεί τις στολές από τους επίλεκτους στρατιώτες (μία επίπονη διαδικασία, όπως φροντίζει να τονίσει το παιχνίδι), και με τα στοιχεία για τους Ceph που έχουν συλλέξει οι μνήμες των στολών, η CELL μετατρέπεται σε έναν ενεργειακό κολοσσό, που έχει τον πλανήτη στα χέρια του. Με όλους τους κατόχους της Nanosuit να είναι πλέον “γυμνοί”, ο Prophet φυλακίζεται από τη CELL, αλλά την τελευταία στιγμή σώζεται από ένα κίνημα αντίστασης που θέλει να απελευθερώσει την παγκόσμια ενέργεια από τα δεσμά της εταιρείας.

Τα παραπάνω, η Crytek επέλεξε να τα χώσει σε μια παντελώς αδιάφορη εισαγωγική cutscene (το άδιαφορο του θέματος αφορά και τις υπόλοιπες σκηνές), αντί να βασίσει εκεί το παιχνίδι – αν όχι όλο, έστω ένα μέρος του. Αντιθέτως, το Crysis 3 έχει ένα υποτυπώδες και πολύ προβλέψιμο σενάριο, που θέλει τον Prophet και το κίνημα να τα βάζουν με τη CELL και να προσπαθούν να διώξουν μία και καλή τους Ceph από τη Γη. Δεν υπάρχουν τολμηρά βήματα ή κίνητρα, η ανάπτυξη των χαρακτήρων κινείται σε πεπατημένα μονοπάτια, ενώ ο Prophet, παρόλο που είναι ο χαρακτήρας κλειδί, όντας ο μόνος κάτοχος nanosuit, απλά καταλήγει να εκτελεί objectives χωρίς να παίρνει σπουδαίες πρωτοβουλίες. Πρόβλημα που, επτά χρόνια μετά το ξεκίνημα της τωρινής γενιάς, ακόμα δεν έχει καθολικά ξεπεραστεί.

Το Crysis 3 τοποθετείται στη ρημαγμένη Νέα Υόρκη, έγκλειστη πλέον κάτω από έναν τεράστιο θόλο, ονόματι Nanodome. Στην πόλη, λόγω των ενεργειών της CELL, έχει φυτρώσει μπόλικη βλάστιση, οπότε τα πρώτα επίπεδα θυμίζουν ένα πιο μαζεμένο Crysis 1. Οι τρόποι που μπορείτε να προσεγγίσετε τα εκάστοτε objectives ποικίλουν, και σ’αυτό φυσικά βοηθάει η Nanosuit και ο νέος κράχτης του παιχνιδιού, το τόξο. Αυτό, σε συνδυασμό με την επιλογή cloak ή τη nanovision (που είναι ελαφρώς άχρηστη), προωθεί, σε κάθε επίπεδο, τις τακτικές απόκρυψης έναντι των πιο… “γιούργια στα παλιούρια” προσεγγίσεων, κυρίως στα υψηλά επίπεδα δυσκολίας. Όντως οι εχθροί, ανθρώπινοι ή μη, είναι πολύ επιθετικοί, χωρίς να αποτελούν την επιτομή της κορυφαίας AI. Δεν αντιδρούν στο θάνατο των άλλων εχθρών, αδιαφορούν για παράπλευρες εκρήξεις και είναι υπερβολικά στάσιμοι.

Ο Psycho επιστρέφει, αν και χωρίς nanosuit.

Τη χλιαρή εντύπωση της AI των εχθρών δεν υπερκαλύπτει ούτε ο σχεδιασμός τους. Οι άνθρωπινοι αντίπαλοι είναι κατά βάση μισθοφόροι της CELL και είναι πανομοιότυποι, με μάλλον αδιάφορο design. Από την άλλη, οι εξωγήινοι Ceph, παρόλο που καταφέρνουν να είναι κάπως πιο ξεχωριστοί, δεν ξεφεύγουν από την μετριότητα (για να μη σχολιάσω την υπερβολική ομοιότητα των pingers με τους darkwalkers του Unreal 3). Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα υπάρχει και με τα όπλα του παιχνιδιού. Πολύ λίγα καταφέρνουν να κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση (συμπεριλαμβανομένων και των εξωγήινων όπλων), ενώ και το ίδιο το πιστολίδι με άφησε ελαφρώς απογοητευμένο. Άλλος ένας λόγος να ασχοληθείτε με την κορυφαία αίσθηση που αφήνει το τόξο. Όλα τα ανθρώπινα όπλα δέχονται κάποιες παραμετροποιήσεις, με την πιο κοινή να είναι το σκόπευτρο.

Μέτριοι εχθροί, μέτρια όπλα. Τί μένει για να ξεχωρίσει το παιχνίδι από τα υπόλοιπα FPS του σωρού; Η Nanosuit φυσικά, που έχει όλα τα καλά. Μπορείτε να γίνετε αόρατος, πολύ δυνατός και ανθεκτικός, να πηδάτε πολύ ψηλά και να ενεργοποιήσετε μια υπέρυθρη όραση, μόνο που αυτό δεν σας χρησιμεύει ποτέ. Οι δυνάμεις που προκύπτουν από τη Nanosuit εξακολουθούν να είναι ένας πολύ καλός λόγος για να πούμε πως το Crysis 3 είναι κάτιτις πιο ενδιαφέρον από το μέσο FPS, αλλά ως εκεί. Το campaign του παιχνίδιου απέτυχε παταγωδώς (τουλάχιστον στο PS3) να αιχμαλωτίσει την προσοχή μου ή να χτίσει κάποιου είδους αδρεναλίνη και αγωνία. Μεγαλειώδη σκηνικά υπάρχουν και είναι πολύ όμορφα, ενώ το τόξο είναι έξυπνη ιδέα που δίνει μία ενδιαφέρουσα πνοή στη σειρά.

Το τόξο θα το απολαύσετε δεόντως.

Με το campaign του παιχνιδιού να είναι συνολικά μετριότατο, το multiplayer καλείται να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Και τα καταφέρνει πολύ καλά. Καταρχήν, να τονίσω πως το Crysis 3 δεν έχει κάποιου είδους online pass, κάτι που του δίνει αυτομάτως πόντους. Από εκεί και πέρα, οι άψογοι σχεδιαστικά χάρτες περιλαμβάνουν τα περισσότερα περιβάλλοντα του campaign και άρα προσφέρουν μία ευχάριστη ποικιλία. Επιπλέον, τα πολλά modes καλύπτουν όλα τα γούστα. Η πιο ενδιαφέρουσα προσθήκη, το Hunter mode, είναι κάτι σαν last man standing, εμπλουτισμένο με την ιδέα του τόξου (που στο multiplayer λειτουργεί ως sniper) και την ικανότητα cloak της Nanosuit. Κόσμος υπάρχει μπόλικος, clans το ίδιο. Το multiplayer τρέχει άψογα, με σχεδόν μηδαμινό lag.

Κλείνω με τον τεχνικό τομέα, ως είθισται. Ο ντόρος που έχει γίνει για την CryEngine 3 στο Crysis 3 είναι πολύ μεγάλος και δικαιολογημένα. Το παιχνίδι είναι πανέμορφο, ακόμα και στο PS3. Τα σκηνικά είναι πολύχρωμα και μεγαλειώδη, το animation των εχθρών εκπληκτικό, ενώ τα εφέ των εκρήξεων δίνουν ρέστα. Παρόλα αυτά, το παιχνίδι δε θέτει νέα στάνταρ στις κονσόλες, ιδίως σε μια εποχή που κυκλοφορούν τίτλοι όπως το Halo 4 και το Killzone 3. Το Crysis 3 σαφώς και είναι πολύ όμορφο, αλλά έχει προβληματικό frame rate (συχνές βουτιές κάτω από το αποδεκτό όριο των 30) και υπο-HD ανάλυση. Ο ήχος με τη σειρά του κινείται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Το καστ που υποστηρίζει τους βασικούς χαρακτήρες κάνει καλή δουλειά, και το soundtrack είναι αρκετά ταιριαστό στo ύφος του παιχνιδιού, αν και δεν θα σας μείνει. Πάνω κάτω τα ίδια ισχύουν και για τους υπόλοιπους ήχους του παιχνιδιού.

Το multiplayer είναι καταπληκτικό.

Με το που ολοκλήρωσα το Crysis 3, ήξερα ακριβώς τί βαθμολογία θα του δώσω και ποια στοιχεία του με ενόχλησαν. Το Crysis 3 είναι ένα καλό παιχνίδι, με ενδιαφέρουσες ιδέες αλλά και σημαντικές αδυναμίες. Ένα από αυτά είναι πως δεν καταφέρνει ποτέ -τουλάχιστον το campaign του- να αιχμαλωτίσει τον παίκτη. Το κενό αυτό αναπληρώνεται ευτυχώς από το εξαιρετικό multiplayer και τις ώρες που πιθανώς θα δαπανήσετε σε δαύτο. Ναι, το Crysis 3 είναι καλό, αλλά θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο.

+ Εξαιρετικό multiplayer
+ Τόξο, stealth τακτικές
+ Πανέμορφο και στις κονσόλες

- Αδιάφορο campaign
- Κακή AI
- Frame rate, υπο-HD ανάλυση (στο PS3 τουλάχιστον)

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

Πλατφόρμα: PS3 (review), Xbox 360, PC
Ανάπτυξη: Crytek
Έκδοση: EA
Διάθεση: CD Media
Είδος: FPS
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site:
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 21/2/2013
PEGI: 16

Game20.gr