Dark Pictures The Devil in Me review

13:23 4/12/2022 - Πηγή: Game 2.0

Η σειρά The Dark Pictures Anthology, πιστή στο ετήσιο ραντεβού της με τους παίκτες τα τελευταία χρόνια, συνεχίζει να μας δίνει αυτοτελείς ιστορίες αγωνίας και τρόμου. Αυτή τη φορά έχουμε το The Devil in Me, το τέταρτο μέρος της σειράς που λογίζεται και ως «season finale». Έχοντας momentum από τον περσινό πολύ καλό τίτλο, το The Devil in Me εξελίσσει τη φόρμουλα των Dark Pictures

τόσο σε επίπεδο αφήγησης, όσο και σε επίπεδο gameplay.

Το The Devil in Me πραγματεύεται αληθινά γεγονότα και συγκεκριμένα ασχολείται με την διαβόητη υπόθεση του ίσως και πρώτου καταγεγραμμένου δολοφόνου κατά συρροή στην Αμερική, του Η.Η. Holmes. Μια ομάδα πέντε κινηματογραφιστών καλούνται από έναν μυστηριώδη άντρα σε ένα νησί με σκοπό την καταγραφή αποκλειστικών πλάνων για την δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ, με θέμα τα έργα και την δράση του H.H. Holmes. Στο συγκεκριμένο νησί είναι χτισμένη μια πανομοιότυπη ρεπλίκα του «Murder Castle», ενός ξενοδοχείου το οποίο είχε τροποποιήσει ο δολοφόνος στα μέτρα του γεμίζοντάς το με θανατηφόρες παγίδες. Μέσα σε αυτό υποδεχόταν τους ανυποψίαστους πελάτες και υποψήφια θύματα του και ασκούσε τα απάνθρωπα ένστικτα του πάνω τους. Οι πέντε πρωταγωνιστές, βλέποντας το συγκεκριμένο περιβάλλον σαν μια μοναδική ευκαιρία να μεγαλώσουν την φήμη τους και να δημιουργήσουν κάτι μοναδικό τηλεοπτικά, δέχονται την πρόσκληση χωρίς να γνωρίζουν ότι μόλις δήλωσαν συμμετοχή σε ένα ανελέητο παιχνίδι αναζήτησης και κυνηγητού στο οποίο ο χαμένος πληρώνει με την ζωή του.

Συνδυάζοντας πολλά πραγματικά γεγονότα με μυθοπλασία, το παιχνίδι προσφέρει (ίσως μαζί με το House of Ashes) την καλύτερη θεματική στη σειρά Dark Pictures μέχρι τώρα. Η αναβίωση του Murder Castle όπως το έζησε και έδρασε σε αυτό ο διαβόητος δολοφόνος πίσω στα τέλη του 1800, παίρνει σάρκα και οστά στην εποχή μας και λειτουργεί σαν το ιδανικό σκηνικό τρόμου. Η περιήγηση στους στενούς μακρόστενους διαδρόμους του ξενοδοχείου με τα άχρωμα δωμάτια, τις άψυχες κούκλες και την καταθλιπτική μονότονη διακόσμηση, προκαλεί κλειστοφοβία και την αίσθηση ότι κάτι ή κάποιος μονίμως σας παρακολουθεί. Επηρεασμένο σαφώς από κλασικές ταινίες (Ψυχώ, Η Λάμψη), το παιχνίδι παίζει πολύ σωστά τα χαρτιά του και ξετυλίγεται σιγά-σιγά σαν ένα ενδιαφέρον βιβλίο. Κάτι επίσης αξιόλογο, που ενισχύει την αισθητική βιβλίου, είναι ότι για να καταλάβετε πραγματικά την ιστορία και τί συμβαίνει πρέπει να ξεκοκαλίσετε κάθε σημείωση, ηχητικό μήνυμα και ημερολόγιο που βρίσκετε και να συνθέσετε μόνος σας τα κομμάτια του παζλ που λείπουν.

Το συγκεκριμένο παικτικό στιλ που διακρίνει τη σειρά Dark Pictures και γενικά όλα τα παιχνίδια της Supermassive Games είναι λίγο-πολύ γνωστό πλέον. Οι επιλογές αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον αλλά και με τους άλλους χαρακτήρες καθορίζουν κατά μεγάλο βαθμό την επιβίωσή σας και την ομαλή έκβαση της περιπέτειας. Κάποιες επιλογές λειτουργούν άμεσα και είναι φανερές όσο αφορά τον αντίκτυπό τους, ενώ κάποιες άλλες είναι πιο ασαφείς και ξεκαθαρίζουν μακροπρόθεσμα. Όμως όσο προσεκτικός και μεθοδικός κι αν είστε, είναι κάποια πράγματα που πραγματικά δεν μπορείτε να διανοηθείτε πώς μπορούν να εξελιχθούν ή σχεδόν πάντα υπάρχει αυτό το κομβικό σημείο όπου η μία επιλογή σας σώζει και η άλλη σας σκοτώσει, ανεξάρτητα από το σύνολο των προηγούμενων επιλογών σας. Υπάρχει μια κατηγοριοποίηση όσον αφορά τις επιλογές σας που χωρίζονται σε συναίσθημα και λογική και αποτυπώνονται με το αντίστοιχο σύμβολο. Αντίστοιχα, σχεδόν πάντα υπάρχει η ασφαλής οδός του «η σιωπή είναι χρυσός», όπου μπορείτε να επιλέξετε να μείνετε σιωπηλός. Όσο αφορά τις σκηνές δράσης, δεν έχετε ποτέ τον πλήρη έλεγχο του χαρακτήρα, παρά μόνο την επιλογή σε προκαθορισμένες σκηνές να πατήσετε συγκεκριμένα κουμπιά σε ελάχιστο χρόνο για να γλιτώσετε από δυσάρεστες καταστάσεις.

Νέο στοιχείο είναι η ύπαρξη ενός υποτυπώδους inventory σε κάθε χαρακτήρα από τους πέντε που ελέγχετε σταδιακά. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο «ταλέντο» σε κάθε χαρακτήρα το οποίο μπορείτε να αξιοποιήσετε όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν για να ξεφύγετε από κάποια κατάσταση ή να προχωρήσετε στο παιχνίδι. Έτσι πχ οι χαρακτήρες σας, ανάλογα με το ποιος είναι υπό τον έλεγχό σας εκείνη τη στιγμή, μπορούν να χρησιμοποιούν ένα πτυσσόμενο ραβδί για να φτάνουν αντικείμενα που βρίσκονται ψηλά, να επιδιορθώνουν ηλεκτρικούς πίνακες επαναφέροντας το ρεύμα ή να ακούνε, μέσω ειδικού εξοπλισμού, ήχους πίσω από τοίχους. Σαν γενική ιδέα έχει ενδιαφέρον προσθέτοντας βάθος και μια πιο τρισδιάστατη οπτική κάθε προσωπικότητας, όμως στην πράξη αγγίζει μόνο την επιφάνεια, με γρίφους και προκλήσεις που δεν την εκμεταλλεύονται πλήρως αλλά ακολουθούν την ασφαλή οδό. Πόσο να σας δυσκολέψουν οι γρίφοι και πόση πρόκληση να αντιμετωπίσετε αν πχ πρέπει να χρησιμοποιήσετε «κάτι» για να ανοίξετε μια κλειδωμένη πόρτα και στο inventory σας βρίσκεται μόνο ένας φακός και ένα κλειδί; Ωραία ιδέα αλλά επιφανειακή υλοποίηση.

Η μετάβαση μεταξύ των σκηνών και η εναλλαγή πλάνων επίσης έχει υλοποιηθεί με προχειρότητα (ίσως χειρότερα από κάθε προηγούμενο Dark Pictures). Το μοντάζ όταν αλλάζετε σκηνή και πρωταγωνιστή είναι πολλές φορές τόσο απότομο και κακό που αναρωτιέστε πώς δεν το πρόσεξαν αυτό οι δημιουργοί. Ξαφνικές και επαναλαμβανόμενες αντιδράσεις από τους πρωταγωνιστές σε καταστάσεις που προηγήθηκαν, αφήνουν μια αμηχανία και μια αίσθηση ότι η γραφή του σεναρίου έγινε βιαστικά και απρόσεκτα. Υπάρχουν και αρκετά bugs, τα οποία ενώ δεν «καταστρέφουν» το παιχνίδι, σας βγάζουν λίγο εκτός κλίματος. Γενικά φαίνεται ότι το παιχνίδι ήθελε λίγη περισσότερη δουλειά σε κάποιους τομείς.

Σε αντίθεση με το προχειροφτιαγμένο «κόψε-ράψε» μεταξύ των σκηνών, τα μοντέλα των χαρακτήρων και τα περιβάλλοντα είναι χάρμα οφθαλμών. Οι κινήσεις προσώπου και το lip-sync των πρωταγωνιστών είναι πολύ βελτιωμένο σε σχέση με τους προηγούμενους τίτλους και προσθέτει πόντους ρεαλισμού στις αντιδράσεις και τα συναισθήματά τους. Τα περιβάλλοντα επίσης είναι εξαιρετικά, τόσο με τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες του ξενοδοχείου, όσο και με την φαινομενικά αθώα ομορφιά του ίδιου του νησιού. Το μόνο παράπονό μου εδώ είναι ότι κάποιοι εξωτερικοί χώροι (προς το τέλος του παιχνιδιού) είναι περισσότερο σκοτεινοί και άδειοι από όσο θα έπρεπε. Η μουσική και τα ηχητικά εφέ σας ξαφνιάζουν πολλές φορές με την απότομη και έντονη εμφάνισή τους και συμβάλλουν τα μέγιστα στην δημιουργία μιας υποβλητικής ατμόσφαιρας (κυρίως στο ξενοδοχείο). Ως προς το voice acting, η Jessie Buckley (Chernobyl, Men) ηγείται του καστ.

Με διάρκεια γύρω στις 8 ώρες και πολλαπλά τέλη (συν το γνωστό local/online multiplayer), το The Devil in Me είναι μια δυνατή περιπέτεια τρόμου, με πολλές καλές και έντονες στιγμές, αλλά και αδυναμίες. Αν είστε φαν της σειράς Dark Pictures, σίγουρα θα απολαύσετε αυτή τη «βόλτα» στο σκοτεινό ξενοδοχείο του τρόμου.

Δυνατή, τρομακτική ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονόταΩραία γραφικάΜοναδικά χαρακτηριστικά και δυνατότητες σε κάθε πρωταγωνιστήΠαρουσία inventory……που μπορούσε να υλοποιηθεί καλύτεραΑπότομο και ενοχλητικό μοντάζ μεταξύ σκηνώνΑρκετά μικρά bugs (μέχρι να διορθωθούν)ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS5, Xbox Series X/S, PS4, Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:SupermassiveΕΚΔΟΣΗ:Bandai NamcoΔΙΑΘΕΣΗ:Bandai Namco Hellas

Game20.gr, το Άσυλο των gamers