Deadfall Adventures Review

19:52 21/12/2013 - Πηγή: Game 2.0

Αρκετοί από εμάς μεγαλώσαμε με τις περιπέτειες του Indiana Jones και άλλων θαρραλέων τυχοδιωκτών στη μεγάλη ή τη μικρή οθόνη. Ιστορίες γεμάτες δράση, τρόμο και γέλιο μέσα σε αρχαίους ναούς, γεμάτους παγίδες και σε μαγευτικά εξωτικά μέρη. Η Farm 51 με το Deadfall Adventures πετυχαίνει τους ναούς και τα εξωτικά μέρη, αλλά αποτυγχάνει μεγαλοπρεπώς σε όλα τα υπόλοιπα, παραδίδοντας ένα εξαιρετικά βαρετό, αδιάφορο, ανέμπνευστο και κακοφτιαγμένο παιχνίδι.

Στο Deadfall Adventures αναλαμβάνετε το ρόλο του James

Lee Quatermain, δισέγγονου του θρυλικού Allan Quatermain (από τα βιβλία του H. Rider Haggard), ο οποίος σε αντίθεση με τον προπάππου του είναι ένας νερόβραστος τύπος με ανύπαρκτο χαρακτήρα και τη γοητεία ενός ψητού λάχανου. Ο James προσλαμβάνεται, με μεγάλη δυσκολία, από μία οργάνωση που απαρτίζεται από ένα γέρο και μία καλλονή, για την ανεύρεση ενός αρχαίου κειμηλίου. Όλα πηγαίνουν καλά μέχρι που εμφανίζονται στρατιές από Ναζί που φυσικά αναζητούν το ίδιο κειμήλιο. Από εκεί και μετά η ιστορία μετατρέπεται σε ένα κυνηγητό χωρίς ρυθμό, σε ναούς της Αιγύπτου, φαράγγια και σπήλαια του Αρκτικού Κύκλου, μέχρι και στις πυκνές ζούγκλες της Γουατεμάλας. Εξερευνάτε τεράστιους ναούς, εγκαταλελειμμένους για χιλιάδες χρόνια, αν εξαιρέσουμε τις μούμιες, τους εκατοντάδες Ναζί, αργότερα τους κακούς Ρώσους και την κυριούλα που πάει κάθε Κυριακή και ανάβει όλα τα κεριά. Η ιστορία, δυστυχώς, δεν έχει τίποτα να προσφέρει και δεν προκαλεί κανένα ενδιαφέρον ενώ η σκηνοθεσία είναι ακόμα χειρότερη.

Στα του gameplay, η Farm 51 δοκιμάζει κάτι νέο - προσπαθεί να συνδυάσει το κλασικό FPS, με γρίφους που συναντάμε σε adventure ή platformer. Όπως προανέφερα, αποτυγχάνει σε όλα. Ξεκινώντας από το πιστολίδι, δεν υπάρχουν πολλά να σχολιάσω. Τα όπλα δεν έχουν κανένα βάρος, καμία αίσθηση, το βεληνεκές τους είναι αστείο και η ακρίβεια τους για τα πανηγύρια. Η AI των εχθρών θυμίζει κακούς τίτλους του 2000. Οι εχθρικοί στρατιώτες κρύβονται συνεχώς πίσω από κάλυψη, βγαίνουν κάθε τόσο για να πυροβολήσουν και να ποζάρουν για το headshot τους, ενώ φυσικά μόλις τους πλησιάσετε αρχίζουν να σας βαράνε. Η καλύτερη τακτική για να περάσετε τις πίστες είναι να τρέχετε κατά πάνω τους και να τους πυροβολάτε, πάρα πολλές φορές, από κοντά. Είναι πραγματικά θλιβερό να έχει ένα παιχνίδι τόσο μεγάλα επίπεδα και οι εχθροί να κάθονται ακίνητοι περιμένοντας τον παίκτη να τους βρει.

Εδώ ο Alan... συγγνώμη ο James γνωρίζεται με τις μούμιες!

Πέρα από το παραδοσιακό πιστολίδι υπάρχουν ορισμένα σημεία όπου σας απειλούν κάτι μούμιες. Για να τις ξεφορτωθείτε πρέπει να εστιάσετε πάνω τους με τον φακό σας ώστε να τις αποδυναμώνετε και να είναι ευάλωτες στις σφαίρες σας. Ξεπατικοσούρα από άλλο γνωστό και καλύτερο παιχνίδι. Ομολογώ πάντως πως οι αντιδράσεις των μουμιών στο φως είναι αρκετά καλές. Εξάλλου, το skill tree του παιχνιδιού είναι ίσως το πιο άχρωμο και αδιάφορο που έχω δει ποτέ σε τίτλο δράσης, με τις διαθέσιμες επιλογές να είναι απλές βελτιώσεις της υγείας, της αντοχής και των όπλων σας. Πόντους για να αποκτήσετε αυτά τα skills κερδίζετε μαζεύοντας διάφορους θησαυρούς που βρίσκονται σκόρπιοι στα επίπεδα. Είναι απορίας άξιο το πώς βελτιώνεται η χρήση ενός όπλου μαζεύοντας άσχετα αντικείμενα, αλλά λύνεται η άλλη απορία για το απαράδεκτο πιστολίδι.

Υπάρχουν και γρίφοι όμως, οι οποίοι χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: οι μωρουδίστικοι γρίφοι τύπου “βάλε τα σχηματάκια στη σωστή τρύπα”, οι περίπλοκοι και κουραστικοί χωρίς λόγο, και οι πανηλίθιοι, χωρίς ουσία με σκοπό τον εκνευρισμό του παίκτη. Όλοι λειτουργούν με τον ίδιο περίπου τρόπο και καταλήγουν να ανοίγουν μία πόρτα. Το παιχνίδι παρέχει βοήθεια με τη μορφή σημειώσεων του προπάππου του πρωταγωνιστή και είτε σας δίνει άμεσα τη λύση ή θα κολλήσετε τη μούρη σας στην οθόνη για να βγάλετε άκρη. Οι γρίφοι αυτοί καταστρέφουν τον ρυθμό του παιχνιδιού, καθώς από γρήγορη δράση, σταματάτε απότομα για να πατήσετε κουμπάκια και μόλις ανοίξετε την -κλειστή για αιώνες- πόρτα, ξαφνικά ο τόπος γεμίζει με εχθρούς που φυτρώνουν από το πουθενά. Καμία συνοχή και καμία λογική.

Το Deadfall Adventures διαθέτει multiplayer και survival co-op, όπου μπορείτε να επιλέξετε έναν χαρακτήρα και να δημιουργήσετε μία δική σας κλάση. Το multiplayer έχει όλα τα κλασικά modes, με μερικούς ωραίους μεγάλους χάρτες, και το survival έχει μια κάποια παραμετροποίηση επιλογών. Δυστυχώς δεν βρήκα ψυχή να παίζει (σημάδι πως έπρεπε να σταματήσω και εγώ) οπότε αναγκαστικά μπήκα μόνος μου για να δω την κίνηση του χαρακτήρα και τους χάρτες. Συνολικά και οι δύο τύποι παιχνιδιού δεν προσφέρουν τίποτα ιδιαίτερο, ενώ το πιστολίδι παραμένει κακό. Καθαρή σπατάλη πόρων που θα μπορούσαν να είχαν πάει στη βελτίωση του campaign.

Όσον αφορά τα γραφικά και συνολικά τον τεχνικό τομέα, το Deadfall αφήνει ανάμικτες εντυπώσεις. Το παιχνίδι χρησιμοποιεί την Unreal Engine 3, με τα καλά αλλα και τα κακά της. Όλα τα επίπεδα είναι τεράστια, με αρκετά ωραίο σχεδιασμό, σωστή αναπαράσταση της Αιγύπτου, του παγωμένου Βορρά και των γεμάτων ζωντάνια ζουγκλών. Μερικά τοπία είναι άκρως εντυπωσιακά και ικανά να δημιουργήσουν κορυφαία ατμόσφαιρα, αλλά το gameplay δεν βοηθάει. Δυστυχώς η όμορφη αισθητική δεν αρκεί. Δεν υπάρχει συνοχή μεταξύ της ποιότητας των υφών που αργούν πολύ να φορτώσουν, οι φωτισμοί λίγες φορές εντυπωσιάζουν, δεν υπάρχει αλληλεπίδραση με το περιβάλλον και το animation είναι τελείως ξύλινο. Ειδικά στις cutscenes, το animation (και η σκηνοθεσία) θυμίζουν κακούς τίτλους προ δεκαετίας. Παραδόξως, οι μούμιες έχουν καλύτερη κίνηση από τους εχθρικούς στρατιώτες.

Μακάρι να είχε πέσει στο gameplay όση δουλειά έπεσε στα περιβάλλοντα.

Σε θέματα επιδόσεων το Deadfall τα πηγαίνει σχετικά καλά, η UE3 είναι αρκετά ελαφριά, ενώ συνάντησα frame drops μόνο στις πυκνές ζούγκλες. Υπάρχουν όμως μπόλικα bugs, όπως ιπτάμενες κολώνες που δεν λειτουργούν σωστά μετά τη λύση ενός γρίφου, εχθροί που κολλάνε πίσω από αντικείμενα ή βουλιάζουν στο έδαφος και όπλα που αιωρούνται. Το αγαπημένο μου bug είναι όταν ένας Ρώσος στρατιώτης έπεσε από μια γέφυρα και συνέχισε να “τρέχει” από κάτω της. Σε όλη τη διάρκεια του επιπέδου άκουγα ρώσικες απειλές ακόμα και όταν είχα απομακρυνθεί πολύ. Ευτυχώς δεν με εμπόδισε να τελειώσω το επίπεδο.

Στα του ήχου τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι κάκιστες. Για παράδειγμα αυτή που παίζει τη συμπρωταγωνίστρια του παιχνιδιού κάνει μία αστεία αμερικάνικη προφορά ενώ είναι προφανές πως η ίδια είναι Αγγλίδα, και οι διάφοροι Γερμανοί και Ρώσοι ακούγονται σαν κακόγουστα στερεότυπα. Τα όπλα δεν έχουν δύναμη και η μουσική είναι παντελώς αδιάφορη. Υπάρχουν μάλιστα σοβαρά θέματα στη μίξη του ήχου, με την μουσική να κόβεται απότομα την ώρα ενός διάλογου και το αντίθετο, σχεδόν βουβές εκρήξεις, και τις κραυγές των εχθρών να προκαλούν σύγχυση καθώς φωνάζουν όλοι μαζί τα ίδια.

Δεν είχα μεγάλες προσδοκίες για το Deadfall Adventures, αλλά ήλπιζα πως θα ήταν τουλάχιστον ικανοποιητικό. Στα πρώτα 30 λεπτά το παιχνίδι δίνει ακριβώς αυτή την εντύπωση, αλλά στις επόμενες επτά ώρες κάνει τα πάντα για να τη διαψεύσει. Η Farm 51 ίσως έχει την όρεξη και την αφοσίωση να δημιουργήσει μία περιπέτεια από τα παλιά, αλλά από ότι φαίνεται δεν κατέχει το απαιτούμενο δημιουργικό ταλέντο.

Μεγάλα, εντυπωσιακά επίπεδαΒαρετή ιστορία με κακούς χαρακτήρεςΒλαμμένοι γρίφοιΚακός ήχος και ερμηνείεςΑπαράδεκτη εχθρική ΑΙFPS με χάλια πιστολίδι γίνεται; Γίνεται.Ανούσιο skill treeΠροβληματικά γραφικάΝεκρό multiplayerΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 4.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PC (review), Xbox 360ΑΝΑΠΤΥΞΗ:The Farm 51ΕΚΔΟΣΗ:Nordic GamesΔΙΑΘΕΣΗ:Enarxis Dynamic MediaΕΙΔΟΣ:FPSΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player, multiplayerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://deadfall-game.comHM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:15/11/2013PEGI:16

Game20.gr, το Άσυλο των gamers