Dragon’s Lair XBLA Review

04:43 30/5/2012 - Πηγή: Game 2.0

Μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε που βγήκε, όμως το Dragon’s Lair συνεχίζει ακάθεκτο, πηγαίνοντας από την μία επανέκδοση στην άλλη. Αυτή τη φορά ο Dirk the Daring επιστρέφει στο Xbox 360, με την γνωστή εμπειρία, watch mode, co-op, achievements, αλλά και συμβατότητα με Kinect. Αξίζει να (ξανα)παίξετε Dragon’s Lair, ή το παιχνίδι είναι πια εκτός εποχής;

Για όσους δεν έχουν ξαναδεί το Dragon’s Lair, πρόκειται για το πρώτο interactive game,

που παρουσιάζει με αρκετά όμορφα animations την περιπέτεια του ιππότη Dirk the Daring, ο οποίος προσπαθεί να σώσει την Πριγκίπισσα Daphne από το σατανικό δράκο Singe. Στην οθόνη εμφανίζονται κάθε φορά οι ανάλογες εντολές για δεξιά, αριστερά, πίσω, μπροστά ή το ξίφος για μάχη, είτε με το αναλογικό είτε με το d-pad, κι εσείς καλείστε να τις εκτελέσετε όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ώστε να περάσετε στην επόμενη σκηνή. Η διάρκεια του κάθε walkthrough, ακόμη και στο δύσκολο επίπεδο, δεν ξεπερνάει την μισή ώρα, ενώ στο εύκολο επίπεδο είναι μόλις ένα τέταρτο.

Όπως ήταν φυσικό, για να αυξηθεί το replay value του Dragon’s Lair, έχουν προστεθεί και τα ανάλογα achievements, τα οποία και πάλι δεν είναι αρκετά για να σας κρατήσουν, καθώς ακόμη και τα πιο δύσκολα εξ αυτών μπορούν εύκολα να ξεκλειδωθούν μέσα σε μερικές ώρες. Από την άλλη, η συνεχής επανάληψη κουράζει πολύ γρήγορα, ενώ ήδη μετά από τις δύο πρώτες φορές ενασχόλησης τα πλήκτρα γίνονται γνωστά, με την απομνημόνευση τους να μην είναι και το δυσκολότερο επίτευγμα. Μία ακόμη νέα προσθήκη είναι η επιλογή του watch mode, στο οποίο μπορείτε να παρακολουθήσετε τα κατορθώματα του Dirk σε νέα, ανανεωμένη έκδοση, χωρίς να εμπλακείτε καθόλου με τη μοίρα του εικονικού ήρωα. Το εν λόγω mode προσφέρει σχεδόν 20 λεπτά βίντεο υψηλής ανάλυσης, αλλά με την έλλειψη διαλόγων και με την απουσία οποιασδήποτε επιπλέον σκηνής (σε σχέση με το τι έχουμε δει μέχρι σήμερα στους τίτλους) σίγουρα δε μπορεί να εντυπωσιάσει τους ήδη γνώστες της ιστορίας.

Μία εικόνα που θα δείτε πολλές φορές!

Εκεί που τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο είναι στην επιλογή παιχνιδιού με το Kinect. Οι κινήσεις που γίνονται με τα πλήκτρα δίνουν τη θέση τους στους ίδιους τους παίκτες, με τις εντολές δεξιά, αριστερά, ευθεία και πίσω να πραγματοποιούνται με την τοποθέτηση του σώματος προς την ανάλογη κατεύθυνση, η επιλογή του ξίφους απαιτεί την άρση και το κατέβασμα του χεριού (είτε το δεξί είτε το αριστερό), ενώ για να πιαστείτε από κάποιο σχοινί πρέπει να σηκώσετε το χέρι σας προς την ανάλογη κατεύθυνση. Εκτός του ότι το Kinect αρκετές φορές δεν ανταποκρίνεται καν, δεν υπάρχει κάτι ουσιαστικά νέο που μπορεί να σας παροτρύνει να προτιμήσετε τον αισθητήρα και όχι το χειριστήριο. Τα κολλήματα του Kinect καθιστούν το χειριστήριο απαραίτητο.

Από την άλλη έχουμε την προσθήκη co-op mode, η οποία επίσης κάθε άλλο παρά ουσιαστική είναι. Έως και δύο άτομα μπορούν να παίξουν μαζί στο ίδιο σύστημα, όμως κάθε ένας περιμένει τη σειρά του, με την κάθε σκηνή απλά