Dream Alone Review

11:58 20/7/2018 - Πηγή: Game 2.0

Η νεοσύστατη Warsaw Games κάνει ντεμπούτο με το Dream Alone. Πρόκειται για ένα 2D platformer υψηλής δυσκολίας, είδος που πολλά στούντιο αποφεύγουν, ειδικά όταν κάνουν τα πρώτα τους βήματα. Ας δούμε αν τα περίσσια αποθέματα τόλμης μετουσιώνονται και σε δημιουργικότητα.

Το Dream Alone είναι δισδιάστατη περιπέτεια, που απαιτεί κινήσεις ακριβείας, παρατήρηση του περιβάλλοντος και επίλυση παζλ.

Αναλαμβάνεται τον ρόλο ενός μικρού παιδιού, του οποίου η οικογένεια του αλλά και όλοι οι κάτοικοι του χωριού του, έχουν προσβληθεί από μια μυστηριώδη ασθένεια που τους έριξε σε κώμα. Για να καταφέρετε να βοηθήσετε τους συγγενείς και τους φίλους σας, πρέπει να βρείτε το μυθικό πλάσμα που ονομάζεται Lady Death, που λέγεται ότι κατέχει τις γνώσεις αλλά και τις δυνάμεις για να αντιστρέψει την αρρώστια που βασανίζει το χωριό σας. Το παιχνίδι και σεναριακά αλλά και οπτικά, έχει μια σκοτεινή, διεστραμμένη και παραμυθένια ατμόσφαιρα. Το σενάριο είναι αρκετά καλό και η μεγάλη διάρκεια βοηθά στο να αναπτυχθεί πλήρως μια άκρως ενδιαφέρουσα παραμυθένια ιστορία με αρκετό βάθος, τουλάχιστον για τίτλο του είδους.

Ο πυρήνας του gameplay είναι κυρίως οι trial and error μηχανισμοί. Αυτό σημαίνει ότι πεθαίνετε πολλές, πάρα πολλές φορές για να καταφέρετε να προχωρήσετε παρακάτω. Πέφττε σε παγίδες και εχθρούς που σας σκοτώνουν εκεί που δεν το περιμένετε, κάτι που είναι αποδεκτό για τέτοιο παιχνίδι. Αυτό που συμβαίνει όμως στο Dream Alone είναι κάτι παραπάνω από υπερβολικό και υπάρχουν αρκετοί λόγοι που κάνουν το παιχνίδι να μην είναι καθόλου ευχάριστο και διασκεδαστικό. Τίτλοι όπως το Limbo και το Cuphead, ακόμα και η σειρά Dark souls, ανήκουν στην κατηγορία των αρκετά απαιτητικών παιχνιδιών όσων αφορά το gameplay. Επενδύουν πολλά στην ατμόσφαιρα, παρασέρνοντας τον παίκτη αργά και σταθερά σε έναν σκοτεινό αλλά πανέμορφο κόσμο, όπου ξαφνικά βρίσκεται αντιμέτωπος με μια υψηλού επιπέδου πρόκληση που πρέπει να ξεπεράσει, άλλοτε δοκιμάζοντας τα αντανακλαστικά του και άλλοτε την παρατηρητικότητά του ή και τα δυο μαζί ταυτόχρονα. Η επίλυση αυτών των προκλήσεων που βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στις ικανότητες του παίκτη, είναι η καλύτερη ανταμοιβή. Οι δημιουργοί του Dream Alone δυστυχώς σκέφτηκαν ότι όσες περισσότερες προκλήσεις βάλουν απέναντί σας, τόσο καλύτερα είναι για εσάς. Μέγα λάθος.

Σας θυμίζει κάτι;

Ο μέσος χρόνος ζωής του χαρακτήρα σας είναι... λίγα δευτερόλεπτα. Τα εμπόδια που συναντάτε και σας οδηγούν στον θάνατο είναι τόσα, που μιλάμε για έναν εξωφρενικό αριθμό ασταμάτητων προκλήσεων που έχουν την μορφή εχθρών, παγίδων, παζλ και... κακού σχεδιασμού. Τα checkpoints ευτυχώς στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι τοποθετημένα σε σωστή θέση και απόσταση μεταξύ τους, δεν είναι αρκετά όμως για να μετριάσουν τα επίπεδα εκνευρισμού που σας προκαλούν οι ασταμάτητοι θάνατοι και συνεπώς την επανάληψη του ίδιου σημείου ξανά και ξανά. Και αυτό όχι γιατί το παιχνίδι είναι δύσκολο αλλά γιατί είναι απλά άδικο και όχι ισορροπημένο στους μηχανισμούς του. Οι με ακρίβεια pixel κινήσεις και άλματα που απαιτούνται είναι αρκετά προβληματικές, όχι μόνο στον χρόνο απόκρισης μεταξύ εντολής και εκτέλεσης, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις το παιχνίδι αργεί να εκτελέσει τις εντολές σας, αλλά και γιατί υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που προσθέτουν επιπλέον αχρείαστη δυσκολία λόγω του κακού σχεδιασμού επιπέδων και την υπερβολική χρήση οπτικών εφέ που μπαίνουν εμπόδιο στο ίδιο το gameplay.

Σε μια προσπάθεια να προστεθεί βάθος στον δισδιάστατο κόσμο του παιχνιδιού, έχουν τοποθετηθεί κάποια αντικείμενα στο προσκήνιο των επιπέδων, κυρίως δέντρα, θάμνοι και πέτρες, με αποτέλεσμα οτιδήποτε βρίσκεται πίσω από αυτά να κρύβεται από την οπτική σας. Σε ένα παιχνίδι που απαιτεί κινήσεις ακριβείας κάτι τέτοιο είναι απλά καταστροφικό και γίνεται ένας από τους πολλούς λόγους που σας οδηγούν στον θάνατο και στην επανάληψη κάποιου επιπέδου, αφού προσπαθείτε να υπερπηδήσετε κάποιο κινούμενο εχθρό ή παγίδα χωρίς να βλέπετε ουσιαστικά τίποτα, γιατί αυτός είναι κρυμμένος πίσω από κάποιο δέντρο ή θάμνο. Αυτό είναι το λιγότερο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε και αυτό γιατί τα οπτικά εφέ είναι υπερβολικά πολλά σε ποσότητα αλλά και τόσο έντονα που κυριολεκτικά δεν βλέπετε τίποτα.

Το παιχνίδι αισθητικά, χρησιμοποιεί αποχρώσεις του γκρι για να σας παρασύρει σε ένα αρκετά σκοτεινό και παραμυθένιο ταυτόχρονα κόσμο. Αυτό θα ήταν αρκετό για να δημιουργηθεί μια ωραία ατμόσφαιρα, αλλά και σε αυτόν τον τομέα οι δημιουργοί του παιχνιδιού το παρακάνουν. Πέρα από τον ασπρόμαυρο κόσμο, υπάρχει ένα επιπλέον εφέ με στιλ παλιάς κινηματογραφικής ταινίας από τις αρχές του 20ού αιώνα. Το πρόβλημα είναι ότι το συγκεκριμένο εφέ διαθέτει κίνηση (animation) όπως και στα πολυκαιρισμένα φιλμ της εποχής, με αποτέλεσμα και αυτό να κρύβει σημαντικά σημεία των επιπέδων όπως παγίδες, εχθρούς, διαδραστικά σημεία κτλ, γιατί χρησιμοποιεί τις ίδιες αποχρώσεις του γκρι με το υπόλοιπο παιχνίδι, δημιουργώντας μια μάζα από ακαθόριστα σχήματα στα επίπεδα. Αν αυτό δεν σας είναι αρκετό, υπάρχει και άλλο ένα αχρείαστο εφέ: αυτό που προσομοιώνει το ανοιγόκλεισμα του ματιού με αποτέλεσμα η οθόνη να μαυρίζει τελείως για λίγα δευτερόλεπτα. Την περισσότερη ώρα πιάνετε τον εαυτό σας να αναρωτιέται αν αυτό που βλέπετε μπροστά σας είναι παγίδα ή εχθρός ή απλά ένα ακαθόριστο σχήμα που δημιουργείται από τα πολλά εφέ που μπλέκονται το ένα με το άλλο.

Εδώ απεικονίζεται ο ήρωας, μια παγίδα και ένας εχθρός. Τι; Δεν τα βλέπετε;

Σχετικά σύντομα, ο χαρακτήρας σας αποκτάει τρεις δυνάμεις που καταναλώνουν -τουλάχιστον οι δυο από αυτές- ποσότητα ενέργειας που συλλέγετε από τα σκόρπια φιαλίδια στα επίπεδα του παιχνιδιού. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός είναι και αυτός αρκετά προβληματικός, καθώς η ποσότητα των φιαλιδίων δεν αρκεί για να καλύψει την διάρκεια χρήσης των ικανοτήτων σας για να περάσετε τα διάφορα εμπόδια που σας παρουσιάζονται. Ο μόνος τρόπος για να έχετε πλήρη αποθέματα ενέργειας είναι να πεθάνετε εσκεμμένα, να επιστρέψετε στο κοντινότερο checkpoint, να συλλέξετε τα φιαλίδια αναπλήρωσης ενέργειας καθώς αυτά επανεμφανίζονται και να το επαναλάβετε αυτό όσες φορές χρειαστεί, αλλιώς βρίσκεστε σε αδιέξοδο και δεν μπορείτε να περάσετε τα εμπόδια. Σε ένα παιχνίδι όπου πεθαίνετε κάθε λίγα δευτερόλεπτα κατά την κανονική ροή, πρέπει να πεθαίνετε και εσκεμμένα μόνο και μόνο για μπορέσετε να έχετε στην κατοχή σας τα απαιτούμενα για να μην βρεθείτε σε κάποιο αδιέξοδο. Αυτός ο συγκεκριμένος μηχανισμός είναι κάτι παραπάνω από υπερβολικός, είναι άδικος προς εσάς και πολλή σύντομα καταντάει βαρετός.

Προβληματικός είναι και ο σχεδιασμός των επιπέδων όπου δεν έχετε το παραμικρό στοιχείο για το ποια ικανότητα να χρησιμοποιήσετε, πότε και πού. Είπαμε οι trial and error μηχανισμοί είναι κανόνας στα παιχνίδια του είδους, αλλά πάντα υπάρχει κάποια περιβαλλοντική ένδειξη για το τί πρέπει να κάνετε. Αυτό δεν ισχύει εδώ, καθώς τα πάντα έχουν αφεθεί στην τύχη, που σημαίνει ότι αν είστε τυχεροί θα χρησιμοποιήσετε την κατάλληλη ικανότητα την κατάλληλη στιγμή για να περάσετε ένα εμπόδιο λόγω του ανέμπνευστου και επιεικώς μέτριου level design. Αν δεν είστε τυχεροί θα προσπαθείτε κόντρα στην λογική να βρείτε τί πρέπει να κάνετε.

Μία από τις ικανότητες σας, επιτρέπει να ταξιδεύετε σε μια παράλληλη διάσταση, με τον κόσμο γύρω σας να αλλάζει δραματικά, με αποτέλεσμα να γίνονται διαθέσιμες νέες πλατφόρμες και περάσματα που πριν δεν υπήρχαν. Το παιχνίδι βάζει την ιδέα στο μυαλό σας ότι όταν φτάσετε σε κάποιο αδιέξοδο, είναι λογικό να χρησιμοποιείτε την ικανότητα να ταξιδεύετε στην παράλληλη διάσταση για να προχωρήσετε παρακάτω. Το πρόβλημα είναι ότι στην συντριπτική πλειοψηφία των επιπέδων και ειδικά από την μέση και μετά, δεν ξέρετε πού έχει εμφανιστεί η νέα πρόσβαση στο επίπεδο με αποτέλεσμα να περιφέρεστε διαρκώς άσκοπα, καταναλώνοντας την ενέργεια της ικανότητάς σας και αν είστε τυχερός θα βρείτε την πρόσβαση που επιτρέπει την πρόοδο πριν καταναλώσετε πλήρως τα αποθέματα ενέργειας που έχετε. Αν δεν καταφέρετε σε σύντομο χρονικό διάστημα να βρείτε το σημείο προόδου και καταναλώσετε όλα τα αποθέματα ενέργειας, τότε επιβάλλεται η χρήση αυτού του βαρετού και αχρείαστου μηχανισμού να πεθάνετε εσκεμμένα, να συλλέξετε φιαλίδια αναπλήρωσης και να επαναλάβετε την διαδικασία αυτή ξανά και ξανά. Η συγκεκριμένη προβληματικήα σχεδιαστική φιλοσοφία ισχύει για όλες τις ικανότητές σας.

Η παράλληλη διάσταση είναι αρκετά εφιαλτική.

Τα γραφικά του παιχνιδιού, παρόλο που λειτουργούν εις βάρος του gameplay, είναι πανέμορφα. Η ατμόσφαιρα είναι αρκετά σκοτεινή, έρχεστε αντιμέτωποι με αρκετά ακραία σκηνικά με παλουκωμένους ή κρεμασμένους ανθρώπους, με πνεύματα και ψυχές που παρακολουθούν κάθε σας κίνηση κτλ. Για την υπερβολική χρήση και ένταση των πολλών οπτικών εφέ τα είπαμε παραπάνω. Αν και αυτά συμβάλλουν στην δημιουργία ατμόσφαιρας, δυστυχώς καταστρέφουν το παιχνίδι. Από την άλλη, η μουσική επένδυση είναι αρκετά καλή, καταθλιπτική έως και μακάβρια, με βαριά επιβλητικά όργανα σε αργούς ρυθμούς όπως πιάνο ή αργόσυρτα έγχορδα να συνθέτουν μια βαριά ατμόσφαιρα. Τα ηχητικά εφέ, αν και καλά, είναι υπερβολικά λίγα και επαναλαμβάνονται διαρκώς.

Το Dream Alone αποτυγχάνει στη συνολική αίσθηση που προσπαθεί να δώσει στον παίκτη. Οι δημιουργοί του πίστευαν ότι η ποσότητα είναι αυτή που κάνει παιχνίδια του είδους να ξεχωρίζουν και δυστυχώς κατάφεραν να το υπερφορτώσουν με τόσους ανισόρροπους και προβληματικούς μηχανισμούς και υπερβολικά σε ένταση και ποσότητα οπτικά εφέ, που στο τέλος έφτιαξαν έναν κακό, εκνευριστικό αχταρμά. Προσπεράστε το και θα έχετε το κεφάλι σας ήσυχο.

Η μουσικήΣωστά τοποθετημένα checkpointsΕπιβλητική ατμόσφαιρα......που επισκιάζει αρνητικά το gameplayΠροβληματικός χειρισμόςΑνέμπνευστος σχεδιασμός επιπέδωνΟ παράγοντας τύχη στην πρόοδο και επίλυση παζλ είναι εκνευριστικόςΑνισόρροπη χρήση ικανοτήτων και κατανάλωση ενέργειαςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 4.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One, Switch, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:WarSaw GamesΕΚΔΟΣΗ:Fat Dog GamesΔΙΑΘΕΣΗ:-ΕΙΔΟΣ:Puzzle platformerΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://dreamalone.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:28/6/2018 (Switch, PC), 2018 (PS4, Xbox One)

Game20.gr, το Άσυλο των gamers