GreedFall review

21:01 26/9/2019 - Πηγή: Game 2.0

Τα old-school action-RPG είναι από τα πιο αγαπημένα είδη παιχνιδιών στο gaming, με στούντιο όπως η (παλιά καλή) Bioware και η Piranha Bytes να έχουν βγάλει τίτλους-ορόσημα που έθεσαν τις βάσεις και τα δεδομένα για το μέλλον. Τη σκυτάλη στην προκειμένη περίπτωση παίρνει η Spiders, μια ομάδα με αρκετές κυκλοφορίες όπως Τhe Technomancer, Bound by Flame, Of Orcs and Men, οι οποίες, κατά γενική ομολογία, δεν κατάφεραν να

ξεπεράσουν την μετριότητα. Το GreedFall έρχεται από το πουθενά με μεγάλες υποσχέσεις από τους δημιουργούς του, με σκοπό να αρπάξει ένα κομμάτι από τη φήμη των παιχνιδιών που αντιγραφεί.

Το GreedFall σας μεταφέρει σε έναν φανταστικό 17ο αιώνα, όπου η ανθρωπότητα συνυπάρχει μαζί με μαγεία, τέρατα και κάθε είδους δεισιδαιμονίες. Αναλαμβάνετε το ρόλο του De Sardet, ενός ευγενή της κοινότητας των εμπόρων. Μαζί με τον ξάδερφό του και πρίγκιπα Constantine, ταξιδεύει στο νησί Teer Frade, με σκοπό ο τελευταίος να αναλάβει την κυβέρνηση μια πόλης του New Serene και να αναπτύξουν διπλωματικές σχέσεις με τους ιθαγενείς και τους αποίκους του νησιού. Κυριότερη όμως αποστολή τους είναι η εύρεση θεραπείας για μια τρομακτική θανατηφόρα ασθένεια που έχει μολύνει όλο τον γνωστό κόσμο και εξαπλώνεται ραγδαία. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια μάχης με τον χρόνο για να θεραπεύσετε αυτούς που αγαπάτε, καλείστε να αντιμετωπίσετε πολιτικές αντιπαραθέσεις, διπλωματικά παιχνίδια, συνωμοσίες και βίαιη αποικιοκρατία, σε μια ιστορία με σφικτά δεμένο κορμό και με τέτοιο επίπεδο λεπτομέρειας που κινδυνεύει ακόμα και να κουράσει. Πραγματικά στον τομέα του σεναρίου και της πλοκής έχει γίνει εκπληκτική δουλειά, καθώς οι εξελίξεις, οι εξηγήσεις που σας δίνονται με την πρόοδό σας και οι ανατροπές είναι τόσο αναλυτικές και καλοδουλεμένες που αναγκαστικά εκτιμάς το μεράκι των δημιουργών για να προσφέρουν μια ρεαλιστική εμπειρία. Με κεντρικό υπόβαθρο την ανθρώπινη ανάγκη για ζωή σε πρώτο πλάνο και στο φόντο την ύπαρξη μιας ανίατης μολυσματικής αρρώστιας, το παιχνίδι προσφέρει μια μεσαιωνική περιπέτεια με πολλά παρακλάδια, κρατώντας ωριμότητα και σταθερό βηματισμό προς την κορύφωση, αν και δεν λείπουν οι φανφάρες και κοιλιές.

Στον αντίποδα της παραπάνω ωριμότητας έρχεται το gameplay, το οποίο δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού εν τέλει αυτό που μετράει είναι αν το παιχνίδι προσφέρει διασκέδαση. Το GreedFall μοιάζει και “νιώθει” σα να είναι το νόθο παιδί του Dragon Age, του Gothic και του Risen, ένα αμάλγαμα όλων αυτών των στοιχείων που ξεχώρισαν τις εν λόγω σειρές. Καταρχάς στον τομέα της εξέλιξης του χαρακτήρα, μπορείτε σε κάθε level που αποκτάτε να μοιράσετε τους πόντους -σε ένα πολύ φιλικό και ξεκάθαρο skill tree- ώστε να αναπτύξετε την ικανότητά σας στα melee και ranged όπλα, είτε στην μαγεία. Προχωρώντας έχετε την ευκαιρία να μετατρέψετε τον ήρωα σε πραγματική υβριδική πολεμική μηχανή, συνδυάζοντας πολεμικές ικανότητες για μάχες σώμα-με-σώμα με μαγεία και θεραπευτικές ιδιότητες. Οι ικανότητες του χαρακτήρα διευρύνονται ακόμα περισσότερο καθώς ανεβαίνοντας level μπορείτε να επενδύσετε σε επιμέρους χαρακτηριστικά όπως πχ την ικανότητά σας να μιλάτε με διπλωματία και πειθώ (charisma) στους άλλους, ξεκλειδώνοντας μάλιστα μοναδικούς διαλόγους ή να γίνετε αριστοτέχνης στην δημιουργία κορυφαίων όπλων και πανοπλιών.

Η ομάδα σας έτοιμη για δράση.

Η ανάπτυξη αυτών των ιδιαίτερων επιμέρους χαρακτηριστικών της προσωπικότητας του χαρακτήρα είναι βασανιστικά πιο αργή και χρειάζεται περισσότερη προσοχή στο πώς επενδύετε τους πόντους που κερδίζετε από το leveling, καθώς θα βρεθείτε σίγουρα σε μια κατάσταση όπου χρειάζεται πχ το lockpicking για να ξεκλειδώσετε διάφορους θησαυρούς ή το science για να φτιάξετε potions και δεν το έχετε γιατί προτιμήσατε κάποιο άλλο ταλέντο. Η πληθώρα όμως των παραπάνω χαρακτηριστικών ανοίγει και πολλά διαφορετικά μονοπάτια στον τρόπο εκπλήρωσης κάποιων αποστολών. Έτσι, ανάλογα με τις προτιμήσεις σας, μπορείτε να κάνετε ένα “πάντρεμα” μαχητικής, διπλωματικής και stealth προσέγγισης στα quest του παιχνιδιού, οδηγώντας σε διαφορετικά αποτελέσματα και προκαλώντας καινούριες έχθρες ή συμμαχίες.

Μιλώντας για τα quest, να σημειωθεί ότι υπάρχει πληθώρα που μπορείτε να κάνετε πέραν των βασικών, τα οποία πάντως μπορούν να καταντήσουν ακόμα και κουραστικά. Υπάρχουν αποστολές που σας θέτουν σε κίνηση από πόλη σε πόλη και από ταξίδι σε ταξίδι μόνο για να ανακρίνετε κάποιον ή να του δώσετε αναφορά με διαλόγους ξεχειλωμένους στην κυριολεξία από τα μαλλιά. Ωραία η έμφαση στην λεπτομέρεια αλλά κάπου παραγίνεται, καθώς ο συνεχής βομβαρδισμός του παίκτη με “άχρηστες” πληροφορίες, μαζί με την παντελή έλλειψη δράσης, δημιουργούν “κοιλιά” στο παιχνίδι και μετατρέπουν κάποιες αποστολές σε πραγματικό χρονοβόρο μαρτύριο μέχρι την ολοκλήρωση τους. Δεν σας κρύβω ότι μετά το τέταρτο ή πέμπτο πισωγύρισμα στον ίδιο ΑΙ χαρακτήρα, παρέκαμψα πολλούς από τους αχρείαστους διαλόγους και εστίασα στην ουσία. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και η παντελής απουσία minimap. Ο σχεδιασμός των επιπέδων και η περιήγηση στις πόλεις του παιχνιδιού επιβάλλει να συμβουλεύεστε τον χάρτη συνεχώς για να δείτε που βρίσκονται τα objectives και η μοναδική πρόσβαση σε αυτόν είναι μέσω του μενού. Στο βάθος των 30-35 ωρών συνολικής διάρκειας του παιχνιδιού είναι σίγουρο ότι θα σας κουράσει, καθώς πρέπει να ανοίγετε εκατοντάδες φορές το κεντρικό μενού, ενώ απλά θα μπορούσατε να προσανατολίζεστε κοιτώντας πάνω δεξιά το minimap.

Ο κόσμος του παιχνιδιού, ενώ είναι ανοιχτός, δεν προσφέρει πλήρη ελευθερία καθώς είναι χωρισμένος σε περιοχές. Αυτό σημαίνει ότι ενώ βλέπετε στον χάρτη την τεράστια επιφάνεια του νησιού, δεν μπορείτε να το εξερευνήσετε. Με την πρόοδο σας στο παιχνίδι ξεκλειδώνονται συγκεκριμένες περιοχές στο χάρτη, με διάσπαρτα checkpoints ανάμεσα στα οποία μπορείτε ευτυχώς να ταξιδεύετε γρήγορα. Οι χρόνοι φόρτωσης είναι ιδιαίτερα ικανοποιητικοί, με μια έξυπνη κίνηση όμως των δημιουργών, καθώς ανάμεσα σε κάθε ταξίδι σας μεταφέρεστε σε ένα είδους camp όπου μπορείτε να αγοράσετε ή να αναβαθμίσετε τον εξοπλισμό σας, να μιλήσετε με τους συντρόφους σας κτλ, ενώ παράλληλα το παιχνίδι κάνει loading.

Γνωριμία με τα τέρατα του νησιού.

Σημαντικό ρόλο στην περιπέτεια έχουν οι σύντροφοί σας. Καθένας με την δική του προσωπικότητα και μοναδικά χαρακτηριστικά μάχης, οι σύντροφοι σας αποτελούν την ομάδα σας την οποία μπορείτε να χτίσετε ανάλογα με το δικό σας στιλ παιχνιδιού. Δεν μπορείτε να τους προσθέσετε πόντους ικανότητας, αλλά μπορείτε να αλλάξετε και να αναβαθμίσετε τον εξοπλισμό τους μετατρέποντάς τους σε πολύτιμα βοηθητικά εργαλεία. Η επιλογή των κατάλληλων συντρόφων (μάξιμουμ δύο κάθε φορά) μπορεί να οδηγήσει σε νέες επιλογές αντιμετώπισης μιας κατάστασης ή ακόμα και σε διαφορετικούς διαλόγους, ξελασπώνοντας σας πολλές φορές από δυσκολίες. Όπως και στη βασική ιστορία, μεγάλη βάση και προσοχή έχει δοθεί στο backstory τους, εξαλείφοντας οποιαδήποτε αίσθηση ανθρώπινης καρικατούρας. Ο καθένας έχει την δική του προσωπική ιστορία και αποστολή να πραγματοποιήσει και βοηθώντας τον να τη φέρει εις πέρας αναπτύσσετε την μεταξύ σας σχέση, ακόμα και ρομαντική.

Οι μάχες σε γενικές γραμμές ήθελαν λίγο παραπάνω φινίρισμα. Η μικρή γκάμα εχθρών και τα άγαρμπα χορευτικά των χαρακτήρων όταν εκτελούν τις κινήσεις τους, αφαιρούν μέρος της διασκέδασης, χωρίς όμως να κάνουν τις μάχες... καταναγκαστικά έργα. Υπάρχουν στρατηγικές που μπορείτε να ξεδιπλώσετε ώστε πχ να κλωτσήσετε τον εχθρό ώστε να χάσει την ισορροπία του, να ακινητοποιηθεί προσωρινά ή να κάνετε αντεπίθεση την κατάλληλη στιγμή προκαλώντας του σοβαρή ζημιά. Αν τα πράγματα σκουραίνουν σε κάποια μάχη με δύσκολο αντίπαλο (αυτοί έχουν μια κόκκινη νεκροκεφαλή πάνω από τα κεφάλια τους), κάλλιστα μπορείτε να παγώσετε την μάχη για να σκεφτείτε την τακτική σας και να θεραπευτείτε ή να πάρετε κάποιο potion. Εκτός από τις απλές επιθέσεις, υπάρχει η μπάρα fury που όταν γεμίσει σας επιτρέπει να εξαπολύσετε μια φονική επίθεση που δεν μπορεί να μπλοκαριστεί. Οι εχθροί, όπως προαναφέρθηκε, δεν έχουν μεγάλη ποικιλία και το ρεπερτόριό τους είναι εξαιρετικά προβλέψιμο και περιορισμένο. Εξαίρεση αποτελούν κάποια εντυπωσιακά τέρατα-δαίμονες του νησιού που λατρεύονται σαν θεοί από τους ιθαγενείς και ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη με την παρουσία τους.

Ως προς τα γραφικά υπάρχει το εξής παράδοξο: σε γενικές γραμμές το παιχνίδι είναι όμορφο στο μάτι και σε απορροφάει σε έναν φανταστικό 17ο αιώνα με τον ρουχισμό της εποχής, τον τρόπο ζωής και τις ξεχωριστές κατοικίες των αριστοκρατών, των χωρικών πληβείων στα περίχωρα και των ιθαγενών. Με μια πιο προσεκτική ματιά όμως φαίνεται μια αντιαισθητική επαναληψιμότητα. Παρόλες τις διαφορετικές φατρίες, συμμαχίες και φυλές, όλοι πρέπει να είχαν τον ίδιο αρχιτέκτονα. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι κάθε παλάτι, σε κάθε πόλη, έχει την ίδια εσωτερική διακόσμηση και διαρρύθμιση, σαν κάθε κτίριο που μπορείτε να επισκεφθείτε να βγήκε από το ίδιο καλούπι. Μικρή ποικιλία επίσης υπάρχει και στα περιβάλλοντα. Χονδρικά και χωρίς υπερβολή, το παιχνίδι χωρίζεται σε δύο μόλις περιοχές: τις πόλεις όπου κατοικούν οι “πολιτισμένοι” των εκάστοτε φατριών του νησιού και τα δάση όπου ζουν οι ιθαγενείς. Κάθε σκηνή και κάθε αποστολή διαδραματίζεται είτε σε μια πόλη είτε σε ένα δάσος, οπότε παρόλο που τα δάση είναι πολύ όμορφα με φθινοπωρινές φυλλωσιές και ποτάμια, σε ένα παιχνίδι τέτοιας διάρκειας χρειάζεται μια νότα αλλαγής του σκηνικού. Τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι επιεικώς μέτρια, μοιάζουν βγαλμένα από την προηγούμενη γενιά και βρίσκονται εκεί απλά για να προσδώσουν απλή σωματική υπόσταση στους ήρωες και ύλη στον κόσμο.

Ένας από τους θεούς των ιθαγενών.

Ο ηχητικός τομέας εξισορροπεί κάπως τις οπτικές αδυναμίες του παιχνιδιού. Ο βετεράνος συνθέτης Olivier Deriviere παραδίδει ένα εμπνευσμένο soundtrack -αν και δεν είναι η καλύτερή του δουλειά- ταξιδεύοντάς σας σε έναν φανταστικό κόσμο όπου κυριαρχούν τα τέρατα και η μαγεία. Επίσης οι κλαγγές των σπαθιών, οι “γεμάτοι” ήχοι των πυροβολισμών, το βάθος των ερμηνειών στους δύσκολους διάλογους των ιθαγενών στην μητρική τους γλώσσα, όλα είναι προσεγμένα και συμβάλλουν στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού.

Το GreedFall είναι ένα καλό, αρκετά διασκεδαστικό action-RPG. Έχω την αίσθηση πως το μεγάλο του μειονέκτημα είναι ότι δεν έχει δική του ταυτότητα. Δανείζεται στοιχεία από κορυφαία ονόματα του είδους και καταφέρνει να παραδώσει καταρχήν μια σοβαρή ιστορία και συνολικά μια ωραία εμπειρία, εις βάρος όμως της παικτικής πρωτοτυπίας και της σύγκρισης με τον ανταγωνισμό. Όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τα έχετε ξαναδεί, δεν υπάρχει τίποτα καινούριο να αφομοιωθεί, αναλώνεται στην επανάληψη. Ακόμα και η ονομασία του φαντάζει πολύ αδιάφορη για να μείνει στην μνήμη. Το Greedfall θα σας ταξιδέψει και θα σας διασκεδάσει, θυμίζοντας τα θρυλικά action-RPG, αλλά αποτυγχάνοντας να κερδίσει μια θέση δίπλα τους.

Ιστορία με εντυπωσιακό βάθος και λεπτομέρειαΟ ήχοςΜεγάλη διάρκεια με πληθώρα αποστολών......κάποιες εκ των οποίων καταντούν κουραστικέςΑπουσία minimapΆσχημα μοντέλα χαρακτήρωνΜικρή ποικιλία εχθρώνΟυσιαστικά μόνο δύο ξεχωριστές περιοχές προς εξερεύνησηΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:SpidersΕΚΔΟΣΗ:Focus Home InteractiveΔΙΑΘΕΣΗ:IGE

Game20.gr, το Άσυλο των gamers