Journey Review

20:23 13/3/2012 - Πηγή: Game 2.0

Mετά τα Flow και Flower, η thatgamecompany καινοτομεί για άλλη μια φορά με το Journey. Κλείστε τα φώτα, ανάψτε ένα αρωματικό κερί, πιάστε το χειριστήριο και ετοιμαστείτε για μια εμπειρία διαφορετική από οτιδήποτε άλλο έχετε παίξει!

Το Journey, όπως και οι προκάτοχοι του, δεν είναι ένα συμβατικό παιχνίδι. Είναι πιο συμβατικό από το Flower, αφού έχουμε πλέον

την ελευθερία της κίνησης του χαρακτήρα μας, αλλά ξεφεύγει από τα καλούπια που βάζουμε τα περισσότερα παιχνίδια. Χειριζόμαστε ένα ανθρωπόμορφο ον, του οποίου ο μυστικιστικός πολιτισμός έχει θαφτεί κάτω από την άμμο. Σκοπός του είναι να φτάσει στο βουνό που βρίσκεται στον μακρινό ορίζοντα, ανακαλύπτοντας στο ταξίδι του όσα περισσότερα μπορεί για την φυλή του. Ο χαρακτήρας μας πρέπει να διασχίσει άμμο και χιόνια για να φτάσει στον στόχο του. Περνώντας μέσα από την έρημο και τις απόκρημνες πλαγιές του βουνού πρέπει να βρει τρόπους να ξεπεράσει διάφορα εμπόδια και κάθε φορά που το πετυχαίνει, του αποκαλύπτοναι σκηνές από τον πολιτισμό της φυλής του.

Με την βοήθεια του άλματος και της αιώρησης αλλά και με την δύναμη της “έκκλησης”, ξεπερνάμε τους απλοϊκούς γρίφους της ερήμου. Ένα “κασκόλ” πάνω στον χαρακτήρα αντικατοπτρίζει την διάρκεια της αιώρησης του και την υγεία του. Ανάλογα με το πόσα objectives έχουμε ολοκληρώσει μεγαλώνει και το “κασκόλ”, άρα και ο χρόνος αιώρησης και η υγεία. Όσο μεγαλύτερο, τόση περισσότερη δύναμη έχει και η “έκκληση”, που μπορεί να επαναφέρει ανενεργές στήλες σε ένα τελετουργικό ή να “ζεστάνει” παγωμένα σύμβολα του χαμένου πολιτισμού στο χιόνι.

Όσο σχεδιαστικά απλό, άλλο τόσο όμορφο.

Οι κινήσεις του πρωταγωνιστή μας είναι αέρινες. Ο τρόπος που γλιστράει στην άμμο ή πασχίζει να ανέβει έναν απότομο αμμόλοφο ή και ο τρόπος που ανεμίζουν τα ρούχα του, σαγηνεύει. Ακόμα και με την περιορισμένη του παλέτα το παιχνίδι εντυπωσιάζει. Αποχρώσεις του πορτοκαλί και του λευκού κυριαρχούν, αλλά από μόνες τους μπορούν να δημιουργήσουν μαγευτικά τοπία. Ο άνεμος που ανακατεύει την άμμο και ο ήλιος που πέφτει πάνω της, τα ερείπια ναών και τα απομεινάρια της τέχνης του χαμένου πολιτισμού, μας βυθίζουν σε ένα κόσμο απόλυτης αρμονίας. Η μουσική φυσικά παίζει σημαντικό ρόλο στην μύησή μας στον κόσμο του Journey. Φλογέρες, βιολιά, ξυλόφωνα, τύμπανα διαδέχονται στιγμές έντασης και ηρεμίας. Δεν υπάρχουν φωνές, μόνο ήχοι του περιβάλλοντος και μουσική.

Ο χειρισμός είναι απλοϊκός, φτάνει ο μοχλός και δύο κουμπιά, ένα για το άλμα και ένα για την “έκκληση”. Μπορούμε να χειριστούμε την κάμερα με το sixaxis ή και με τον δεξί αναλογικό, αν και παίρνει συνήθως την κατάλληλη θέση μόνη της. Η μικρή διάρκεια του Journey δεν είναι κάτι απαραίτητα αρνητικό, ίσως γιατί το παιχνίδι θα έχανε την ατμόσφαιρά του αν συνέχιζε, απλά και μόνο για να προστεθεί έξτρα χρόνος.

Το online μέρος δεν είναι μια ξεχωριστή επιλογή, αλλά συμπορεύεται με το κυρίως παιχνίδι. Καθώς παίζουμε, οποιαδήποτε στιγμή (εφόσον φυσικά είμαστε συνδεδεμένοι στο δίκτυο) μπορεί να συν