Just Die Already review

12:02 15/6/2021 - Πηγή: Game 2.0

Ω θεοί τ' ουρανού δώστε μου την δύναμη να αντέξω το σκουπιδοπαίχνιδο (σπόιλερ αλέρτ) που κλήθηκα να ριβιουρίσω ο βαριόμοιρος. Μισείς τα video games; Θέλεις να εξαφανιστούν από προσώπου γης; Θέλεις να τα θάψεις στην έρημο της Κάτω Αχαγιάς; Θέλεις να τα βάψεις στο χρώμα που μισούσε; Ευκολάκι, δημιουργείς παιχνίδια των οπισθίων και βλέπεις σιγά σιγά την βιομηχανία να σαπίζει και να καταρρέει σαν την καριέρα της Πέγκυς Καρρά. Η αλήθεια είναι ότι έλειπαν τα παιχνίδια που απευθύνονται στην τρίτη ηλικία. Δεν ξέρω σε ποιον, αλλά έλειπαν. Οπότε ήρθαν

οι σωτήρες μας να γεμίσουν αυτό το κενό και να μας φέρουν το χόλυ γκρέιλ των παιχνιδιών της ακράτειας και της τεχνητής οδοντοστοιχίας.

Tο Just Die Already είναι ένα παιχνίδι με ανοιχτό κόσμο, όπου αναλαμβάνετε τον έλεγχο ενός από τέσσερις boomers (όπως κατάπτυστα τους χαρακτηρίζει το παιχνίδι) - δύο γριές και δύο γέρους. Φυσικά σεβόμενο το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι της εποχής έχουμε νταϊβέρσιτι στα παππούδια με έγχρωμους και έθνικ χαρακτήρες. Καλά μην νομίζετε ότι η επιλογή διαφορετικού γεροκούσαλου σημαίνει κάτι για το gameplay. Σκοπός σας λοιπόν είναι να βρείτε ευφάνταστους τρόπους να ψοφολογήσετε, καθώς περιπλανιέστε σε μια πόλη που σφύζει από ζωή και όρεξη να διαμελίζει υπερηλίκους. Αντί να παραδώσεις πνεύμα αξιοπρεπώς στο γηροκομείο βγαίνεις να βρεις έναν εντυπωσιακό τρόπο ώστε να έχουν τα εγγόνια σου να γράφουν στα τσεκ ιν της κηδείας, έφυγε όπως ήθελε, γλίστρησε στα λάδια, τον πάτησε αυτοκίνητο 12 φορές και έπεσε πάνω του ένα πρόβατο καθώς πάθαινε ηλεκτροπληξία από μια κολώνα υψηλής τάσης στο πάρκινγκ του Lidl.

Σε ένα παιχνίδι όπου ο πρωταγωνιστής είναι πιο εύθραυστος και από την ελληνική οικονομία όλα μπορεί τον σκοτώσουν. Το κρεβάτι, το πλυντήριο, ο εκτυπωτής, κάτι χόρτα που φύτεψαν στου παράδεισου την πόρτα κτλ. Το θέμα είναι πόσο δημιουργικός μπορείτε να γίνετε με τον θάνατο σας για να μείνετε στην ιστορία. Φυσικά δεν τα κακαρώνετε απευθείας μόλις σας ακουμπήσει η μηχανή του εσπρέσσο, αλλά μπορείτε να χάσετε τα άκρα σας, το κεφάλι σας και να συνεχίσετε να “ζείτε” μέχρι να απομείνει ένας κορμός από κόκαλα που απλά κυλάει στον κόσμο του παιχνιδιού. Τότε πατάτε το respawn και το παιχνίδι σας νεκρανασταίνει στον πιο κοντινό κάδο απορριμάτων (ω τι ειρωνεία, εκεί που ανήκει και το παιχνίδι). Ενώ σαν ιδέα παρουσιάζει ένα κάποιο ενδιαφέρον, είναι τόσο απλοϊκό και επαναλαμβανόμενο χωρίς ουσιαστική πρόκληση, που κουράζει πολύ σύντομα (περίπου όση και η διάρκεια ζωής των πρωταγωνιστών).

Δεν είναι η σαβούρα που χρειαζόμασταν, αλλά η σαβούρα που μας αξίζει.

Επειδή δεν υπάρχει ιστορία (έλα που θες και ιστορία από την παιχνιδάρα) για να κρατήσει το ενδιαφέρον, το παιχνίδι σας δίνει έναν κουβά (bucket list) με objectives. Να σας πατήσει τρεις φορές οδοστρωτήρας, να πάθετε ηλεκτροπληξία πέντε φορές, να σας σκοτώσει πρόβατο τριάμισι φορές, να πέσετε από τον ημιώροφο μπλε πολυκατοικίας που έχει κάνει ενεργειακή αναβάθμιση στα τζάμια δύο φορές, να πετάξεις το παιχνίδι από το παράθυρο μία φορά κτλ κτλ. Ολοκληρώνοντας κάποιο objective ξεκλειδώνετε αντικείμενα που είναι διαθέσιμά σε διάφορα σημεία της πόλης και χρησιμοποιούνται κυρίως σαν όπλα ή εργαλεία. Η ποικιλία των αντικειμένων είναι μεγάλη και πρωτότυπη και περιλαμβάνει μια κλανιέρα που σας βοηθάει να πηδάτε ψηλότερα ή ένα μπανανοπίστολο που πετάει φλούδες από μπανάνες (χιλάριους ε;). Το κακό με τα objectives (έχει και καλό;) είναι ότι είναι ορατά εξαρχής και χάνεται η έκπληξη της εύρεσης ενός νέου τρόπου διαμελισμού ή γεροντικής κακοποίησης. Η χαρά της ανακάλυψης ενός χρησιμοποιημένου καθετήρα εξανεμίζεται αφού το παιχνίδι σας έχει ήδη ενημερώσει για την ύπαρξη του. Το παιχνίδι δεν σας δίνει λόγους να το ψάξετε και να ασχοληθείτε περισσότερο από λίγα λεπτά. Α! Υπάρχει και online co-op αν θέλετε να ζήσετε αυτή την εμπειρία μαζί με άλλους.

Απλός ο χειρσμός με άλμα (ο Θεός να το κάνει), ragdoll (όπου κυλάτε ανέμελος το βασανισμένο σας κορμί στα κακοτράχαλα χωράφια), respawn και ένα κουμπί για να χορεύουν το τσάρλεστον και να θυμούνται τα χρόνια που πήγαν χαμένα (taunt λέει το παιχνίδι, αλλά όλο φούρλες ρίχνουν τα σάψαλα). Τα shoulder buttons λειτουργούν για να πιάνετε και να χρησιμοποιείτε αντικείμενα. Ο χειρισμός, ειδικά της στόχευσης, είναι απαίσιος, ενώ των οχημάτων είναι χειρότερος και από “αστείο” βιντεάκι ινφλουένσερ στο τικ τοκ. Ο χειρισμός πάσχει όσο πάσχουν και οι πρωταγωνιστές του παιχνιδιού από αρθριτικά. Το παιχνίδι δεν υπακούει ούτε στους δικούς του κανόνες και τα κουμπιά δεν ανταποκρίνονται σ’ αυτό που έχουν σχεδιαστεί. Δεν γνωρίζω αν είναι feature και το παιχνίδι θέλει να δείξει ότι όπως οι ηλικιωμένοι χάνουν τον έλεγχο των άκρων τους έτσι και ο παίκτης δεν μπορεί να έχει τον πλήρη έλεγχο. Αν είναι έτσι τότε μπράβο για τον ρεαλισμό και την ικανότητα να μεταφέρει την δυσκολία που αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι μέσα σε ένα παιχνίδι.

Κι αν ξυπόλυτος χορεύεις με σημαία σου μια πάπια.

Οπτικά, έχουμε να κάνουμε με έναν καρτουνίστικο κόσμο και σχετικά στρωτό τεχνικό τομέα χωρίς σκαμπανεβάσματα, αν και σιγά τις γραφικάρες που χρειάζονται. Η ύπαρξη βίας και αιματηρών διαμελισμών σε ένα καρτουνίστικο παιχνίδι είναι συνήθως αστεία αλλά δεν περιμένουμε να σοκάρει ούτε την παπαΛάμπραινα. Ο ήχος ακούγεται, με την έννοια ότι και στο μουγκό και στην πλήρη ένταση, απλά υπάρχει και δεν κάνει αισθητή την παρουσία του.

Το Just Die Already όχι μόνο είναι κακόγουστο και προσβλητικό, αλλά δεν έχει και καλό χιούμορ. Το βασικό σκεπτικό του δεν είναι κακό, η υλοποίηση όμως είναι που το “θάβει”, αφού στην ψυχή του αποτελεί ένα mobile game του σωρού, με κάποια ολιγόλεπτη διασκέδαση να αχνοφαίνεται. Ναι, τελικά είναι τρομερά αστείο παιχνίδι γιατί έχει αστείο χειρισμό, αστεία γραφικά και αστεία ιδέα.

Χιούμορ (επιπέδου Δελφινάριο)ΒλέπεταιΕίναι διασκεδαστικό......για 10 λεπτάΟ χειρισμός μισεί τον παίκτη και θέλει να τον βλέπει να υποφέρειΒαρετόΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 4.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One, Switch, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:DoubleMooseΕΚΔΟΣΗ:Curve Digital

Game20.gr, το Άσυλο των gamers