Klonoa Phantasy Reverie Series review

Το Klonoa Phantasy Reverie Series σηματοδοτεί την αναβίωση μιας (δυστυχώς υποτιμημένης) σειράς platformer παιχνιδιών, με ανάλαφρη ατμόσφαιρα και διασκεδαστικό gameplay. Παρόλο που δεν έκαναν τεράστια επιτυχία, τα Klonoa: Door to Phantomile και Klonoa 2: Lunatea's Veil απέκτησαν το δικό τους αφοσιωμένο κοινό, με συνέπεια η Bandai Namco να δρομολογήσει τις επανεκδόσεις τους, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.

Ο αγαπητός πρωταγωνιστής, Klonoa, ένα πολυσυλλεκτικό

ζώο, ζει ειρηνικά στην πόλη Phantomile, ώσπου ξαφνικά, έπειτα από μια συντριβή ενός αεροσκάφους, ανακαλύπτει ότι η πόλη δέχεται επίθεση. Το σκοτεινό πνεύμα Ghadius, σχεδιάζει να μετατρέψει σε εφιάλτες όλα τα όνειρα των καλών κατοίκων του Phantomile. Ο Klonoa, με τη βοήθεια των συμμάχων του και του μαγικού του δακτυλιδιού, ταξιδεύει σε όλο το βασίλειο, βάζοντας τέλος στα σατανικά σχέδια του κακού. Η υποτυπώδης υπόθεση, κοινό χαρακτηριστικό της πλειοψηφίας των platformers των 90s, σίγουρα δεν είναι από τα δυνατά σημεία της σειράς. Παρόλα αυτά υπάρχει μια αγνότητα και μια γλυκύτητα, τόσο στην παρουσίαση όσο και στη συνολική πρόοδο του ήρωα στο παιχνίδι, που σε κερδίζουν, χωρίς να λείπουν βέβαια οι απρόσμενες και αναπάντεχες συγκινήσεις. Στο ίδιο μοτίβο κινείται και το δεύτερο παιχνίδι, με τον Klonoa σε συνεργασία με την High Priestess να αναλαμβάνει να σώσει το βασίλειο της Lunatea από μια νέα απειλή που σκιάζει τη χώρα.

Τα Klonoa είναι επηρεασμένα από την μόδα της τότε εποχής, με την ψευδαίσθηση ενός τρισδιάστατου κόσμου να κυριαρχεί χρησιμοποιώντας διάφορα φθηνά κόλπα όπως “πέταγμα” του πρωταγωνιστή στο βάθος ή στην κορυφή μιας πίστας. Ουσιαστικά η κίνηση του ήρωα περιορίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε δισδιάστατο φάσμα στα γνώριμα πλαίσια ενός παιχνιδιού πλατφόρμας αλλά με πολύ ωραίο σχεδιασμό πιστών που απαιτούν πισωγυρίσματα, ανακάλυψη μυστικών αντικειμένων και επίλυση απλών γρίφων. Ο Klonoa μέσω του μαγικού του δαχτυλιδιού μπορεί να σηκώσει τους εχθρούς και να τους εκσφενδονίσει σαν όπλο, πετώντας τους προς πάσα κατεύθυνση ή να τους χρησιμοποιήσει σαν γέφυρα ανύψωσης, πατώντας πάνω τους και φτάνοντας δυσπρόσιτες πλατφόρμες. Καθώς περιηγείστε στις πίστες ανακαλύπτετε έξτρα ζωές, πετράδια (στα 100 πετράδια αποκτάτε μια επιπλέον ζωή) και αναπληρώσεις υγείας. Γενικά, το πρώτο Klonoa είναι αρκετά εύκολο και απλοϊκό, προδίδοντας την ηλικία του, ενώ η διάρκεια του είναι μόλις τρεις ώρες.

To Klonoa 2 είναι μια διαφορετική ιστορία, καθώς είναι βελτιωμένος σε όλους τους τομείς. Υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία στα περιβάλλοντα και στους τύπους των εχθρών, περισσότερη τρέλα και χιούμορ, δυνατότητα επιλογής πίστας, πιο πλούσιο gameplay όπως πίστες με κυνηγητό (που θυμίζουν τις σκηνές κυνηγητού του Crash Bandicoot) και αγώνες ταχύτητας με διάφορα μέσα. Το δεύτερο παιχνίδι είναι ανώτερο σε όλους τους τομείς και διπλάσιο τουλάχιστον σε διάρκεια, αλλά υποφέρει από ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα: απότομες αυξήσεις δυσκολίας, που οφείλονται στην κατάχρηση της δυνατότητας να χρησιμοποιείτε τους εχθρούς σαν γέφυρα ανύψωσης για να προχωρήσετε. Υπάρχουν επίπεδα όπου παρελαύνουν στην σειρά ιπτάμενοι εχθροί τους οποίους πρέπει να αρπάξετε και να χρησιμοποιήσετε σαν ώθηση προς τον επόμενο, ενώ από κάτω βρίσκεται καυτή λάβα που ισοδυναμεί με άμεσο θάνατο. Τα συγκεκριμένα επίπεδα απαιτούν μαθηματική ακρίβεια στο χειρισμό και σε συνδυασμό με τις λίγες ζωές που έχετε στην διάθεση σας, μπορούν πολύ εύκολα να σας οδηγήσουν σε game over άρα επανάληψη της πίστας από την αρχή. Τουλάχιστον μπορείτε σε οποιοδήποτε σημείο τα βρείτε σκούρα να κατεβάσετε τον βαθμό δυσκολίας του παιχνιδιού που ισοδυναμεί με άπειρες ζωές και λιγότερη εισερχόμενη ζημιά.

Πέρα από τις κλασικές επιλογές δυσκολίας, υπάρχει επιλογή -που θα ξυπνήσει μνήμες στους παλιούς- να παίξετε την αρχική εκδοχή των παιχνιδιών ώστε να διαπιστώσετε και με τα μάτια σας όλες τις αλλαγές και το λίφτινγκ που υπέστη η σειρά. Η δεύτερη εξίσου σημαντική επιλογή είναι η δυνατότητα αυξομείωσης της ταχύτητας των cutscenes ή ακόμα και η παράλειψή τους τελείως. Το αναφέρω κυρίως λόγω της τάσης που έχει το παιχνίδι να “τραβάει από τα μαλλιά” την χαριτωμενιά και την υπερβολή με μεγάλα cutscenes που ίσως είναι κουραστικά για τα σημερινά δεδομένα, οπότε η επιλογή αυτή βοηθάει πολύ. Τέλος, υπάρχει υποτυπώδες co-op για δύο παίκτες, στο οποίο ο δεύτερος παίκτης πατώντας ένα κουμπί την κατάλληλη στιγμή ωθεί τον Klonoa πιο ψηλά.

Τα δύο παιχνίδια έχουν πλήρως ανανεωμένα γραφικά και είναι 4K/60fps. Αυτό σίγουρα αποτελεί κολοσσιαία βελτίωση σε σχέση με το παρελθόν αλλά γενικώς τα γραφικά δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Οι άκομψοι σχεδιαστικά χαρακτήρες και τα απλά χοντροκομμένα περιβάλλοντα δεν μαγεύουν παρά το ρετουσάρισμα που έχουν υποστεί. Υπάρχουν πολλές εναλλαγές τοπίων και πίστες, κυρίως στο δεύτερο παιχνίδι, οι οποίες διαδραματίζονται σε διάφορες τοποθεσίες όπως σπηλιές, λούνα παρκ και δαιδαλώδεις λαβύρινθοι που εστιάζουν μόνο στα βασικά και στερούνται λεπτομέρειας που θα εντυπωσίαζε. Ο ηχητικός τομέας, αντίθετα, ξεχωρίζει, με πλήθος μουσικών κομματιών που αν και είναι μικρά και τείνουν να επαναλαμβάνονται, έχουν το απαραίτητο χαρούμενο τέμπο και ρυθμό που απαιτείται από το συνολικό ύφος των παιχνιδιών. Μπορείτε να ξεκλειδώσετε όλα τα μουσικά κομμάτια και να τα ακούσετε με όποια σειρά θέλετε αν ολοκληρώσετε κάποιες από τις ειδικές πίστες. Οι χαρακτήρες δεν έχουν φωνή και συνεννοούνται με “μουρμουρητά”, κάτι που παλαιότερα δούλευε αρκετά καλά και είχε την πλάκα του να ακούς ασυναρτησίες με καρτουνίστικο τρόπο. Για τα σημερινά δεδομένα όμως ίσως θα ήταν καλό να υπήρχε κανονικό voice acting στους χαρακτήρες για μια φρέσκια και πιο σύγχρονη αίσθηση.

Ανεξάρτητα από τη νοσταλγική προσέγγιση, το Klonoa Phantasy Reverie Series απευθύνεται ως επί το πλείστον σε νεαρές ηλικίες, λόγω της απλότητας και της καρτουνίστικης -έως παρεξηγήσεως- αισθητικής του. Είναι διασκεδαστικό και έχει τις στιγμές του αλλά ο χρόνος έχει αφήσει τα σημάδια του στον Klonoa, με ρηχό, παρωχημένο gameplay και μικρή διάρκεια. Οι μεγαλύτεροι θα δουν αυτή την διλογία με άλλο μάτι και θα της συγχωρήσουν πολλά. Οι μικρότεροι, χωρίς να είναι δέσμιοι της συναισθηματικής ταύτισης, ίσως να του έδιναν μια ευκαιρία εστιάζοντας στην φιλότιμη προσπάθεια αναβίωσης δύο πολύ αξιόλογων μουσειακών παιχνιδιών.

Δύο παιχνίδια μαζίΑπλό, νοσταλγικό platformerΩραία καρτουνίστικη αισθητικήΡηχό και παρωχημένο gameplayΑπλοϊκά γραφικάΜικρή διάρκειαΑπότομες αυξήσεις δυσκολίαςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS5, Xbox Series X/S, PS4, Xbox One, Switch, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Monkey CraftΕΚΔΟΣΗ:Bandai NamcoΔΙΑΘΕΣΗ:Bandai Namco Hellas

Game20.gr, το Άσυλο των gamers

Keywords
Τυχαία Θέματα