Moebius: Empire Rising Review

23:42 21/5/2014 - Πηγή: Game 2.0

Το Moebius: Empire Rising είναι το νέο adventure της Jane Jensen και μας έρχεται μέσω Kickstarter, έχοντας χρηματοδοτηθεί με πάνω από 300.000 δολάρια. Όλοι γνωρίζουμε το πλούσιο βιογραφικό της Jensen, γι αυτό και περιμέναμε το Moebius με μεγάλο ενδιαφέρον. Τελικά άξιζε η αναμονή;

Η εισαγωγή του Moebius, σχεδιασμένη σε μορφή κόμικ και διαθέσιμη στο κεντρικό μενού, δείχνει πώς ένα πολύ έξυπνο παιδί, ο μικρός Kye, χάνει τη μητέρα του με τραγικό τρόπο στη Νότια Αφρική το 1987.

Στη συνέχεια μεταφέρεστε στο σημερινό San Xoan της Ισπανίας, όπου ο εκτιμητής έργων τέχνης και πρωταγωνιστής του παιχνιδιού Malachi Rector, πέφτει θύμα επίθεσης μετά από εκτίμηση σεντουκιού με μια ματιά και τελικά επιστρέφει στο γραφείο του στη Νέα Υόρκη. Ο Malachi έχει φωτογραφική μνήμη, άριστη γνώση της ιστορίας και είναι εξαίρετος αναλυτής της γλώσσας του σώματος, ικανότητες που δεν μένουν απαρατήρητες. Σύντομα προσλαμβάνεται από μια μυστική οργάνωση ώστε να μάθει περισσότερα για μια δολοφονημένη γυναίκα, η ζωή της οποίας είχε πολλές ομοιότητες με μια Ρωμαία σύζυγο αυτοκράτορα. Δυστυχώς, ο λόγος για τον οποίο μπαίνετε σ’ αυτή την περιπέτεια είναι επιεικώς απαράδεκτος και μπορεί να συγχωρεθεί μόνο στην περίπτωση που χρησιμοποιηθεί σε επόμενο παινχίδι της σειράς. Πέρα από τον Malachi, στην πορεία συναντάτε και στρατολογείτε τον πρώην στρατιωτικό David Walker ως σωματοφύλακά σας χωρίς να γνωρίζετε πολλά γι’αυτόν, όμως σχεδόν τίποτα δεν είναι τυχαίο στον κόσμο του Empire Rising.

Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των adventure, ο κεντρικός χαρακτήρας είναι εκ πρώτης όψεως ψυχρός, αλαζόνας, φιλάρεσκος και ιδιότροπος. Το παιχνίδι δεν καθυστερεί λεπτό στο να παρουσιάσει τον Malachi ως αντιπαθητικό μισάνθρωπο που εκμεταλλεύεται τους άλλους χωρίς να τους έχει καμία εμπιστοσύνη. Αυτό κάνει το Moebius ξεχωριστό, αφού εξερευνείτε κάθε τοποθεσία από οπτική γωνία διαφορετική της συνηθισμένης. Ενώ ένας άλλος χαρακτήρας θα έλεγε πόσο του άρεσε το τάδε βιβλίο λογοτεχνίας, ο Malachi σχολιάζει πως η λογοτεχνία είναι ανούσια και δυσαρεστεί βρίσκοντας οδηγούς αστρολογίας στη βιβλιοθήκη. Το χιούμορ του παιχνιδιού είναι κυρίως σαρκαστικό και πιθανότατα να ενοχλήσει όσους δεν το εκτιμούν, διαφωνούν με αυτό ή παρεξηγούνται εύκολα. Στην πραγματικότητα ο Malachi εξελίσσεται ως χαρακτήρας με τόσο διακριτικό τρόπο που στο τέλος θα τον συμπαθήσετε χωρίς να υπάρχει ένας απομονωμένος λόγος για να το κάνετε. Αυτό είναι αποτέλεσμα που μόνο ένα καλό σενάριο μπορεί να προσφέρει.

Το Κάϊρο είναι η χειρότερα σχεδιασμένη τοποθεσία του παιχνιδιού.

Το Moebius συνδιάζει 2D περιβάλλοντα με 3D χαρακτήρες, με τις cutscenes -που συνήθως παρουσιάζουν σκηνές δράσης- να παραπέμπουν σε καρτούν και να είναι ιδιαίτερα θολές. Οι εσωτερικές τοποθεσίες είναι και οι πιο καλοδουλεμένες, με τα 3D μοντέλα να ξεχωρίζουν αρκετά σε κάθε 2D εξωτερικό χώρο. Το κανάλι της Βενετίας μοιάζει με πρόχειρα σχεδιασμένο καρτούν σε σύγκριση με το γραφείo στο Μανχάταν, ενώ μετά από περίπου δύο ώρες παιχνιδιού βρίσκεστε σε κάποιον σκοτεινό κι έρημο δρόμο του Καϊρου που μοιάζει μισοτελειωμένος σχεδιαστικά. Μερικά αντικείμενα φαίνονται παράξενα ακόμα και στους εσωτερικούς χώρους, όπως πιξελιασμένα αγάλματα και τεράστιες άσπρες λάμπες γραφείου σε κατά τα άλλα καλαίσθητα περιβάλλοντα. Πέρα από αυτά, η σκηνοθεσία είναι επιτυχημένη, με ποικίλες οπτικές γωνίες και τοποθεσίες. Από την άλλη, το animation είναι το πιο αδύναμο σημείο του παιχνιδιού, με τον Malachi να περπατάει σαν μεθυσμένη κούκλα βιτρίνας που κουτσαίνει. Η μουσική είναι εξαιρετική, ατμοσφαιρική και ταιριάζει με το κλίμα του παιχνιδιού. Το lip synch ουσιαστικά δεν υφίσταται, αλλά αυτή είναι μια λεπτομέρεια που σύντομα ξεχνιέται με την ψυχρή, βρετανική προφορά του Malachi. Τα ηχητικά εφέ είναι ικανοποιητικά, όπως ο ήχος των βημάτων όταν περπατάει ο χαρακτήρας και της κίνησης όταν ανοίγει τον χάρτη της περιοχής, όταν αυτός είναι διαθέσιμος.

Ο χειρισμός είναι point and click με όλες τις ενέργειες να εκτελούνται με το αριστερό κουμπί του ποντικιού, με τον κέρσορα να αλλάζει όταν μπορείτε να αλληλεπιδράσετε με ένα αντικείμενο. Κάνοντας κλικ εμφανίζονται οι διαθέσιμες επιλογές, όπως το να “κοιτάξετε” ή να πάρετε κάτι, ενώ για να δώσετε ή να δείξετε κάποιο αντικείμενο το επιλέγετε πρώτα στο inventory και στη συνέχεια τον χαρακτήρα. Από τις θετικές λεπτομέρειες του χειρισμού είναι ότι μπορείτε να μελετήσετε τα αντικείμενα στο χώρο χωρίς απαραίτητα να στέκεστε δίπλα τους και κάνοντας διπλό κλικ “τηλεμεταφέρεστε” αυτόματα στο σημείο που επιθυμείτε. Αν και η τηλεμεταφορά δεν είναι ρεαλιστική, είναι πολύ προτιμότερη από το να παρατηρείτε το αργό βάδισμα του Malachi. Στο επάνω αριστερό μέρος της οθόνης υπάρχει το κεντρικό μενού, το κινητό τηλέφωνο, ο χάρτης καθώς και το κουμπί εμφάνισης των hotspots (που εμφανίζονται και με το spacebar). Στο κινητό αποθηκεύονται όλες οι σημαντικές πληροφορίες που αποκτάτε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και είναι το μέρος όπου αναλύετε και αναζητάτε στοιχεία. Επίσης, υπάρχει hint system που σας δείχνει το σωστό δρόμο σε περίπτωση που κολλήσετε, όμως δύσκολα θα το χρειαστείτε.

Σε σπίτι σημαντικού προσώπου.

Το inventory βρίσκεται στα δεξιά της οθόνης, με το αντικείμενο που έχετε επιλέξει τελευταίο να στέκεται μονίμως εκεί. Ενώ το μενού στα αριστερά της οθόνης είναι διακριτικό, το αντικείμενο που έχετε επιλέξει τελευταίο δεν εξαφανίζεται αλλά παραμένει εκεί καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, χαλώντας λίγο την ατμόσφαιρα. Κάτι απόλυτα λογικό, που δεν βλέπουμε πολύ συχνά στα adventure, είναι το ότι μπορείτε να πάρετε τα αντικείμενα που βλέπετε μόνο τη στιγμή που είστε σίγουροι ότι τα χρειάζεστε για να λυθεί κάποιος γρίφος και δεν μαζεύετε ό,τι βλέπετε μπροστά σας. Ακόμα κι όταν είναι φανερό πως κάποιο αντικείμενο θα χρειαστεί στην πορεία δεν μπορείτε να το πάρετε χωρίς να γνωρίζετε το λόγο που θα χρειαστεί.

Οι γρίφοι στην πλειοψηφία τους λύνονται με παραγωγικό συλλογισμό, χωρίς ο Malachi να γνωρίζει κάτι παραπάνω από τον παίκτη (σε αντίθεση με τα Sherlock Holmes της Frogwares, όπου πολλές φορές μένετε θεατής των ικανοτήτων του Sherlock). Στο δρόμο προς... τη γυναίκα του αυτοκράτορα συγκρίνετε τις ζωές διαφόρων ανθρώπων με εκείνες ιστορικών προσωπικοτήτων, όπως η Κλεοπάτρα και ο Λεονάρτο Ντα Βίντσι. Για να γίνει αυτό, συλλέγετε πληροφορίες γύρω από το πρόσωπο που σας ενδιαφέρει, μέσω συντεντεύξεων, αντικειμένων και στο ίντερνετ, και τις συγκρίνετε με εκείνες των γνωστών προσώπων μέχρι να καταλήξετε στο ένα που ψάχνετε. Αυτή η πτυχή του παιχνιδιού δεν έχει σχεδιαστεί τόσο καλά όσο θα μπορούσε, αφού από τη μια η κάθε επιλογή είναι αυταπόδεικτη με ξεκάθαρη περιγραφή (π.χ. η Α ασχολείται με την πολιτική, η Β όχι, άρα η Α είναι αυτή που ψάχνετε) κι από την άλλη ο πίνακας σύγκρισης διαθέτει μόνο ένα-δύο πρόσωπα που μοιάζουν με αυτό που ψάχνετε, με αποτέλεσμα η διαδικασία να είναι περισσότερο εύκολη απ’ ότι χρειαζόταν.

Ένα ακόμα είδος γρίφου είναι η “ανάλυση” αντικειμένων και ανθρώπων, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του λογότυπου της FITA (δυστυχώς για τη Jane Jensen, δεν βρέθηκε κάποιος Σκανδιναβός να την αποτρέψει από την επιλογή της συγκεκριμένης λέξης) ο Malachi μελετά τί μπορεί να σημαίνουν οι λέξεις, τα σύμβολα και το στιλ τους. Όταν όλα είναι επιλεγμένα σωστά ενημερώνεστε ότι η ανάλυση ολοκληρώθηκε. Σε κάθε περίπτωση όλες οι επιλογές πρέπει να είναι σωστές για να συνεχίσετε. Συνήθως όλες οι αναλύσεις που κάνετε περιέχουν τουλάχιστον μια ειρωνική επιλογή, όπως “φοράει έντονα χρώματα επειδή έχει αχρωματοψία” ή “καπνίζει για να μην τρώει”, κάνοντας εύκολο, αλλά και παράλληλα διασκεδαστικό, αυτό το μέρος του παιχνιδιού. Από το να “κλέψετε” στα βελάκια έως την αποκρυπτογράφηση κωδικών, το Moebius διαθέτει μια ποικιλία σταδιακά πολυπλοκότερων γρίφων -όσο εύκολοι κι αν είναι- που το κάνουν ενδιαφέρον και ευχάριστο. Η μοναδική εξαίρεση είναι ο λαβύρινθος στο τέλος που, αν και δεν είναι πολύπλοκος, είναι βαρετός και μονότονος.

Ο πίνακας σύγκρισης πληροφοριών.

Όσο για bugs, κατά τη διάρκεια του review εντοπίστηκαν δύο. Το πρώτο σε κήπο με το άγαλμα της Αφροδίτης, όπου πρέπει να σώσετε και να ξαναξεκινήσετε το παιχνίδι σε παράθυρο, και το δεύτερο κοντά στο τέλος, όπου μετά από retry (λίγο πριν το τέλος του παιχνιδιού πεθαίνετε αν κάνετε λάθος κίνηση) ο Malachi ισχυρίζεται ότι δεν κουβαλάει κάποιο αντικείμενο ενώ υπάρχει στο inventory, κι έτσι πρέπει να φορτώσετε ένα προηγούμενο save. Γι’ αυτό το λόγο είναι καλή ιδέα να κάνετε save τουλάχιστον στην αρχή κάθε κεφαλαίου. Κάτι ακόμα που δεν είναι bug αλλά κακός σχεδιασμός, είναι πως μερικές φορές ο κέρσορας εξαφανίζεται μετά από μια ενέργεια ή συζήτηση και πρέπει να περιμένετε μερικά δευτερόλεπτα για να επανεμφανιστεί.

Η “ταινία του Μέμπιους” (Möbius strip) είναι η επιφάνεια με μια μόνο πλευρά που μετά από περιστροφή 180 μοιρών καταλήγει στο σημείο που ξεκίνησε (μοιάζει πολύ με το σύμβολο του απείρου) και επιλέχθηκε από την Jane Jensen ως σύμβολο για το Moebius. Το παιχνίδι διαρκεί περίπου εννιά ώρες και σηματοδοτεί μια θετική επιστροφή για τη Jane Jensen. Ευχαριστηθείτε το γι αυτό που είναι, αλλά μην περιμένετε να παίξετε το επόμενο Gabriel Knight γιατί θα απογοητευθείτε.

ΔιασκεδαστικόΑσυνήθιστος πρωταγωνιστής με ενδιαφέρουσα εξέλιξηΠοικιλία ειδών γρίφωνΑτμοσφαιρική μουσικήΑναφορές σε ιστορικά πρόσωπαΕύκολοι γρίφοιΆγαρμπο animation3D μοντέλα κάτω του μετρίουΗ σεναριακή “αποκάλυψη” είναι απογοητευτικήΗ εκκεντρικότητα του πρωταγωνιστή μπορεί εύκολα να παρεξηγηθείΛαβύρινθος που διαρκεί τουλάχιστον μισή ώραΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Pinkerton RoadΕΚΔΟΣΗ:Phoenix OnlineΔΙΑΘΕΣΗ:DownloadΕΙΔΟΣ:AdventureΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:www.moebiusthegame.comHM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:15/4/2014PEGI:-

Game20.gr, το Άσυλο των gamers