No Man's Sky Review

15:48 13/9/2016 - Πηγή: Game 2.0

Υπάρχει ένα πρόβλημα με το No Man’s Sky. Δεν είναι το hype, δεν είναι οι υποσχέσεις. Δεν είναι καν το γεγονός ότι αποτελεί ένα indie που πήγε να το παίξει τίτλος υψηλών προδιαγραφών. Το πρόβλημα του No Man’s Sky είναι ότι είναι ένα παιχνίδι με μεγαλεπήβολες ιδέες αλλά κακή υλοποίηση. Κακή τουλάχιστον σε σχέση με τα μεγάλα αρχικά σχέδια της Hello Games. Ένας από τους λόγους που άργησα το review είναι για να μην πέσω στην παγίδα της απογοήτευσης

που δημιούργησε το τρομερό hype του παιχνιδιού. Ίσως να κάνω λίγο και τη χάρη στον Sean Murray της Hello Games, που στο γράμμα του προς τους reviewers, μέσα στο πανέμορφο artbook που δόθηκε μαζί με το παιχνίδι στον τύπο, γράφει εμμέσως πλην σαφώς ότι ούτε κι αυτός είναι σίγουρος αν θα μπορούσε να επιζήσει το hype. Ένα hype που δημιούργησαν εν γνώση τους. Αυτή, βέβαια, είναι η μόνη χάρη που θα κάνω στον κατά τ' άλλα συμπαθέστατο Sean.

Τι είναι το No Man’s Sky; Αυτό αναρωτιόμασταν όλοι. Τι κάνεις σε αυτό; Ποιος είναι ο σκοπός του παίκτη; Ακόμα και τώρα δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί. Η μόνη κατεύθυνση που σας δίνεται είναι ότι πρέπει να φτάσετε στο κέντρο του γαλαξία. Αυτό βέβαια σας γίνεται κατανοητό αφού επισκεφτείτε τους δυο-τρεις πρώτους πλανήτες και διαβάσετε τι είναι το “Atlas’ Promise”. Εσείς στην ουσία αυτό που έχετε να κάνετε είναι να πηγαίνετε από ηλιακό σύστημα σε ηλιακό σύστημα και από πλανήτη σε πλανήτη, να μαζεύετε χημικά στοιχεία, να κάνετε crafting νέα πράγματα από αυτά, να κάνετε αγοραπωλησίες, να βρίσκετε ξεχασμένους μονόλιθους που κρύβουν γνώσεις και γλώσσες άλλων πολιτισμών, ξεχασμένες βάσεις και εγκαταστάσεις παραγωγής και διάφορα άλλα. Όλα αυτά ακούγονται ωραία στη θεωρία, όμως οι λεπτομέρειες δυστυχώς δεν είναι τόσο ρόδινες.

Το πρώτο και βασικότερο που κάνετε είναι να νταντεύετε τον εξοπλισμό σας σε μόνιμη βάση. Την μία τελειώνει η ενέργεια του εξωσκελετού. Την άλλη το όπλο σας που χρησιμεύει και σαν mining beam ξεμένει από καύσιμα. Κάπου σας χτυπάει ειδοποίηση ότι το σύστημα ζωτικής υποστήριξης είναι σε χαμηλά επίπεδα. Σε λίγo ανακαλύπτετε ότι για να πάτε από τον ένα πλανήτη στον άλλο χρειάζεστε δύο ειδών καύσιμα. Πρέπει να έχετε γεμάτα thrusters για να μπορέσει το διαστημόπλοιό σας να αφήσει την επιφάνεια του εκάστοτε πλανήτη, και το pulse engine για να μην περιμένετε 20 ώρες για να πάτε από τον ένα πλανήτη στον άλλον. Αν θέλετε να αλλάξετε ηλιακό σύστημα, τότε πρέπει είτε να αγοράσετε (πληρώνοντας αδρά) ή να φτιάξετε το τρίτο καύσιμο, τα warp cells. Τα οποία για να τα φτιάξετε, πρέπει να κάνετε craft τρία διαδοχικά αντικείμενα. Αν μάλιστα εμπλακείτε σε μάχη, πρέπει να κρατήσετε την ενεργειακή ασπίδα του πλοίου σας γεμάτη οπότε να και ακόμα ένα πράγμα για ντάντεμα.

Μαντέψτε, αυτό δεν υπάρχει.

Πως τα κάνετε όλα αυτά; Μαζεύοντας χημικά στοιχεία από το διάστημα και από τους διάφορους πλανήτες. Η διαδικασία είναι απλή: πηγαίνετε στον πλανήτη, αρχίζετε να ακτινοβολείτε ότι βρείτε με το mining beam και να μαζεύετε διάφορα πράγματα από φυτά, και έχετε resources. Σε αυτό σας βοηθάει και το scanner που διαθέτει ο εξωσκελετός σας ώστε να σας δείχνει πού βρίσκονται τα κοντινότερα μέταλλα και στοιχεία που χρειάζεστε. Είναι μια διαδικασία απλή, αλλά απογοητευτικά επαναλαμβανόμενη. Συν το ότι στην μέση μπλέκεται και το ντάντεμα του εξοπλισμού. Προσθέστε και το απίστευτα άβολο interface στα μενού. Μετακινείτε τον κέρσορα ελεύθερα σε ένα μενού που εμφανίζεται χωρίς να κάνει παύση το παιχνίδι, τον χειρίζεστε ελεύθερα με τον δεξί αναλογικό (έπρεπε τουλάχιστον να γίνεται και με το touchpad) και πρέπει να κάνετε το crafting ή το ντάντεμα όλων των πραγμάτων από εκεί.

Μόλις συνηθίσετε το μενού, έρχεστε αντιμέτωποι με ένα ακόμα μεγάλο θέμα: τον περιορισμένο χώρο. Τα slots που έχετε στον εξωσκελετό σας και στο σκάφος σας (που δρα λίγο σαν μπαούλο) είναι λίγα στην αρχή, πράγμα που εκνευρίζει απίστευτα, αφού γεμίζουν σχεδόν αμέσως. Αργότερα μπορείτε να βρείτε βελτιώσεις για τον εξωσκελετό και να αγοράσετε ή να βρείτε κάποιο καλύτερο σκάφος με μεγαλύτερη χωρητικότητα. Αυτό σας βοηθάει όσο ταξιδεύετε αλλά δεν λύνει το όλο θέμα με την έλλειψη χώρου, γιατί οι τεχνολογίες και οι βελτιώσεις που εγκαθιστάτε παίρνουν slots από τον αποθηκευτικό χώρο του εξωσκελετού και του σκάφους. Στην ουσία αν θέλετε να έχετε έστω ένα αξιόμαχο σκάφος, πρέπει να θυσιάσετε αρκετό χώρο τη στιγμή που τα αντικείμενα κατακλύζουν το inventory και χρειάζεται πάντα έξτρα χώρος. Θα μου πείτε, δεν πουλάμε τίποτα; Τα trading spots είναι περιορισμένα και αρκετά αραιά. Βρίσκετε κάποιο σε εγκαταστάσεις στην επιφάνεια ενός πλανήτη αλλά το πιο σύνηθες είναι να βρείτε σε κάποιο διαστημικό σταθμό από αυτούς που υπάρχουν σε όλα τα ηλιακά συστήματα. Μπορείτε επίσης να ανταλλάζετε καλούδια με άλλες μορφές ζωής που έρχονται, πλησιάζοντας το σκάφος τους και αλληλεπιδρώντας μαζί τους. Μπορείτε, αν έχετε αρκετά λεφτά, να αγοράσετε και ολόκληρο το σκάφος τους, αλλά δεν τους βλέπετε να κατεβαίνουν ποτέ. Βασικά όλοι οι άλλοι χαρακτήρες είναι στατικές υπάρξεις που δεν μετακινούνται και αλληλεπιδρούν μόνο με εσάς.

Μπορείτε να πουλάτε σπάνια μέταλλα, αντικείμενα εξωγήινων πολιτισμών και άλλα καλούδια για να πιστωθούν στον λογαριασμό σας units (η νομισματική μονάδα του παιχνιδιού). Επίσης κερδίζετε χρήματα ανακαλύπτοντας πράγματα και ανεβάζοντάς τα στους servers του No Man’s Sky. Ο τρόπος που γίνονται οι ανακαλύψεις θυμίζει αρκετά το scanner του Metroid Prime. Έχετε στη διάθεσή σας ένα visor με το οποίο παρατηρείτε το περιβάλλον και εφόσον το έχετε στρέψει και ζουμάρει σε κάποιο φυτό η ζώο, τότε το αναλύει και σας δίνει τις διάφορες πληροφορίες γι αυτό, όπως και το εξ ορισμού όνομα. Τις ανακαλύψεις σας τις ανεβάζετε από ένα ξεχωριστό μενού που σας επιτρέπει και την μετονομασία τους. Πέρα από την χλωρίδα και την πανίδα, η ανακάλυψη τοποθεσιών όπου βρίσκονται εγκαταστάσεις, μνημεία εξωγήινων πολιτισμών και beacons, σας επιφέρει λεφτά, ενώ και η προσγείωση σε άγνωστο πλανήτη μετράει ως ανακάλυψη. Υπάρχει περίπτωση να προσγειωθείτε σε κάποιο πλανήτη που έχει βρεθεί και ανέβει στους servers. Αυτό είναι αφενός σπάνιο και αφετέρου είναι απλά ονόματα και ο πλανήτης απλά λέει ότι είναι discovered. Σε κάποιες από τις εγκαταστάσεις υπάρχουν γρίφοι που πρέπει να λύσετε. Οι περισσότεροι έχουν να κάνουν με αριθμητικές προόδους, τις οποίες ούτως ή άλλως αν δεν το έχετε με τα μαθηματικά απλά επιλέγετε στην τύχη. Οι χαρακτήρες μιλάνε τη δική τους γλώσσα και αν έχετε μαζέψει αρκετά knowledge stones ίσως καταλάβετε λίγο από το τί λένε και τί σας ζητάνε να τους δώσετε για να σας ανταποδώσουν είτε σε units, είτε σε σπάνια και ακριβά αντικείμενα.

Ούτε αυτό.

Τρομερά λυπηρό είναι το γεγονός ότι ελάχιστα πράγματα είναι interactive στον κόσμο του No Man’s Sky. Τα φυτά απλά τα καταστρέφετε με το mining beam για ισότοπα άνθρακα. Τα ζώα, αν δεν σας επιτεθούν, δεν έχουν καν collision detection, πράγμα που κάνει πολύ πιθανό να βρεθείτε ΜΕΣΑ σε κάποιο αμάλγαμα σκίουρου και δεινοσαύρου με κέρατα κατσίκας αντί να το καβαλήσετε και να πάτε για περιπέτειες. Μπορείτε αν θέλετε να τα ταΐσετε για να τα κάνετε πιο φιλικά ή να σας δώσουν άλλα σπάνια αντικείμενα, τα οποία μάλλον τα χέζουν, ειδάλλως δεν μπορώ να καταλάβω πού μπορεί να κρύβει αλουμίνιο ένα ζώο που μοιάζει με κατσαρίδα. Η αλληλεπίδραση είναι πολύ συγκεκριμένη και γίνεται με πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Μπορεί να υπάρχουν αμέτρητοι πλανήτες, αλλά τα πράγματα που κάνετε είναι τρομερά επαναλαμβανόμενα και ίδια. Ακόμα και τα physics είναι ανύπαρκτα. Από την μία έχετε το jetpack και αν πέσετε από ψηλά μέρη παθαίνετε και ζημιά, από την άλλη τίποτα δεν πέφτει αν καταστραφεί το αντικείμενο που το υποβαστάζει. Αν ας πούμε προσγειώσετε το διαστημόπλοιό σας σε κάποιο γιγάντιο μανιτάρι και μετά το καταστρέψετε, δεν πέφτει. Το αποτέλεσμα είναι να χρειάζεται κάνετε κάποια ταρζανιά για να το φτάσετε, ειδάλλως πείτε αντίο και σε αυτό και στα περιεχόμενά του και ψάχνετε να βρείτε αν έχει πέσει κάποιο στον πλανήτη που βρίσκεστε.

Έπειτα είναι οι μάχες, τόσο όταν είστε πεζοί όσο και όταν είστε στο διαστημόπλοιο και ταξιδεύετε. Στην περίπτωση που είστε πεζοί, η μεγαλύτερη απειλή είναι τα sentinels. Πρόκειται για μικρά drones τα οποία βρίσκονται πριν από εσάς στους πλανήτες και φυλάνε τα πλάσματα και τις εγκαταστάσεις για να μην τα καταστρέψετε. Βέβαια πολλές φορές είναι εκεί απλά για να ενοχλούν, αφού σας κυνηγάνε μόλις ξεκινήσετε να κάνετε mining μια κοντινή φλέβα μετάλλου. Ευτυχώς δεν μπορούν να σας ακολουθούν σε εσωτερικούς χώρους, ενώ όταν βρίσκεστε στο σκάφος σας είστε ασφαλείς. Ο άλλος κίνδυνος είναι η εχθρική πανίδα, την οποία μπορείτε εύκολα να αποφύγετε χωρίς πολλή ζημιά. Ο χειρισμός στις μάχες είναι κάτι παραπάνω από άθλιος. Το παιχνίδι δεν δίνει ιδιαίτερη έμφαση στις μάχες, με αποτέλεσμα η στόχευση να πάσχει από έλλειψη ακρίβειας. Επίσης πρέπει να θυμάστε να γυρίζετε το όπλο σας σε combat mode και να έχετε αρκετά πυρομαχικά που, ω τι έκπληξη, είναι ένα ακόμα ντάντεμα.

Οι μάχες με το διαστημόπλοιο έχουν το δικό τους σετ προβλημάτων. Τις περισσότερες φορές, τα άλλα σκάφη που υπάρχουν στο παιχνίδι βρίσκονται στον διαστημικό χώρο ανάμεσα από τους πλανήτες. Απλά βρίσκονται εκεί. Πολλές φορές όμως κάποιο εχθρικό σκάφος σας επισκέπτεται από μόνο του και σκανάρει το περιεχόμενο του inventory σας. Τότε την βάψατε γιατί το pulse engine απλά σταματάει να λειτουργεί και δεν έχετε άλλη επιλογή παρά να πολεμήσετε. Το σκάφος είναι πολύ δύσκολο στις μανούβρες μάχης και το όπλο σας επίσης δύσκολο στη στόχευση. Γενικά είτε παλεύετε, είτε πέφτετε στην μάχη. Στην δεύτερη περίπτωση επιστρέφετε στο κοντινότερο διαστημικό σταθμό, αλλά με τα περιεχόμενα του σκάφους σας να λείπουν. Βέβαια η νοημοσύνη των εχθρών είναι τόσο για τα μπάζα, που απλά κυνηγάνε κυριολεκτικά από πίσω το σκάφος σας. Οπότε αν το μανουβράρετε έτσι ώστε να έχετε τους εχθρούς μπροστά σας ενώ κινείστε με την όπισθεν, τα εχθρικά σκάφη κάνουν μια όμορφη γραμμή και δεν χρειάζεται καν να στοχεύσετε για να τα καθαρίσετε. Αν περιμένετε διαστημικές μάχες με αδρεναλίνη στα ύψη, πιείτε μια σόδα μονορούφι. Θα σας εξιτάρει περισσότερο.

Υπάρχουν επίσης διαστημικές φυλές με τις οποίες κάνετε φιλίες ή έχθρες, ενώ μαθαίνετε λέξεις από τους αρχαίους πολιτισμούς μέσω λίθων και μνημείων (αφού απ’ όλες τις επιχειρήσεις, κανένας εξωγήινος δεν έχει ανοίξει διαγαλαξιακό φροντιστήριο) που αυξάνουν την καλή σας στάση με διάφορους πολιτισμούς. Αυτό βέβαια είναι ένας ανούσιος μηχανισμός, αφού δεν αλλάζει απολύτως τίποτα. Ίσως τη συμπεριφορά μερικών χαρακτήρων αλλά όχι κάτι που επηρεάζει τη ροή του παιχνιδιού με οποιονδήποτε τρόπο.

Φυσικά ούτε κι αυτό.

Στα γραφικά πάλι έχουμε να κάνουμε με μισοτελειωμένη δουλειά. Πρώτα απ' όλα, το “procedural generation” απαιτεί ένα απόθεμα από στοιχεία τα οποία το παιχνίδι χρησιμοποιεί σαν τούβλα για να κατασκευάσει τους πλανήτες, την ζωή και άλλα πράγματα. Αυτό το απόθεμα είναι υπερβολικά μικρό. Μπορούν οι πλανήτες να μην έχουν τα ίδια βουνά, λαγκάδια, θάλασσες και σπηλιές, αλλά το πώς εμφανίζονται είναι επαναλαμβανόμενο μέχρι αηδίας. Ο κάθε πλανήτης μοιάζει με αυτόν που είδατε δύο πλανήτες πριν στα χρώματα και τις υφές. Τα ζώα είναι σαν να βγήκαν από το Spore, με assets που ο αλγόριθμος έχει ρίξει μεταξύ τους. Το χειρότερο όλων είναι το εφέ που υπάρχει για να εμφανίζεται το τερέν, αφού οι πλανήτες δεν φτιάχνονται ολόκληροι από τη στιγμή που προσγειώνεστε, αλλά όσο κινείστε σε αυτούς δημιουργείται και νέο έδαφος. Έτσι βλέπετε αυτό το αηδιαστικά άσχημο πιξελωτό εφέ συνέχεια. Έπειτα έχουμε και διάφορα bugs δεξιά κι αριστερά. Φυτά που βρίσκονται μέσα σε πετρώματα, βάσεις που ίπτανται και στις οποίες δεν μπορείτε να μπείτε, περίεργες αλλαγές στο τερέν του πλανήτη που μάλιστα σας κάνουν να πέσετε μέσα στο κενό των γραφικών, περίεργες συμπεριφορές ζώων και άλλα μικροπράγματα που απλά υποδηλώνουν ένα ημιτελές παιχνίδι.

Τα διαστημόπλοια είναι καμιά πενηνταριά στον αριθμό και οι αναβαθμίσεις δεν αλλάζουν την εξωτερική τους εμφάνιση. Βλέπετε να παρκάρουν στους διαστημικούς σταθμούς τρία με τέσσερα ολόιδια σκάφη που έχουν τα ίδια ονόματα και χρώματα. Οι μισοί χαρακτήρες είναι με μάσκες και σκάφανδρα, ενώ άλλοι είναι κάποιο είδος εξωγήινου με φάτσα βατράχου και πλήθος ματιών και αυτιών. Όλοι στην θέση τους, με περιορισμένο animation και για κάποιο περίεργο λόγο όλοι κρατάνε χοντροκομμένα tablets. Το μόνο το οποίο σώζει τα γραφικά είναι το στιλ και τα χρώματα. Τα πάντα είναι επηρεασμένα από βιντάζ space fantasy, πιθανότατα δεκαετίας 60-70. Το διάστημα έχει φοσφοριζέ χρωματισμούς σε πράσινο, μπλε και μοβ, ενώ οι πλανήτες φαίνονται στο βάθος απ’ όπου και αν βρίσκεστε, ακόμα και από την επιφάνεια άλλων πλανητών, με το περίγραμμά τους να φωτίζεται, πιθανότατα από το κοντινότερο αστέρι. Οτιδήποτε έχει φτιαχτεί από εξωγήινους πολιτισμούς έχει μια αύρα μυστηρίου, αφού οι λίθοι έχουν διάφορα γεωμετρικά σχήματα και ζωντανεύουν όταν αλληλεπιδράτε μαζί τους, ενώ οι διαστημικοί σταθμοί, οι εγκαταστάσεις στους πλανήτες και οτιδήποτε άλλο βρίσκεται εν χρήσει έχει την κατάλληλη φουτουριστική αίσθηση, με την κλασικότερη των εννοιών.

Το μόνο ξεκάθαρα κορυφαίο στοιχείο του No Man’s Sky είναι η ηχητική του επένδυση. Το soundtrack είναι ότι πιο ατμοσφαιρικό υπάρχει, με ωραίες ambient συνθέσεις που έχουν το απόκοσμο στοιχείο που απαιτείται από ένα παιχνίδι στο οποίο “εξερευνάτε” το άγνωστο. Παρόλα αυτά, δεν το παρακάνει με τα συνθετικά όργανα, ενώ για ένα περίεργο λόγο οι πιο όμορφες στιγμές πάνω σε κάποιον πλανήτη είναι αυτές που το παιχνίδι επιλέγει να ντύσει με ήχους πιάνου. Τα ηχητικά εφέ μπορώ να πω ότι είναι καλά όσο και αν σπάνε τα νεύρα. Η φωνή του εξωσκελετού είναι γυναικεία και ρομποτική και ενώ ταιριάζει αρκετά στο ρόλο της, απλά την απεχθάνεστε στο τέλος επειδή την ακούτε συνέχεια. Το σκάφος σας έχει χαρακτηριστικούς ήχους πτήσης, ενώ όταν πιάνετε ταχύτητα φωτός για να πάτε σε άλλα ηλιακά συστήματα, έχει ένα αρκετά χαρακτηριστικό και ευχάριστο ήχο την ώρα που φορτώνει για να σας πάει εκεί. Ακούτε επίσης ανέμους στις επιφάνειες των πλανητών, άλλα σκάφη να πλησιάζουν και απόκοσμους φθόγγους από κάποιους από τους χαρακτήρες. Το μόνο αδύναμο σημείο του ηχητικού τομέα αφορά την πανίδα των πλανητών, αφού σχεδόν όλα τα ζώα, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους, φαίνεται να έχουν στριγκλιές για να συνεννοούνται.

Και τέλος, ούτε αυτό.

Εν τέλει ποια είναι τα καλά του No Man’s Sky; Σαν γενική αίσθηση, το παιχνίδι καταφέρνει να θυμίσει κάτι από διαστημική εξερεύνηση. Οι αποστάσεις είναι ρεαλιστικές, τα γραφικά είναι ευχάριστα όταν δεν σας χτυπάνε κατάμουτρα τα ανακυκλωμένα assets και η αίσθηση απομόνωσης είναι έντονη. Όμως το παιχνίδι μαστίζεται από προβλήματα. Κακά εκτελεσμένες ιδέες, βιαστικό προγραμματισμό, ελλείψεις και παραλείψεις. Αντί να αισθάνεστε σαν μεγάλος εξερευνητής του διαστήματος, νιώθετε σαν να είστε ο Ταμτάκος στο διάστημα, που πουλάει καλούδια στις διαγαλαξιακές γειτονιές.

Το No Man’s Sky αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις του 2016. Αφήνωντας στην άκρη το δυσθεώρητο hype, είναι ένα μέτριο παιχνίδι. Έχετέ το υπόψη αν σκοπεύετε να ασχοληθείτε.

Το απέραντο διάστημαΣτιλάτα, βιντάζ space fantasy γραφικάΔιάρκειαΩραίο soundtrackΟι πλανήτες δεν φαίνονται “μοναδικοί”Κακή νοημοσύνη, bugsΕπαναλαμβανόμενοΠεριορισμένη αλληλεπίδρασηΜόνιμο ντάντεμα εξοπλισμούΑνούσιοι μηχανισμοί όπως οι φιλίες με εξωγήινους πολιτισμούςΑνύπαρκτα physics, αλλοπρόσαλλο collisionΆβολα μενούΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4 (review), PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Hello GamesΕΚΔΟΣΗ:Hello GamesΔΙΑΘΕΣΗ:Sony HellasΕΙΔΟΣ:Eξερεύνηση επιβίωσηΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.no-mans-sky.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:10/8/2016PEGI:7

Game20.gr, το Άσυλο των gamers