Quantum Conundrum Review

17:23 20/7/2012 - Πηγή: Game 2.0

H Kim Swift, (συν)δημιουργός του Portal, έφυγε από τη Valve και πήγε στην Airtight Games για να ξεδιπλώσει εκεί το ταλέντο της. Φεύγοντας απ’ τη Valve πήρε μαζί της τα μπιμπελό που είχε στο γραφείο, το συρραπτικό, μια κασετίνα Ντόρα η Εξερευνήτρια (αυτή με το κρυφό συρταράκι για την κόκα), το μοιρογνωμόνιο και το… μισό Portal!

Γιατί σου λέει, ντροπή να πάω σε νέο στούντιο με άδεια χέρια. Και αφού δεν βρήκε μπακλαβατζίδικο ανοιχτό στην Washington, πήρε το παιχνίδι μαζί της αφήνοντας πίσω μόνο την μηχανή γραφικών… Πάλι καλα!

Το σενάριο του Quantum Conundrum είναι απλό. Ένας μουγκός πρωταγωνιστής βρίσκεται εγκλωβισμένος στα εργαστήρια του θείου του, που είναι εφευρέτης/επιστήμονας/πυρηνικός φυσικός, όρκο δεν παίρνω, κάτι με πολύ υψηλή βάση anyway. Ο μπάρμπας είναι αποκλεισμένος σε μια άλλη διάσταση και πρέπει εμείς, για να τον σώσουμε, να λύσουμε διάφορους γρίφους περνώντας μέσα από μεμονωμένες αίθουσες με τον προφέσορα να μας δίνει οδηγίες και να κάνει τσαχπίνικα σχόλια.

Το Quantum Conundrum είναι ένα παιχνίδι γρίφων πρώτου προσώπου (first-person puzzle) που υπό άλλες συνθήκες θα λέγαμε ότι ανήκει στην ίδια κατηγορία με το Portal. Τώρα απλά λέμε ότι είναι το Portal, αλλά με τόσες αλλαγές ώστε να μην μας πιάσουν για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων! Το παιχνίδι παίζει με τους νόμους της φυσικής μέσω των τεσσάρων διαστάσεων που μας δίνει να χειριστούμε για να λύσουμε τους γρίφους της εκάστοτε αίθουσας. Χωρίζεται σε τέσσερα μέρη με τις δύο πρώτες διαστάσεις να μας δίνονται στο αρχικό μέρος του παιχνιδιού και είναι αυτές που έχουν να κάνουν με το βάρος. Η μία είναι η χαρά της χοντρής, αφού όλα τα αντικείμενα γίνονται ελαφρύτερα και χνουδωτά και η δεύτερη είναι η χαρά της ανορεξικιάς, αφού τα κάνει όλα βαρύτερα και σιδερένια. Αν π.χ. στην κανονική διάσταση δεν μπορούμε να σηκώσουμε ένα κουτί για να το τοποθετήσουμε στην υποδοχή του, πατώντας ένα κουμπί περνάμε στην “ελαφριά” διάσταση, το τοποθετούμε και μετά επανερχόμαστε στην κανονική διάσταση. Αν κάτι είναι πολύ ελαφρύ για να ασκήσει πίεση τότε μεταφερόμαστε στην “βαριά” διάσταση και αυτό κάνει την δουλειά του.

Αψου! Έχω αλλεργία στο χνούδι Kim, επίτηδες το κάνεις;

Στο δεύτερο μέρος του παιχνιδιού μας δίνεται η τρίτη διάσταση που είναι ο χειρισμός του χρόνου. Εδώ μπορούμε να κάνουμε τα πάντα να κινούνται πιο αργά. Η τελευταία διάσταση μας δίνεται στο τρίτο μέρος και είναι αυτή του χειρισμού της βαρύτητας. Μπορούμε να αντιστρέφουμε τη βαρύτητα προκειμένου να ανυψώνουμε κάποια αντικείμενα ή να κατεβάζουμε πλατφόρμες κλπ. Καμμία από τις διαστάσεις δεν επηρεάζει τον πρωταγωνιστή, παρά μόνο τα αντικείμενα του χώρου και καμμία δεν μπορεί να συνυπάρξει με την άλλη, μπορούμε δηλαδή να χρησιμοποιούμε μόνο μία κάθε φορά.

Μπορεί οι βασικοί μηχανισμοί να είναι διαφορετικοί αλλά το όλο σκηνικό θυμίζει Portal. Οι πόρτες, τα ρομπότ, τα κουτιά, τα λέιζερ, οι διακόπτες κλπ. Την θέση της αξεπέραστης στην κακία Glados έχει πάρει ο συμπαθητικός, σε γενικές γρα