Ridge Racer: Unbounded Review

13:07 19/5/2012 - Πηγή: Game 2.0

Αλήθεια, συνήθως τι ζητάτε από έναν arcade racing τίτλο; Γρήγορο ρυθμό, άγριες κόντρες, καταστροφές, ατέλειωτο drifting ή εξωτικές τοποθεσίες που μόνο στην τηλεόραση έχει τύχει να δείτε; Σας αρέσουν οι ριζοσπαστικές αλλαγές, αρκεί να προσφέρουν κάτι καινούριο; Αν η απάντησή σας είναι “ναι” στα περισσότερα από τα παραπάνω ερωτήματα, τότε σίγουρα θα περάσετε καλά με το Ridge Racer: Unbounded.

Για όσους δεν γνωρίζουν, η σειρά Ridge Racer είναι μια από τις ιστορικότερες στο είδος και βρίσκεται κοντά μας από την εποχή του PS1. Τελευταία έχει χάσει σημαντικά

την αίγλη της, προσφέροντας μισοτελειωμένες racing εμπειρίες, τη στιγμή που το αντίπαλο δέος Need For Speed, τα πάει καλά. Λαμβάνοντας υπόψη λοιπόν το παραπάνω ιστορικό, η Namco έπρεπε άμεσα να αναζωογονήσει τη σειρά και να την επαναφέρει στο προσκήνιο, δίνοντας αυτή τη φορά τα ηνία στην φινλανδική Bugbear, δημιουργό των FlatOut. Η ανάθεση μιας τέτοιας δουλειάς σε ένα στούντιο άσχετο με το Ridge Racer, μόνο ρίσκο μπορεί να θεωρηθεί. Η Bugbear ακολουθεί τη συνταγή των FlatOut και δίχως αμφιβολία μας δίνει ένα διαφορετικό Ridge Racer.

Τα γεγονότα του Ridge Racer: Unbounded λαμβάνουν χώρα στην πόλη Shatter Bay όπως υποδηλώνεται και από το εισαγωγικό μενού. Φυσικά μην περιμένετε κάποια ιστορία, ούτε για δείγμα. Ο τίτλος είναι καθαρά “αγνή διασκέδαση” και μονομαχίες μεταξύ οδηγών. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά, το Unbounded δείχνει να είναι φτιαγμένο με μεράκι, κάτι που αποτυπώνεται κι από την εμφάνιση που έχει το αρχικό μενού, το οποίο είναι μη συμβατικό, ξεφεύγοντας από τα καθιερωμένα.

Η καλή μέρα από το... μενού φαίνεται.

Αρχίζοντας έτσι τις βόλτες στο Shatter Bay με το single-player mode, παρατηρούμε πως η πόλη είναι χωρισμένη σε διάφορες περιοχές, από τις οποίες, μόνο η μία είναι ξεκλείδωτη και έτοιμη να σας υποδεχθεί. Επιλέγοντάς την, σας δίνεται η δυνατότητα να δοκιμάσετε τις ικανότητές σας με τον πρώτο σας αγώνα, χωρίς όμως να σας δίνονται έστω κάποια tips και οδηγίες. Φυσικά, όσοι είναι εξοικειωμένοι με το είδος δεν θα αντιμετωπίσουν καμμία απολύτως δυσκολία, ενώ οι λιγότερο έμπειροι ίσως τα βρουν κάπως σκούρα στην αρχή. Παρόλα αυτά, αξίζει να σημειωθεί πως μετά από μερικούς αγώνες θα νιώθετε έτοιμοι να δαμάσετε μια Φεράρι στους δρόμους της Αθήνας… Συνεπώς, το επίπεδο δυσκολίας είναι σχετικά χαμηλό, ενώ παράλληλα οι αντίπαλοι οδηγοί άλλοτε είναι για γέλια και άλλοτε εντυπωσιάζουν και εκπλήσσουν με τις μεθόδους τους.

Ας περάσουμε στα του αγώνα. 12 αντίπαλοι, τρεις γύροι. Ως συνήθως, τα αμάξια δεν είναι επίσημα, είναι όμως εμπνευσμένα από πραγματικά μοντέλα, αν και πανομοιότυπα μεταξύ τους. Όπως αναφέρθηκε, ξεκινάτε τον αγώνα με το στόχο τη νίκη. Εδώ είναι το σημείο όπου η Bugbear διαφοροποιείται. Στόχος σας είναι να συλλέξετε όσους περισσότερους πόντους μπορείτε. Αυτό εξαρτάται από τις καταστροφές που προξενείτε στο γύρω περιβάλλον, πόσα αυτοκίνητα βγάζετε εκτός διαδρομής, με πόσο στιλ driftάρετε και πόσο σωστά χειρίζεστε το αυτοκίνητό σας. Αφ