Shape of the World Review

12:08 17/7/2018 - Πηγή: Game 2.0

Είναι μερικά παιχνίδια που προσωπικά θεωρώ ότι αποτελούν καθαρά καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Στο gameplay συνήθως υστερούν, αλλά ο στόχος τους είναι η πρόκληση συναισθημάτων όμοιων με αυτών που προκαλούνται όταν παρακολουθείς μία καλή ταινία ή όταν παρατηρείς προσεκτικά έναν πίνακα ζωγραφικής. Τρανταχτό παράδειγμα αυτού του είδους, βέβαια, είναι το αξέχαστο Journey, το οποίο θεωρώ ότι είναι ένα καλλιτεχνικό αριστούργημα, από την κορυφαία μουσική του και τα πανέμορφα γραφικά μέχρι το συναισθηματικό και φιλοσοφικό του πλούτο. Την ατμόσφαιρα

αυτή του Journey, αλλά και του Flower, έχουν ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια να αντιγράφουν πολλά παιχνίδια. Ένα από τα οποία είναι το Shape of the World της Hollow Tree Games, με την προσθήκη του σουρεαλιστικού και ονειρικού στοιχείου.

Όπως στο Flower, έτσι και στο Shape of the World δεν υπάρχει καθαρό σενάριο ή ιστορία. Το παιχνίδι ξεκινάει απότομα με εσάς (σε προοπτική πρώτου προσώπου) να βρίσκεστε σε μία πεδιάδα χρωματισμένη με υπερέντονες αντιθέσεις , ενώ η φύση τριγύρω ανθίζει και γεννάται καθώς την εξερευνάτε. Δέντρα εμφανίζονται, χορτάρια πετάγονται από δω και από κει και πλάσματα φανταστικά πετούν ή ξεπροβάλουν κοντά σας. Μοναδικός σας σκοπός η εξερεύνηση. Μιλάμε για έναν κόσμο με procedurally made φύση και δέντρα. Για να τον ανακαλύψετε πρέπει να τον ψάξετε, να τον περπατήσετε.

Κατά την διάρκεια της εξερεύνησής σας, συναντάτε και κάποιους καρπούς – μερικές φορές θυμίζουν πραγματικά λαχανικά, ενώ άλλες φορές είναι πιο αφαιρετικά τα σχήματά τους. Τους καρπούς αυτούς τους συλλέγετε πλησιάζοντάς τους και στη συνέχεια μπορείτε να τους σπείρετε καθόλη την διάρκεια του ταξιδιού σας. Όπως μπορείτε να σπείρετε έτσι μπορείτε και να θερίσετε, να κόψετε δηλαδή δέντρα ή χορτάρια. Με τον τρόπο αυτό συμβάλλετε και εσείς στην δημιουργία της φύσης που περιβάλλει κάθε πίστα και γίνεστε μέρος του συνολικού οικοσυστήματος. Στόχος είναι να περάσετε μέσα από κάποιες τριγωνικής μορφής πύλες που υπάρχουν σε κάθε πίστα, προκειμένου να προχωρήσετε στην ανάβασή σας. Κάθε φορά που περνάτε μία τέτοια πύλη, οι χρωματικές εντάσεις του κόσμου αλλάζουν, ενώ και ο ίδιος ο κόσμος εμπλουτίζεται. Κατά την διάρκεια της διαδρομής σας προς τις πύλες χρειάζεται να ανακαλύψετε και να εμφανίσετε μονοπάτια και σκάλες (συνήθως αγγίζοντας ένα είδος κολωνών σαν τα μενίρ του Οβελίξ) ή να αγγίξετε κάποιους βράχους που σαν κύμβαλα δημιουργούν ήχους και σας ωθούν στον αέρα.

Οι τριγωνικές πύλες που πρέπει να διαβείτε.

Το παιχνίδι περιλαμβάνει συνολικά εννέα κεφάλαια-πίστες που πρακτικά είναι η ανάβαση από την πεδιάδα μέχρι την κορυφή ενός βουνού. Όσο περισσότερο ανεβαίνετε τόσο πιο πλούσια γίνεται η φύση και τόσο πιο ενδιαφέρον το παιχνίδι. Δε σας κρύβω πως στην αρχή και μέχρι τους πρόποδες τουλάχιστον, επικρατεί μία όμορφή relaxing ατμόσφαιρα, η οποία όμως σύντομα και εύκολα μπορεί να καταντήσει απλά βαρεμάρα. Όσο, όμως, προχωράτε τόσο το ενδιαφέρον εντείνεται και στην κορυφή του βουνού, όπου καιρικά φαινόμενα και φύση είναι στο απόγειό τους, το παιχνίδι δίνει ρέστα. Εδώ είναι και η ομοιότητα που βρίσκω με το Journey, όπου και εκεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία ήταν η χιονοθύελλα κατά την ανάβαση στο βουνό.

Πέρα από το συνολικό ύφος του παιχνιδιού, ο τομέας με πιο έντονη καλλιτεχνική έμπνευση είναι το εικαστικό. Όλες οι πίστες αποτελούνται από πλήθος χρωμάτων και σχημάτων, οριακά αφαιρετικών, χωρίς ίχνος texture και με χρωματική παλέτα που προκαλεί την όρασή σας. Άλλοτε σε παλ αντιθέσεις, άλλοτε σε φωσφοριζέ ή ακόμα και σε σκούρες, όλα γύρω σας διακρίνονται για την υπερβολική ένταση στα χρώματά τους. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό και μερικές φορές νιώθετε η πλούσια αυτή χρωματολογία να σας τραβάει σαν το φως που ελκύει την νυχτοπεταλούδα. Από την άλλη, υπάρχουν αρκετές στιγμές όπου φαίνεται έντονα επιτηδευμένο το όλο εικαστικό, κυρίως από τις συνεχείς εναλλαγές των εντάσεων, χάνοντας κάτι από το συνολικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.

Ο ήχος θα έπρεπε να είναι το δεύτερο πιο σημαντικό στοιχείο του τίτλου, όμως δυστυχώς δεν τα καταφέρνει εξίσου καλά. Σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού σας συνοδεύει ambient ηλεκτρονική μουσική, που ενώ είναι απόλυτα ταιριαστή και με το ύφος και με το εικαστικό, σύντομα καταντάει κουραστική ή έστω αδιάφορη. Όσο πλησιάζετε την κορυφή του βουνού, όπως όλο το παιχνίδι έτσι και η μουσική αρχίζει να ανεβαίνει σε ένταση και ρυθμό προκαλώντας μαζί με το οπτικό και το ακουστικό σας ερέθισμα, δίνοντας έτσι μία μαγεία στην εμπειρία. Κρίμα που αυτή η αυξομείωση δεν υπάρχει ήδη από την αρχή.

Χρωματικές αντιθέσεις που εντυπωσιάζουν.

Το παιχνίδι διαρκεί περίπου δύο-τρεις ώρες, που είναι αρκετές για να αποφύγει μερικώς την πλήρη επαναληπτικότητα και αδιαφορία – που δεν αποφεύγει πλήρως βέβαια. Όπως προανέφερα, στην αρχή φαίνεται αρκετά βαρετό, ενώ και λίγο πριν το τέλος η συνεχής προσπάθεια για εύρεση των μενίρ οριακά γίνεται εκνευριστική. Ευτυχώς, όμως, σώζεται τόσο από την πίστα στο σπήλαιο όσο και από την κορυφή του βουνού, όπου πλέον παίρνει ονειρικές διαστάσεις.

Το Shape of the World είναι ένα ενδιαφέρον παιχνίδι. Για εμένα, ένα από τα σφάλματα των δημιουργών του είναι ότι το διαφημίζουν ως βοήθημα για χαλάρωση από το στρες και αφήνουν υπονοούμενα για οικολογικές προεκτάσεις. Προσωπικά το ένιωσα σα να έβλεπα ένα περίεργο, σουρεαλιστικό και χρωματιστό όνειρο, που με τα πάνω του και με τα κάτω του μου κράτησε τελικά το ενδιαφέρον μέχρι τέλους. Αν σας ιντριγκάρει η εξερεύνηση, η πρωτοτυπία και είστε... συναισθηματικός gamer, το Shape of the World για τα 10-15 ευρώ που κοστίζει είναι καλή αγορά.

Έντονα χρώματα που δημιουργούν σουρεαλιστικό κόσμοΤο σπήλαιο και η κορυφή του βουνούΗ αρχή είναι αργή και κάπως βαρετήΗ μουσική δεν έχει πάντα ενδιαφέρονΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Hollow Tree GamesΕΚΔΟΣΗ:Plug In DigitalΔΙΑΘΕΣΗ:-ΕΙΔΟΣ:ΕξερεύνησηΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.shapeoftheworldgame.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:5/6/2018

Game20.gr, το Άσυλο των gamers