Silent Hill: Book of Memories Review

00:58 17/11/2012 - Πηγή: Game 2.0

Το Silent Hill: Book of Memories δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με τα κλασικά Silent Hill. Η μόνη κληρονομιά που έχει μείνει στον τίτλο του PS Vita είναι το όνομα και μερικά από τα πολύ γνωστά φρικιά,

όπως ο Pyramid Head. Nα ξεκαθαρίσω επίσης πως ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη σχέση με τα διάσημα αυτά παιχνίδια τρόμου. Έχω παίξει ελάχιστα τo τέταρτο Silent Hill, και θυμάμαι πως κάποτε δοκίμασα και το Homecoming, όμως το αποτέλεσμα ήταν παρόμοιο με την εμπειρία που είχα με τα παιχνίδια Siren: παγερή αδιαφορία. Πού ξέρετε, ίσως γι αυτό να είμαι καταλληλότερος να κρίνω αντικειμενικά το Book of Memories, προσπερνώντας την αρνητικότητα που το συνοδεύει από τότε που ανακοινώθηκε.

Το Silent Hill: Book of Memories είναι ένα καθαρόαιμο dungeon crawler, με σαφή έμφαση στις μάχες. Σκεφτείτε κάτι σαν ένα Diablo στο PS Vita, χωρίς φυσικά το άπειρο loot, αλλά με μερικά ψήγματα παραφυσικών φαινομένων, όπως διασυνδέσεις υποσυνείδητου με την πραγματικότητα, παιχνίδια του μυαλού και λοιπά. Πρώτη απόρροια της φύσης του παιχνιδιού, είναι η διαφορετική χρήση του ονόματος του Silent Hill. Πλέον, δεν έχετε να κάνετε με ήρωες που έχουν εγκλωβιστεί στη στοιχειωμένη πόλη, αλλά με χαρακτήρες που την ημέρα των γενεθλίων τους λαμβάνουν ένα μυστηριώδες βιβλίο από κάποιον αποστολέα με διεύθυνση το Silent Hill. Οι υπόνοιες και οι σπόντες βέβαια υπάρχουν (όπως το παράξενο βλέμμα του ταχυδρόμου), αλλά μέχρι εκεί. Το BoM ποτέ δεν προσποιείται πως είναι κάποιου είδους πνευματικός διάδοχος των προηγούμενων παιχνιδιών. Οι αλλαγές στην προσέγγιση της ιστορίας δε σταματούν εδώ βέβαια, αφού (για πρώτη φορά νομίζω) καλείστε, με τη βοήθεια ενός character creator, να φτιάξετε τον δικό σας ήρωα. Πλέον οι πληγωμένοι άνθρωποι με επιβαρυμένο παρελθόν έχουν αντικατασταθεί από σχεδόν τυχαίους χαρακτήρες, που η προσωπικότητα τους δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο στη ροή της ιστορίας.

Όχι πως υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο σενάριο, ή έστω, όχι πως το Book of Memories καταφέρνει να το παρουσιάσει σωστά. Μέσες άκρες, και με συγκεχυμένες αναφορές, κάποια στιγμή καταλαβαίνετε πως το μυστηριώδες βιβλίο που λαμβάνει ο πρωταγωνιστής στο εισαγωγικό cutscene, περιγράφει στις σελίδες του γεγονότα από το παρελθόν του, και προχωρώντας στο παιχνίδι μπορείτε να ξαναγράψετε τη ροή τους προς όφελος σας. Πολλαπλά τέλη υπάρχουν, αλλά μέχρι να φτάσετε εκεί και να δείτε την τελική cutscene δύσκολα καταλαβαίνετε προς τα που οδεύει η ιστορία. Το κάρμα του ήρωα, που κανονίζει αυτά τα πράγματα, ποτέ δε διευκρίνιζεται πώς λειτουργεί, και ακόμα και οι online κοινότητες προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν το ρόλο του και το πώς επηρεάζει το παιχνίδι. Το όλο σενάριο παρουσιάζεται με διάφορα notes διάσπαρτα στους χάρτες, αλλά κανείς δεν ξέρει (ακόμα) αν αυτά αλλάζουν ανάλογα με το πώς παίζετε, ή όχι.

Υπάρχουν τα περιστασιακά αφεντικά…

Η κατάσταση όσον αφορά το gameplay πάντως είναι σαφέστατα πιο ξεκάθαρη. Κάθε φορά που ζείτε ένα συμβάν του παρελθόντος, εισέρχεστε κατά κάποιο τρόπο στο μυα