Silent Hill: Downpour Review

22:23 7/4/2012 - Πηγή: Game 2.0

H σειρά Silent Hill έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, όπως και στη δική σας φαντάζομαι. Το πρώτο SH υπήρξε δίχως αμφιβολία καθοριστικό για την “παιδεία” μου ως gamer. Το SH2 σίγουρα είναι από τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ. Το SH3 επίσης μου στέρησε κάποιες νύχτες τον ύπνο μου. Τα κλειστά μαγαζιά, η πηχτή ομίχλη στους δρόμους, το άβολο σύστημα μάχης, ο βαθύς, πραγματικός τρόμος και οι πόρτες που “κάτι από την άλλη μεριά τις εμποδίζει να ανοίξουν”, αποτελούν αναμνήσεις από παιχνίδια

που πραγματικά ήταν αριστουργήματα ατμόσφαιρας και  τρόμου.
                   
Μέτα το SH4: The Room όμως, η σειρά φαίνεται να έχει περάσει στην παρακμή. Με τίτλους όπως το Origins και το Homecoming να παίρνουν μέτριες ως επί το πλείστον κριτικές, το άλλοτε τρανό όνομα Silent Hill, που συναγωνιζόταν το Resident Evil για τον τίτλο του βασιλιά του τρόμου, πλέον έχει περάσει στην ημιφάνεια. Η Team Silent δεν φτιάχνει τα παιχνίδια πια, τα νούμερα έφυγαν από τους τίτλους, βγήκε και μια ταινία, με δεύτερη καθοδόν. Τώρα, η Vatra Studios έρχεται με το Silent Hill: Downpour να σώσει ή να… αποτελειώσει ένα από τα σημαντικότερα franchises στην ιστορία των παιχνιδιών τρόμου. 

Πρωταγωνιστής είναι ο Murphy Pendleton, ένας δραπέτης κατάδικος, ο οποίος μετά το τρακάρισμα του λεωφορείου που τον μετέφερε, καταλήγει μόνος και αβοήθητος στα περίχωρα της γνώριμης και “αγαπητής” πόλης του Silent Hill. Φυσικά κάτι φαίνεται να μην πάει καλά στην “θολή” αυτή πόλη. Ο Murphy, ακόμα με την λογική του φυλακισμένου, έχει ένα μονό στόχο: να φύγει από το Silent Hill. Αν και αυτό ακούγεται απλό, η πόλη έχει άλλα σχέδια για τον Murphy. 

Tα περιβάλλοντα συχνά είναι (ή θυμίζουν) φυλακές.

 
Η ιστορία του Downpour βαδίζει στα χνάρια του SH2, είναι δηλαδή, εντελώς αυτόνομη. Δεν εμφανίζονται χαρακτήρες ή στοιχεία από άλλα παιχνίδια της σειράς. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ καλή επιλογή των δημιουργών, γιατί αφήνει χώρο στο παιχνίδι να πει τη δικιά του ιστορία. Επιπλέον, η απουσία μυστικών οργανώσεων, τελετών και οικογενειακών τραγωδιών, κάνει την πόλη του Silent Hill να έχει έναν πολύ πιο υπόγειο, αλλά παράλληλα και πιο δυνατό ρόλο. Πάντα φανταζόμουν ότι το Silent Hill δεν είναι μια απλή στοιχειωμένη πόλη, όπου όλοι βλέπουν το ίδιο, αλλά κάτι σαν ένα μέρος όπου οι ένοχες των ανθρώπων παίρνουν σάρκα και οστά και έρχονται για να τους τιμωρήσουν/βασανίσουν. Ο James από το SH2 τυραννιόταν από τις ενοχές που είχε για τον θάνατο της γυναίκας του και έτσι όλη η πόλη τον οδηγούσε στα σημεία των ραντεβού του, από στριπτιζάδικα μέχρι ξενοδοχεία που περνούσαν τις διακοπές τους μαζι και άλλα τέτοια μέρη. Τα τέρατα ήταν διεστραμμένες γυναικείες μορφές, εκτός από έναν τεράστιο εκτελεστή/φαλλικό σύμβολο με μεγάλο… σπαθί (Pyramid Head μπρρ…). Οι συμβολισμοί ήταν… τρομακτικά καλοφτιαγμένοι.  
 
Με ευχαρίστηση λοιπόν αναφέρω ότι το Downpour κάνει πολύ αξιόλογες προσπάθειες με την ίδια λογική. Το Silent Hill αντιμετωπίζει τον Murphy σαν ένα