Sonic Mania Review

14:58 29/8/2017 - Πηγή: Game 2.0

Λίγοι ήρωες έχουν “υποφέρει” όπως ο Sonic. Η πάλαι ποτέ κραταιή μασκότ της Sega, από το να κοιτάει τον Mario στα μάτια ως ίσος προς ίσον, έφτασε να βρίσκεται στο πανέρι των εκπτώσεων μιας βιομηχανίας που δεν υπολογίζει ιστορία, σημασία ή έστω τους φανατικούς οπαδούς μιας σειράς παιχνιδιών. Θα μπορούσα να γράψω εκατοντάδες γραμμές κειμένου για το τί μπορεί

να έφταιξε και ο Sonic κατέληξε Dragon Ball για furries. Είδαμε να παρελαύνουν δεκάδες τίτλοι επιπέδου σάπιας μπανανόφλουδας και τις ομάδες ανάπτυξης να μην μπορούν να κατανοήσουν τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα σωστό παιχνίδι Sonic. Ευτυχώς υπήρχαν κάποιοι που, παρά τις δύσκολες εποχές, προσπαθούσαν να καταλάβουν και να βγάλουν τα δικά τους Sonic fan projects, ώσπου η Sega τους προσέλαβε επίσημα. O Christian Whitehead και η παρέα του κάνουν πραγματικότητα το όνειρό τους και βέβαια το όνειρο εκατομμυρίων παικτών που μεγάλωσαν με τον Sonic, δίνοντάς μας επιτέλους τον πραγματικό διάδοχο των Sonic του Mega Drive.

Το Sonic Mania αξίζει να λέγεται Sonic 4 περισσότερο από την επεισοδική καταστροφή που έβγαλε η Dimps πριν κάποια χρόνια. Η ιστορία ξεκινάει με τον Sonic να επιστρέφει στο Angel Island μετά από κάποιες ανωμαλίες στο χωροχρόνο του κόσμου. Εκεί βρίσκει τα ρομπότ του Eggman να ξεθάβουν το Phantom Ruby, το οποίο έχει την ιδιότητα να παραμορφώνει το χωροχρόνο γύρω του. Με το που καταφτάνουν ο Sonic, o Tails και ο Knuckles στην περιοχή, το ρουμπίνι ενεργοποιείται και μεταφέρει τους ήρωες σε περιοχές από παλαιότερα παιχνίδια, ενώ τα ρομπότ έχουν πλέον νέες δυνάμεις. Οπότε εσείς τρέχετε (στην κυριολεξία) για να σώσετε την κατάσταση, σταματώντας τα σχέδια του Eggman και των ρομπότ του. Όπως καταλαβαίνετε το Sonic Mania έχει απλοϊκή ιστορία. Σίγουρα υπάρχει ένα συγκεκριμένο background, αφού διαδραματίζεται μερικούς μήνες μετά το Sonic 3 & Knuckles, αλλά για παιχνίδι Sonic δεν είναι απαραίτητο το υπερβολικό δράμα. Όσο πιο απλό το σενάριο, τόσο το καλύτερο.

Το Sonic Mania είναι απλά ότι περιμένουμε από ένα παιχνίδι Sonic, κατευθείαν από την παλιά του φόρμουλα. Περιέχει ένα συνονθύλευμα από παλιές και νέες πίστες, με τις πρώτες να είναι η συντριπτική πλειονότητα. Οι παλιές πίστες όμως μπορεί να έχουν κάποιες περιοχές που να μοιάζουν με τις αντίστοιχες των Sonic του Megadrive, αλλά στην ουσία είναι σχεδιασμένες εκ νέου. Ειδικά στο δεύτερο act κάθε ζώνης οι δημιουργοί έχουν εισάγει όλα τα νέα στοιχεία που μπορούσαν σε κάθε πίστα. Και το έχουν κάνει εκπληκτικά, τόσο σε gameplay όσο και θεματικά. Για παράδειγμα οι ανελκυστήρες DNA που υπάρχουν στο Chemical Plant Act 2 ή το γεγονός ότι η fire shield βάζει φωτιά στο πετρέλαιο του Oil Ocean, είναι μερικές ιδέες που ενώ είναι ολοκαίνουριες, δεν φαίνονται παράταιρες στις παλιές πίστες.

Κάτω από το οικείο περιτύλιγμα υπάρχει μια ολοκαίνουρια εμπειρία!

Στον σχεδιασμό των πιστών και το gameplay η λέξη “ισορροπία” είναι η πιο αντιπροσωπευτική. Πρώτα απ’ όλα να πούμε ότι ο Sonic έχει τον ίδιο χειρισμό που είχε στο Mega Drive. Αυτό σημαίνει ότι η κίνησή του κυβερνάται από την ορμή που έχει ο χαρακτήρας όσο τρέχει. Φυσικά, η οι δημιουργοί διόρθωσαν αρκετά λάθη της Sonic Team από τα πρώτα Sonic, με αποτέλεσμα οι χαρακτήρες να έχουν καλύτερο χειρισμό από ποτέ. Ο Sonic και η παρέα του διατηρούν τις ιδιότητές τους από τα παλιά Sonic, με τον σκαντζόχοιρο να τρέχει υπερηχητικά, να μπορεί να χρησιμοποιεί τις δυνάμεις από τις διάφορες ασπίδες και να έχει μεγάλο άλμα. Ο Tails μπορεί να πετάει για ένα μικρό χρονικό διάστημα, έχοντας πρόσβαση σε σημεία που δεν είναι διαθέσιμα αλλιώς, ενώ ο Knuckles μπορεί να αιωρείται για λίγο γλιστρώντας στον αέρα και να σκαρφαλώσει τοίχους.

Οι πίστες, πέραν του ότι είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε οι χαρακτήρες να έχουν ξεχωριστά μονοπάτια, διαθέτουν και αρκετή ισορροπία. Υπάρχουν αρκετά σημεία όπου απαιτείται προσεκτικό platforming, με αρκετές περιοχές όπου μπορείτε να τρέχετε πολύ-πολύ γρήγορα έτσι ώστε να χαρείτε την ταχύτητα ως αποτέλεσμα των κόπων σας. Ταυτόχρονα οι πίστες είναι αρκετά περίπλοκες για να υπάρχει δυνατότητα εξερεύνησης όπως στο Sonic CD και αν θέλετε να ξεκλειδώσετε τα πάντα η εξερεύνηση και τα πολλαπλά playthroughs επιβάλλονται. Οι πίστες επίσης εισάγουν διάφορα στοιχεία με τα οποία μπορείτε να παίξετε και να πειραματιστείτε. Για παράδειγμα στη Studiopolis υπάρχει ένα μηχάνημα κλήρωσης με μπαλάκια με το οποίο κερδίζετε δαχτυλίδια. Στο Press Garden υπάρχουν περιοχές όπου αποκτάτε πρόσβαση αφού ο χαρακτήρας σας γίνει “παγάκι” από έναν από τους εχθρούς και τσουλήσει στην πιο κοντινή κατηφόρα. Το καλό είναι ότι τα διάφορα στοιχεία δεν παραμένουν παραπάνω απ’ όσο πρέπει και έχετε πάντα να κάνετε κάτι καινούριο στην κάθε πίστα.

Τα mini-bosses έχουν την δική τους ιδιοσυγκρασία.

Τα αφεντικά στο τέλος κάθε πίστας είναι τα καλύτερα της σειράς Sonic μέχρι τώρα. Για την ακρίβεια, υπάρχει ένα mini-boss στο τέλος κάθε πρώτου κεφαλαίου που είναι κάποιο κατασκεύασμα του Eggman και ως κύριο boss αντιμετωπίζετε ένα από τα μεγάλα ρομπότ που βλέπετε στην εισαγωγή, είτε τον ίδιο τον Eggman μέσα σε κάποιο γελοίο κατασκεύασμα. Άλλα είναι αρκετά εύκολα, άλλα εκνευριστικά και σε μερικά από αυτά χρειάζεται κάτι παραπάνω από το να βρείτε μια ευκαιρία να πηδήξετε πάνω τους για να τους κάνετε ζημιά.

Για να κλείσουμε τα του gameplay, ας μιλήσουμε για τα special stages. Το παιχνίδι περιλαμβάνει τις κλασικές ειδικές πίστες με τις κόκκινες και τις μπλε σφαίρες από το Sonic 3 και το Dimension Heist όπου παίρνετε τα chaos emeralds. Οι πρώτες σας επιτρέπουν να ξεκλειδώσετε τα extras του παιχνιδιού και σας δίνουν μετάλλια, είτε χρυσά, είτε ασημένια. Τα ασημένια τα παίρνετε απλά μαζεύοντας τις μπλε σφαίρες, αλλά αν θέλετε bragging rights πρέπει να μαζέψετε και όλα τα rings που υπάρχουν στις πίστες, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που δημιουργούνται όταν περικυκλώνετε μια ομάδα από μπλε σφαίρες, μετατρέποντας αυτές που βρίσκονται στην άκρη σε κόκκινες. Μαζεύοντας τα μετάλλια ξεκλειδώνετε τα extras. Το μόνο αρνητικό είναι ότι αυτές οι πίστες παραείναι συχνές. Αν έχετε 25 δαχτυλίδια και βρεθείτε σε κάποιο checkpoint, τότε έχετε πρόσβαση. Αυτό είναι υπερβολικά συχνό και πιθανότατα, αφού πάρετε όλα τα μετάλλια, να τις αποφεύγετε όπως ο διάολος το λιβάνι.

Οι πίστες για τα chaos emeralds είναι ένα αμάγαλμα των special stages του Sonic CD και των 3D γραφικών των Sonic του Saturn. Για την ακρίβεια τα μοντέλα δείχνουν να είναι παρμένα κατευθείαν από την τρισδιάστατη special stage του Sonic 3D. Ο σκοπός σας είναι να πιάσετε το UFO που φέρνει τα chaos emeralds και τρέχει σαν τρελό μέσα στις πίστες. Προς βοήθειά σας, τα δαχτυλίδια αυξάνουν τον χρόνο σας εντός της πίστας, ενώ οι μπλε σφαίρες ανεβάζουν την ταχύτητά σας. Υπάρχει κάτι όμορφο σε αυτές τις πίστες. Μπορείτε να επιδοθείτε σε αρκετά κόλπα, ενώ το να παίρνετε ρίσκα για να πηδάτε πάνω από εμπόδια και τρύπες μπορεί να σας δώσει τρομερό πλεονέκτημα στον αγώνα δρόμου με το UFO. Όπως και να ‘χει, και μόνο που έχετε στην διάθεσή σας τις σούπερ εκδόσεις των χαρακτήρων σας, αξίζει τον κόπο.

Λίγο να μην προσέξεις και τα δαχτυλίδια κάνουν φτερά.

Αυτά βέβαια δεν είναι τα μόνα αρνητικά του τίτλου. Ένα θέμα είναι ότι όλα τα special πράγματα που ξεκλειδώνετε με τα μετάλλια μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε αποκλειστικά αν ξεκινήσετε ένα παιχνίδι χωρίς save. Κάποια πράγματα είναι κατανοητά, όπως το debug mode που, αν και περιορισμένο, μπορεί να κάνει corrupt κάποιο save. Πράγματα όπως το insta-shield δεν αλλάζουν το παιχνίδι τόσο πολύ που να υπάρχει πρόβλημα να παίξετε με αυτό στο save. Επίσης μερικές από τις καλύτερες στιγμές του τίτλου λαμβάνουν χώρα στις νέες πίστες και θα θέλαμε περισσότερες. Η Studiopolis είναι από τις πιο αγαπημένες και μια λιγότερο εκνευριστική εναλλακτική του Casino Night. Τέλος, το παιχνίδι διαθέτει και multiplayer, δυστυχώς μόνο τοπικό. Όπως και στο Sonic 2, διαλέγετε χαρακτήρα και παίζετε σε split-screen. Μάλιστα όλα είναι “πιεσμένα” οριζόντια, έχοντας το ίδιο άσχημο εφέ με την εποχή του Mega Drive.

Από τα καλύτερα στοιχεία του Sonic Mania είναι τα γραφικά του. Πρόκειται για ένα πανέμορφο παιχνίδι με την αισθητική των παλιών προκατόχων του. Μπορεί τα πάντα να είναι “πιξελιασμένα”, αλλά τα γραφικά θυμίζουν περισσότερο Sega Saturn παρά Mega Drive. Τα sprites είναι υπέροχα και αρκετά μεγάλα, ενώ υπάρχει λεπτομερές animation παντού. Τα χρώματα είναι αρκούντως φανταχτερά, καθώς το σημερινό hardware δεν επιβάλλει περιορισμούς στην παλέτα τους. Οι συνδυασμοί που έχουν γίνει είναι αμιγώς 90s, φέρνοντας αυτό το ιδιαίτερο κιτς πίσω στην ζωή μας. Οι χαρακτήρες έχουν πολλά καρέ animation όπως και οι εχθροί, πράγμα που κάνει το παιχνίδι να φαίνεται ζωντανό και σε ορισμένες στιγμές αγγίζει το όριο του φαντασμαγορικού. Επίσης, υπάρχουν τρισδιάστατα στοιχεία διάσπαρτα δεξιά και αριστερά. Όπως έχω ήδη αναφέρει, στις special stages τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι ίδια με τα τρισδιάστατα μοντέλα που των special stages του Sonic 3D στο Saturn, ενώ βρίσκεστε σε πίστες όπου το backgrounnd είναι κάποιο low-poly κτίριο που γυρνάει όσο προχωράτε. Γενικά το παιχνίδι βρίθει από λεπτομέρειες και αναφορές. Θα μπορούσα να σας spoiler-άρω αρκετά, αλλά δεν θα το κάνω. Θα πω μόνο ότι υπάρχουν αναφορές στα spin-offs και τα Sonic του Master System.

Aπό τις καλύτερες πίστες στην ιστορία των Sonic.

Όσον αφορά τον ήχο, αξίζουν συγχαρητήρια στους ταλαντούχους Hyper Potions και Tee Lopes που επιμελήθηκαν την μουσική. Μιλάμε για εκπληκτικές συνθέσεις, στο πνεύμα των παλιών παιχνιδιών. Τα παλιά θέματα των πιστών έχουν ξαναφτιαχτεί σε υπέροχα remixes τα οποία μάλιστα στο δεύτερο act παίρνουν και αυτά την δική τους απρόσμενη τροπή, όπως οι πίστες που αρχίζουν να γίνονται πιο τρελές και απρόσμενες. Οι καινούριες πίστες έχουν ίσως τα καλύτερα δείγματα μουσικής, με το Mirage Saloon Act 2 να είναι το πλέον αγαπημένο, ακολουθούμενο από το Studiopolis. Η δουλειά που έχει γίνει είναι κορυφαία. Όσον αφορά τα ηχητικά εφέ, τα περισσότερα είναι παρμένα κατευθείαν από τα παλιά παιχνίδια, ενώ τα καινούρια έχουν φτιαχτεί έτσι ώστε να μην ξεχωρίζουν.

Το Sonic Mania είναι ένας φόρος τιμής και ταυτόχρονα ένα βήμα μπροστά για τη σειρά Sonic. Mια εξέλιξη προς τη σωστή κατεύθυνση, παραμένοντας όμως μια οικεία εμπειρία. Θα το παίζετε και θα το ξαναπαίζετε, ακόμα και αν ξεκλειδώσετε τα πάντα, μόνο και μόνο για να βλέπετε πόσο καλά δομημένες είναι οι πίστες και πόσο καλά έχουν καταλάβει οι δημιουργοί τί δούλευε σωστά στα παλιά παιχνίδια Sonic. Για την ακρίβεια, μετά από δεκαετίες απογοήτευσης, το Sonic Mania είναι το καλύτερο Sonic που έχει βγει ποτέ.

Gameplay από τα παλιά και ίσως ακόμα καλύτεροΤρομερό level designΕκπληκτικά retro-style γραφικάΑπολαυστική μουσικήΠολλά unlockablesΤα extras είναι διαθέσιμα μόνο στο no-save modeΈπρεπε να υπάρχουν περισσότερες νέες πίστεςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One, Switch (review), PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Christian Whitehead, Headcannon, PagodaWest GamesΕΚΔΟΣΗ:SegaΔΙΑΘΕΣΗ:-ΕΙΔΟΣ:PlatformerΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player, multiplayerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.sonicthehedgehog.com/sonic-maniaHM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:15/8/2017PEGI:3

Game20.gr, το Άσυλο των gamers