Spirit Camera: The Cursed Memoir Review

15:47 17/7/2012 - Πηγή: Game 2.0

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως λειτουργεί ο τρόμος στα games; Τι είναι αυτό που κάνει, το Dead Space ας πούμε, να μας κόβει την ανάσα κάθε φορά που το παίζουμε; Είναι η απομόνωση, η ικανότητα εκείνη που έχει ένα παιχνίδι να ρουφάει τον παίκτη στον κόσμο του, και εκεί που η ένταση κορυφώνεται μέσω της συνεχόμενης σιωπής, συμβαίνει κάτι που διαταράσσει την ισορροπία και τρομάζει τον παίκτη. Μία από τις σειρές που το καταφέρνουν καλά, είναι το Fatal Frame, όπου πρέπει να εξολοθρεύετε κακιασμένα

φαντάσματα με τη βοήθεια μιας κάμερας. Μόνο που ο νέος τίτλος της σειράς Fatal Frame (γνωστή ως Project Zero στα μέρη μας), το Spirit Camera: The Cursed Memoir, κάπου στραβοπατεί.

Βλέπετε, το Spirit Camera: The Cursed Memoir για το 3DS μεταμορφώνει την ίδια την κονσόλα στην γνωστή κάμερα των Fatal Frame μέσω Augmented Reality και σας καλεί να παίξετε αναλόγως. Το θέμα δεν είναι η ιδέα, που είναι ίσως και η πρώτη που μπορεί και εκμεταλλεύεται το AR χωρίς να πέφτει στην παγίδα του gimmick. Το θέμα είναι ότι οι κάμερες του φορητού για να λειτουργήσουν χρειάζονται αρκετό φως, οπότε όποια στοιχεία κλειστοφοβισμού θέλει να αναπαράξει το παιχνίδι εξανεμίζονται. Επιπλέον, η απαίτηση να κουνάτε συνεχώς το 3DS εν τέλει κουράζει. Περισσότερα όμως γι’αυτά παρακάτω.

Ανοίγοντας το κουτί του Spirit Camera, πέρα από τα κλασικά εγχειρίδια, θα διαπιστώσετε πως υπάρχει και κάτι ασυνήθιστο. Ένα μικρό βιβλιαράκι, που με την πρώτη ματιά περιέχει ασυναρτησίες – είναι όμως το κλειδί του παιχνιδιού. Με τη βοήθειά του (υποτίθεται πως είναι ένα ξεχασμένο ημερολόγιο) επικοινωνείτε με τη Maya, μια κοπέλα που έχει χάσει τις αναμνήσεις της και βρίσκεται σε κάποια παράλληλη διάσταση. Εσείς, τώρα, πηγαινοέρχεστε στον κόσμο του ημερολογίου και την πραγματικότητα, όπου πρέπει τόσο να αποφύγετε τα φαντάσματα που προσπαθούν να σας εξοντώσουν, όσο και να ανακαλύψετε τι παίζει με τη «Γυναίκα με τα Μαύρα», που είναι και ο αρχικακός του παιχνιδιού.

Η Maya είναι η βοηθός σας στο παιχνίδι.

Στις δύο με τρεις ώρες που διαρκεί αυτή η ιστορία, εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να κουνάτε πέρα-δώθε την κονσόλα, να ανακαλύπτετε που είναι τα φαντάσματα, και την κατάλληλη στιγμή, να τα φωτογραφίζετε ώστε να εξοντωθούν. Το θετικό της όλης κατάστασης είναι πως, πράγματι, το Spirit Camera καταφέρνει (με το ζόρι βέβαια) να τραβήξει ένα άλφα ενδιαφέρον, αφού το concept του να κυνηγάτε φαντάσματα στο ίδιο σας το σπίτι είναι, πρώτον, πολύ πιο ενδιαφέρον απ’ όλα τα αντίστοιχα mini-games που προσφέρει η Nintendo, και δεύτερον, μια φρέσκια ιδέα στον κόσμο των παιχνιδιών τρόμου, που τελευταία έχουν βαλτώσει.

Βέβαια, στην πράξη, τα θεωρητικά πλεονεκτήματα του παιχνιδιού εξουδετερώνονται. Όπως ανέφερα και πιο πάνω, το παιχνίδι απαιτεί ένα αρκετά φωτεινό περιβάλλον ώστε να μπορεί το AR να κεντράρει στις σελίδες του «ημερολογίου», αλλά ακόμα και αν τα καταφέρει, η παραμικρή κίνηση έχει σα συνέπεια να χάνεται η επαφή, και εκεί που βλέπετε ένα ζόμπι να έρχεται κατα π