Sword Art Online: Hollow Realization Review

12:11 9/2/2017 - Πηγή: Game 2.0

Έχω το φετίχ να δοκιμάζω “κακά” παιχνίδια πού και πού. Παιχνίδια με προβλήματα. Είναι σαν να χαϊδευεις ένα σκυλί που του λείπει ένα πόδι, μπορείς να περάσεις καλά μαζί του ή να το αγαπήσεις, αλλά φυσικά, όπως καταλαβαίνετε, οποιοδήποτε σκυλί που έχει τέσσερα πόδια το ξεπερνάει σχεδόν στα πάντα. Οπότε, τί ακριβώς είναι το Sword Art Online: Hollow Realization; Πρέπει να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, πριν συνεχίσω με την ανάλυση του παιχνιδιού. Το Sword Art Online είναι ένα anime, στο οποίο

οι πρωταγωνιστές βρίσκονται σε έναν ψηφιακό virtual reality κόσμο, όπου αν κάποιος πεθάνει εικονικά, πεθαίνει και στην πραγματικότητα. Και ναι, το Hollywood έχει χρησιμοποιήσει αυτή την ιδέα για μία ταινία, ένας παραπάνω λόγος για να υποστηρίξουμε την απαξίωση του, υποθέτω. Αλλά δεν βρισκόμαστε εδώ για να κατακρίνουμε τη βιομηχανία ταινιών, είμαστε εδώ ή τουλάχιστον εγώ είμαι εδώ, για να σύρω αυτό το παιχνίδι μέσα από την λάσπη, όπως του αξίζει.

Ας ξεκινήσουμε το λιντσάρισμα από την πλόκη. Οι πρωταγωνιστές είναι μία ομάδα από Γιαπωνέζες σε όλη την κλίμακα του -dere, tsuderιά, kuuderιά, ότι derί τραβάει η καρδιά σας, συν ένας άντρας πρωταγωνιστής αναμεσά τους, λες και έχεις ρίξει ένα λουκάνικο μέσα σε ένα πλήθος από Γερμανίδες στο oktomberfest. Ανάμεσα στα derιά που είναι διαθέσιμα προς κατανάλωση, βρίσκεται και η αδελφή του πρωταγωνιστή, σε περίπτωση που κάποιος από εσάς τη βρίσκει με wincest ή είναι Λαρισσαίος. Και για όσους από εσάς δεν καταλάβατε τί εννοώ, ή είστε κάτω των 18 ή δεν έχετε πάει ποτέ στην Λάρισσα. Σχεδόν κάθε φράση που λέει είτε ένα από τα derιά είτε ο ήρωας είναι σεξουαλικό υποννοούμενο. Το πρόβλημα είναι ότι το παιχνίδι είναι RPG. Ιαπωνικό RPG. Δηλαδή υποτίθεται πως βρισκόμαστε εδώ για την ιστορία και είναι δύσκολο να δώσω σε έναν αναγνώστη την εμπειρία του να διαβάζει τους διαλόγους του παιχνιδιού. Μπορεί να είναι ψυχαγωγικό για τα πρώτα 15 λεπτά, αλλά γίνεται γρήγορα βαρετό, ειδικά για άτομα άνω των 15 χρόνων.

Το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής παρουσιάζεται μέσα από μορφή visual novel, που σημαίνει οτι βλέπετε μία σταθερή εικόνα (όπως στο Valkyria Chronicles) με λίγο animation (μερικές φορές καθόλου), όπου οι χαρακτήρες αναλύουν τα ΕΝΤΕΛΩΣ sakura συναισθήματα τους συνεχόμενα για πάνω-κάτω 30 λεπτά τη φορά. Είναι σα να βλέπετε ένα επεισόδιο του anime, αλλά μόνο με τα σημεία που είναι filler, τα βαρετά μέρη και χωρίς τις μάχες. Σε συγκεκριμένα σημεία, οι μάχες διαδραματίζονται σε μορφή visual novel, αλλά χωρίς ΚΑΝΕΝΑ animation και βλέπετε μία εικόνα και διαβάζετε τις εσωτερικές σκέψεις του πρωταγωνιστή που περιγράφει την μάχη. Εύλογη ερώτηση: γιατί να μην παίζoνται αυτές τις μάχες;

Aν καταλαβαίνετε τί συμβαίνει στην οθόνη, κερνάω μπύρες.

Οι μάχες διαδραματίζονται με τον εξής τρόπο: έχετε ένα κουμπί για light attacks, ένα κουμπί για special abilities, ένα αναγκαστικό (τώρα πια σε όλα τα παιχνίδια) κουμπί dodge το οποίο πρέπει να πατάτε στο σωστό χρόνο αλλιώς δεν δουλεύει και κάθε μία από αυτές παίρνει τουλάχιστον 10 λεπτά για να ολοκληρωθεί. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω πόσο βαρετό είναι το σύστημα μάχης χωρίς να ρισκάρω να ακουστώ επίσης βαρετός. Χτυπάτε τον εχθρό όσο πιο γρήγρορα μπορείτε κάνοντας ζημιά ίση με ένα νύχι σε πάχος στην μεγέθους Rocco Siffredi “μπάρα” ζωής του εχθρού, κάθε 10 δευτερόλεπτα πατάτε το κουμπί για dodge και καλή τύχη στο να πετύχετε το timing (όταν εγώ το πέτυχα πέντε στις δέκα φορές απλά χωροπηδούσα αριστερά-δεξιά χωρίς λόγο). Επίσης, κατά έναν περίεργο τρόπο, που δεν έχω καταφέρει ακόμα να αναγνωρίσω πώς δουλεύει ακόμα και 20+ ώρες παιχνιδιού μετά, μπορείτε να αναγκάσετε τους χαρακτήρες σας στο party να επιτεθούν ταυτόχρονα για περισσότερη ζημιά. Πώς ακριβώς δουλεύει; Το παιχνίδι δεν ενδιαφέρεται να εξηγήσει, οπότε γιατί να ενδιαφερθούμε εμείς στην τελική; Συμπέρασμα: ίσως είναι καλύτερα που ένα μεγάλο μέρος από τις μάχες γίνεται μέσω διαλόγων. Τουλάχιστον υπάρχουν σκηνές κατευθείαν από το anime και όσοι είναι φαν της σειράς θα το εκτιμήσουν.

Υπάρχει ένας συγκεκριμένος λόγος που καθυστέρησα να γράψω το review. Ως γνωστόν το παιχνίδι λέγεται Sword Art Online. Πόσο μεγάλη μπλόφα θα ήταν αν δεν υπήρχε online mode, σωστά; Kι όμως, όταν κυκλοφόρησε, όντως ήταν μόνο single-player για μία περίοδο. Αλλά το αστείο είναι εις βάρος μου, κυριολεκτικά, επειδή έβγαλαν online mode που φυσικά έπρεπε να δοκιμάσω. Αν έχετε παίξει Diablo 3 θα καταλάβετε αμέσως πώς δουλεύει. Δημιουργείτε party από τέσσερα άτομα, επιλέγετε μία περιοχή του παιχνιδιού που έχετε ξεκλιδώσει και σκοτώνετε τέρατα, αφεντικά ή κάνετε συγκεκριμένες αποστολές εκεί. Αυτό σημαίνει πώς όσο παίζετε multiplayer, δεν μπορείτε να περιπλανηθείτε πουθενά αλλού. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να σκοτώνετε τέρατα συνεχόμενα και επειδή το health bar πολλαπλασιάζεται, όσα περισσότερα άτομα συμμετέχουν στο party, τόσο οι μάχες μεγαλώνουν ανάλογα. Καλό είναι να υπάρχει καλή επικοινωνία ανάμεσα στους παίκτες, κάτι που δεν μπορεί να γίνει εκτός και αν είστε Ιάπωνες. Αυτό γιατί δεν μπόρεσα να βρω ούτε έναν από Ευρώπη που να παίζει online, οπότε αναγκάστηκα να στραφώ στους ιαπωνικούς servers. Mετά από μερικές ώρες παιξίματος, προσπαθώντας να σκοτώσω τεράστια ζώα και ταυτόχρονα ακούγοντας συνεχώς γιαπωνέζικα και J-pop μουσική από τα μικρόφωνα των παικτών, τώρα πια είμαι σίγουρος ότι αυτός είναι ο τρόπος τους να πάρουν εκδίκηση για την ήττα τους στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μία μικρή γεύση από το γιαπωνέζικο χαρέμι που μπορούμε να βομβαρδίσουμε (σεξουαλικά).

Τα γραφικά είναι άσχημα. Μεγάλα πίξελ, θυμίζουν Lineage 2 και σας κάνουν να θυμηθείτε τις παλιές καλές εποχές BnB. Τεράστιες, ΑΔΕΙΕΣ, βαρετές περιοχές και άσχημα τέρατα, που πραγματικά είμαι σίγουρος ότι χρησιμοποιούν τα ίδια textures από το Lineage 2. Ίσως το καλύτερο στοιχείο του παιχνιδιού είναι οι cutscenes σε μορφή visual novel, είναι πραγματικά καλοσχεδιασμένες, αλλά μία ερώτηση εδώ: είναι αυτά πραγματικά “γραφικά” παιχνιδιού; Υποτίθεται ότι παίζουμε ένα video game, όχι visual novel, μέχρι και η λέξη “novel” προϋποθέτει διάβασμα, όχι κάποια διαδραστική εμπειρία όπως πχ GAMING. H μουσική υποθέτω περιλαμβάνει κομμάτια από το anime. Απλά επειδή η συλλογή μου από katana και καπέλα fedora δεν είναι τόσο μεγάλη που να τα αναγνωρίζω και αυτό το review με κάνει να υποφέρω, ας περιοριστώ στο να αναφέρω ότι η μουσική ταιριάζει στο περιβάλλον του παιχνιδιού και το συνοδεύει πολύ καλά, βοηθάει στην δημιουργία ατμόσφαιρας με άλλα λόγια. Για κακή μας τύχη παρόλα αυτά, η ατμόσφαιρα είναι βαρετή.

Μείνετε μακριά από το Sword Art Online, δείτε το anime καλύτερα. Έτσι και αλλιώς πάνω κάτω είναι το ίδιο και ίσως αυτή να είναι μία εμπειρία που θα ήταν καλύτερα να μείνει στο μέσο όπου δημιουργήθηκε.

Ίσως αρέσει στους φαν της σειράςΠολλές waifu (δεν μπορώ να πιστέψω πως το έγραψα αυτό σε κείμενο)Βαρετό σύστημα μάχηςΓραφικά προηγούμενης γενιάςΚακογραμμένοι διάλογοιΠλοκή χωρίς ιδιαίτερη βαρύτηταΠολύ γιαπωνέζικο (γράψτε αρνητικά σχόλια, θα το αντέξω)ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4 (review), PS VitaΑΝΑΠΤΥΞΗ:AquriaΕΚΔΟΣΗ:Bandai NamcoΔΙΑΘΕΣΗ:Bandai Namco HellasΕΙΔΟΣ:RPGΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player, multiplayerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.swordartonline-game.com/en/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:8/11/2016PEGI:12

Game20.gr, το Άσυλο των gamers