Tales of Xillia Review

22:37 30/8/2013 - Πηγή: Game 2.0

Tέσσερα χρόνια μετά το πολύ καλό Tales of Vesperia, η σειρά Tales επιστρέφει στη Δύση με το Tales of Xillia, ένα όχι-και-τόσο παραδοσιακό JRPG, που παρότι με την πρώτη ματιά φαίνεται απαρχαιωμένο και άκομψο, καταφέρνει να προσφέρει αρκετές ώρες διασκεδαστικού gaming.

Το παιχνίδι ξεκινάει με τον πιο απρόσμενο τρόπο. Πριν κάνετε οτιδήποτε, καλείστε να διαλέξετε έναν κύριο χαρακτήρα. Είτε τον Jude Mathis, ένα νεαρό γιατρό που η απαρχή της ιστορίας τον βρίσκει έρμαιο μιας μεγάλης πλεκτάνης,

είτε τη Milla Maxwell, μία είδους νύμφη που έχει την ικανότητα να ελέγχει τα τέσσερα βασικά πνεύματα της φύσης. Το παράδοξο δίλημμα δεν έχει κάποιο σοβαρό αντίκτυπο στο πώς παίζετε το παιχνίδι, αλλά στο πόσο πολύ θέλετε να κατανοήσετε την όλη πλοκή. Ο Jude, αγνοώντας το ότι η Milla είναι ένα παντοδύναμο πλάσμα, είναι γεμάτος απορίες που απαντώνται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, και συνεπώς σας δίνεται μια καλύτερη εικόνα για το τί ακριβώς συμβαίνει στην Rieze Maxia, την ηπείρο όπου διαδραματίζεται η ιστορία.

Το σενάριο του παιχνιδιού, ευχάριστη έκπληξη για JRPG, είναι κατανοητό και προπάντως ενδιαφέρον. Η Milla, όντας ικανή να επικοινωνήσει με τα πνεύματα, αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά και αποφασίζει να το ερευνήσει, τη στιγμή που ο Jude αναζητά τον γιατρό-μέντορά του που είναι κλεισμένος σε ένα μυστηριώδες εργαστήριο. Οι δύο ήρωες συναντώνται απρόσμενα και ανακαλύπτουν το Lance of Kreznik, ένα όπλο που λειτουργεί με καύσιμο τη Spyrix, την πεμπτουσία της ζωής στη Rieze Maxia. Τον κίνδυνο αυτό τον θέλουν τρεις διαφορετικές πλευρές, η κάθεμια για τη δική της πολιτική ατζέντα, και οι ήρωές μας αποφασίζουν να αντιμετωπίσουν κάθε δυνατή πρόκληση. Εδώ να σημειώσω πως το παιχνίδι δεν εξερευνά κάποιου είδους κοινωνικοπολιτικά θέματα, με την κατοχή του Lance of Kreznik να λειτουργεί απλά ως υπόβαθρο για την ύπαρξη των αρχικακών και την εξέλιξη του σεναρίου.

Το σύστημα μάχης δίνει μια άλφα ελευθερία στις κινήσεις σας.

Όχι πως αυτή η δομή χωλαίνει σε κάποιο σημείο, είμαστε άλλωστε συνηθισμένοι να αγνοούνται τέτοιου είδους θέματα από τα JRPG. Το θέμα είναι πως το σενάριο, παρότι ευχάριστο, δεν καταφέρνει να γίνει ο κράχτης του παιχνιδιού σε κανένα σημείο. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους ήρωες που μπορείτε να χειριστείτε. Έξι στο σύνολο, δύο οι πρωταγωνιστές και άλλοι τέσσερις που τους βρίσκετε αργότερα, είναι όλοι τους καλογραμμένοι και ξεχωριστοί στα πλαίσια του παιχνιδιού, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο ή καινούριο στα JRPG. Την κατάσταση για άλλη μια φορά έρχεται να σώσει το πολύ αγαπημένο χαρακτηριστικό της σειράς Tales, τα περίφημα skits. Μικροί, εκτός μάχης, διάλογοι μεταξύ των ηρώων που βοηθούν στην ανάπτυξη των χαρακτήρων τους, αναλύουν δυσνόητες λεπτομέρειες για την πλοκή, ή απλά λειτουργούν ως comic relief. Τα skits, παρόλο που εξακολουθούν να μη με ενθουσιάζουν σα μέθοδος, λειτουργούν καλά στο ρόλο τους, και εν τέλει αυτό είναι που μετράει.

Αυτό που σίγουρα είναι το πιο λαμπρό σημείο του Tales of Xillia, είναι αν μη τι άλλο το σύστημα μάχης του. Με όνομα... Dual Raid Linear Motion Battle System, δίνει στο παιχνίδι έναν πιο action αέρα από το μέσο JRPG. Μέχρι και τέσσερα μέλη μπορούν να πάρουν μέρος στις μάχες, ενώ εσείς χειρίζεστε μόνο τον έναν και τους υπόλοιπους τους αναλαμβάνει η AI. Σε γενικές γραμμές, υπάρχει μια ελευθερία στις κινήσεις μέσα στο πεδίο της μάχης, αφού θεωρητικά μπορείτε να πάτε όπου θέλετε. Στην πραγματικότητα όμως, η ταχύτητα με την οποία διεξάγονται οι μάχες σας περιορίζει μόνο στο πώς αποφεύγετε τις επιθέσεις των εχθρών και πως καταφέρνετε τα δικά σας χτυπήματα. Πέραν των κανονικών επιθέσεων υπάρχουν και οι επιθέσεις Artes, ξεχωριστές μαγικές ικανότητες, που στα μεγαλύτερα επίπεδα απαιτούν σύνθετα combo για να επιτευχθούν. Κάθε ήρωας έχει τις δικές του Artes, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που χρειάζεται να συνδυαστούν οι δυνάμεις δύο μελών για πιο δυνατές επιθέσεις.

Εκεί ακριβώς είναι που το σύστημα μάχης καταφέρνει να ξεφεύγει από το μέσο όρο. Μπορεί να μην απαιτεί τα πολυσύνθετα τρικ που ζητούσαν οι μάχες στο Resonance of Fate, ή να μην χρειάζεται να στύψετε το μυαλό σας πάρα πολύ όπως σε ένα tactical JRPG σαν το Fire Emblem: Awakening, όμως το ότι καταφέρνει να βάλει παίκτη και AI να συνεργαστούν απροβλημάτιστα είναι από μόνο του ένα κατόρθωμα. Οι μάχες στο Tales of Xillia είναι δηλαδή διασκεδαστικές, έντονες και γρήγορες. Και είναι αυτό ουσιαστικά που δίνει σε ένα JRPG τη ψυχή του, δε συμφωνείτε;

Οι φρέσκες ιδέες όμως συνεχίζονται στο Xillia. Καταρχήν το σύστημα leveling, που παρατάει εντελώς την αρχέγονη λογική της διανομής πόντων σε μία λίστα από skills. Για την ακρίβεια, δεν την παρατάει εντελώς, αλλά την εξελίσσει. Κάθε χαρακτήρας έχει κάτι που αποκαλείται Lillum Orb, ένα πολυγωνικό πλέγμα δηλαδή, στις γωνίες του οποίου υπάρχουν συγκεκριμένα skills, στα οποία εσείς μοιράζετε πόντους. Η πρωτοπορία έγκειται στο ότι όταν μοιράσετε πόντους στις κατάλληλες ικανότητες και δημιουργήσετε ένα τραπέζιο, τότε ξεκλειδώνεται μια πολύ ιδιαίτερη δύναμη για τον ήρωα, είτε Artes, είτε κάποια ενίσχυση σε ένα στατιστικό του. Είναι μια συνολικά πανέξυπνη κίνηση, που πέραν του ότι πειραματίζεται με κάτι καινούριο, είναι και αρκετά ευέλικτη στο να διορθώνουν τις κακές επιλογές τους οι πρωτάρηδες.

Το παιχνίδι δεν έχει αυτό που λέμε «υψηλή φαντασία».

Ο κόσμος του Xillia είναι το στοιχείο του που με απογοήτευσε περισσότερο. Το παιχνίδι έχει, κακά τα ψέμματα, απαρχαιωμένα γραφικά, κάτι όχι και τόσο παράλογο, αφού βγήκε στην Ιαπωνία το 2011. Όπως και νά ’χει όμως, η τεχνική ανεπάρκεια στα περιβάλλοντα, αλλά και τα μοντέλα των ηρώων, κάνουν πολύ κακό συνδυασμό με την αδικαιολόγητα γραμμική τροπή που μπορεί να πάρει το παιχνίδι αν δεν ασχοληθείτε ιδιαίτερα με τα subquests. Και όλα αυτά ενώ η ιστορία παρουσιάζεται -αρκετά σπάνια- με μερικές καταπληκτικές anime σκηνές. Είναι πραγματικά να απορεί κανείς γιατί δεν πάλεψε η Namco για έναν πιο περιποιημένο κόσμο. Από την άλλη, το παιχνίδι διαθέτει μόνο αγγλικό voiceover, το οποίο είναι πιο αξιοπρεπές απ’ ότι περίμενα. Πάντως η έλλειψη ιαπωνικών φωνών παραμένει παράπονο.

Εν τέλει, το Tales of Xillia δεν είναι ούτε το JRPG που θα αναστήσει το είδος, ούτε όμως και ένα κακό δείγμα. Αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πρόταση, που χάνει βαθμούς από το συγκρατημένο σενάριο, τους ελαφρώς αδιάφορους ήρωες και τον κακό τεχνικό του τομέα. Αν όμως προσπεράσετε αυτά τα θέματα, το Xillia προσφέρει ένα πολύ διασκεδαστικό σύνολο.

Πολύ καλό σύστημα μάχηςΤο σύστημα levelingΟι εκτός μάχης διάλογοι μεταξύ των ηρώωνΨιλοαδιάφοροι ήρωες“Χλιαρό” σενάριοΚακός τεχνικός τομέαςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS3ΑΝΑΠΤΥΞΗ:Namco Tales StudioΕΚΔΟΣΗ:Namco BandaiΔΙΑΘΕΣΗ:Namco Bandai HellasΕΙΔΟΣ:JRPGΠΑΙΚΤΕΣ:SingleplayerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.talesofgame.com/uk.htmlHM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:9/8/2013PEGI:16

Game20.gr, το Άσυλο των gamers