Tomb Raider Review

03:09 10/3/2013 - Πηγή: Game 2.0

Τα reboot είναι της μόδας τελευταία, τόσο στο Χόλιγουντ, όσο και στο gaming. Όπως ο Chris Nolan ξεκίνησε από την αρχή τον Batman με μεγάλη επιτυχία, έτσι και η Crystal Dynamics δίνει νέα ζωή στην Lara Croft, με το Tomb Raider.

Όταν μια σειρά παιχνιδιών (ή ταινιών) έχει φτάσει σε τέλμα, δύο πράγματα μπορείς να κάνεις: ή την αφήνεις να πάει στο καλό, ή την ξεκινάς από την αρχή. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σειρά Tomb Raider είχε… ξεπέσει, με επαναλαμβανόμενα παιχνίδια και πτωτική πορεία πωλήσεων. Η Lara δεν είναι πια το σύμβολο του gaming (και του σεξ) που ήταν τη δεκαετία του ’90. Οι εποχές έχουν αλλάξει και μαζί τους έπρεπε να αλλάξει και το Tomb Raider. Με το reboot, η Crystal Dynamics κάνει αυτό που έπρεπε να είχε κάνει εδώ και χρόνια, ίσως από τότε που ανέλαβε τις τύχες της σειράς.

Ξεχάστε την Lara Croft που ξέρατε. Στο Tomb Raider η Lara είναι μια νεαρή αρχαιολόγος, η οποία ακόμα δεν έχει δει “δράση”, αλλά διψάει για ανακαλύψεις και περιπέτειες. Κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου ταξιδιού, για την ανακάλυψη του χαμένου αρχαίου ιαπωνικού βασιλείου Yamatai, ξεσπάει μια απίστευτη καταιγίδα, κι έτσι η Lara και το πλήρωμα του πλοίου όπου επιβαίνει καταλήγουν ναυαγοί σε ένα απομονωμένο νησί, κάπου στον Ειρηνικό. Η Lara και οι σύντροφοί της, χωρισμένοι σε διάφορα μέρη, σύντομα ανακαλύπτουν ότι δεν είναι μόνοι, αλλά ότι το νησί κατοικείται από άλλους ανθρώπους με κάθε άλλο παρά φιλικές διαθέσεις. Αυτό που ακολουθεί είναι μια θεαματική περιπέτεια, στην οποία η Lara, προσπαθώντας να επιβιώσει και να σώσει τους συντρόφους της, περνάει τα πάνδεινα και αποκτά την δυναμική προσωπικότητα που γνωρίζουμε. Είναι μια προσεγμένη, ολοκληρωμένη origin ιστορία, που θέτει τις βάσεις για τη συνέχεια σε μελλοντικά παιχνίδια. Επιπλέον, το παιχνίδι συνδυάζει τα απαραίτητα αρχαία/μυθολογικά στοιχεία με ρεαλισμό, αποφεύγοντας σε μεγάλο βαθμό τις υπερφυσικές μπούρδες των προηγούμενων Tomb Raider. Το μόνο “πρόβλημα” είναι το γεγονός ότι η σεναριακά άπειρη και τρομοκρατημένη Lara, σκοτώνει για πλάκα τους εχθρούς που συναντάει.

Το Tomb Raider είναι action adventure, με όλη τη σημασία αυτού του όρου. Το adventure στοιχείο ευτυχώς είναι έντονο, πολύ πιο έντονο από ότι φαινόταν στις παρουσιάσεις και τα trailer του παιχνιδιού. Σας περιμένει πολύ platforming, πολύ σκαρφάλωμα, πολλά άλματα, πολλά κρεμάσματα και λοιπά συναφή, πολλή εξερεύνηση, κατακόμβες, σπηλιές, γκρεμοί, μάχες με ζώα και τα στοιχεία της φύσης. Όπως ανέφερα παραπάνω, σε αυτή την περιπέτεια η Lara περνάει τα πάνδεινα. Τραυματίζεται, αιμορραγεί, ξανατραυματίζεται. Το θέμα δεν είναι τί παθαίνει, αλλά… τί δεν παθαίνει η κοπέλα. Ακόμα και τάφοι (με την έννοια των σπηλιών ή υπόγειων κλειστοφοβικών περιοχών) υπάρχουν, αλλά δυστυχώς είναι σχετικά μικροί. Θα ήθελα να είναι σαν των Assassin’s Creed. Η εξερεύνηση των τάφων είναι προαιρετική, αλλά προσφέρει επιπλέον πόντους εμπειρίας και πόντους αναβάθμισης του εξοπλισμού σας (salvage). Στους τάφους συντατάτε και τους μοναδικούς γρίφους του παιχνιδιού, οι οποίοι είναι βασισμένοι στο περιβάλλον. Απλοί και συνολικά λίγοι. Αν λείπει ένα στοιχείο από το Tomb Raider, σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια, αυτό σίγουρα είναι οι γρίφοι.

Κάνοντας tomb raiding.

Όσο action adventure είναι το Tomb Raider, (σχεδόν) άλλο τόσο είναι και 3rd-person shooter. Kάτι που προσωπικά δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού αντιμετωπίζετε τους ανθρώπους που κατοικούν στο νησί. Μην φαντάζεστε τίποτα ιθαγενείς. Πρόκειται για παλιούς ναυαγούς που έχουν οργανωθεί σε κάτι σαν αδελφότητα και σκοτώνουν ή αιχμαλωτίζουν τους απρόσκλητους επισκέπτες. Οι μάχες με τους εχθρούς είναι αρκετά συχνές. Τα όπλα και πυρομαχικά σας προσφέρονται απλόχερα, και η Lara “καθαρίζει” τους κακούς σαν one-man army, λες και είναι ο Ράμπο, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με το σεναριακό υπόβαθρο. Είπαμε, η Lara γίνεται… αντράκι, αλλά όχι κι έτσι. Το πιστολίδι μοιάζει εκπληκτικά πολύ με του Uncharted, έχει ακριβώς την ίδια αίσθηση και όλα τα καθιερωμένα κλισέ, όπως βαρέλια που εκρήγνυνται. Και βέβαια η υγεία της Lara αναπληρώνεται αυτόματα. Σε πολλές περιπτώσεις, πάντως, μπορείτε να αποφύγετε την άμεση εμπλοκή, αιφνιδιάζοντας τους εχθρούς με stealth kills. Γενικώς, ετοιμαστείτε για πολύ πιστολίδι και πολλούς σκοτωμούς, σκηνικό που δεν ταιριάζει σε Tomb Raider.

Η δομή του Tomb Raider είναι διαφορετική από αυτή των προκατόχων του. Το παιχνίδι διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου στο νησί, το οποίο είναι χωρισμένο σε διαφορετικές περιοχές, από παραθαλάσσιες μέχρι βουνίσιες, δασικές κλπ. Σε κάθε περιοχή υπάρχουν πολλά και διάφορα πράγματα να ανακαλύψετε και να συλλέξετε, πέρα από τους βασικούς στόχους που πρέπει να εκπληρώσετε για να προχωρήσετε την ιστορία. Στις περισσότερες περιπτώσεις μπορείτε να πηγαίνετε όπου θέλετε σε κάθε περιοχή και να εξερευνείτε το περιβάλλον. Επιπλέον, μπορείτε να μεταφέρεστε σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή έχετε επισκεφθεί προηγουμένως, μέσω της λειτουργίας fast travel που είναι διαθέσιμη στα διάσπαρτα camps, όπου κατασκηνώνετε. Αν θέλετε να ανακαλύψετε τα πάντα στο παιχνίδι, χρειάζεται να ξαναεπισκεφθείτε όλες τις περιοχές στη συνέχεια, καθώς θα έχετε πρόσβαση σε μέρη που προηγουμένως ήταν απρόσιτα.

Το τι περνάει αυτή η κοπέλα δε λέγεται.

Αυτό γιατί, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, η Lara αποκτά συνεχώς νέες ικανότητες και εξοπλισμό. Μαζεύοντας XP, αποκτάτε skill points που ξεκλειδώνουν νέες ικανότητες. Μαζεύοντας salvage και εξαρτήματα, μπορείτε να αναβαθμίζετε τα όπλα σας. Η διαδικασία αυτή είναι μη-γραμμική και στρατηγική, καθώς πρέπει να επιλέγετε ικανότητες και αναβαθμίσεις όπλων που ταιριάζουν στο στιλ παιχνιδιού σας. Υπάρχει όμως και η γραμμική εξέλιξη χαρακτήρα, που αφορά τα εργαλεία της Lara, όπως το τσεκούρι αναρρίχησης, αλλά και το τόξο (που εξελίσσεται στο νέο σήμα κατατεθέν της ηρωίδας). Όσο πιο καλά και πιο πολλά εργαλεία αποκτάτε (με βάση την εξέλιξη της ιστορίας), σε τόσα περισσότερα μέρη έχετε πρόσβαση. Ως εκ τούτου, ακόμα και αφότου ολοκληρώσετε το παιχνίδι, έχετε τη δυνατότητα να εξερευνήσετε το νησί, για να βρείτε τα πάντα και να πιάσετε ποσοστό 100%. Ο κόσμος του Tomb Raider είναι τόσο καλοφτιαγμένος, που σας προ(σ)καλεί να το καταφέρετε. Σε αυτό βοηθά και το «ένστικτο» της Lara, που με το πάτημα ενός κουμπιού σας δείχνει στοιχεία του περιβάλλοντος με τα οποία μπορείτε να αλληλεπιδράσετε.

Ως ΑΑΑ blockbuster εν έτει 2013, το Tomb Raider δεν γίνεται να μην έχει κινηματογραφικές scripted σκηνές, βγαλμένες από Χολιγουντιανή ταινία. Και όντως αυτές είναι αρκετές και καλοστημένες, με τη Lara να προσπαθεί να αποφύγει διάφορους κινδύνους. Θα ήταν ακόμα καλύτερες αν η Crystal Dynamics τολμούσε να μην βάλει αργή κίνηση, ώστε ο παίκτης να ήταν αναγκασμένος να χρησιμοποιήσει τα αντανακλαστικά του. Έτσι όπως είναι τώρα, αυτές οι σκηνές προσφέρουν κυρίως οπτικές συγκινήσεις, παρά παικτικές. Υπάρχουν βέβαια και quick time events, τα οποία είναι λίγα -λιγότερα από ότι περίμενα- και εξαιρετικά. Θα τα απολαύσετε δεόντως. Τέλος, να σημειωθεί ότι ο τόνος του παιχνιδιού είναι πολύ πιο σκοτεινός και πιο σοβαρός από των προηγούμενων, με βάναυσα και αιματηρά σκηνικά.

Ακόμα και ζώα κυνηγάει η Lara για να επιβιώσει.

Αφού ξεζουμίσετε το εξαιρετικό single-player… ώρα να ασχοληθείτε με κάποιο άλλο παιχνίδι. Τι; Υπάρχει και multiplayer; Α ναι, υπάρχει. Αν είστε αρνητικά προκατειλημένοι με το multiplayer του Tomb Raider (όπως ο γράφων), το παιχνίδι δεν κάνει τίποτα για να σας αλλάξει γνώμη. Είναι ένα 3rd-person shooter για έως οκτώ παίκτες, στο οποίο πυροβολάτε τους αντιπάλους και σκαρφαλώνετε στους χάρτες, όπως στο Uncharted. Παίζεται, αλλά δεν προσφέρει τίποτα καινούριο και θα το βαρεθείτε σύντομα. Είναι περισσότερο λόγος για να βγάλουν DLC (ξεκίνησαν ήδη), παρά οτιδήποτε άλλο. H ύπαρξη multiplayer στο Tomb Raider δεν έχει νόημα.

Ομολογώ πως δεν περίμενα να εντυπωσιαστώ από άλλο παιχνίδι για κονσόλες σε αυτή τη γενιά, η οποία είναι στα τελευταία της. Κι όμως, αυτό συνέβη με το Tomb Raider. Η νέα Lara είναι όμορφη, αλλά με ρεαλιστικές αναλογίες (ξεχάστε τα τεράστια βυζιά). Ο εξοπλισμός που κουβαλάει και οι τραυματισμοί από τις κακουχίες, φαίνονται πάνω της. Θα έλεγα πως ο δεύτερος πρωταγωνιστής του παιχνιδιού είναι το ίδιο το νησί. Ωραία και ποικίλα περιβάλλοντα, έντονα καιρικά φαινόμενα, πλούσια πανίδα και χλωρίδα, συνδυασμός άγριας φύσης και ανθρώπινης παρουσίας, με εμφανές το πέρασμα του χρόνου. Μεγάλο draw distance, κορυφαία εφέ και φωτισμοί. Σε ανάλογα υψηλά επίπεδα και ο ήχος. Τα κρυστάλλινα ηχητικά εφέ σας κάνουν να νομίζετε ότι βρίσκεστε πραγματικά εκεί, μαζί με τη Lara. Η μουσική κάνει τη δουλειά της, χωρίς να ξεχωρίζει ιδιαίτερα. Τέλος, από το voice cast ξεχωρίζει βέβαια η Camilla Luddington, η οποία τα πάει πολύ καλά ως η νέα φωνή της Lara Croft. Επίσης, οι διάλογοι των εχθρών στις μάχες έχουν πολλή πλάκα. Συνολικά, το Tomb Raider μπορεί και να είναι ότι καλύτερο έχουμε δει και ακούσει σε αυτή τη γενιά συστημάτων.

Τους έχει για πλάκα.

Το σίγουρο είναι ότι το Tomb Raider αποτελεί ακριβώς ότι χρειαζόταν η σειρά (με εξαίρεση το multiplayer) και ότι ζητούσαν οι fans (με εξαίρεση το multiplayer). Ένα action adventure με τα όλα του, το οποίο προσφέρει αρκετές ώρες διασκέδασης. Αδυναμίες υπάρχουν, όμως δεν χαλάνε την όλη εμπειρία και θα διορθωθούν στο επόμενο παιχνίδι. Γιατί, μην έχετε αμφιβολία, θα υπάρξει επόμενο παιχνίδι. Οι βάσεις έχουν μπει για να ζήσει η σειρά νέες δόξες. Στο μεταξύ, φροντίστε να απολαύσετε την μεγάλη επιστροφή της Lara Croft!

+ Action adventure με τα όλα του
+ Τεχνικά ίσως ότι καλύτερο υπάρχει στις κονσόλες
+ Σοβαρή ιστορία με λίγα υπερφυσικά στοιχεία
+ Εξέλιξη της Lara με νέες ικανότητες και εξοπλισμό
+ Κόσμος που σας προ(σ)καλεί να τον εξερευνήσετε
+ Ενήλικος τόνος και ατμόσφαιρα

- Multiplayer… γιατί;
- Ίσως υπερβολικά πολύ πιστολίδι, με κλισέ μηχανισμούς
- Λίγοι γρίφοι
- Σχετικά εύκολο

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5

Πλατφόρμα: Xbox 360 (review), PS3, PC
Ανάπτυξη: Crystal Dynamics, Eidos Montreal (multiplayer)
Έκδοση: Square Enix
Διάθεση: CD Media
Είδος: Action adventure
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: https://www.tombraider.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 5/3/2013
PEGI: 18