60 χρόνια Rock N’ Roll ή πώς μια μαύρη μουσική έγινε φλωράδικη λευκή

14:53 1/1/2014 - Πηγή: Antinews

Πριν από 60 χρόνια, ο Bill Haley ηχογράφησε το Rock Around the Clock και ο Elvis κυκλοφόρησε τα πρώτα του singles.

Μπορεί να έχετε διαφορετική άποψη περί τούτου – και πολλοί έχουν, εδώ και δεκαετίες – αλλά για όσους δεν είναι τόσο σχολαστικοί με τη μουσική, το 2014 σηματοδοτεί την 60η επέτειο από τη γέννηση του

rock’n'roll: το 1954 ήταν η χρονιά που ο Bill Haley ηχογράφησε το Rock Around the Clock και ο Elvis κυκλοφόρησε τα πρώτα του singles.

Αν και η φράση «rock’n'roll» – αρχικά ένας ευφημισμός για τη σεξουαλική επαφή – υπήρξε από τη δεκαετία του ’30, το 1954 θεωρείται επίσης η χρονιά που χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά για να περιγράψει ένα μουσικό στυλ, από τον αμερικανό DJ Alan Freed.
Ενώ είναι σχεδόν αδύνατο τώρα να φανταστούμε έναν κόσμο χωρίς rock’n'roll – θα πρέπει να είναι κάποιος στα 70 του για να ήταν έφηβος πριν από την έκρηξη του rock’n'roll- δεν είναι και δύσκολο να ενθουσιαστείς ακούγοντας τις πρώτες επιτυχίες του Elvis, του Little Richard, του Jerry Lee Lewis, του Eddie Cochran ή του Chuck Berry.

Ήταν μια μουσική που δεν ασχολήθηκε με υπεκφυγές και λεπτότητα, αλλά πρόσφερε μια απλή, καθαρή δόση αδρεναλίνης. Το Keep A-Knockin του Little Richard, ακόμη και σήμερα, θα μπορούσε να είναι τα πιο συναρπαστικά λεπτά που ηχογραφήθηκαν στο όνομα της ποπ μουσικής – δεν είναι περίεργο το ότι όταν οι Led Zeppelin ηχογράφησαν ένα τραγούδι με τον απλό τίτλο Rock and Roll, απλά «έκλεψαν» την εισαγωγή με ντραμς ως το πλέον πρόδηλο σημαίνον του τι ήθελαν να μεταφέρουν .

Εξήντα χρόνια μετά, το rock’n'roll μπορεί πλέον να μην έχει την ίδια σημασία για την οποία το προόριζε ο Alan Freed, αλλά το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα νέα γκρουπ δηλώνουν ότι είναι «μια rock’n'roll μπάντα» αποδεικνύει τον τίτλο του παλιού τραγουδιού: Rock’n'Roll Is Here to Stay.

http://www.theguardian.com/commentisfree/2013/dec/31/in-praise-of-rock-n-roll

Αυτά λέει o Guardian. Ωστόσο εμείς που είμαστε πιο ψαγμένοι ροκάδες σας προτείνουμε να δείτε την ταινία “Cadillac Records” όπου αποκαλύπτεται η αλήθεια για την εκμετάλλευση της μουσικής των αφροαμερικάνων – ιερών τεράτων όπως του Muddy Waters, του Little Richard και του Chuck Berry, από τους λευκούς. Βέβαια στο τέλος αποκαταστάθηκε η τάξη μετά από τη συνεργασία των “Rolling Stones” με τον Muddy Watters, όπου σε μία σειρά συναυλιών το 80 έμαθε ο κόσμος τι εστί Blues. Πραγματικά αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στον Τζάγκερ και τις Κυλιόμενες Πέτρες , τους μόνους που αποκατέστησαν την αλήθεια.

Στο video βλέπετε τον Jagger να “τρώει ξύλο” από τον Muddy Waters.