H επαναστατική γυμναστική ΠΑΜΕ-ΣΥΡΙΖΑ στην Χαλυβουργία τελείωσε

08:27 29/7/2012 - Πηγή: Antinews

Έπρεπε να περάσουν 9 μήνες με λουκέτο στη Χαλυβουργία και μια δυναμική παρέμβαση του Αντώνη Σαμαρά προκειμένου να αντιληφθούν κάποιοι το μάταιον της επαναστατικής γυμναστικής που έκαναν τόσο καιρό.

Πριν από μία εβδομάδα που παρενέβη η αστυνομία και άνοιξε το εργοστάσιο, βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ με πρώτο – πρώτο τον έξαλλο Π. Λαφαζάνη, έλεγαν ότι η κυβέρνηση εγκλημάτησε κατά της εργατικής τάξης, ότι είναι ωμή βία και ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων θέλει συνέχιση της απεργίας με όσους ήθελαν να εργαστούν να χαρακτηρίζονται απεργοσπάστες.

Λίγες ημέρες μετά, με συντριπτική πλειοψηφία, και χωρίς την ικανοποίηση των αιτημάτων που είχαν, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να σταματήσουν την απεργία, να ανοίξει το εργοστάσιο και να διασώσουν ότι είναι να διασωθεί. Αυτό που έπρεπε να έχει γίνει πριν 9 μήνες έγινε σήμερα. Κι όλο αυτό τον καιρό ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και από κοντά και η Χρυσή Αυγή είχαν αναγάγει τον αγώνα των Χαλυβουργών στα νέα… Λαυρεωτικά.

Σε κάθε χώρο εργασίας, αλλά και παντού στην Αθήνα έβλεπες αφίσες που ανέφεραν την απεργία της Χαλυβουργίας ως την απαρχή νέων αγώνων. Εκμεταλλεύτηκαν όσο μπόρεσαν τους κακόμοιρους εργαζόμενους και τώρα οι ψευτοεπαναστάτες χάθηκαν.

Που είναι τώρα ο κ. Λαφαζάνης και οι όμοιοί του να μιλήσουν; Φυσικά χάθηκαν, κάπου θα κάνουν τα… επαναστατικά μπάνια τους. Ή μάλλον βρήκαν άλλο παιχνιδάκι για να παίξουν. Το επόμενο διάστημα θα είναι η Αγροτική στο προσκήνιο. Θα μιλήσουν για σκάνδαλο, θα ανεβάσουν τους τόνους, θα απειλήσουν με φυλακίσεις.

Για τους 5.500 εργαζόμενους φυσικά που αν η ΑΤΕ βάραγε κανόνι, θα πήγαιναν σπίτι τους, δε θα ακούσουμε τίποτε.

Η υπόθεση της Χαλυβουργίας δείχνει δύο πράγματα:

1.       Το ένα είναι ότι η κρίση σαρώνει τα πάντα και η προσαρμογή στις νέες συνθήκες θα πρέπει να γίνεται με ανοικτούς τους χώρους εργασίας κι όχι με ανέξοδους αγώνες.

2.       Και το δεύτερο είναι ότι οι οπαδοί της νέο-Σοβιετίας στην Ελλάδα, αυτοί που μπαίνουν μπροστά στις κάμερες κάθε φορά που γίνεται φασαρία και μπάχαλο, δεν έχουν το θάρρος να αποδεχθούν τις ευθύνες τους. Κρύβονται μέχρι τον επόμενο «αγώνα». Άλλωστε γι’ αυτούς η λογική του χάους είναι η καλύτερη επιλογή. «Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση» που έλεγε ο Μεγάλος Τιμονιέρης. Έτσι, όμως, όπως είναι η Ελλάδα, δε χωράνε ψεύτικες επαναστάσεις. Ρεαλισμός χρειάζεται.