H επιστροφή του Μπους

11:00 25/4/2013 - Πηγή: Antinews

Η κληρονομιά του Τζορτζ Μπους αναβιώνει και ορισμένοι Ρεπουμπλικάνοι δεν το αντέχουν, σχολιάζει ο David Weigel, στο Slate.

«Θα έπρεπε να απαγγελθούν κατηγορίες στον Τζορτζ Μπους –κάτι που δεν έγινε». Ο ομιλητής που το είπε αυτό ήταν ο Γουόλτερ Τζόουνς, ένας Ρεπουμπλικάνος από την Βόρεια Καρολίνα, ο οποίος έχει περάσει τα χρόνια του απολογούμενος για την αρχική υποστήριξή του στον πόλεμο του Ιράκ. (Πολλοί τον θυμούνται ως τον Γερουσιαστή που μετονόμασε τις τηγανιτές πατάτες σε «πατάτες της ελευθερίας»).

Η ομιλία έγινε στο Capitol Hill Club, το παραδόξως σικ καταφύγιο που βρίσκεται μεταξύ της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Εθνικής Επιτροπής των Ρεπουμπλικάνων. Η εκδήλωση ήταν το γεύμα του Ινστιτούτου Ρον Πολ για την Ειρήνη και την Ευημερία, μια νηφάλια σειρά ομιλιών την περασμένη εβδομάδα από τον Πολ και κάποιες συμμαχίες του Κογκρέσου. Δεν ήταν γι’ αυτό είδηση όμως. Ο Τζόουνς πάντα μιλάει έτσι: το κίνημα του Πολ πάντα σπίλωνε την κληρονομιά του Μπους.
«Δεν ήταν η οργή του αμερικανικού λαού για έναν πρόεδρο ο οποίος οδήγησε τη χώρα σε πόλεμο χωρίς το σύνταγμα», δήλωσε ο Τζόουνς, «που οδήγησε τις οικογένειες να κλαίνε στις κηδείες, που έκανε τις μαμάδες…» -έκανε μια παύση-«Γνώρισα μία κάποτε που ο γιος της έμεινε μισός, αλλά εξακολουθεί να είναι ζωντανός!». Αυτά τα λόγια ήταν περιθωριακά στην εποχή Μπους και προφανώς δεν αποτελούν πλήρως την «κυρίαρχη» άποψη. Αλλά από το 2008, πολλοί Συντηρητικοί καθορίστηκαν από την απόσταση που πήραν από τον Μπους. Ομάδες του Tea Party, όπως η FreedomWorks χρονολογούν την ίδρυση του κινήματος όχι στη νίκη του Ομπάμα, αλλά στο πέρασμα του TARP (Πρόγραµµα Ανακούφισης Προβληµατικών Ενεργητικών) τον Σεπτέμβριο του 2008. Εκτός γραφείου, οι Ρεπουμπλικανοί άρχισαν να παραδέχονται ότι το Ιράκ δεν διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής κι ότι τα χρόνια , μεταξύ της εισβολής και της εφόδου σπαταλήθηκαν. «Γνωρίζουμε το παρελθόν. Ξέρουμε ότι κάναμε λάθος », δήλωσε ο νέος πρόεδρος του RNC Μάικλ Στιλ στο συνέδριο των Συντηρητικών το 2009. «Λάθος μου».
Οι απολογητές δεν θα αισθάνονται καλά. Την Τρίτη, μια δημοσκόπηση των Washington Post/ABC News βρήκε ότι το 47% των Αμερικανών (84% των Ρεπουμπλικανών) τελικά εγκρίνει τον Μπους και πάλι, ένα ποσοστό πάνω από το 33% (68%) όταν έφυγε από το οβάλ γραφείο. Την Πέμπτη, οι σύμμαχοι του Μπους θα συγκεντρωθούν στο Southern Methodist University για τα εγκαίνια της προεδρικής βιβλιοθήκης του φίλου τους. Καθημερινά, όλο και περισσότεροι Ρεπουμπλικάνοι με σημαντική επιρροή κλέβουν την ρητορική Μπους σχετικά με τους φόρους και το όνειρό του για τη μεταναστευτική μεταρρύθμιση που στιγματίστηκε από το GOP. Η αναγνωρισιμότητα του Tea Party αντικαταστάθηκε από τον Μπουσισμό. Σιγά-σιγά και αποφασιστικά, ο Μπουσισμός κερδίζει έδαφος. «Η δική μου άποψη είναι ότι όλα τα κακά πράγματα ξεθωριάζουν στη μνήμη, καθώς το συντηρητικό κίνημα αυτοπροσδιορίζεται από το φόβο των υπερβολών του Ομπάμα», λέει ο Ντικ Άρμι. Κατά τα δύο πρώτα χρόνια της προεδρίας Μπους, ο Άρμι ήταν ο Ρεμπουμπλικάνος ηγέτης της πλειοψηφίας στη Βουλή. Στο μεγαλύτερο μέρος της πρώτης θητείας του Ομπάμα, ο Άρμι ήταν πρόεδρος του FreedomWorks. «Το ‘Obamacare’ είναι ο ακρογωνιαίος λίθος», λέει. «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το συντηρητικό κίνημα που έγινε γνωστό ως Tea Party γεννήθηκε από την απογοήτευση από τα δύο κόμματα, αλλά σήμερα οι επιτακτικές ανησυχίες είναι οι υπερβολές του φιλελευθερισμού με τον Ομπάμα και το πώς θα ήταν τα επόμενα δύο χρόνια αν κέρδιζε τη Βουλή».

Η φυλετική πολιτική πίστη εξηγεί αρκετά την επαναπροσέγγιση. Οι Ρεπουμπλικάνοι της Ουάσιγκτον απέρριψαν τον τύπο, οι ηγέτες του Tea Party επέκριναν τα πταίσματά του, αλλά η βάση δεν τον εγκατέλειψε. Ακόμα και κατά την αποτυχημένη μεταναστευτική μεταρρύθμιση που προώθησε το 2006 και το 2007, η μεγαλύτερη οργή προήλθε από τους γερουσιαστές Τζον Μακέιν και Λίντσεϊ Γκράχαμ. Στις αρχές του 2010, όταν κανένας ρεπουμπλικάνος υποψήφιος δεν θα προσκολλιόταν στον Μπους, μια μυστηριώδης ομάδα «μικρών επιχειρηματιών» αγόραζε διαφημιστικές πινακίδες για λογαριασμό του Μπους. Ο 43ος πρόεδρος έγινε κορνίζα, χαιρετώντας και χαμογελώντας γελοία: «Σας έλειψα;» έγραφε ένα σλόγκαν σε έντονο κίτρινο.

Το Κόμμα του Τσαγιού ήταν ευαίσθητο όσον αφορά τις επικρίσεις στον Μπους. (Το κίνημα του Πολ, που αυξάνεται από το 2008, ήταν πάντα η εξαίρεση). Τον Φεβρουάριο του 2010, ένας δικηγόρος από το Τενεσί ονόματι Τζάντσον Φίλιπς διοργάνωσε μια, ως εκ θαύματος, επιτυχημένη Εθνική Συνέλευση για το Tea Party, και έγινε και έγινε, για λίγο, εκπρόσωπος του κινήματος. «Το κίνημα Tea Party δεν υπερασπίζεται τον Τζορτζ Μπους», δήλωσε ο Φίλιπς το Φεβρουάριο του 2010. «Ο Τζορτζ Μπους δεν είναι ακριβώς ένας από τους αγαπημένους μου ανθρώπους».
Σήμερα, ο Φίλιπς ακολουθεί τη γραμμή «ο Ομπάμα ήταν χειρότερος». «Ένας παράγοντας που ευνοεί τον Μπους, εκτός από το πέρασμα του χρόνου» λέει, «είναι ο τρόπος που οι άνθρωποι θυμούνται την οικονομία των ετών Μπους, σε σχέση με αυτό που μου αρέσει να αποκαλώ η Μεγάλη Ύφεση Ομπάμα. Αν συγκρίνετε την οικονομία Μπους με την οικονομία Ομπάμα, νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι θα κοιτάξουν νοσταλγικά στο παρελθόν και θα πουν ‘ήμουν καλύτερα πριν από 10 χρόνια από ό, τι είμαι σήμερα’».
Η στάση αυτή έχει σώσει πολλές φορές έναν πρόεδρο από την κρίση των σύγχρονων επικριτών του. Έχει αποκαταστήσει τον Μπιλ Κλίντον, για παράδειγμα, ως έναν αρεστό γενικά πολιτικό, ο οποίος έκανε καναδυό ηλίθια λάθη. Ο Κλίντον, ο οποίος κατηγορήθηκε, αποκαταστάθηκε στη δημόσια μνήμη. Ο Μπους, ο οποίος προήδρευσε στα επτά χρόνια πολέμου και στην έναρξη της ύφεσης, δεν αποκαταστάθηκε. Αυτό ήταν ανυπόφορο. «Πολλές από τις υποτιθέμενες αποτυχίες του Μπους είναι ήπιες σε σύγκριση με του σημερινού προέδρου (π.χ. δαπάνες, χρέος)», έγραψε η Jennifer Rubin, αντιδρώντας στη λαμπερή δημοσκόπηση των Washington Post/ABC. «Σε αντίθεση με τη θητεία του Ομπάμα, δεν υπήρχε επιτυχής επίθεση στην πατρίδα μετά την 11/9 … η ουσία της άποψής του σχετικά με την ισλαμική τρομοκρατία -ότι είμαστε σε πόλεμο με όσους ενστερνίζονται την ιδεολογία της τζιχάντ- έχει επιβεβαιωθεί οδυνηρά».
Γιατί να ξεκινήσει το «τρομοκρατικό ρολόι» μετά την 11/9; Καθαρή ανάγκη. Μπορείς να πείσεις τους ανθρώπους, με το χρόνο, ότι οι οικονομικές επιδόσεις του Μπους ήταν καλύτερες από ό,τι θυμούνται. Οι δύο πόλεμοι της χώρας είναι πιο δύσκολο να εξηγηθούν. Μπορείτε να ισχυριστείτε ότι τα πήγαιναν πολύ καλά μέχρι που ήρθε ο Μπαράκ Ομπάμα. Ή μπορείτε να πείτε ότι ο Μπους έκανε λάθος.

«Τα προβλήματα με τους νεοσυντηρητικούς και με τις εθνικές έννοιες … ήταν δύσκολα για τους περισσότερους ανθρώπους», λέει ο Άρμι. «Αλλά πιστεύω ότι θα είναι κατά πάσα πιθανότητα τα μεγαλύτερα απομεινάρια της προεδρίας Μπους. Κοιτάξτε το γεγονός ότι, σήμερα, το Ιράν έχει μεγαλύτερη επιρροή στις συνθήκες στο Ιράκ από εμάς. Πληρώσαμε ένα υψηλό κόστος για να θέσουμε το Ιράν σε μια τόσο πλεονεκτική θέση σε σχέση με το Ιράκ».

http://www.slate.com/articles/news_and_politics/politics/2013/04/george_w_bush_s_higher_approval_ratings_the_former_president_s_legacy_is.html