H ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής

10:56 9/4/2014 - Πηγή: Antinews

Ο Γιάννης Μώραλης επιβεβαίωσε τις φήμες ότι κατεβαίνει για δήμαρχος Πειραιά αλλά το ερυθρόλευκο πάρτι δεν σταματά εκεί καθώς υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι θα είναι και ο ίδιος ο Βαγγέλης Μαρινάκης αλλά και ο γιος του Σωκράτη Κόκκαλη, Πέτρος.

Ο ίδιος πρόεδρος του Ολυμπιακού, αναφορικά με την υποψηφιότητα

του Γιάννη Μώραλη, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Η υποψηφιότητα του ΓΙΑΝΝΗ ΜΩΡΑΛΗ αποτελεί μια επιλογή ΝΙΚΗΣ . Εμπιστεύομαι το ΓΙΑΝΝΗ ΜΩΡΑΛΗ για τη θέση και την ευθύνη του δημάρχου Πειραιά.Μοιραζόμαστε την ίδια ΑΓΑΠΗ και το ίδιο ΠΑΘΟΣ για την πόλη μας.Ο Πειραιάς πρέπει να βγει ΝΙΚΗΤΗΣ και να αποτελέσει πρότυπο διοίκησης, ανάπτυξης και ευημερίας για ΟΛΟΥΣ. Θέτω υποψηφιότητα ως Δημοτικός Σύμβουλος και έμπρακτα στέκομαι δίπλα του για τη μεγάλη ΑΝΑΤΡΟΠΗ....».

Ίσως για πολλούς οι κινήσεις του εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη στον πολιτικό στίβο να είναι απλά ένα ακόμη παιχνίδι από τα πολλά που παίζει για να περνά η ώρα. Ίσως πάλι να πιστεύουν ότι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού απλά θέλει να κατακτήσει τον Πειραιά μόνο και μόνο επειδή είναι αυτός που είναι στην λαοφιλή ομάδα.

Όμως, δεν μπορεί να είναι έτσι. Δεν μπορεί ο κ. Μαρινάκης να βγαίνει τόσο εύκολα μπροστά, να βάζει λεφτά και να θεωρείται σίγουρο ότι θα πάρει το δήμο του Πειραιά μόνο και μόνο γιατί οι φίλαθλοι έχουν άλλα κριτήρια όταν ψηφίζουν.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο εφοπλιστής με το να βάζει έναν δικό του άνθρωπο στη διοίκηση του μεγάλου λιμανιού, ουσιαστικά θέλει να δείξει ότι είναι το μεγάλο αφεντικό και ότι μπορεί να κάνει μεγάλα πράγματα στην πολιτική σκηνή όλης της Ελλάδας.

Με απλά λόγια θα μπορούσε ο ίδιος να εκλεγεί δήμαρχος, ωστόσο, είναι πιο εύκολο να βάζει δικούς του ανθρώπους σε δημαρχιακούς, βουλευτικούς ή υπουργικούς θώκους χρησιμοποιώντας την ολυμπιακή δύναμη.

Η καλά μελετημένη κίνησή του να βγάλει μπροστά το δεξί του χέρι Γ. Μώραλη και ο ίδιος να είναι δημοτικός σύμβουλος δείχνει ότι μετά τον Πειραιά υπάρχουν κι άλλες σκέψεις. Κατ’ αρχάς έχει κάνει συμμαχία με την οικογένεια Κόκκαλη, και αυτό δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο.

Επίσης, είναι γνωστό ότι ο κ. Μαρινάκης στήνει συστηματικά δίκτυο μέσων ενημέρωσης και έχει προσβάσεις στο χώρο των media. Και βεβαίως –επειδή ποτέ δε λείπει η Αγία Οικογένεια- είναι γνωστή η σχέση του με την οικογένεια Μητσοτάκη και την Ντόρα Μπακογιάννη. Όλα αυτά και κάποιες πολύ καλές σχέσεις που διατηρεί με πολιτικούς παράγοντες εξαιτίας της πολυετούς ενασχόλησης του πατέρα του με την πολιτική, δημιουργούν ένα βατό μονοπάτι εισόδου του στην πολιτική. Είτε παρασκηνιακά είτε μπαίνοντας ο ίδιος μπροστά.

Η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής που ξεκινά από τον δήμο του Πειραιά εύκολα μπορεί να περάσει και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ειδικά σε μια περίοδο όπου οι Έλληνες ψηφίζουν αλλοπρόσαλλα. Άλλοι ψηφίζουν το σακίδιο του Θεοδωράκη, άλλοι ψηφίζουν Χαϊκάλη γιατί είναι ο αγαθός «Μίμης» στο 50-50, άλλοι ψηφίζουν Ραχήλ Μακρή για… ευνόητους λόγους. Άλλοι πάλι ρίχνουν στην κάλπη ψηφοδέλτιο στον Κασιδιάρη γιατί είναι λένε ωραίος γκόμενος ενώ υπάρχουν και εκείνοι που ψηφίζουν Παναγιώταρο γιατί είναι πρώτος στην κατανάλωση… πιτόγυρων με απ’ όλα.

Αν όλη αυτή η απολιτίκ συμπεριφορά περνά τόσο εύκολα για τόσο ευτελή πράγματα για σκεφτείτε τι έχει να γίνει με τον Ολυμπιακό (ή τον Παναθηναϊκό) που είναι και… ιδέα.

Κι αν ο Μώραλης (δηλαδή ο Μαρινάκης) σαρώσει στον Πειραιά πόσο δύσκολο είναι στη συνέχεια να υπάρξει κι ένας υποψήφιος βουλευτής που θα στηρίξει την πολιτική του καριέρα στην μπάλα του ποδοσφαίρου ή του μπάσκετ;

Δείτε μόνο τη δύναμη που έχει η ψήφος των φιλάθλων στην Αθήνα. Κανείς υποψήφιος δεν τολμά να πει τα πράγματα με το όνομά τους σε ότι αφορά το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Όλοι τρέμουν στην ιδέα ότι πρέπει να προχωρήσει η διπλή Ανάπλαση που θα ανακουφίσει όλη την πρωτεύουσα αλλά προηγουμένως πρέπει να λυθεί το γηπεδικό του ΠΑΟ. Με το που τολμά κάποιος υποψήφιος να πει κάτι αντίθετο από τα αντιπαναθηναϊκά αισθήματα βγαίνει το φιρμάνι «μην τον ψηφίζετε είναι αντιπαναθηναϊκός» και τα παίρνει όλα πίσω. Για να μην πούμε τι γίνεται με το γήπεδο της ΑΕΚ που θα το πληρώσει η περιφέρεια και ο Σγουρός.

Ή για να μην πούμε ότι ο Μιχαλολιάκος στον Πειραιά, αν και συμμάζεψε το δήμο κινδυνεύει να μην εκλεγεί ξανά, διότι η Θύρα 7 του απαγόρευσε να πηγαίνει στο Καραϊσκάκη επειδή κατά την ίδια είναι Παναθηναϊκός. Αν όλα αυτά δεν είναι ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής τότε τι είναι; Και η κίνηση του Βαγγέλη Μαρινάκη στον Πειραιά πατάει ακριβώς πάνω σ’ αυτή τη βάση και να είστε σίγουροι ότι θα δούμε κι άλλα.

Δεν ξέρουμε αν θα φτάσουμε να κάνουν κάποτε υπουργικό συμβούλιο και να παίζουν λότο ή να βρίζουν τον Μίτσελ γιατί δεν παρέταξε καλά την ομάδα στο ντέρμπι. Δεν ξέρουμε αν οι μελλοντικοί πρωθυπουργοί, υπουργοί και βουλευτές θα δίνουν πιστοποιητικό αθλητικών φρονημάτων. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι οτιδήποτε έξω από την πολιτική πρέπει να μείνει έξω. Και το ποδόσφαιρο, και το μπάσκετ και το… γκολφ. Ο αθλητισμός είναι χαρά, για να περνάει η ώρα και για να πειράζουν οι φίλοι ο ένας τον άλλο για την ομάδα τους. Δεν είναι σοβαρά πράγματα, όμως να ψηφίζει ο κόσμος ανάλογα με το χρώμα της φανέλας. Είδαμε και πάθαμε τόσα χρόνια να βγάλουμε το φανατισμό της πολιτικής που είχε καταντήσει χουλιγκανισμός. Είδαμε και πάθαμε να πειστεί ο ελληνικός λαός ότι οι εκλογές δεν είναι εμφύλιος πόλεμος αλλά μια υγιής δημοκρατική διαδικασία. Μη φτάσουμε τώρα να παίζουμε κι ξύλο στα δημοτικά συμβούλια και τη Βουλή για το ποιος είναι καλύτερος κυβερνήτης, ο ολυμπιακάκιας, ο παναθηναϊκάκιας ή ο Αεκτζής. Έλεος πια με την απαξίωση.

Διαβάστε περισσότερα