HORNS

Μετά τα 'παιδικά' Χάρυ Πότερ με τους δαίμονες και τις σχολές μαγείας, ο Ντάνιελ Ράντκλιφ διαλέγει ένα ακόμη ωραίο σενάριο για να παίξει. Ο κύριος χαρακτήρας του Horns αναζητάει το δολοφόνο της κοπέλας του χρησιμοποιώντας τις υπερφυσικές του δυνάμεις, μέσα από ανακρίσεις και flash back.

Αυτό είναι το πρόσχημα για μια ταινία που αντιστρέφει πλήρως το χριστιανισμό (βλ και αφίσα) και τη λογική. Αρκεί να αναφέρω ότι ένας σταυρός προστατεύει τον ...κακό από τις διαβολικές δυνάμεις του καλού, τις οποίες υπονοείται ότι του έδωσε ο Θεός για

να ανακαλύψει την αλήθεια και να αποδώσει δικαιοσύνη αφού βεβήλωσε ένα μνημείο αφιερωμένο στη νεκρή αγαπημένη του! Μέσα στο μπλέντερ πετιέται και η αγάπη ώστε το μείγμα να γίνει πιο εύγεστο.

H πλοκή είναι κυρίως μια σειρά σκηνών που κυμαίνονται από ενοχλητικές έως αηδιαστικές και οι χαρακτήρες συνήθως παρουσιάζονται ως καμουφλαρισμένα τέρατα. Όσο για την ερμηνεία του Ράντκλιφ, λίγο πείθει για ερωτευμένος κι ακόμη λιγότερο για επικίνδυνος (έστω κι αν φοράει ένα φίδι σαν κασκόλ).

Οι μόνοι λόγοι που δε βγήκα από το σινεμά ήταν η σύντομη παρουσία της Juno Temple στο ρόλο μιας γλυκύτατης κοπέλας, το μυστήριο του δολοφόνου (αν και η αιτία που δεν το λύνεις αμέσως είναι η παράνοια του σεναρίου) και, κυρίως, το γερό στομάχι μου.

Το Horns είναι μια άσχημη, ανόητη ταινία. Με είχε προειδοποιήσει ένας φίλος μου αλλά τον αγνόησα και την είδα. Μην κάνετε το ίδιο λάθος.

Captain America

Διαβάστε περισσότερα

Keywords
Τυχαία Θέματα