Le Monde: Η ΕΕ πρέπει να τιμωρήσει τη βαρβαρότητα στην Αίγυπτο

14:24 20/8/2013 - Πηγή: Antinews

Tα μέλη της ΕΕ αγωνίζονται να καταλήξουν σε μια κοινή στάση για να αντιμετωπίσουν τη βίαιη καταστολή των υποστηρικτών του ανατραπέντος προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι από τον αιγυπτιακό στρατό. Ωστόσο, η ΕΕ διαθέτει τα μέσα για να αναγκάσει τα δύο μέρη να κάνουν διάλογο: την αναστολή της οικονομικής βοήθειας προς τη χώρα, γράφει η Le Monde, εν όψει της έκτακτης συνόδου των ΥΠΕΞ της ΕΕ την Τετάρτη για την Αίγυπτο.

Ένα

έγκλημα μεγάλης κλίμακας έχει διαπραχθεί στην Αίγυπτο. Η επίθεση από τις δυνάμεις της τάξης στις 14 Αυγούστου εναντίον των υποστηρικτών του Μόρσι στο Κάιρο οδήγησε σε ένα λουτρό αίματος. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό: σύμφωνα με τα στοιχεία που παραμένουν αβέβαια, περισσότεροι από 500 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί σε όλη τη χώρα. [Ο αριθμός πλησιάζει μάλλον πλέον τους 1000.]

Αυτό που υποψιαζόμασταν ήδη μετά την ανατροπή του προέδρου Μόρσι στις 3 Ιουλίου, μπορεί πλέον να διατυπωθεί με ασφάλεια: ότι ο αιγυπτιακός στρατός έχει ξεκινήσει πραξικόπημα και ότι ο στρατηγός Αμπντούλ Φατάχ αλ-Σίσι έχει συνθλίψει το εύθραυστο θεσμικό σύστημα που υποτίθεται ότι θα οδηγήσει σε εκλογές. Η δημοκρατία και τα στοιχειώδη πρότυπα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και το δικαίωμα διαδήλωσης, έχουν καταπατηθεί.

Δεν είναι η μοίρα που οδηγεί την Αίγυπτο σε αυτή την τραγική εναλλακτική λύση της δικτατορίας ή του εμφυλίου πολέμου. Οι διεθνής διαμεσολαβήσεις, κυρίως αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και οι προειδοποιήσεις από την Αμερική έχουν προσπαθήσει να αποτρέψουν αυτό το χειρότερο σενάριο. Μέχρι και την τελευταία στιγμή, ένας άλλος τρόπος ήταν δυνατός: μια συμφωνία θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί μεταξύ της ομάδας γύρω από τον Αλ-Σίσι και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Η ριζοσπαστικοποίηση και η ακραία πόλωση των δύο στρατοπέδων έχουν βυθίσει την Αίγυπτο – και τη Μέση Ανατολή, μια περιοχή που βασανίζεται ιδιαίτερα – σε απρόβλεπτο χάος.

Αρκούν τα λόγια;

Τι να κάνουμε λοιπόν; Η διεθνής καταδίκη ακολούθησε έντονα και άμεσα. Αλλά αρκούν τα λόγια; Παρά την περιφρόνηση προς τις Ηνωμένες Πολιτείες που προκλήθηκε από τον αιγυπτιακό στρατό, μπορεί κανείς να καταλάβει την απροθυμία των Αμερικανών να αναστείλουν την παροχή βοήθειας προς την Αίγυπτο (1,3 δισ ευρώ ετησίως), που στήριζε τις ειρηνευτικές συμφωνίες με το Ισραήλ για περισσότερα από 30 χρόνια. Ο Ομπάμα, γνωστός για την επιθυμία του να απεμπλακεί από τα προβλήματα του αραβο-μουσουλμανικού κόσμου, επέλεξε μια μετρημένη απάντηση, ακυρώνοντας τις κοινές αμερικανο-αιγυπτιακές στρατιωτικές ασκήσεις, αλλά χωρίς να διακόψει την παροχή χρήματος.

Η Ευρώπη έχει περισσότερη ελευθερία να ελιχθεί. Η σφαγή στο Κάιρο προκάλεσε έντονη αντίδραση, σύμφωνα με τη στήριξη που έδειξε και το 2011, ελπίζοντας στον εκδημοκρατισμό του αραβικού κόσμου. Στο παρελθόν, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιφέρει την επιβολή κυρώσεων λόγω άλλων σφαγών που διαπράχθηκαν από αυταρχικά καθεστώτα, είτε στη Σρι Λάνκα, τη Ζιμπάμπουε, τη Βιρμανία και τη Λευκορωσία.

Κάποιος μπορεί νομίμως να αναμένει ότι οι 28 θα βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα από τις δολοφονίες στο Κάιρο. Για να είμαστε σαφείς, ότι θα αναστείλουν τη βοήθεια των 5 δις ευρώ που υποσχέθηκαν στην Αίγυπτο. Η κύρωση αυτή θα πρέπει να διατηρηθεί σε ισχύ έως ότου ξεκινήσει ο διάλογος και η αποκατάσταση των δημοκρατικών μηχανισμών. Οτιδήποτε λιγότερο πράξουν θα ήταν να παρακάμπτουν τις ευθύνες τους.

Σίγουρα το βάρος των εξωτερικών παραγόντων στη λαίλαπα που κατακαίει την Αίγυπτο είναι σχετικό και δεν υπάρχει καμία έλλειψη επιχειρημάτων που να αποδεικνύει πώς οι Δυτικοί έχουν μείνει στο περιθώριο. Στην Αίγυπτο, οι αδικίες έχουν χωρίς αμφιβολία κατανεμηθεί σε όλα τα μέρη: το μεσοδιάστημα του Μόρσι δεν ήταν, αναμφισβήτητα, μια περίοδος χωρίς προβλήματα και η κινητοποίηση του πλήθους πριν από την ανατροπή του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου της χώρας στις 3 Ιουλίου παρέσυρε όλους εκείνους τους οργισμένους στο καθοδικό σπιράλ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που κάποτε ήταν στην εξουσία.

Όμως, η επιλογή που έγινε από το στρατόπεδο γύρω από τον Αλ-Σίσι για τη σφαγή διαδηλωτών και τις χειρότερες παραβιάσεις εναντίον αμάχων αποτελεί απαράδεκτη καμπή που απαιτεί μια τιμωρία. Η Ευρώπη πρέπει να αναστείλει τη βοήθειά της. Είναι θέμα αρχής.

lemonde