Mad Max: Fury Road

16:41 17/5/2015 - Πηγή: Antinews

Το trailer του Mad Max: Fury Road έδειχνε παράξενα αυτοκίνητα να συγκρούονται στην έρημο, γκροτέσκες μορφές και τον Μαξ να εμφανίζεται ελάχιστα. Παρόλα αυτά πήγα στο σινεμά για την ταινία, ως φαν του Τομ Χάρντυ και του παλιού Mad Max 2, του 1981.

Το αποτέλεσμα ήταν να δω ίσως τη χειρότερη περιπέτεια της ζωής μου. Σχεδόν όλη η ταινία

είναι το κυνηγητό μιας νταλίκας που οδηγούν εναλλάξ ο Μαξ και η Furiosa, μια πολεμίστρια. Πλοκή ή ανάπτυξη χαρακτήρων δεν υπάρχουν. Το αρχικό μισάωρο με το οποίο όλα τα έργα εισάγουν τους χαρακτήρες, τα κίνητρά τους και το διακύβευμα της προσπάθειάς τους εδώ σπαταλιέται. Αντιθέτως μπαίνουμε κατευθείαν στη δράση χωρίς να έχει προηγηθεί στήσιμο υπόθεσης. Αυτό δε διορθώνεται ούτε μετά, για παράδειγμα, οι κοπέλες που θέλει να σώσει η Φουριόζα διαφοροποιούνται μόνο στην εμφάνιση. Το σενάριο δεν εξηγεί τίποτα από όσα βλέπουμε (πώς δημιουργήθηκε η «θρησκεία» με τη Βαλχάλα; πώς γίνεται να μην υπάρχει ούτε ένας πολιτισμένος οικισμός;) και οι όποιες εξελίξεις συμβαίνουν τυχαία: ένας φανατικός κακός γίνεται ξαφνικά καλός, μια κοπέλα τον ερωτεύεται στιγμιαία, ο Μαξ συλλαμβάνει ένα παράτολμο σχέδιο με το οποίο συμφωνούν αμέσως όλοι. Επιπλέον, δεν είναι ξεκάθαρο ποιος είναι ο πρωταγωνιστής: ο Μαξ περνάει το πρώτο act δεμένος και τον κύριο κακό τον σκοτώνει η Φουριόζα. Έτσι, ήταν φυσικό να μη νοιαστώ καθόλου για όσα συνέβαιναν.

Η δράση είναι επαναλαμβανόμενη στο μέγιστο βαθμό. Ουσιαστικά πήρανε τη σεκάνς δράσης από το 3ο act του Mad Max 2 και την τέντωσαν μέχρι να φτάσει το δύωρο. Το αυτοκίνητό του ο Μαξ το έχει για ένα λεπτό στην αρχή και μετά το χάνει. Ενίοτε πυροβολεί ή δέρνει κάποιον για να σπάει η μονοτονία της ατέλειωτης οδήγησης ενός φορτηγού σε μια ευθεία στην έρημο. Η μόνη σκηνή που μου άρεσε είναι όταν παλεύει με τη Φουριόζα έχοντας αλυσοδεμένο το χέρι του.

Ο Τομ Χάρντυ δε με έπεισε ως Μαξ∙ δε μιλάει σαν απόμακρος, βίαιος άνθρωπος που έχει περάσει πολλά. Λίγο exposition στην αρχή και μερικές παραισθήσεις (οι οποίες φαίνεται ότι είναι κάτι περισσότερο) δίνουν υπόσταση στο χαρακτήρα του. Όσο για τους κακούς, είναι ο ορισμός της καρικατούρας.

Η σκηνοθεσία είναι το μόνο θετικό του έργου (μαζί με τη Rosie Huntington Whiteley): η κάμερα βρίσκεται πάντα στη σωστή θέση στις μάχες και τα εφέ είναι ρεαλιστικά.

Το Mad Max: Fury Road δείχνει ότι το αμερικανικό σινεμά σταδιακά στερείται της ουσίας του, του story telling. Το είδος που πλήττεται περισσότερο είναι οι περιπέτειες. Ευτυχώς, μπορώ να ξαναδώ τις παλιές.

Captain America

Διαβάστε περισσότερα