Reuters: Ένας τολμηρός Μητσοτάκης μπορεί να βάλει την Ελλάδα σε έναν "ενάρετο κύκλο"

20:19 3/7/2019 - Πηγή: Antinews

Πριν από μερικά χρόνια, στη μέση της κρίσης του Grexit, ρώτησα έναν φίλο να μου πει πώς θα μπορούσα να μεταφράσω στα ελληνικά τη φράση "virtuous circle". Είπε ότι η φράση δεν υπάρχει, υπάρχει μονάχα ο όρος "φαύλος κύκλος". Ο φίλος μου έκανε λάθος. Υπάρχει ελληνική έκφραση για "ενάρετο κύκλο" και η χώρα μπορεί τελικά να εισέλθει σε έναν, μετά τις εκλογές αυτής της Κυριακής, γράφει ο Hugo Dixon στο Reuters.

"Οι

επενδυτές είναι ήδη ενθουσιασμένοι που ο Κυριάκος Μητσοτάκης, φιλελεύθερος συντηρητικός, φαίνεται να παίρνει την εξουσία από τον Αλέξη Τσίπρα, ριζοσπαστικό αριστερό, ο οποίος οδήγησε τη χώρα στο χείλος της πτώχευσης το 2015. Από τις ευρωεκλογές, τον Μάιο, στις οποίες η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη, νίκησε κατά κράτος το ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, ο δείκτης μετοχών της Αθήνας αυξήθηκε κατά 19%. Εν τω μεταξύ, η απόδοση των 10ετών κρατικών ομολόγων μειώθηκε από 3,4% σε 2,2%, κάτι που σημαίνει ότι οι επενδυτές πιστεύουν ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι σχεδόν τόσο ελκυστικό όσο το ιταλικό", γράφει ο Dixon και συνεχίζει:

"Αλλά δεν υπάρχει εγγύηση ότι η Ελλάδα θα μπει σε έναν "ενάρετο κύκλο". Ο Μητσοτάκης θα πρέπει να είναι γενναίος και τυχερός. Για να δημιουργήσει και να διατηρήσει μια απόλυτα αναγκαία ανάκαμψη στη βάση των επενδύσεων, θα χρειαστεί να ξεριζώσει κακές πρακτικές που έχουν υπονομεύσει τη χώρα εδώ και δεκαετίες. Σε τελική ανάλυση θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι ο Τσίπρας είναι υπεύθυνος για όλα τα προβλήματα της Ελλάδας. Τούτου λεχθέντος, ο Τσίπρας και ο πρώην υπουργός Οικονομικών του, Γιάνης Βαρουφάκης, έχουν πολλά για τα οποία είναι υπόλογοι. Η συνεργασία τους έπληξε μαζικά την εμπιστοσύνη. Μόνο μετά την περικοπή των δαπανών από τον πρωθυπουργό και την αύξηση των φόρων σε αντάλλαγμα για τις εισροές μετρητών από τη ζώνη του ευρώ, η ελληνική οικονομία άρχισε να ανακάμπτει.

Ακόμη και τότε η ανάκαμψη ήταν απίθανη. Οι ακαθάριστες επενδύσεις είναι μόνο 11% του ΑΕΠ. Όταν λαμβάνεται υπόψη η απαξίωση, το μετοχικό κεφάλαιο της χώρας είναι στην καλύτερη περίπτωση στατικό και ίσως συρρικνούμενο. Ορισμένοι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι οι επενδύσεις πρέπει να αυξηθούν στο 20% περίπου του ΑΕΠ για να βρεθεί η Ελλάδα σε μια καλή πορεία ανάπτυξης".

Το αισιόδοξο σενάριο

Όπως γράφει ο Dixon, όλα θα μπορούσαν να πάνε καλά στην περίπτωση που: "Η Νέα Δημοκρατία αναδύεται από τις εκλογές με αυτοδυναμία, οπότε ο Μητσοτάκης δεν χρειάζεται να απολέσει το πρόγραμμά του, κάνοντας συνεργασίες με άλλα κόμματα. Στη συνέχεια δημιουργεί ένα υπουργικό συμβούλιο με ταλαντούχους ανθρώπους από όλο το πολιτικό φάσμα που είναι καλοί στην υλοποίηση πολιτικών.

Ο νέος πρωθυπουργός τότε ξεμπλοκάρει τα σχέδια ιδιωτικοποίησης και επενδύσεων που έχουν "κολλήσει" από τον Τσίπρα. Καταργεί τους ελέγχους κεφαλαίου. Εκδίδει ένα δεκαετές ομόλογο, διπλάσιο σε ωριμότητα από αυτό που έχει καταφέρει η σημερινή κυβέρνηση, αποδεικνύοντας ότι οι επενδυτές επικροτούν το όραμά του.

Μετά από αυτό το θετικό σοκ, ο Μητσοτάκης προσεγγίζει τη ζώνη του ευρώ και ζητά να χαλαρώσει το δημοσιονομικό σφίξιμο που απαιτεί από την Ελλάδα να αποφέρει ένα πρωτογενές πλεόνασμα (πριν από την καταβολή τόκων) 3,5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο.

Η Γερμανία και άλλες χώρες επέμειναν σε αυστηρούς ελέγχους του προϋπολογισμού, επειδή θεωρούσαν ότι ήταν ο μόνος τρόπος για την Ελλάδα να πάρει το χρέος της υπό έλεγχο. Όμως ο Μητσοτάκης πείθει ότι η οικονομική ανάπτυξη θα επιταχυνθεί έτσι ώστε η χώρα να μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της -που ανήλθε στα 340 δισ. ευρώ ή 183% του ΑΕΠ στα τέλη του 2018- με μικρότερο πλεόνασμα. Η χαλάρωση στα λουριά βοηθά στην ανάπτυξη της Ελλάδας".

Το αρνητικό σενάριο

Στην αντίπερα όχθη, γράφει ο Dixon, αυτό το "παραμύθι" θα μπορούσαν να το χαλάσουν αρκετά πράγματα: "Για αρχή, ο Μητσοτάκης μπορεί να αποτύχει να εξασφαλίσει αυτοδυναμία στις εκλογές. Ή θα μπορούσε να χάσει την πυγμή του και να διορίσει πάρα πολλές "παλιές καραβάνες" στην κυβέρνησή του σε μια προσπάθεια να κατευνάσει διάφορες φατρίες του ίδιου του κόμματος.

Υπάρχουν επίσης βραχυπρόθεσμοι δημοσιονομικοί κίνδυνοι. Ο Τσίπρας αύξησε πρόσφατα τις συντάξεις, μια κίνηση που υποστήριξε ο βασικός αντίπαλός του για πολιτικούς λόγους. Ο στόχος του προϋπολογισμού για το τρέχον έτος μπορεί τώρα να ξεπεραστεί κατά περίπου μία εκατοστιαία μονάδα του ΑΕΠ. Ο Μητσοτάκης θέλει να μειώσει τους φόρους, συμπεριλαμβανομένου του μειωμένου φόρου εταιρειών για την τόνωση των επενδύσεων. Αλλά πώς θα το κάνει αυτό;"

Όπως τονίζει ο αρθρογράφος περαιτέρω κίνδυνοι έρχονται από το εξωτερικό. "Η παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά της. Επιπλέον, η τεράστια τουριστική βιομηχανία της Ελλάδας έχει ανοδική πορεία -με ετήσιες αφίξεις από 22 εκατ. μέχρι 30 εκατ. ετησίως τα τελευταία τέσσερα χρόνια- εν μέρει λόγω της πολιτικής αναταραχής στην κοντινή Τουρκία και την Αίγυπτο. Το γειτονικό περιβάλλον είναι απίθανο να βοηθήσει τόσο πολύ στο μέλλον.

Εάν ο Μητσοτάκης μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά τα προβλήματα, υπάρχει ακόμα ένα τεράστιο πρόβλημα μεσοπρόθεσμου χρέους. Η Ελλάδα μπορεί να εξυπηρετήσει τα τεράστια δάνεια της, επειδή η Ευρωζώνη της έχει δώσει "άδεια" στις περισσότερες αποπληρωμές τόκων και κεφαλαίων. Αλλά αυτό τελειώνει το 2032.

Τέλος, ο πληθυσμός συρρικνώνεται -εν μέρει λόγω του brain drain, και εν μέρει επειδή οι άνθρωποι δεν κάνουν παιδιά. Η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι η αιτία".

"Αν η Ελλάδα επωφεληθεί από ένα βιώσιμο "ενάρετο κύκλο", ο Μητσοτάκης θα πρέπει να είναι τολμηρός και να εκσυγχρονίσει πραγματικά τη χώρα. Θα πρέπει να καθαρίσει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, να θέσει το δικαστικό σώμα πάνω από την πολιτική, να δημιουργήσει ένα επαγγελματικό Δημόσιο, να παύσει ειδικές συμφωνίες για ολιγάρχες με διασυνδέσεις και να κάνει τους πολίτες να πληρώσουν τους φόρους τους.

Ακόμα και με την καλύτερη βούληση στον κόσμο, αυτό είναι το έργο τουλάχιστον δύο θητειών, που στην Ελλάδα η καθεμιά διαρκεί τέσσερα χρόνια. Ωστόσο, ο Μητσοτάκης μπορεί να ξεκινήσει την επόμενη εβδομάδα.

Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Επομένως, η πρώτη προτεραιότητα του νέου πρωθυπουργού πρέπει να είναι μηδενική ανοχή για κακές πρακτικές μεταξύ των υπουργών του. Στη συνέχεια, η Ελλάδα θα έχει μια πραγματική ευκαιρία να αντιστρέψει τον κύκλο της παρακμής", καταλήγει ο Hugo Dixon.

Πηγή:capital.gr

Διαβάστε περισσότερα