Stratfor: H αυτοκρατορία αντεπιτίθεται

19:43 14/7/2015 - Πηγή: Antinews

Η Γερμανία ανάγκασε την ελληνική πλευρά σε συνθηκολόγηση, γράφει. Αλλά δεν είναι καθόλου σαφές αν η Ελλάδα μπορεί να εφαρμόσει τη συμφωνία ή αν έχει την πολιτική βούληση να το πράξει. Χαρακτηρίζει μάλιστα τη συμφωνία από πλευράς Γερμανίας εκδικητική.

Στη συνέχεια αναφέρεται στο δημοψήφισμα, παρομοιάζοντάς το με μια παρτίδα σκάκι: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση βασίζεται στην διττή αρχή μιας αμετάκλητης κοινότητας

εθνών που έχουν ενωθεί, αλλά έχουν διατηρήσει την εθνική τους κυριαρχία. Οι Έλληνες προέβαλαν την εθνική βούληση, η οποία, σκέφτηκε η κυβέρνηση, θα δημιουργήσει μία νέα παρτίδα σκάκι. Αντ 'αυτού, οι Γερμανοί επέλεξαν να απαιτήσουν άμεσα την εκχώρηση ενός σημαντικού μέρους της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας, με τη δημιουργία ενός πυρήνα από ευρωπαίους γραφειοκράτες που θα επιβλέπουν την εφαρμογή της συμφωνίας και θα αναλάβουν τον έλεγχο των ελληνικών εθνικών περιουσιακών στοιχείων προς πώληση για να συγκεντρωθούν χρήματα. Οι λεπτομέρειες είναι λιγότερο σημαντικές από το γεγονός ότι η Ελλάδα επικαλέστηκε το κυριαρχικό της δικαίωμα και η Γερμανία απάντησε με την επιβολή μιας συμφωνίας που ανάγκασε τους Έλληνες να παραχωρήσουν αυτά τα δικαιώματα».

Τα κίνητρα της Γερμανίας

«Η Γερμανία είναι μια τεράστια δύναμη-εξαγωγέας που εξαρτάται από την Ευρωπαϊκή ζώνη ελεύθερων συναλλαγών για να αγοράσει ένα σημαντικό μέρος της παραγωγής της. Οι Γερμανοί είχαν ένα θετικό ρεκόρ στο εμπορικό ισοζύγιο τον περασμένο μήνα, από το οποίο το εμπόριο τους, τόσο στην ευρωζώνη όσο και στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος. Για τη Γερμανία, η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούσε να απειλήσει άμεσα το εθνικό της συμφέρον. Η ελληνική θέση - ιδίως ενόψει της ελληνικής ψηφοφορίας - θα μπορούσε, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, να έχει ως αποτέλεσμα τη διάλυση.

Υπήρχαν δύο πλευρές της ελληνικής θέσης που τρόμαξαν τους Γερμανούς. Η πρώτη ήταν ότι η Αθήνα προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει την εθνική κυριαρχία της και να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση να επιτρέψει στην Ελλάδα να αποφύγει τον πόνο της λιτότητας. Αυτό, στην πραγματικότητα, θα μετέθετε το βάρος του ελληνικού χρέους από τους Έλληνες προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή στη Γερμανία. Για τους Γερμανούς, το μπλοκ ήταν ένα όργανο οικονομικής ανάπτυξης. Αν η Γερμανία αποδέχθηκε την αρχή ότι έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη για τα εθνικά οικονομικά προβλήματα, η Ευρωπαϊκή Ένωση - η οποία έχει αρκετές χώρες με εθνικά οικονομικά προβλήματα - θα μπορούσε να αποφορτίσει τους γερμανικούς πόρους και να υπονομεύσει έναν βασικό λόγο ύπαρξης του μπλοκ, τουλάχιστον από τη γερμανική άποψη. Εάν η Ελλάδα αποδείκνυε ότι θα μπορούσε να κάνει τη Γερμανία να αναλάβει την ευθύνη για το χρέος μακροπρόθεσμα, δεν είναι σαφές που θα κατέληγε - και αυτόν ακριβώς το σκοπό είχε η ελληνική ψηφοφορία» γράφει ο Friedman.

«Από την άλλη πλευρά, αν οι Έλληνες εγκατέλειπαν την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα δημιουργούνταν ένα προηγούμενο που στο τέλος θα συνέτριβε το μπλοκ. Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μια εκλεκτική συγγένεια, σύμφωνα με τα λόγια του Γκαίτε, κάτι που θα μπορούσε να τεθεί και στη συνέχεια να αναιρεθεί, τότε η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του μπλοκ δεχόταν μια σοβαρή αμφισβήτηση. Και δεν υπήρχε κανένας λόγος που οι αμφιβολίες αυτές δεν θα μπορούσαν να επεκταθούν στη ζώνη ελεύθερου εμπορίου. Αν τα έθνη μπορούσαν να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να δημιουργήσουν εμπόδια στο εμπόριο, τότε η Γερμανία θα ζούσε σε έναν κόσμο δασμών, ευρωπαϊκών και άλλων. Και αυτό ήταν το εφιαλτικό σενάριο για τη Γερμανία».

«Η ψηφοφορία στρίμωξε τους Γερμανούς» συνεχίζει. «Η Γερμανία δεν μπορούσε να δεχθεί το ελληνικό αίτημα. Δεν θα μπορούσε να διακινδυνεύσει μια ελληνική έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν θα μπορούσε να φανεί ότι φοβάται μια έξοδο, και ότι δεν θα μπορούσε να είναι ευέλικτη. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, οι Γερμανοί παρουσίασαν την ιδέα της προσωρινής ελληνικής εξόδου από το ευρώ. Η Ελλάδα χρωστάει ένα τεράστιο χρέος και πρέπει να χτίσει την οικονομία της. Τι από όλα αυτά έχει να κάνει με την ύπαρξη του ευρώ ή με τη χρήση της δραχμής δεν είναι σαφές. Σίγουρα δεν είναι σαφές πώς θα μπορούσε να βοηθήσει η Ευρώπη ή να λυθεί το άμεσο τραπεζικό πρόβλημα. Οι Έλληνες είναι άφραγκοι και δεν έχουν τα ευρώ για να αποπληρώσουν τα δάνεια ή τη ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος. Το ίδιο θα ίσχυε αν εγκατέλειπαν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γεγονός που υποδηλώνει ότι ένα προσωρινό Grexit ήταν μια αρκετά ανούσια πράξη - μια παράσταση με έξοχο τρόπο από τους Γερμανούς. Όταν απεγνωσμένα φοβάσαι κάτι σε μια διαπραγμάτευση, δεν υπάρχει καλύτερη στρατηγική από το να απαιτήσεις να συμβεί».

Η γερμανική κυριαρχία και η πολιτική αστάθεια

Κατά τον Friedman, η διαπραγμάτευση έγινε ανάμεσα στη Γερμανία (και όχι την ΕΕ) και την Ελλάδα. Η στάση της Γερμανίας δίχασε την ΕΕ. «Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα. Όπως και σε ένα μεγάλο μέρος της υπόλοιπης Ευρώπης, η μνήμη αυτής της κατοχής είναι τώρα στο DNA της χώρας. Αυτό θα πρέπει να θεωρηθεί ως η επιστροφή της γερμανικής κατοχής, και οι αντίπαλοι της συμφωνίας θα χρησιμοποιήσουν σίγουρα αυτό το επιχείρημα».

Και καταλήγει: «Η ουσία του θέματος δεν πηγαίνει μακριά, και όχι μόνο επειδή η ελληνική απάντηση είναι απρόβλεπτη: η φτώχεια σε σχέση με την κυριαρχία είναι ένα συναρπαστικό θέμα, ειδικά όταν οι Έλληνες και θα παραμείνουν φτωχοί και θα χάσουν κάποια μορφή κυριαρχίας. Οι Γερμανοί έκαναν ένα παράδειγμα με την Κύπρο και τώρα με την Ελλάδα. Η ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης δεν θα διαγράψει χρέη. Θα απαιτήσει πολιτική υποταγή σε ό,τι βοήθεια δώσει. Αυτό δεν είναι ένα μήνυμα που θα χαθεί στην Ευρώπη, ανεξάρτητα από τα ανθελληνικά συναισθήματα τώρα.

Αυτό απέχει πολύ από ό, τι η Γερμανία θα ήθελε, ή μπορούσε να φανταστεί. Αλλά η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να ζήσει με τη γερμανική ζήτηση, και η Γερμανία δεν μπορούσε να ζήσει με τις ελληνικές απαιτήσεις. Τελικά, η τραπεζική κρίση έδωσε στη Γερμανία ένα ακαταμάχητο εργαλείο. Τώρα οι περιστάσεις απαιτούν από τους Έλληνες να αποδεχτούν τη λιτότητα και να μεταφέρουν βασικά στοιχεία της κυριαρχίας τους σε ιδρύματα υπό τον έλεγχο ή την σημαντική επιρροή των Γερμανών.

Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει η Γερμανία; Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα; Η τραγωδία της γεωπολιτικής πραγματικότητας είναι ότι αυτό που θα συμβεί ελάχιστα θα μοιάζει με αυτό που ήθελαν οι πολιτικοί ήθελαν όταν ξεκίνησε».

stratfor.com

Διαβάστε περισσότερα