To «πραξικόπημα», ο γαλατάς, ο Ψυχάρης και τα παιχνίδια με τη Δημοκρατία

07:13 30/9/2012 - Πηγή: Antinews

Παλιά λέγαμε φοβούμενοι πραξικοπήματα και τανκς στους δρόμους: «Αν κάποια μέρα χτυπήσει πολύ πρωί το κουδούνι δε θα είναι ο γαλατάς». Η φράση υπονοούσε ότι θα ήταν κάποιος ασφαλίτης, μιας Χούντας που θα «μάζευε» όλους τους αντιπάλους της, όπως έκανε εκείνο το ωραίο απριλιάτικο πρωί του 1967 όταν στους δρόμους της Αθήνας ακούστηκαν οι ερπύστριες.

Έπειτα από το δημοσίευμα του σημερινού Κυριακάτικου Βήματος, θα μπορούμε κάλλιστα να λέμε ότι «αν χτυπήσει το κουδούνι πολύ πρωί δε θα είναι ο γαλατάς (αφού οι γαλατάδες δεν υπάρχουν

πιά, τους …πάτησε η Τρόικα) αλλά ο Ψυχάρης»

Διότι τι άλλο θα μπορούσε να πει κανείς για ένα ρεπορτάζ που μπάζει από παντού για ένα πραξικόπημα «οπερέτα» που δεν έγινε ποτέ γιατί η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου το κατάλαβε και «θωράκισε» τη δημοκρατία.

Το πρώτο θέμα του «δημοκρατικού» Βήματος λοιπόν περιγράφει το πώς αποφύγαμε το πραξικόπημα. Το ρεπορτάζ χωρίς προς το παρόν να έχει στοιχεία αδειάσειστα, μπλέκει την υπόθεση των αποδοκιμασιών στο πρόσωπο του Κ. Παπούλια πέρυσι στη Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου, ένα σχέδιο Ευέλπιδων να παρελάσουν χωρίς να τους έχει δοθεί η άδεια και κάποιες πληροφορίες από αξιωματικό ακροδεξιών πεποιθήσεων για να αναλάβουν την εξουσία στρατιωτικοί οι οποίοι θα επανέφεραν την τάξη.

Μιλά για επαφές στρατιωτικών με πολιτικούς, για μια άσκηση στο Κιλκίς, για τις πληροφορίες που μετέφερε η ΕΥΠ στον Παπανδρέου, για το ρόλο του Φραγκούλη Φράγκου, τότε Α’ ΓΕΕΘΑ, και για τις ξαφνικές αποστρατείες που αποφάσισε ο τότε υπουργός Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης την 1η Νοεμβρίου, λίγες ημέρες πριν αναλάβει ο Παπαδήμος.

Να θυμίσουμε ότι εκείνη την περίοδο είχαν πράγματι ακουστεί διάφορα σενάρια, ακόμη και από σοβαρούς πολιτικούς, αλλά και αν-εγκέφαλους θεωρητικούς της από δω πλευράς, ωστόσο, αντιμετωπίστηκαν ως γελοιότητες που δεν έχρηζαν περαιτέρω εξήγησης. Ήταν σενάρια, κάτι σαν τους Ελοχίμ του Λιακόπουλου ή τις καταγγελίες ότι μας… ψεκάζουν. Παρ’ όλα αυτά, 11 μήνες μετά η… έγκυρη εφημερίδα του… έγκυρου Ψυχάρη προκαλεί σοκ στην κοινή γνώμη με το δημοσίευμά του. Και μάλιστα σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή όπου από τη μια η οικονομία είναι στην κόψη του ξυραφιού κι από την άλλη, η σκανδαλολογία με τις λίστες έχει κάνει άνω κάτω το πολιτικό σύστημα.

Ασφαλώς ένα τέτοιο δημοσίευμα αυτή την περίοδο επιβαρύνει ακόμη περισσότερο το πολιτικό τοπίο. Αν ήταν απλά ένα ρεπορτάζ για να πουλήσει ο Ψυχάρης περισσότερα φύλλα θα το καταλαβαίναμε. Όμως σίγουρα είναι κάτι παραπάνω και χρήζει προσοχής. Γιατί μια τέτοια σκοπιμότητα αυτή τη στιγμή; Ποιους εξυπηρετεί και ποιους πλήττει;

Τα ερωτήματα είναι πολλά και ορισμένα κάνουν το ρεπορτάζ να μπάζει από παντού. Κατ’ αρχάς η αποστράτευση των κ. Φράγκου και Ελευσινιώτη αλλά κι άλλων στρατιωτικών φανταζόμαστε ότι έγινε είτε διότι μπορεί να υπήρχαν υπόνοιες εμπλοκής τους είτε επειδή κοιμούνταν ενώ κάποιοι στο στράτευμα ετοίμαζαν πραξικόπημα.

Πώς όμως οι αποστρατευμένοι αξιωματικοί λίγους μήνες μετά έγιναν υπουργοί; Πώς δηλαδή ο κ. Φράγκος έχει υπουργό