Αγια μέρα ξημερώνει...

13:39 25/3/2019 - Πηγή: Antinews

Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια περίοδο που οι παρελάσεις ήτανε γιορτή.

Στο Δημοτικό δίναμε μάχη ποιός θα βγάλει τους καλύτερους βαθμούς για να είναι σημαιοφόρος.

Να περνάει πρώτος, κρατώντας στα αδύναμα χεράκια του την σημαία, «αυτό το ιερό πανί το γαλανό και τ΄ άσπρο».

Σχεδόν όλοι είχαμε κάποιον στο σπίτι που κουβαλούσε ενθυμήματα είτε από τον πόλεμο της Μικρασίας (όπως ο παππούς μου), είτε από εκείνον του ’40.

Μνήμες βαθιές και χαρακιές που πονούσαν ακόμα, αλλά αποτελούσαν αφορμή για εθνική υπερηφάνεια.

Για ένα Έθνος που αναστήθηκε, μόνο του εναντίον όλων,

κόντρα στις προβλέψεις και τις επιθυμίες των ισχυρών της εποχής….

Η Ελλάδα φόραγε τα γιορτινά της.

Ο κόσμος έβγαινε στους δρόμους να καμαρώσει τα νιάτα της Πατρίδας και πήγαινε σε γιορτή, σε πανηγύρι….

Και όταν περνούσαν οι Ένοπλες Δυνάμεις, ρίγη συγκίνησης….

Οι Λοκατζήδες στα μάτια μας, φαίνονταν σαν απόγονοι του Λεωνίδα και του Μεγαλέξανδρου. Παληκάρια του Κολοκοτρώνη. Εύζωνες της Πίνδου.

Μικροί τους κοιτούσαμε με φθόνο...

Και βιαζόμασταν, να έρθει η ώρα μας.

Οι μεγαλύτεροι, με αναστεναγμό, ενθυμούμενοι τα νιάτα που πέρασαν, με το ζόρι κρατούσαν κάποιο δάκρυ…

Αχ, ρε Πατρίδα....

Μια κουκίδα γής, πώς χώρεσες τόση ιστορία...

Πώς ανάθρεψες τόσους Μεγάλους....

«Όλη Δόξα όλη Χάρη, Αγια Μέρα Ξημερώνει και τη Μνήμη σου το Έθνος χαιρετά γονατιστό…»

Διαβάστε περισσότερα