Αίγυπτος: Μπορεί ένα πραξικόπημα να είναι καλό;

09:45 5/7/2013 - Πηγή: Antinews

Τα πραξικοπήματα, ιστορικά, δεν έχουν καλή εξέλιξη και αυτό που ανέτρεψε τον Μοχάμεντ Μόρσι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα αποτελεί εξαίρεση, γράφει ο Karl Vick στο TIME.

Υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ένα καλό πραξικόπημα; Σίγουρα υπάρχει η αίσθηση ότι μπορεί να υπάρχει και αυτό το συναίσθημα – θορυβώδες και εκστατικό- ξεχύθηκε στους δρόμους του Καΐρου μέχρι αργά το βράδυ της Τετάρτης και ως το πρωί της Πέμπτης, κάνοντας φασαρία, συμπληρώνοντας τον απαλό αέρα της νύχτας με τη μουσική από τις κόρνες αυτοκινήτων και επισκιάζοντας

σχεδόν εξ ολοκλήρου αυτό που η ιστορία μας διδάσκει για γεγονότα όπως αυτά που είχαν μόλις εκτυλιχθεί στην Αίγυπτο: συνήθως δεν έχουν καλό τέλος.

Δεν χρειάζεται να ψάξετε πολύ, απλά λίγο νότια και ανατολικά. Στις τελευταίες ημέρες της χιλιετίας, χαρούμενα πλήθη μετέφεραν ένστολους στρατιώτες στους δρόμους του Αμπιτζάν, αμέσως μόλις οι στρατηγοί πήραν τον έλεγχο στην Ακτής του Ελεφαντοστού, το κράτος της Δυτικής Αφρικής, σε αυτό που έγινε γνωστό ως το Πραξικόπημα των Χριστουγέννων, γιατί συνέβη στις 24 Δεκεμβρίου 1999. Ξένοι διπλωμάτες ενέκριναν κατ’ ιδίαν την απομάκρυνση της διεφθαρμένης μονοκομματικής κυβέρνησης. Ηγέτες της κοινωνίας την αποκάλεσαν μια «ευκαιρία».
«Φυσικά καταδικάζουμε οποιαδήποτε πραξικόπημα, επειδή ένα πραξικόπημα δεν είναι ένας δημοκρατικός τρόπος για να έρθει κάποιος στην εξουσία», δήλωσε ο πρώην αξιωματούχος του ΔΝΤ ονόματι Alassane Outtara καναδυό εβδομάδες αργότερα. «Αλλά αν ανατρέπει έναν δικτάτορα από την εξουσία, είναι κάτι καλό ή κάτι κακό;» Ο Outtara ήταν μεταξύ εκείνων που θα επωφελούνταν από την αλλαγή. Αφού απομακρύνθηκε από το αξίωμα του πρωθυπουργού από τον πρόεδρο που φυλάκισαν οι στρατηγοί, σκόπευε να βάλει υποψηφιότητα για τη θέση όταν προγραμματιζόταν νέες εκλογές. Όμως, το σύνταγμα μετά το πραξικόπημα απέκλεισε την υποψηφιότητά του και αυτό που ακολούθησε ήταν δέκα χρόνια εμφυλίου πολέμου, για λόγους θρησκευτικούς και εθνικής ταυτότητας. Όταν ο Ouattara πήρε τελικά το αξίωμα του προέδρου, πάνω από δέκα χρόνια αργότερα, ήταν επειδή η εκλογική νίκη του επιβλήθηκε από αντάρτες που τον υποστήριζαν.

Στο Κάιρο την Τετάρτη το βράδυ, η γενικευμένη αίσθηση ήταν μία θριαμβευτική ανακούφιση, παρότι ένας εκλεγμένος πρόεδρος είχε ανατραπεί, ένα πρόσφατα εγκριθέν σύνταγμα είχε ανασταλεί και μια ειρηνική δημόσια διαμαρτυρία είχε αποκλειστεί και διαλύθηκε από στρατιώτες σε τεθωρακισμένα οχήματα. Στην εκτεταμένη Αιγυπτιακή Στρατιωτική Ακαδημία κοντά στο αεροδρόμιο του Καΐρου, δόκιμοι βρίσκονταν στην οροφή και προς την οδό El-Orouba και χαιρετούσαν την παρέλαση των αυτοκινήτων που κόρναραν πηγαίνοντας αργά, με τα παιδιά και τις σημαίες να ξεχωρίζουν από κάθε ανοιχτό παράθυρο. Ένα τετράγωνο πιο πέρα στον κεντρικό αυτοκινητόδρομο, σε μια γειτονιά όπου η Μουσουλμανική Αδελφότητα ήταν δημοφιλής, οι δρόμοι ήταν σιωπηλοί και οι πολυκατοικίες σκοτεινές.

Τι μπορεί να συμβεί όταν μια ανοιχτά ισλαμιστική κυβέρνηση εκλέγεται, αλλά ο στρατός της αρνείται την εξουσία; Στην Αλγερία, μερικές χιλιάδες μίλια πιο κάτω στην ακτή της Μεσογείου, το Ισλαμικό Εθνικό Μέτωπο κέρδισε μια εθνική ψηφοφορία το 1991, με αποτέλεσμα ο στρατός να ακυρώσει τις εκλογές. Σε μία βίαιη ένοπλη εξέγερση που ακολούθησε, έχασαν η ζωή τους 200.000 άνθρωποι.
Η Αίγυπτος δεν είναι Αλγερία, φυσικά. Η Αραβική Άνοιξη, ή το ξύπνημα, που έδωσε πνοή στην πολιτική ζωή της Αιγύπτου και ενδυνάμωσε τις μάζες της δεν έφτασε τόσο μακριά. Αλλά στον άμεσο απόηχο του πραξικοπήματος, υπήρχε τουλάχιστον μια σκιά φόβου για το μέλλον στους δρόμους του Καΐρου, ακόμα και στον λαβύρινθο των διαβάσεων με θέα την πλατεία Ταχρίρ. Τα αυτοκίνητα ήταν σταθμευμένα κατά μήκος των δρόμων εκεί, με ολόκληρες οικογένειες να πανηγυρίζουν ευτυχισμένα.
Στη σιδηροδρομική γραμμή νότια, στεκόταν ένας φοιτητής ονόματι Μοχάμεντ Άσαντ, με δύο φίλους, εισπνέοντας βαθιά το νυχτερινό αεράκι και το γεγονός ότι ένας πρόεδρος που απεχθάνονταν, ξαφνικά, έφυγε. «Χάθηκε για πάντα», δήλωσε ο 25χρονος Άσαντ με ικανοποίηση. «Αυτός και η Αδελφότητα». «Αντίο, Μόρσι», δήλωσε ο φίλος του, που ονομαζόταν επίσης Μοχάμεντ.
Και οι στρατηγοί; Μπορεί να είναι αξιόπιστοι; Ο Άσαντ συνέχισε να χαμογελά, αλλά σκλήρυνε λίγο. «Ναι», είπε, «θα πρέπει». Σταμάτησε και για μια στιγμή έκανε έναν μορφασμό. «Θα πρέπει», είπε και πάλι.

http://world.time.com/2013/07/04/an-elected-president-has-been-deposed-egypts-party-looks-premature/