Αμερικανική «τρέλα» στο νομοσχέδιο για τη μεταναστευτική μεταρρύθμιση

09:01 22/5/2013 - Πηγή: Antinews

Το πολυαναμενόμενo νομοσχέδιο για τη μεταναστευτική μεταρρύθμιση που γράφτηκε από την ατυχώς επονομαζόμενη “Συμμορία των Οκτώ” στην Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών θάφτηκε από έναν καταιγισμό τροπολογιών -περισσότερες από τριακόσιες, κατά την τελευταία καταμέτρηση. Ο William Finnegan σχολιάζει στο περιοδικό The New Yorker που ξεκίνησε και που κατέληξε η πολυσυζητημένη μεταρρύθμιση.

Το νομοσχέδιο ήταν αρχικά οκτακόσιες σαράντα τέσσερις σελίδες. Ορισμένες τροπολογίες ήταν λογικές και ανθρώπινες προτάσεις –όπως αυτή του γερουσιαστή

Patrick Leahy, να περιλαμβάνει η νομοθεσία και το γάμο ομοφύλων στον ορισμό της οικογένειας, για παράδειγμα. Πολλές ήταν κακόβουλες. Ο γερουσιαστής του Τέξας Ted Cruz πρότεινε όποιος είχε ζήσει ποτέ παράνομα στις ΗΠΑ να αποκλειστεί διά βίου από την αμερικανική υπηκοότητα. Ο πρωταρχικός σκοπός αυτής της μεταρρύθμισης, φυσικά, είναι να προσφέρουμε στους έντεκα εκατομμύρια ανθρώπους που πιστεύεται ότι ζουν εδώ παράνομα την ευκαιρία να γίνουν νόμιμοι -να δώσουμε σε όσους πληρούν τις προϋποθέσεις ένα «μονοπάτι στην ιδιότητα του πολίτη».

Ο γερουσιαστής Charles Grassley, της Αϊόβα, ο οποίος εισήγαγε εβδομήντα επτά τροπολογίες, θα απαγόρευε στους μετανάστες να επισκεφθούν τις χώρες καταγωγής τους για οποιονδήποτε λόγο κατά τη διάρκεια της δεκαετούς περιόδου αναμονής για την υπηκοότητα που ανήγγειλε η νέα νομοθεσία. Ο Grassley θα τιμωρούσε και τους μετανάστες της Νότιας Κορέας, έως ότου η κυβέρνηση της Νότιας Κορέας συμφωνούσε στην αγορά περισσότερου βοδινού κρέατος από τις ΗΠΑ. Ο γερουσιαστής Orrin Hatch, της Γιούτα, πρότεινε είκοσι τέσσερις τροπολογίες, μεταξύ των οποίων και μια ακριβή, περιττή, παρεμβατική πρόταση για να κάνει το τεστ DNA υποχρεωτικό. Ο γερουσιαστής Mike Lee, επίσης της Γιούτα, θα επέτρεπε στους παράνομους μετανάστες να διατηρήσουν τη θέση εργασίας με την προϋπόθεση ότι εργάζονται σε χαμηλού επιπέδου, κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας, προσδιορίζοντας τις «υπηρεσίες που παρέχονται από μάγειρες, σερβιτόρους, οικονόμους, οικιακούς βοηθούς, γκουβερνάντες, καμαριέρες, υπηρέτες, baby sitters, επιστάτες, πλύστρες, καθαριστές φούρνων, τεχνίτες, κηπουρούς και σοφέρ αυτοκινήτων για οικογενειακή χρήση». Ο γερουσιαστής Sessions Jeff, της Αλαμπάμα, εν τω μεταξύ, θέλει να σταματήσει τους μετανάστες με χαμηλό εισόδημα από το να γίνουν νόμιμοι, απαιτώντας από τους αιτούντες προσωρινή άδεια να έχουν ένα εισόδημα τέσσερις φορές μεγαλύτερο από το όριο της φτώχειας, που είναι περισσότερο από ενενήντα τέσσερις χιλιάδες δολάρια το χρόνο για μια τετραμελή οικογένεια.

Ο γερουσιαστής Marco Rubio, της Φλόριντα, ο επικεφαλής των Ρεπουμπλικάνων στην Συμμορία των Οκτώ, έχει ήδη λάβει μια ήττα από τους φίλους του στο Tea Party και άλλους δεξιούς –με ένα πρόσφατο πρωτοσέλιδο στο National Review υπό τον τίτλο «Η τρέλα του Ρούμπιο». Το Heritage Foundation δημοσίευσε μια έκθεση όπου υπολογίζει ότι η «η διάρκεια του δημοσιονομικου ελλείμματος» που θα δημιουργηθεί από την προτεινόμενη μεταρρύθμιση της μετανάστευσης θα ανέλθει σε πάνω από έξι τρισεκατομμύρια δολάρια. Και όμως, οι συντηρητικοί είναι διχασμένοι για τα οικονομικά της μετανάστευσης και η ανάλυση του Heritage γρήγορα απορρίφθηκε από πολλού συμμάχους συνήθως του ιδρύματος. (Δεν βοήθησε καθόλου το ότι ένας από τους συν-συγγραφείς της έρευνας αποδείχθηκε ότι είχε γράψει πρόσφατα μια διδακτορική διατριβή στην οποία υποστηρίζει ότι οι Λατίνοι είναι λιγότερο ευφυείς από τους λευκούς Αμερικανούς και ότι «είναι δύσκολο να διαφωνήσεις με την πρόβλεψη ότι οι τα παιδιά και τα εγγόνια των νέων ισπανόφωνων μεταναστών θα έχουν χαμηλό δείκτη νοημοσύνη»). Αυτό στο οποίο σχεδόν όλοι οι συντηρητικοί συμφωνούν είναι η πρωταρχικής σημασίας ασφάλεια των συνόρων -μία τροπολογία που κατατέθηκε αυτή την εβδομάδα απαιτούσε την ολοκλήρωση επτακοσίων χιλιομέτρων διπλής περίφραξης πριν αρχίσει η μεταρρύθμιση.

Ίσως το πιο σημαντικό αξιοπερίεργο που θα προκύψει από τη συζήτηση για τη μετανάστευση να προέρχεται κατευθείαν από την πλευρά της εφαρμογής. Ο Chris Crane είναι ένας αξιωματικός που κάνει απελάσεις, με βάση τη Γιούτα, για την Immigration and Customs Enforcement (Υπηρεσία Μετανάστευσης και Τελωνείων), καθώς και πρόεδρος μιας ένωσης – τοπικής, της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργαζομένων στην Κυβέρνηση- που αντιπροσωπεύει περίπου επτά χιλιάδες άτομα που ασχολούνται με απελάσεις. Ο Crane είναι ένας παθιασμένος επικριτής των μεταναστευτικών πολιτικών της κυβέρνησης. Όταν η ICE προσπάθησε για πρώτη φορά, πριν από δύο χρόνια, να απομακρύνει τους πόρους από την αδιάκριτη απέλαση κάθε λαθρομετανάστη που θα μπορούσε να πιάσει, εστιάζοντας αντ’ αυτού σε επικίνδυνους εγκληματίες, ο Crane αρνήθηκε να αφήσει τα μέλη της ένωσής του να συμμετέχουν στα προγράμματα εκπαίδευσης για τους πράκτορες. Οι νέοι κανόνες ήταν πολύ ασαφείς, περίπλοκοι και επικίνδυνοι, είπε. Όταν ο Ομπάμα ανακοίνωσε πέρυσι, με ένα μνημόνιο γνωστό ως Deferred Action for Childhood Arrivals, ότι διέταξε τις Αρχές της μετανάστευσης να ασκούν εισαγγελική κρίση και να δίνουν διετή αναβολή της απέλασης σε φοιτητές, νέους πτυχιούχους, καθώς και βετεράνους στρατιωτικούς που είχαν μεταφερθεί σε αυτή τη χώρα παράνομα ως παιδιά, ο Crane και εννέα άλλοι παράγοντες της ICE κατέθεσαν αγωγή σε ομοσπονδιακό δικαστήριο εναντίον της Janet Napolitano, υπουργού Εσωτερικής Ασφάλειας (και αφεντικού τους), για την παραβίαση των νόμων περί μετανάστευσης. «Η διοίκηση αγνοεί τους νόμους που θεσπίστηκαν από το Κογκρέσο» δήλωσε πρόσφατα ο Crane. Συχνά καταγγέλλει ότι, ενώ οι παράνομοι αλλοδαποί και οι υποστηρικτές τους εισακούονται στην κυβέρνηση, οι έμπειροι αξιωματούχοι συνήθως αγνοούνται. Ο Crane αναγνωρίζει την ευαισθησία του γερουσιαστή Rubio σε αυτό το επιχείρημα και τον έφερε σε δύσκολη θέση σε συνάντηση μαζί του, την παραμονή της εισαγωγής του νομοσχεδίου της Συμμορίας των Οκτώ. Το νομοσχέδιο είναι ένα φιάσκο, θεωρεί ο Crane –δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από αμνηστία. «Το νομοσχέδιο αυτό θα θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια ασφάλεια, χωρίς αμφιβολία», είπε σε συνέντευξη τύπου. Ο Ρούμπιο παρακάλεσε σχεδόν τον Crane να μην τον δυσολέψει. Μιλώντας σε πράκτορες της ICE, είπε: «Λαμβάνουμε υπόψη τη συμβολή τους και θα συνεχίσουμε να την επιδιώκουμε. Τρέφω τεράστιο σεβασμό στους άνδρες και τις γυναίκες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της προσπάθειας επιβολής των νόμων μας, ακόμη κι αν μερικές φορές οι πολιτικοί μπαίνουν εμπόδιο».

Έγραψα πρόσφατα για την εσφαλμένη απέλαση του Mark Lyttle, ενός Αμερικανού πολίτη. Αυτή η κατάχρηση της εξουσίας, και άλλες παρόμοιες, εμφανίστηκαν σε ένα πλαίσιο πολιτικής πίεσης στους υπαλλήλους της ICE, για να κρατήσουν και να αυξήσουν τους αριθμούς απέλασης. Η κυβέρνηση Ομπάμα σπάει κάθε χρόνο με υπερηφάνεια το ρεκόρ απελάσεων, από την ανάληψη των καθηκόντων του. Οι συντηρητικό επικριτές, όπως ο Chris Crane, πιστεύουν ότι η διοίκηση «μαγειρεύει» τα βιβλία, μετρώντας και τις επιστροφές από τα σύνορα ως απελάσεις, ενώ οι πραγματικές απελάσεις έχουν μειωθεί επαίσχυντα. Μια νόμιμη πηγή ντροπής στο σύστημά μας για τη μετανάστευση επιτέλους αντιμετωπίζεται. Πριν από δύο εβδομάδες, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, στο οποίο υπάγονται τα δικαστήρια για τη μετανάστευση, αποφάσισε να ξεκινήσει την παροχή δικηγόρων σε άτομα με νοητική αναπηρία που αντιμετωπίζουν την απέλαση. Αν αυτή η πολιτική είχε εφαρμοστεί πριν από πέντε χρόνια, ο Mark Lyttle θα μπορούσε να είχε γλιτώσει μια μεγάλη ταλαιπωρία. Το νομοσχέδιο για τη μεταναστευτική μεταρρύθμιση θα παρέχει δικηγόρους σε ασυνόδευτα παιδιά και άτομα με νοητική αναπηρία. Η διάταξη ζητήθηκε, σύμφωνα με τους Times, από την κυβέρνηση Ομπάμα. Το νομοσχέδιο έχει πολύ δρόμο ακόμα μπροστά του, βέβαια, αλλά και πολλούς ορκισμένους εχθρούς, πριν γίνει νόμος.

http://www.newyorker.com/online/blogs/newsdesk/2013/05/the-gang-of-eights-immigration-fight.html