Αγγλογαλλικός πόλεμος στο πεδίο του ευρώ


Δεν πάει ένας χρόνος από τότε που οι Ντέιβιντ Κάμερον και Νικολά Σαρκοζί εγκαινίασαν στρατιωτική συνεργασία (με πρώτο θύμα τον Μουαμάρ Καντάφι…) ως αντίβαρο στην οικονομική ισχύ της Ανγκελα Μέρκελ.

Τώρα Αγγλία και Γαλλία οδηγούνται σε νέο… Εκατονταετή Πόλεμο (14ος-15ος αι.) με αφορμή την αποστασιοποίηση

του Λονδίνου από το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο» του γαλλογερμανικού άξονα, που συσπείρωσε -επιφανειακά- τους υπόλοιπους 26. Βαθαίνοντας το ρήγμα των Βρυξελλών, ο Γάλλος κεντρικός τραπεζίτης Κριστιάν Νουαγέ δεν επιτέθηκε μόνο στους οίκους αξιολόγησης που απειλούν το ΑΑΑ της Γαλλίας, αλλά τόνισε επιπλέον πως… η αγγλική οικονομία θα έπρεπε να υποβαθμιστεί πριν από τη γαλλική! Τυπικά έχει δίκιο, αφού τα δημοσιονομικά στοιχεία της Βρετανίας είναι χειρότερα από πολλών χωρών της ευρωζώνης. Οι αμερικανικοί οίκοι, όμως, συνδέονται με το Σίτι του Λονδίνου και δεν μπορούν να πριονίσουν το κλαδί όπου κάθονται.

Από την πλευρά του ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, ενοχλημένος από τη ρετσινιά του «κακομαθημένου παιδιού» που φέρεται να του κόλλησε ο Σαρκοζί για το βέτο στη Σύνοδο Κορυφής, ανακοίνωσε χθες σε Συντηρητικούς βουλευτές ότι η Βρετανία δεν είναι μόνη της. Προσπαθεί να δημιουργήσει μέτωπο με τους ηγέτες Σουηδίας, Ιρλανδίας και Τσεχίας, που στάθηκαν εξαρχής επιφυλακτικοί απέναντι στην επιβολή αυτόματων δικαστικών κυρώσεων στις δημοσιονομικά απείθαρχες χώρες. Πράγματι, ο Σουηδός πρωθυπουργός Φρεντ Ράινφελντ δήλωσε απαισιόδοξος για το πέρασμα του νέου συμφώνου από το Κοινοβούλιο της Στοκχόλμης, ενώ ο Ιρλανδός Εντα Κένι ομολόγησε πως είναι αδύνατον να περάσει το Fiscal Compact χωρίς δημοψήφισμα στη χώρα του.

Ο εκπρόσωπος της Ντάουνινγκ Στριτ ξεκαθάρισε, ακόμη, πως η Βρετανία δεν θα συμμετάσχει άνευ όρων στην αύξηση του προϋπολογισμού του ΔΝΤ κατά 200 δισ. ευρώ, χαρακτηρίζοντας την έκθεση της επικεφαλής του, Κριστίν Λαγκάρντ, ως «απλή αντιγραφή του γαλλογερμανικού σχεδίου». (Χθες πάντως ο Ντμίτρι Μενβέντεβ έδωσε το Ο.Κ. σε αύξηση της ρωσικής συμμετοχής στο Ταμείο κατά 10 δισ. δολάρια, για την αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης).

Ομως το «υπερόπλο» του Κάμερον για να διαλύσει το γαλλογερμανικό σχέδιο θα είναι ένας «νομικός ανταρτοπόλεμος» κατά της συμφωνίας των 26, με το επιχείρημα ότι η Κομισιόν και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν μπορούν να εφαρμόσουν δραστικές αλλαγές στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα χωρίς ομοφωνία.

Η πόλωση με τους Γαλλογερμανούς και τους Φιλελεύθερους κυβερνητικούς εταίρους του (παρά τη μετριοπαθή χείρα φιλίας που του έτεινε προχθές η Μέρκελ) δείχνει να αποτελεί στρατηγική επιλογή του Κάμερον, για να απορροφήσει τους κοινωνικούς κραδασμούς από την επικείμενη κατάρρευση της βρετανικής κοινωνίας. Ακόμη κι ο ίδιος παραδέχθηκε χθες πως το 2012 η χώρα θα γυρίσει «πίσω στην εποχή της Θάτσερ στις αρχές του ‘80 κι ακόμη χειρότερα»!

Στην υπονόμευση της συμφωνίας των Βρυξελλών συμβάλλει όμως και η Μέρκελ, αρνούμενη να καταβάλει τη γερμανική δόση κεφαλαιακής αύξησης του ΔΝΤ (50 δισ. ευρώ) αν προηγουμένως δεν πράξουν

Keywords
Τυχαία Θέματα