Αντί για Νέα Μεταπολίτευση… εκ νέου Μεταπολίτευση;

11:28 25/9/2012 - Πηγή: Antinews

Η Μεταπολίτευση -αναφερόμαστε κυρίως στην περίοδο από την «Αλλαγή» και μετά- δεν απετέλεσε μόνο ένα πολιτικό μοντέλο, αλλά και ένα οικονομικό.

Ένα οικονομικό μοντέλο σε μεγάλο βαθμό βασισμένο στην φοροδιαφυγή, στην κρατική (διάβαζε: κομματική) σπατάλη και τη διαφθορά, στην αδιαφάνεια, στην μαύρη οικονομία, στην απαξίωση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας, στην αγοραπωλησία αέρος.

Ένα οικονομικό μοντέλο που αποθαρρύνει -ή τουλάχιστον δεν επιβραβεύει- την εργατικότητα, την συνέπεια, την διαφάνεια, την αξιοκρατία (η οποία εμμέσως τυγχάνει και οικονομικό

μέγεθος, αφού συναρτάται με την παραγωγικότητα), ενώ ενθαρρύνει δυναμικά τα αντίθετά τους. Υπενθυμίζουμε το συμβολικό βάρος-έναυσμα: εκ πρωθυπουργικών, ανδρεϊκών χειλέων η φράση «Είπαμε, να κάνει κανείς ένα δώρο στον εαυτό του, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια».

Η κατάσταση αυτή δημιούργησε κατά βάσιν δύο «τάξεις», όπως έχει εύστοχα αναλυθεί:

Τους «κερδισμένους της μεταπολίτευσης», το εισόδημα ή μέρος των εισοδημάτων των οποίων προέρχεται από την (εισ)φοροδιαφυγή/φοροκλοπή, τη μαύρη οικονομία, τη λαθρεμπορία και το έγκλημα, την διαφθορά και την διαπλοκή, τον παντοειδή κομματικό βιοπορισμό και last but not least την αργομισθία (υπενθυμίζουμε ότι όσοι δημόσιοι υπάλληλοι επιδίδονται στην αργομισθία καρπώνονται υπεραξία, δεν την παράγουν!).Τους «χαμένους της μεταπολίτευσης», ο βιοπορισμός των οποίων προέρχεται είτε από μισθωτή εργασία είτε από «καθαρή» επιχειρηματική δραστηριότητα.

Όσον αφορά τους «κερδισμένους της μεταπολίτευσης», πρόκειται για ένα σημαντικότατο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, όχι για μια μικρή ελίτ- σ’ αυτούς απευθύνεται το «μαζί τα φάγαμε» του Θεόδωρου Παγκάλου, και ως προς αυτούς αληθεύει απολύτως. Χωρίς να εξισώνεται η ευθύνη, ούτε κατά διάνοια- σε αυτήν την συνωμοταξία ανήκουν ομού και ο μεγαλολαθρέμπορος ή ο διαπλεκόμενος μεγαλεργολάβος, αλλά και ο κομματικά διορισμένος δημόσιος υπάλληλος χωρίς κανέναν έλεγχο της παραγωγικότητάς του. Και όσοι έχτισαν αμύθητες περιουσίες διαπλεκόμενοι και όσοι απλώς βόλεψαν τον γιο τους ή την κόρη τους.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ που κυβέρνησαν αυτήν την χώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης προώθησαν με θρησκευτική ευλάβεια και από κάθε κυβέρνηση αυτό το οικονομικό μοντέλο, φροντίζοντας γιά την αναπαραγωγή του: «το καθεστώς αναπαράγεται και τρέφεται από τους ‘κερδισμένους της μεταπολίτευσης’: τα ‘λεφτά’ του τού τα παρέχει η φοροκλοπή και η μαφιοκρατία, τα ‘στρατά’ του η αργομισθία και η διαφθορά».

Σήμερα, ο διαχωρισμός δεν είναι ανάμεσα σε «αριστερούς» και «δεξιούς»∙ δεν είναι ανάμεσα στον «λαό» και στην «ελίτ»∙ δεν είναι ανάμεσα σε «προδότες» και «πατριώτες»∙ δεν είναι ανάμεσα στούς «εργάτες» και το «κεφάλαιο».

Ο διαχωρισμός είναι ανάμεσα στους «κερδισμένους» και στους «χαμένους» της περιόδου της οποίας η αυλαία πέφτει με βία πάνω στα κεφάλια μας, οι οποίοι πραγματικά δεν έχουν τα ίδια συμφέροντα στην τρέχουσα κατάσταση ή στίς ενδεχόμενες μετεξελίξεις της.

Οι δύο αυτές «τάξεις» δεν επιδιώκο