Απ' το «η τιμιωτέρα ιδιότης του Έλληνος» στα «μαλλιαρά σκυλιά» για θελήματα των αφεντάδων...

13:49 3/9/2019 - Πηγή: Antinews

Όταν πριν ένα μήνα έγινε γνωστό ότι το πρόσωπο που διάλεξε ο πρωθυπουργός να είναι επικεφαλής των εορταστικών εκδηλώσεων του 2021 για τα 200 χρόνια απ' την εθνική μας παλιγγενεσία ήταν η Γιάννα Αγγελοπούλου, ξαφνιάστηκα όχι απ' την είδηση, αλλά από τις αντιδράσεις μερίδας των Μέσων, που έδειξαν να... ξαφνιάζονται δυσάρεστα με την επιλογή του.

Όμως αυτή ήταν μια αναμενόμενη επιλογή όχι μόνο για τα κριτήρια Μητσοτάκη, αλλά για τα κριτήρια όλων των σύγχρονων πρωθυπουργών, που διαχειρίζονται χρόνια τώρα το ''σύστημα'' αξιοποίησης της ελληνικής συνέχειας στη χώρα μας με όρους μάρκετινγκ και

σκηνοθετικού εντυπωσιασμού.

Ως εκ τούτου η επιλογή της ''κυρίας 2004'' ήταν η ιδανικότερη νομίζω, για να γιορτάσουμε με πανηγυριώτικα ευρήματα και φιέστες ''Ολυμπιακές'' τον ξεσηκωμό των προγόνων μας για την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους...

Στη σύγχρονη Ελλάδα πλέον θα πρέπει να θεωρείται κεκτημένο κριτήριο αξιοκρατίας όχι η ιστορική γνώση και μνήμη, αλλά η ικανότητα εντυπωσιασμού των ασχέτων, που εκπροσωπούν με μια λέξη το ''πόπολο'', το αφελές και απαίδευτο τμήμα του ελληνικού λαού που εκστασιάζεται από κάθε είδους εμπορική παραπλάνηση της πραγματικότητας.

Οι μάζες, που είναι επιρρεπείς στην ψυχολογική χειραγώγηση, είναι η βασική προϋπόθεση για να νιώθει ''συνταγματικός μονοκράτορας'' κάθε πρωθυπουργός στην Ελλάδα... Ας μην το ξεχνάμε αυτό, όπως δεν πρέπει να ξεχνάμε και το γεγονός ότι ''χειροκροτάμε'' εμείς οι Έλληνες τους λάθος ανθρώπους κατ' εξακολούθηση: Στη θέση των πατριωτών τους πατριδοκάπηλους, των ηθικών τους ηθικολόγους, των ειλικρινών τους υποκριτές, των σεμνών τους σεμνότυφους, των σοβαρών τους σοβαροφανείς, και των δημιουργών τους επιδειξιομανείς.

Σε κάθε περίπτωση όλα γίνονται κυριολεκτικά για το θεαθήναι, καθώς ο απόλυτος στόχος είναι τα ''φώτα της ράμπας'' για να κερδηθούν οι εντυπώσεις και, στην περίπτωσή μας, για να τραβήξουν το ενδιαφέρον των διεθνών τηλεοπτικών δικτύων, όσον αφορά τη συμπλήρωση δύο αιώνων απ' την Ελληνική Επανάσταση...

Με παρόμοιο σκεπτικό επιλέγονταν και επιλέγονται κι οι άλλοι συνδετικοί κρίκοι του ''συστήματος διαχείρισης της ελληνικής συνέχειας'', που αφορούν τα πρόσωπα της εκτελεστικής εξουσίας, της Δικαιοσύνης, της κρατικής μηχανής, της Παιδείας, των αρχηγών των επιτελείων των Ενόπλων Δυνάμεων, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Ιεραρχίας ακόμη.

Οι όποιες ευαισθησίες και αντιρρήσεις, σε κάθε περίπτωση, παρακάμπτονται, για να ακολουθηθούν πιστά και απρόσκοπτα οι συστημικές, λουστραρισμένες επιλογές σε πρόσωπα και ιδέες (αντιγραμμένες ενίοτε από άδηλα πρότυπα), όπως επιβάλλει το άναρχο σύστημα του καπιταλισμού και τα παρασιτικά εξαρτήματά του, που έχουν υποκαταστήσει απρόσκοπτα την ποιότητα με την εμπορικότητα σ' όλους τους τομείς της ζωής μας.

Μέσα στην καταθλιπτική ομοιομορφία των παγιδευμένων προκλήσεων επόμενο είναι να επιπλέουν αβίαστα οι ''φελλοί'' και οι λάτρεις της εντυπωσιοθηρίας, του ''φαίνεσθαι'' στη θέση του ''είναι'', της ημιμάθειας, της επιπολαιότητας, της δημαγωγίας, της ιστορικο-υλιστικής προπαγάνδας και της εγκληματικής ανευθυνότητας.

Η συντριπτική πλειονότητα άλλωστε των επωνύμων, που παρουσιάζονται σε δελεαστικές φωτογραφίες στα Μέσα - εν μέσω πλούσιων εμπορευμάτων - το αποδεικνύει. Η ιστορική γνώση και μνήμη φαίνονται περιττές. Γι' αυτό και υποτιμώνται σε μόνιμη βάση, όπως και η επιστημοσύνη, που δίνεται με το σταγονόμετρο, προς δόξα της αγραμματοσύνης ή της ημιμάθειας των ψιλοδιαβασμάτων, που εκθέτουν ανεπανόρθωτα τους / τις ''κατόχους'' τους.

Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, θα γιορτάσουμε φαντασμαγορικά, εν είδει καρναβαλικής φιέστας, την παλιγγενεσία των Ελλήνων, που τίναξαν το 1821 τον Οθωμανικό ζυγό κι ανάσαναν τον αέρα της ελευθερίας μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς...

Όμως τι απόμεινε, στ' αλήθεια, από εκείνους τους Έλληνες σήμερα, αν εξαιρέσουμε το διχαστικό πνεύμα που διαιωνίζεται απτόητο και τρέφει διαχρονικά το εμφυλιοπολεμικό μίσος τους;

Μήπως ο πατριωτισμός τους; Είναι, όμως, ''πατριωτισμός'' ή πατριδοκαπηλία η υπεράσπιση των εθνικών κεκτημένων με βάση τις κομματικές αναφορές τους; Μήπως η γλώσσα τους; Υπάρχει τώρα πια καθαρή ελληνική γλώσσα, για να παίξει τον ρόλο του συνεκτικού κρίκου των Ελλήνων και να συνεχίσει την ελληνική μοναδικότητα;

Κι αυτό το τελευταίο, ξέρετε, είναι το χειρότερο απ' όλα!.. Χειρότερο κι από αυτήν ακόμα την απώλεια των ιστορικών εδαφών μας, των χαμένων πατρίδων μας, της πατρώας γης των Ελλήνων προσφύγων. Γιατί χάρη στον ελληνικό τρόπο ζωής είχαμε πρόσωπο στον πλανήτη, δώσαμε πόντους στην εθνική μας αξιοπρέπεια και κατοχυρώσαμε ως Νεοέλληνες την έξωθεν καλή μαρτυρία...

Μήπως απόμεινε τότε για μας η επίγνωση της Ιστορίας μας; Αλλά αυτή αμφισβητείται σε κάθε ευκαιρία και επί όλων των ηλικιών (με επίταση την νεολαία) σε βαθμό ανησυχητικό. Κι αυτό προστίθεται, ξέρετε, στον διαχρονικό πλέον ''φορμαλιστικό εξευρωπαϊσμό'' πολλών Ελλήνων, που απεκδύθηκαν τον εθνικό χαρακτήρα και τον τρόπο ζωής τους υιοθετώντας μιμητικά τον δυτικό τρόπο ζωής.

Ήταν μια επικίνδυνη στροφή που γυρνούσε την πλάτη στην ελληνοπρέπεια υπό το βάρος των στερεοτύπων που συνόδευαν τους Έλληνες μετανάστες της Αμερικής και της Ευρώπης. ''Των στερεοτύπωντων «λαντζέρηδων» στα εστιατόρια της Αμερικής, των εξαθλιωμένων που «ξύνουν ψάρια» στα Fish and Chips της Αυστραλίας, των ανθρακωρύχων του Βελγίου, των Gastarbeiter της Γερμανίας''.

Κάτω από ξενόφερτες επιρροές ή ραγιάδικες επιλογές επιβίωσης χάθηκε σιγά σιγά και ο μυστικός δεσμός μας με τη γενέθλια γη του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και του Πόντου, της Ανατολικής Θράκης και της Ανατολικής Ρωμυλίας,της μακεδονικής Πελαγονίας ( για τους Έλληνες της οποίας έγραψα ήδη στο άρθρο μου: ''Ο Παύλος Μελάς και οι ξεχασμένοι Έλληνες των Σκοπίων'', 29-3-2019,antinews.gr) και των παρευξείνιων περιοχών του Καυκάσου, της Βόρειας Ηπείρου και της κατεχόμενης απ' τους Τούρκους Βόρειας Κύπρου.

Βαριές και ασήκωτες όλες αυτές οι απώλειες, γιατί κυοφορούν τον ύπουλο, αργό κι ανεμπόδιστο θάνατο του έθνους μας, της πατρίδας μας, της φυλής μας...

- Και τώρα; Τι κάνουμε τώρα; Αναρωτιέται κανείς, έτοιμος ν' απαντήσει με τον καβαφικό στίχο πάνω στην απελπισία του:

''... Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις''...

Φευ!.. Οι βάρβαροι ήρθαν και έμειναν!.. Απ' την εποχή της Οθωνικής Βασιλείας και Αντιβασιλείας (που έκαναν ''αλοιφή'' την ελληνικότητα), πήγαμε στους Έλληνες Φραγκολεβαντίνους της Δύσης και τους Τουρκόφιλους ή Αλβανόφιλους της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής.

Είναι αυτοί που, σε ρόλο δωσίλογου, έχουν πουλήσει ήδη ή ετοιμάζονται να πουλήσουν τα ιερά και τα όσιά μας, τους Μεγαλέξανδρους, τα Κρυφά Σχολειά, τις Σουλιώτισσες και τις Ναουσαίες, την ίδια την Μακεδονία μας!..

Και όλα αυτά ερήμην της θέλησης του λαού μας, που παρακολουθεί ενεός ή αδιάφορος την αποκαθήλωση της ίδιας της ιστορίας του. Για αυτούς που δεν λογοδοτούν πουθενά είναι, βέβαια, σωτήρια η απαγκίστρωση των Ελλήνων απ' την ελληνικότητάτους.

Προκαλούν μάλιστα τόσο πολύ με το διαλυτικό και δουλοπρεπές πνεύμα τους, που σε κάνουν ν' αναρωτιέσαι: ''Μήπως μας χρειάζεται ένας 'Δράμαλης', για να πάψουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας και να παίζουμε μονίμως τον ρόλο των ''μαλλιαρών σκυλιών'' της ιστορίας που κάνουν τα θελήματα των αφεντάδων τους;''

''Μήπως μας χρειάζεται ένας εχθρός, ένας βάρβαρος, για να 'ρθούμε στα σύγκαλά μας και να έχουμε τη δύναμη να φωνάξουμε σαν τον Κολοκοτρώνη ότι η τιμιότερη ιδιότητα που έχουμε είναι ότι είμαστε Έλληνες;''

''Κρινιώ Καλογερίδου'' (Βούλα Ηλιάδου)

Διαβάστε περισσότερα