Απέραντη Θλίψη... (Αφιέρωμα στο Μάτι)

16:48 24/7/2019 - Πηγή: Antinews

Αυτή η λέξη αποτυπώνει τα πάντα.

Η «Τραγωδία» είναι ιδεώδης λέξη για δημοσιογραφικός τίτλος,
αλλά η Θλίψη περιγράφει απόλυτα ό,τι βιώνουμε και αισθανόμαστε από χθες.

Πόσο γελοία φαντάζει όποια άλλη θεματολογία
μπροστά στην Εθνική Συμφορά που εκτυλίσσεται εδώ και κάμποσες ώρες...

Γράφω τούτες τις λέξεις στις 4 τη νύχτα·
να αδειάσω λίγη θλίψη για να μην τη βρει το ξημέρωμα όλη μέσα μου·
είναι βέβαιο ότι σήμερα

Τρίτη, αλλά και τις επόμενες μέρες,
η Θλίψη θα (ανα)τροφοδοτείται με ολοένα και περισσότερες
-άγνωστες έως τώρα- τραγωδίες.
...

Χθες ήταν μία άρρωστη μέρα.
Το ένοιωθες στην ατμόσφαιρα, στον αέρα, στο χρώμα τού ουρανού·
όλα ήταν άρρωστα, καταραμένα.
Τα πρώτα έκτακτα δελτία ειδήσεων
μοιάζαν’ περισσότερο με αναγκαία τηλεοπτική ενημέρωση·
την έχει αυτήν την ιδιότητα η Φωτιά·
συχνά φαντάζει λιγότερο απειλητική απ’ όσο πραγματικά είναι·
μέχρι που γίνεται φονική.

Ο Άνθρωπος έχει μία στρεβλή αντίληψη για τη Φωτιά·
επειδή την παράγει με τεχνητούς τρόπους,
ξεχνά ότι πρόκειται για Φυσικό Φαινόμενο·
η Φωτιά, ακόμη κι αν ξεκινά από ανθρώπινο χέρι,
δεν παύει να αποτελεί Όπλο τής Φύσης·
ένα όπλο που συνεπικουρείται από το Ζωογόνο Στοιχείο:
το Οξυγόνο, τον Αέρα.
...

Χθες ήταν μία άρρωστη μέρα.
Τα «έκτακτα δελτία» συνεχώς πύκνωναν· μέχρι που έγιναν μόνιμα.
Οι εικόνες ολοένα και πιο αποκαρδιωτικές·
δυστυχώς δεν έχει βρεθεί ακόμα η «Ευχή-Πυροσβεστήρας»
και λεπτό με το λεπτό
τα τηλεοπτικά ευχολόγια έδειχναν ότι δεν θα έπιαναν τόπο.
Για άλλη μια φορά...

Άνθρωποι και Ζώα έτρεχαν για να σωθούν από την πύρινη λαίλαπα,
αλλά η Εικόνα καθιστούσε σαφές
ότι πολλά δύστυχα πλάσματα είχαν «γραφτό» τους
να περικυκλωθούν από τον Θάνατο.

Στις 2 και 40 τη νύχτα
ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Δημήτρης Τζανακόπουλος,
κάνει επισήμως λόγο για πάνω από 20 νεκρούς·
η Εκατόμβη ετοιμάζεται να κάνει αισθητή την παρουσία της
με το πρώτο φως τής ημέρας.

Νοιώθω θλίψη·
είναι τόση,
που μού πνίγει την οργή για τις χρόνιες ανεπάρκειες, κωλυσιεργίες
και συνενοχές τού κρατικού μηχανισμού.

Νοιώθω θλίψη για τούς ανθρώπους
που από τη μία στιγμή στην άλλη έμειναν ανέστιοι·
που είδαν το σπίτι τους να καίγεται,
που έχασαν σε ένα λεπτό
όλα αυτά τα «μάταια» για τα οποία πολεμούσαν για μια ζωή.

Νοιώθω θλίψη για τούς ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους,
για τούς ανθρώπους που έχασαν τούς ανθρώπους τους.
Νοιώθω θλίψη για αυτούς που προτίμησαν να καούν παρά να φύγουν,
νοιώθω θλίψη για αυτούς που θέλησαν να φύγουν αλλά δεν μπόρεσαν.

Και νοιώθω θλίψη βαθιά κι απέραντη για τα ζωάκια·
σκύλοι που βίωσαν μαρτυρικό θάνατο
επειδή κάποιοι απ-άνθρωποι
τούς εγκαταλείπουν σε αχανείς αγροικίες ως φύλακες·
σκύλοι που δεν χώρεσαν στο αυτοκίνητο
που θα εφυγάδευε την υπόλοιπη «οικογένεια»·
σκύλοι που πλήρωσαν με τη ζωούλα τους
την Έμφυτη Πίστη και Αγάπη στον Άνθρωπο.
Και σκύλοι αδέσποτοι. Και γάτες. Και άλλα ζωάκια. Απανθρακωμένα.
Κι όμως, τα Ζώα είναι Θησαυροί και όχι άνθρακες·
τι κρίμα να έχουν τέτοιο τέλος.
Θλίψη.
...

Όλη η Ελλάδα θα είναι δακρυσμένη σήμερα.
Και αύριο, και τις επόμενες ημέρες.
Αν δακρύζαμε προκαταβολικά,
η Φωτιά θα είχε σβήσει και τώρα θα ήμασταν όλοι ζωντανοί και χαρούμενοι.
Πού να το ξέραμε...

Κι αυτοί που φύγανε από τις εστίες της πύρινης κόλασης και βρήκαν καταφύγιο στη θάλασσα δεν μπόρεσαν να ζήσουν. Εκτεθειμένοι σαν το σίδερο στο αμόνι, στη διαρκή έκθεση της πύρινης λάβας και στις αναθυμιάσεις του διοξειδίου του άνθρακα, εισέπνευσαν τον αέρα δηλητήριο και σαν πυρακτωμένα σίδερα έλιωσαν. Γιατί πόσο μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος χωρίς οξυγόνο; Λίγος χρόνος χρειάζεται για να φύγει.

Αν δακρύζαμε προκαταβολικά,
η Φωτιά θα είχε σβήσει και τώρα θα ήμασταν όλοι ζωντανοί και χαρούμενοι.
Όμως, το Δάκρυ δεν είναι Προκαταβολή, αλλά Εξόφληση.
Η απόλυτη καταστροφή. Η ανείπωτη απόγνωση. Ο Θρήνος. Η ζωή μας ανοχύρωτη πόλη.

Θλίψη απέραντη.

Διαβάστε περισσότερα