“Αριστερισμός”, παιδική ασθένεια του αγώνα κατά του Μνημονίου

00:36 29/10/2011 - Πηγή: Antinews

(Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στις 23 Σεπτεμβρίου 2011)

Μερίδα του διαδικτύου και αρκετοί σχολιαστές κι εδώ καλλιεργούν επίμονα τον τελευταίο καιρό την εντύπωση ότι ο λαός βρίσκεται στα κάγκελα,  η οργή ξεχειλίζει στους δρόμους και να ετοιμάζουμε όπλα παλάσκες επειδή όπου νάναι επίκειται λαϊκή εξέγερση.

Στην ίδια βάση ακολουθεί και η κριτική των ίδιων κύκλων στον Σαμαρά. “Τι κάνει επιτέλους;”. “Γιατί δεν βγαίνει στους δρόμους με τον λαό;”.

Αφού επισημάνω ότι δεν βλέπω να απευθύνονται παρόμοια επαναστατικά

καλέσματα στο ΚΚΕ, ή τον ΣΥΡΙΖΑ, ή τον …. ΛΑΟΣ είναι νομίζω χρήσιμο να αποτυπώσουμε την πραγματική κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα και να βγάλουμε τα απαραίτητα συμπεράσματα. Επειδή το χειρότερο που μπορεί να πάθει ένα κίνημα είναι η καλλιέργεια ανεδαφικών προσδοκιών, η απογοήτευση και η πρόωρη αποστράτευση.

Ο λαός λοιπόν δεν βρίσκεται ακόμα ούτε σε επαναστατική κατάσταση, ούτε είναι έτοιμος να εξεγερθεί. Μπορεί να γίνει αυτό αναμφισβήτητα κάποια στιγμή στο μέλλον, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση και δεν υπάρξει διέξοδος, αλλά η στιγμή αυτή δεν είναι τώρα. Ο λαός είναι σήμερα παγωμένος, φοβισμένος, απελπισμένος και περισσότερο αναπτύσσονται φαινόμενα ατομισμού, παρά ομαδικότητας και οργανωμένης αντίστασης.

Εύχομαι το κίνημα “δεν πληρώνω” να εξελιχθεί σε ένα πραγματικό κίνημα αποτροπής των δυσβάστακτων χαρατσιών στον λαό. Απαραίτητη όμως προϋπόθεση για να το κάνει αυτό είναι να αποφύγει τις “παιδικές ασθένειες” του κινήματος των “Αγανακτισμένων” που, δυστυχώς, το εξαφάνισαν μέχρι στιγμής.

Είναι εύκολο να ρίχνουμε την ευθύνη μόνο στα ΜΑΤ του Παπουτσή. Και να μην μιλάμε για τους “απελπισμένους μικροαστούς” που την είδαν λαϊκοί ηγέτες και οδήγησαν χιλιάδες λαού σε μια άκαιρη μετωπική αντιπαράθεση, που έδωσε την ευκαιρία στους πραιτοριανούς του συστήματος να συντρίψουν ένα κίνημα που έδωσε μεγάλες ελπίδες στον λαό.

Και είμαι σίγουρος, ότι αυτοί που περιφέρονται σήμερα στο διαδίκτυο καλώντας μας να βγούμε στους δρόμους, είναι οι ίδιοι που στην αρχή των Αγανακτισμένων τους έλεγαν “προβοκάτορες” και “εξτρεμιστές”. Και θυμηθείτε ποια ήταν η δική μας στάση για να κρίνουμε όλοι ποιοι διατηρούν την λογική τους και ποιοί όχι.

Θα επισημάνω επίσης δυο πρόσφατα και χαρακτηριστικά περιστατικά, με κίνδυνο να υποστούμε τις γνωστές διαδικτυακές επιθέσεις:

Προγραμματίστηκε χθες μια συγκέντρωση από τον ΣΥΡΙΖΑ όπου δημόσιοι υπάλληλοι θα έκαιγαν αποδείξεις της ΔΕΗ στο κέντρο της Αθήνας. Μόνο που ξεχάσαν να τους πουν ότι την ώρα που προγραμματίστηκε η συγκέντρωση, το κέντρο ήταν αποκλεισμένο και δεν μπορούσε να κουνηθεί κανείς. Τελικά την παράσταση έσωσαν οι …φοιτητές, αλλά το διαδίκτυο βούιζε από την “εξέγερση” στο κέντρο της Αθήνας, ή τα δέκα άτομα που πήγαν να αποκλείσουν το σπίτι του πρωθυπουργού.

Όσο για το  ΚΚΕ καλά κάνει και πανηγυρίζει για τον τηλεοπτικό θρίαμβο της κ. Κανέλλη. Όσοι όμως από τους οπαδούς του διαθέτουν κριτική σκέψη ας σκεφθούν πόσο life style είναι παρόμοιες πρακτικές και ποια ακριβώς ήταν η