Αριστεροί κρατιστές εναντίον δεξιών λαϊκιστών

09:08 17/6/2014 - Πηγή: Antinews

Όταν λέει ο πρωθυπουργός ότι άλλα μέτρα λιτότητας και οριζόντιες περικοπές δεν πρόκειται να γίνουν οφείλουμε να τον πιστέψουμε. Και να δούμε από εδώ και στο εξής πώς θα αποκατασταθούν μεγάλα κομμάτια του ελληνικού λαού.

Άλλωστε, μνημόνια τύπου «κόβω μισθούς, κόβω συντάξεις, βάζω νέους φόρους κι αν δεν τους πληρώσετε σας κάνω κατασχέσεις» δεν περνάνε από κανέναν και πουθενά.

Όμως, μπορεί να βρίζουμε την τρόικα για τα τόσα κακά που έχει φέρει στην Ελλάδα,

όμως, χάρη σ’ αυτήν έχουν γίνει και ορισμένες σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Η χώρα ήταν –και συνεχίζει να είναι δυστυχώς- η τελευταία σοβιετική οικονομία της Ευρώπης. Άθλιοι κρατιστές, βολεμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, συντεχνίες που κυβερνούν πίσω από τις κουρτίνες, «αριστεροί» προστάτες των εργασιακών δικαιωμάτων που συναγελάζονται με την εξουσία και κόμματα που αντί να υπόσχονται περισσότερη ελεύθερη οικονομία κάνουν ότι είναι δυνατόν για να επιστρέψει η χώρα στην εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε που κάθε προβληματικός φορέας γινόταν κρατική επιχείρηση. Τότε που το κράτος ήλεγχε τα πάντα. Αλλά μήπως άλλαξε τίποτε όλα αυτά τα χρόνια; Εκατομμύρια πολίτες είναι όμηροι ενός ανίκανου κράτους που θέλει να το παίξει manager αλλά δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα. Αλλά είναι και όμηροι επαγγελματικών ομάδων που δίνουν αγώνα για να κρατήσουν κεκτημένα και «κατακτήσεις» οι οποίες λειτουργούν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Γιατροί, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, μηχανικοί και βεβαίως η μεγάλη συντεχνία αυτή των βουλευτών, κάνουν τα πάντα για να ακυρώσουν ότι καλό μπορεί να έχει φέρει η κρίση. Κι έπρεπε να διαλυθεί η ελληνική οικονομία προκειμένου να γίνουν και ορισμένα αυτονόητα. Σκεφτείτε μόνο το καμποτάζ που στερούσε από την οικονομία πάνω από 2 εκατ. τουρίστες. Σκεφτείτε τα απίστευτα χαράτσια στα συμβόλαια ακινήτων και τις τρελές στρεβλώσεις που τις πλήρωνε ο κόσμος.

Έπρεπε να έρθει ο Τόμσεν για να γίνουν μια σειρά από μεταρρυθμίσεις οι οποίες όμως είναι ακόμη μισές. Για παράδειγμα η αναδιοργάνωση του δημόσιου τομέα έχει κολλήσει στο αν θα γίνουν 7.000 απολύσεις κι όχι στον τρόπο που θα γίνει καλύτερη η αξιολόγηση και θα ανανεωθεί το προσωπικό που εργάζεται στο δημόσιο.

Όμως, μετά από μια 6ετία πίκρας και σοβαρών λαθών δεν μπορεί η χώρα να γυρίσει πίσω. Πρέπει να προχωρήσει εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που δεν έχουν σχέση με περικοπές, αλλά που έχουν σχέση με τη δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους. Που θα σέβεται τον πολίτη, δεν θα τον κλέβει, θα κυριαρχεί η αξιοκρατία και θα υπάρξει επιτέλους ανασυγκρότηση αυτού του άθλιου ελληνικού κρατικού μηχανισμού.

Δυστυχώς υπάρχουν φωνές αντίστασης και κυρίως κραυγές λαϊκισμού. Η κυβέρνηση, υπό το βάρος της εκλογικής ήττας σκέφτεται να σαρώσει μαζί με τα κακά των μνημονίων και τα καλά. Ο λαϊκισμός τρομάζει γιατί βρίσκει ξανά πρόσφορο έδαφος και κυρίως βρίσκει πρόσωπα που θα τον εκπροσωπήσουν. Μέσα κι έξω από την κυβέρνηση κλασικοί εκπρόσωποι της γενιάς των λαϊκιστών, των… Αυτιάδων της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, κλαψιάρηδες των τηλεπαράθυρων που τώρα βρίσκουν την ευκαιρία να περάσουν την ατζέντα τους. Και που βοηθιούνται βεβαίως από τον άθλιο ΣΥΡΙΖΑ, τον βασικό αναβιωτή της εποχής του Ανδρέα. Λαϊκιστές και κρατιστές που βρήκαν καταφύγιο στην Κουμουνδούρου ανταγωνίζονται με τους κεντροαριστερούς και δεξιούς λαϊκιστές ποιος είναι ο καλύτερος προστάτης του λαού.

Η χώρα δεν πρέπει να γυρίσει πίσω, δεν πρέπει να σταματήσει το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα στο όνομα μιας αδιόρατης και ασαφούς προστασίας του λαού. Ναι, στην αποκατάσταση των αδικιών, όχι όμως στην επικράτηση του λαϊκισμού και στη δημιουργία μιας νέας μεταπολίτευσης που δεν θα διαφέρει από αυτήν που μας έφερε σ’ αυτό το χάλι.

Διαβάστε περισσότερα