«Χορεύοντας με τους Λεπέν»

19:44 22/3/2015 - Πηγή: Antinews

Σε μια συνέντευξη στην ειδησεογραφική εκπομπή Le Grand Rendez-vous στις 8 Μαρτίου, ο Πρωθυπουργός της Γαλλίας Μανουέλ Βαλς ανακοίνωσε: «Φοβάμαι για τη χώρα μου». Ο λόγος; Η διαφαινόμενη «εθνική καταστροφή» στις σημερινές τοπικές εκλογές, που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι θα κυριαρχήσει η ακροδεξιά πτέρυγα του Εθνικού Μετώπου (FN). Την επόμενη μέρα, ο Βαλς βγήκε

και πάλι στον αέρα για να συζητήσει την εθνική ψυχολογία. Αλλά αυτή τη φορά η απελπισία του αφορούσε τον θάνατο τριών διάσημων γάλλων αθλητών που είχαν πεθάνει σε μια σύγκρουση ελικοπτέρου κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του «Dropped» , ενός γαλλικού ριάλιτι που διαδέχθηκε το «Survivor». Η χώρα θρηνεί για την καταστροφή, είπε ο Βαλς.

Στον απόηχο του τραγικού δυστυχήματος, το δίκτυο TF1, που μεταδίδει το «Dropped», ακύρωσε την υπόλοιπη σεζόν. Ίσως ο Βαλς, η συνέντευξη του οποίου στο Le Grand Rendez-vous θεωρήθηκε αποτυχία, θα ήθελε να κάνει το ίδιο και με τις εκλογές, οι οποίες θα πραγματοποιηθούν σε δύο φάσεις στις 22 και στις 29 Μαρτίου. Αλλά το πολιτικό σόου πρέπει να συνεχιστεί -και καθώς παραπαίει προς το αποκορύφωμά του, μοιάζει παραδόξως έντονα με ένα ανταγωνιστικό και εντυπωσιακά επικίνδυνο ριάλιτι σόου: ακριβώς όπως μια εκπομπή επιβίωσης πρέπει να καταδείξει τις πιθανές καταστροφές που αντιμετωπίζουν οι ατρόμητοι διαγωνιζόμενοι για να κρατήσει τους θεατές, ορισμένοι επικριτές υποψιάζονται ότι ο Βαλς κάνει το ίδιο σε μια απελπισμένη προσπάθεια να κρατήσει το σοσιαλιστικό κόμμα του ζωντανό στις εκλογές. Αλλά υπάρχει μια κρίσιμη διαφορά: στις εκλογές, διακυβεύεται η επιβίωση περισσότερων ανθρώπων –και όχι μερικών μόνο διασημοτήτων. Αφορούν την ίδια τη Δημοκρατία.

Οι τοπικές εκλογές της Γαλλίας δεν φαίνεται να αποτελούν υλικό ενός δράματος. Στον απόηχο του 1789, οι γάλλοι επαναστάτες αναδημιούργησαν τον χάρτη της Γαλλίας, διαγράφοντας τα ακανόνιστα όρια που όριζαν τις διάφορες επαρχίες και αντικαθιστώντας τα με γεωγραφικά διαμερίσματα. Πιστά στο ορθολογιστικό πνεύμα της εποχής, τα διαμερίσματα ήταν όλα περίπου στο ίδιο μέγεθος και διοικούνταν από το Παρίσι. Δύο αιώνες αργότερα, οι 96 νομοί παραμένουν οι βασικές διοικητικές μονάδες της Γαλλίας, αλλά οι εξουσίες τους έχουν σε μεγάλο βαθμό στραφεί προς τις περιφέρειες, που αναστήθηκαν από τις πρόσφατες κυβερνήσεις. Τα κύρια καθήκοντα από αυτά τα ιστορικά απολιθώματα τώρα περιστρέφονται γύρω από τη διαχείριση των λίγων κοινωνικών προγραμμάτων και τη συντήρηση των δρόμων.

Ενώ οι πραγματικές εξουσίες που ασκούνται από αυτούς τους τοπικούς αξιωματούχους είναι μικρού διαμετρήματος, η παρουσία ενός ισχυρού FN θα έχει τρομακτικές συνέπειες. Η συμβολική νίκη του ακροδεξιού κόμματος σε κάποια διαμερίσματα θα αντηχεί σε όλα τα εθνικά μέσα ενημέρωσης. Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι το FN ήταν σε θέση να παρουσιάσει τους υποψηφίους στη συντριπτική πλειοψηφία των νομαρχιακών εκλογών, που έχει ήδη βοηθήσει το κόμμα να θέσει τα διοικητικά θεμέλια για ένα κίνημα με πολύ μεγαλύτερες φιλοδοξίες. Αντί για ένα περιορισμένο σε μερικά οχυρά FN, οι θιασώτες του θα έχουν εθνικό προφίλ. Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι ένας αυξανόμενος αριθμός πολιτικών σχολιαστών - και όχι μόνο συγγραφείς της δυστοπικής φαντασίας όπως ο Μισέλ Ουελμπέκ - θεωρούν πλέον την προοπτική της νίκης της Μαρίν Λεπέν στις προεδρικές εκλογές του 2017 όλο και πιο πιθανή.

Από την ανάληψη της ηγεσία της στο FN, η Λεπέν προσπάθησε να μετασχηματίσει τον χαρακτήρα του κόμματος και να διευρύνει την απήχησή του. Υπό την ηγεσία του πατέρα της, Ζαν-Μαρί Λεπέν, το FN ήταν πόλος έλξης για νεοναζί, μαχητικούς Καθολικούς, ρατσιστές και αντισημίτες. Όντας μάλλον ένας σόουμαν, και όχι ένας πολιτικός, ο πατέρας Λεπέν ήταν ένα αθυρόστομος γελωτοποιός για τον οποίο η πολιτική ήταν μία ευκαιρία για να σοκάρει και όχι για να κυβερνήσει. Η κόρη Λεπέν, ωστόσο, επιδιώκει τη νομιμότητα και την εξουσία, και όχι τα σκάνδαλα και τα πρωτοσέλιδα. Σύμφωνα με τον κανόνα της, οι περισσότεροι αρνητές του Ολοκαυτώματος και αντισημίτες ιδεολόγοι (όπως ο περιβόητος Αλέν Σοράλ) έχουν διωχθεί από το κόμμα, ενώ μερικοί (όπως και ο πατέρας της) ωθήθηκαν σε τιμητικές θέσεις. Έχοντας το νου της στο βραβείο, η Μαρίν Λεπέν έχει στελεχώσει το κόμμα με τα άτομα των οποίων τα προσόντα στηρίζονται στην πολιτική οξύτητα, και όχι ιδεολογική καθαρότητα.

Και, έκτοτε, σημαντικά ταμπού έχουν σπάσει. Ο Λουί Αλιότ, ένας από τους αντιπροέδρους του FN (καθώς και σύντροφος της Λεπέν στη ζωή), έχει εν μέρει εβραϊκή καταγωγή, όπως και ο Νταβίντ Ρασλίν, το πρώτο μέλος του FN που κερδίζει μια θέση στη Γερουσία. Στα τέλη του περασμένου έτους, το γαλλικό περιοδικό Closer αποκάλυψε ότι ένας άλλος αντιπρόεδρος, ο Φλοριάν Φιλιπό, είναι γκέι. Ενώ ο Φιλιπό δεν το έχει δηλώσει δημοσίως, η Λεπέν σαφώς αδιαφορεί για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του συμβούλου της. Οι παραδοσιακοί στο κόμμα της είχαν μόλις και μετά βίας το χρόνο να χωνέψουν τα νέα για τον Φιλιπό όταν έμαθαν ότι η Λεπέν είχε στρατολογήσει τον Σεμπαστιάν Σενύ, ιδρυτή της συντηρητικής γκέι ομάδας ακτιβιστών GayLib, ως πολιτιστικό σύμβουλό της. Ένα αστείο που κυκλοφορεί στα social media είναι το τι είναι πιο δύσκολο: να είσαι γκέι στο FN ή θιασώτης του κόμματος στην ομοφυλοφιλική κοινότητα.

Ιδού όμως μια ακόμη πιο περίπλοκη ερώτηση: Είναι πιο δύσκολο για έναν υποστηρικτή του κόμματος να εμφανίζεται ως δημοκρατικός ή για έναν δημοκρατικό να ενταχθεί στο FN; Η Λεπέν επιμένει στις δημοκρατικές αξίες του κόμματός της, ιδιαίτερα τον αυστηρό διαχωρισμό μεταξύ θρησκείας και κράτους, καθώς και την προστασία των ιδιωτικών και δημόσιων ελευθεριών. Φυσικά, αυτές οι συγκεκριμένες αξίες αναμιγνύονται υποδόρια με την εχθρότητα του FN προς το Ισλάμ. Στις ομιλίες της, η Λεπέν κάνει διάκριση μεταξύ «γάλλων Μουσουλμάνων» και «ισλαμιστών φονταμενταλιστών», αλλά «σβήνει» έξυπνα τη διαχωριστική γραμμή. Για παράδειγμα, όταν ένας δημοσιογράφος από το Al Jazeera τη ρώτησε αν το Ισλάμ είναι ασύμβατο με τις γαλλικές αξίες, η Λεπέν άφησε το ερώτημα αναπάντητο: «Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι η εκκοσμίκευση και το Ισλάμ δεν είναι συμβατά... Είναι στο χέρι (των μουσουλμάνων) να αποδείξουν ότι μπορεί να είναι γάλλοι και μουσουλμάνοι και να σέβονται τους κοσμικούς κανόνες». Δεν έχει σημασία που η συντριπτική πλειοψηφία των πέντε εκατομμυρίων περίπου Μουσουλμάνων πολιτών της Γαλλίας κάνουν ακριβώς αυτό. Η διάκριση της Λεπέν ανάμεσα σε καλούς και κακούς Μουσουλμάνους, για πολλούς στο στρατόπεδο της, δεν έχει καμία διαφορά.

Το περιοδικό L’Obs ανέλυσε τις ιστοσελίδες των χιλιάδων υποψηφίων του FN στις εκλογές και τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά. Αρκετές δεκάδες υποψήφιοι έχουν στα tweets τους θέσεις αντισημιτικές, εναντίον των μαύρων και των μουσουλμάνων. «Οι τράπεζες ελέγχουν τον κόσμο, οι Εβραίοι ελέγχουν τις τράπεζες, και οι Εβραίοι έχουν άδεια να δολοφονούν», έγραψε ο Ζερεμί Αϊκάρτ, υποψήφιος του FN από την Οτ-Βιέν. Ο Τιερί Κερν, υποψήφιος στην Οτ-Ριν, δήλωσε: «Πρέπει να απαλλαγούμε από αυτούς τους γ… μουσουλμάνους», ενώ ένας άλλος υποψήφιος, ο Μαρκ-Αντουάν Αντρεανί, από τη Λουάρ –Σερ, έκανε Photoshop σε έναν Μουσουλμάνο να προσεύχεται ενώ κτηνοβατεί με ένα γουρούνι.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Λεπέν, η οποία επιμένει ότι θα αντιμετωπίσει αυτές τις περιπτώσεις με «απόλυτη αποφασιστικότητα», επιθυμεί οι υποψήφιοι αυτοί να μην είχαν βγει ποτέ στο προσκήνιο. Αλλά είναι πολύ αργά. Αυτό είναι το κόμμα της. Όπως δήλωσε πρόσφατα ο Μπρουνό Γκολνίς, ηγέτης της παλιάς φρουράς του κόμματος, ακόμη και αν το κόμμα είναι υπό νέα διεύθυνση, η «ουσία του Εθνικού Μετώπου υπάρχει ακόμα». Αυτή η ουσία, εξήγησε ο Γκολνίς, περιλαμβάνει «τη διατήρηση της γαλλικής ταυτότητας μας, την αποκατάσταση της δημόσιας ασφάλειας, την αντιστροφή των τάσεων μετανάστευσης και την πρόκληση έναντι όσων οι θρησκευτικές πεποιθήσεις τους κάνουν να συμπεριφέρονται με τρόπους που δεν συνάδουν με τις γαλλικές παραδόσεις. Αν και ο Γκολνίς επέλεξε προσεκτικά τα λόγια του, δεν χρειάζεται και μεγάλη φαντασία για να τα ερμηνεύσει κάποιος ως άδεια για να συγκρίνουν, όπως έκανε ένας πρώην υποψήφιος του FN, την υπουργό Δικαιοσύνης Κριστιάν Τομπιρά, η οποία κατάγεται από τη Γαλλική Γουιάνα, με πίθηκο.

Στο απόγειο της καριέρας του, όταν ο Ζαν-Μαρί Λεπέν απέρριψε το Ολοκαύτωμα ως «λεπτομέρεια της ιστορίας» ή έκανε ρίμα με το επίθετο ενός εβραίου πολιτικού με τους φούρνους του Άουσβιτς, οι επικριτές του FN περιέγραψαν τα σχόλια ως ολισθήματα. Αλλά αυτές τις μέρες γίνεται ένα ολίσθημα κάθε εβδομάδα, τόσο που ο δημόσιος διάλογος στη Γαλλία μοιάζει με ένα ρητορικό ντέρμπι κατάρρευσης. Όπως παρατήρησε η Τομπιρά στεγνά πριν από λίγες ημέρες, «εκείνοι που γλιστρούν δεν ολισθαίνουν αλλά ομολογούν». Απηχώντας αυτήν την διορατικότητα, ο πολιτικός επιστήμονας Thomas Guénolé παρατήρησε ότι αυτά δεν είναι ολισθήματα, αλλά «λεπενισμοί», απλοί και ξεκάθαροι. Με αυτό, ο Guénolé εννοεί όλες τις πεποιθήσεις που συνδέονται με τον Ζαν-Μαρί Λεπέν, του οποίου η ρατσιστική και αντιδραστική φύση είναι θεμελιωδώς αντι-δημοκρατική. Λαμβάνοντας υπόψη τα λόγια και τις πράξεις του FN, δεν αποτελεί έκπληξη το ότι ο πρωθυπουργός Βαλς αγωνιά για το μέλλον της χώρας του. Γιατί, τότε, οι επικρίσεις μετά από την συνέντευξη του; Για μερικούς, ειδικά Αριστερούς, οι θεατρινισμοί του Βαλς είναι μια προσπάθεια να αποσπάσει την προσοχή των Σοσιαλιστών από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Οι μετριοπαθείς προσπάθειές τους για την εφαρμογή των εργασιακών νόμων δεν έχουν αποξενώσει μόνος τους Πράσινους και τους Κομμουνιστές, αλλά και πολλούς σοσιαλιστές βουλευτές. Οι «αντάρτες» τον περασμένο μήνα αρνήθηκαν να ψηφίσουν την προτεινόμενη νομοθεσία της κυβέρνησής τους, η οποία θα ανατρέψει ένα από τα μεγάλα συνθήματα της Γαλλικής Αριστεράς: να επιτρέπουν στα πολυκαταστήματα να ανοίγουν τις Κυριακές. Αυτό εξηγεί την έντονη κριτική στο κεντρικό θέμα της εφημερίδας L'Humanité του Κομμουνιστικού Κόμματος, η οποία επέκρινε τις «καταπιεστικές τακτικές αντιπερισπασμού» του Βαλς, για να κρύψει την «προδοσία της κυβέρνησής του απέναντι στην εργατική τάξη».

Η Δεξιά αμφιβάλει εξίσου για τα κίνητρα του Βαλς. Υποψιάζονται ότι, μάλλον σαν τους παραγωγούς του ριάλιτι «Dropped», ο Βαλς αυξάνει τις προκλήσεις και τους κινδύνους, προκειμένου να αυξηθεί το κοινό του - ή, στην περίπτωση αυτή, οι ψηφοφόροι του. Στην εφημερίδα Le Figaro, ο αρθρογράφος Yves Thréard δήλωσε ότι ο κώδωνα κινδύνου του Βαλς «ακούγεται κούφιος», ενώ η εφημερίδα Midi Libre έγραψε ότι ο πρωθυπουργός σημαίνει «λάθος συναγερμό».

Η μόνη ελπίδα των Σοσιαλιστών να επιβιώσουν από αυτό το ριάλιτι σόου απαιτεί τη σφυρηλάτηση κάποιων συμμαχιών. Αλλά αυτό φαίνεται όλο και πιο απίθανο. Φαίνεται ότι η κεντροδεξιά Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα, το UMP, θα αρνηθεί, όπως έπραξε και στις κρίσιμες εκλογές τον περασμένο μήνα, να σχηματίσει ένα κοινό «Δημοκρατικό μέτωπο» με τους Σοσιαλιστές, μεταξύ του πρώτου γύρου των εκλογών της Κυριακής και του δεύτερου γύρου της επόμενης εβδομάδας. Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις, οι Σοσιαλιστές θα είναι τυχεροί αν κερδίσουν το 20 τοις εκατό των ψήφων την Κυριακή, με το FN έτοιμο να κερδίσει 31 τοις εκατό και το UMP περίπου 29 τοις εκατό. Αυτά τα δύο κόμματα θα έρθουν αντιμέτωπα στο δεύτερο γύρο μια εβδομάδα αργότερα, ενώ οι Σοσιαλιστές θα βγουν εκτός. Το αν η Γαλλία θα μπορέσει να επιβιώσει και την υπόλοιπη σεζόν, απομένει να το δούμε.

http://foreignpolicy.com/2015/03/20/dancing-with-the-le-pens-france-local-elections-reality-television/

Διαβάστε περισσότερα