Δεν είμαι νεοδημοκράτης!

14:05 17/3/2019 - Πηγή: Antinews

Ξεκινώντας κάνω αυτήν την σαφή και ξεκάθαρη δήλωση. Δεν προέρχομαι από τη Νέα Δημοκρατία. Δεν υπήρξα ενεργό στέλεχος της. Δεν θήτευσα ποτέ στην ΟΝΝΕΔ ή στη ΔΑΠ.

Δεν προέρχομαι από τα σπλάχνα αυτό του κόμματος αλλά το ψηφίζω με όλη μου την καρδιά από τις εκλογές του 2012 και μετά.

Και θα το ψηφίσω και πάλι.

Όταν λέω πως δεν είμαι νεοδημοκράτης εννοώ πως δεν ανήκω στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας μέχρι το 2009 και όποτε την ψήφισα το έκανα με βαριά καρδιά για συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους. Πλην όμως με βάση το τι έχει συμβεί τα τελευταία 10 χρόνια θεωρώ πως το 2009 είναι αρχαία ιστορία.

Η Νέα Δημοκρατία του 2009 αποτελεί κατά τη γνώμη μου ένα άλλο κόμμα. Όχι προφανώς σε επίπεδο στελεχών, γιατί και σε επίπεδο μικρόκοσμου βλέπω τα ίδια στελέχη και τα ίδια πρόσωπα, αλλά σε επίπεδο ψηφοφόρων. Σε επίπεδο βουλευτών και ηγετικής ομάδας υπάρχει μιας μορφής ανανέωση η οποία όμως είναι κατά πολύ βραδύτερη σε εξέλιξη από την ανανέωση που υπάρχει στην εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας.

Πριν το μνημόνιο, στα χρόνια που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα, ο παραδοσιακός δικομματισμός είχε εξελιχθεί σε μία κατάσταση του τύπου Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Ένα παραδοσιακό και συναισθηματικό δέσιμο με ένα κόμμα το οποίο ψηφίζαμε από καιρό ή με το οποίο είχαμε οικογενειακές παραδοσιακές σχέσεις και θέλαμε να κερδίσει τις εκλογές χωρίς να υπάρχει κάποιο πολιτικό υπόβαθρο καθώς θεωρούσαμε ότι και τα δύο πρακτικά είναι το ίδιο πράγμα. Από το μνημόνιο και μετά είναι προφανές ότι τα πράγματα άλλαξαν.

Για να είμαι ειλικρινής τα πράγματα άλλαξαν λίγο πριν το μνημόνιο με την εκλογή Σαμαρά στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας το 2009. Έκτοτε η βάση της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται σε μία διαρκή εσωτερική εξέγερση με τον χώρο της Ανανεωτικής Δεξιάς να επικρατεί στην ουσία θέτοντας διαρκώς σαν αίτημα την αλλαγή των προσώπων που στελεχώνουν το κόμμα. Αυτό ισχύει αποκλειστικά και μόνο σε επίπεδο βάσης καθώς τα παραδοσιακά στελέχη αντιδρούν σφόδρα στην ανανέωση του στελεχιακού δυναμικού. Οι αλλαγές που οι δύο αρχηγοί από τότε έχουν επιφέρει δεν έχουν την έκταση την οποία επιθυμεί η βάση σε επίπεδο προσώπων. Και μάλιστα και η βάση η ίδια έχει αλλάξει σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Από αυτούς που λέγαμε νεοδημοκράτες του 2009 κάποιοι έχουν μεταναστεύσει στον ΣΥΡΙΖΑ και οι περισσότεροι σε κάλπες της ακροδεξιάς είτε στη light είτε στη hardcore εκδοχή της (ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή). Από αυτούς που φύγαν προς τα ακροδεξιά υπάρχουν οι παντελώς εξοργισμένοι ψηφοφόροι και αυτοί οι οποίοι φεύγουν προς τα δεξιά κοιτάζοντας προς τη Νέα Δημοκρατία περιμένοντας να επανέλθει το παλαιότερο καθεστώς πριν το 2009, κοιτώντας δηλαδή στην παραδοσιακή Νέα Δημοκρατία. Ναι, αυτήν τη Νέα Δημοκρατία η οποία φέρει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τη χρεοκοπία. Και κυρίως για προσωπικούς λόγους και λόγω της πρόσδεσής τους στους παλαιότερους μηχανισμούς. Τέτοιο κομμάτι κυρίως είναι και αυτό το οποίο μετανάστευσε στο ΣΥΡΙΖΑ καθώς επίσης και ένα άλλο κομμάτι το οποίο επιζητούσε ρουσφέτια από τη νέα κυβέρνηση. Για τα στελέχη αυτά, τα οποία έφυγαν από το 2009 και μετά και αντί να πάνε σπίτι τους στελέχωσαν κόμματα εχθρικά προς τη Νέα Δημοκρατία που συνεργάστηκαν με το ΣΥΡΙΖΑ, η ενασχόληση είναι ανάξια λόγου καθώς εμπράκτως απέδειξαν πως καμία ιδεολογική συγγένεια δεν είχαν με τη Νέα Δημοκρατία και τις ιδέες που πρέσβευε και πρεσβεύει. Και είναι προφανώς σημαντικά διαφορετικοί από αυτούς που έφυγαν από τη Νέα Δημοκρατία χωρίς να αλλάξουν ιδεολογία αλλά εξοργισμένοι.

Αντί αυτών των ψηφοφόρων ήρθαν κάποιοι άλλοι, κάποιοι οι οποίοι δεν χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους νεοδημοκράτη και προερχόντουσαν είτε από το χώρο των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ είτε από την ευρύτερη δεξιά παράταξη και εννοώ εδώ το χώρο της ανανεωτικής δεξιάς και τον χώρο της φιλελεύθερης δεξιάς. Και επεξηγηματικά να αναφέρω πως ο χώρος της φιλελεύθερης δεξιάς είναι αυτός που θέλει επικράτηση των φιλελευθέρων θέσεων στη Νέα Δημοκρατία, όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στα υπόλοιπα πεδία του πολιτικού διαλόγου, ενώ ο χώρος της ανανεωτικής δεξιάς που είναι και μεγαλύτερος αφορά αυτούς οι οποίοι δεν έχουν κάποια σημαντική ιδεολογική διαφορά με την παραδοσιακή Νέα Δημοκρατία αλλά αντιδρούν και αντιδρούσαν πάντοτε στα πρόσωπα και στον τρόπο οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας η οποία αποτελούσε και σε μεγάλο βαθμό αποτελεί και σήμερα συνασπισμό οπλαρχηγών. Και εγώ ανήκω στην τελευταία ομάδα. Το ξέρω καλά βέβαια πως δεν είμαι μόνο εγώ.

Αυτοί οι ψηφοφόροι αποτελούν τους μουσαφίρηδες τους οποίους κατηγορούσε ο Αντώναρος. Μόνο που αυτοί οι ψηφοφόροι δεν βρίσκονται ευκαιριακά στη Νέα Δημοκρατία αλλά αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της πλέον καθώς είναι πλήρως συνειδητοποιημένοι στο τι ψηφίζουν. Ουδείς μπορεί να προσάψει σε όποιον ψήφισε τον Σαμαρά του 2015 ότι δεν ήξερε τι ψήφιζε. Είναι άνθρωποι οι οποίοι ψηφίζουν τη Νέα Δημοκρατία για δύο λόγους, πρώτον για να φύγει ο Τσίπρας (και παλαιότερα για να μην εκλεγεί ο Τσίπρας) και δεύτερον γιατί η οικονομική πολιτική λιτότητας είναι δυστυχώς αναγκαία και όσο και να μη μας αρέσει δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αναπολούμε τις εποχές πριν το 2010 και πρέπει να γίνουμε σοβαρό κράτος.

Υπάρχει ένα σχεδόν 30% του εκλογικού σώματος το οποίο ψηφίζει σταθερά Νέα Δημοκρατία από τις δεύτερες εκλογές του 2012. Οι εκλογές αυτές ήταν οι οποίες καθόρισαν τη νέα αυτή παράταξη πάνω στο πολύ σκληρό δίλημμα “μένουμε ή φεύγουμε” από το ευρώ τότε. Και σήμερα στο τι χρειάζεται να κάνουμε για να μπορέσει η χώρα να επιβιώσει και όχι για να επιβιώσουν οι αργομισθίες μας και τα προνόμιά μας. Ανήκουν στο πραγματικό αστικό τμήμα του εκλογικού σώματος και προέρχονται δε από όλα τα προμνημονιακά κόμματα, ακόμα και από τα αριστερά. Και αυτό γιατί το πολιτικό διακύβευμα είναι σαφές ενώ πριν το μνημόνιο το πολιτικό διακύβευμα ήταν όπως είπαμε Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός.

Από εκείνη την εκλογική αναμέτρηση έχει σχηματιστεί στο εκλογικό σώμα ένα σκληρό αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο το οποίο σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις και σε όλες τις δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνεται πάντα και με βάση αυτό το σχεδόν 30%. Αυτό αποτελεί τη σημερινή βάση της Νέας Δημοκρατίας και πάρα πολλοί από αυτούς δεν δέχονται τον όρο νεοδημοκράτες καθώς δεν είχαν καμία οργανική σχέση με την παλαιά Νέα Δημοκρατία της προ μνημονίου εποχής.

Και αυτοί οι ψηφοφόροι αποτελούν το αντικείμενο της οργής των αποστασιοποιημένων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας που στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ και αποτελούν και τους αντιπάλους των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας οι οποίοι βρίσκονται ακόμα εντός αυτής και επιδιώκουν την παλινόρθωση της παλιάς Νέας Δημοκρατίας. Και φυσικά οι τελευταίοι τους εμποδίζουν να καταλάβουν κομματικές θέσεις για να εκφράσουν την Ιδεολογία τους.

Σε αυτούς τους τελευταίους ποντάρουν και όσοι θέλουν στο μέλλον να επιβάλουν μία κυβερνητική σύμπραξη ή μία εθνική συνεννόηση Νέας Δημοκρατίας - ΣΥΡΙΖΑ πιστεύοντας πως αποτελούν πλειοψηφία στα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Γελιούνται .

Γιατί στην πράξη κουμάντο κάνουν οι ψηφοφόροι της και οι ψηφοφόροι οι οποίοι ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία από το 2012 και εντεύθεν, αυτό το σχεδόν 30%, δεν επιθυμούν να δουν τον Τσίπρα ούτε ζωγραφιστό.

Τα στελέχη από αυτούς τους ψηφοφόρους θα πρέπει να βρουν τις ψήφους που θέλουν για να εκλεγούν. Στις δημοκρατίες οι ψηφοφόροι παίζουν το νταούλι και τα στελέχη χορεύουν πεντοζάλη.

Η Νέα Δημοκρατία λοιπόν στα χρόνια του μνημονίου έχει μετεξελιχθεί σε ένα κόμμα με διαφορετική εκλογική βάση από αυτήν που είχε στα προ-μνημονιακά χρόνια. Και η βάση αυτή που έχει σε μεγάλο ποσοστό ανθρώπους οι οποίοι δεν αυτοπροσδιορίζονται σαν νεοδημοκράτες και αυτό το λέω με την έννοια όχι ότι δεν ήταν δεξιοί (κάποιοι από αυτούς όντως δεν ήταν) αλλά πως δεν είχαν κάποια σχέση με την κομματική οργάνωση της Νέας Δημοκρατίας πριν το 2010. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν σταθεροποιηθεί εντός της Νέας Δημοκρατίας διότι συμφωνούν με τα βασικά της αιτήματα τα οποία είναι να ηττηθεί ο Τσίπρας και η λογική του Τσίπρα αλλά και η χώρα να μπορέσει να εκσυγχρονιστεί συμβαδίζοντας με τις χώρες της ελεύθερης οικονομίας. Και σε αυτούς τους λόγους συμφωνούν και με όσους παλιούς παραμένουν νεοδημοκράτες και ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία.

Και μαντέψτε κάτι. Νέα Δημοκρατία θα ψηφίσουμε όλοι και σε αυτές τις εκλογές και για τους ίδιους ακριβώς λόγους .Και ας μην είμαστε όλοι νεοδημοκράτες.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, η Νέα Δημοκρατία ανήκει στους ψηφοφόρους της. Από όπου κι αν προέρχονται.

Διαβάστε περισσότερα