Δεν είστε μόνος κ. Σαμαρά

11:08 27/11/2011 - Πηγή: Antinews

κ.Σαμαρά,

Οι μέρες που περνάει η πατρίδα μας και ο λαός της,όλοι εμείς, είναι πολύ δύσκολες. Η απελπισία, ο φόβος, η  αβεβαιότητα,  κυρίεψαν τις καρδιές μας.Το ξέρουμε όλοι ότι και συ υποφέρεις μαζί μας. Ξέρουμε επίσης ότι οι πιέσεις που δέχεσαι τον τελευταίο καιρό έχουν σαν μοναδικό σκοπό την εξόντωσή σου! Γνωρίζουμε ότι σ’ έχουν βάλει το μαχαίρι στο λαιμό. Δεν τους κάνεις.Είσαι ανυπάκουος! Να ξέρεις όμως πως δεν είσαι μόνος! Τα δικά μας χέρια ξεπροβάλλουν πάνω από τους ώμους σου, προσπαθώντας να κρατήσουν το μαχαίρι μακριά

από το στόχο του! Σε κρατάμε για να μας κρατάς για να σε κρατάμε, μέχρι να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος που ταλαιπωρεί την Πατρίδα μας και να ξεκινήσει ένας αειφόρος νέος κύκλος για όλους μας! Μην προσκυνήσεις! Βάλε κερί στ’ αυτιά σου και μην ακούς τις Σειρήνες!Κάνε και όποιους ελιγμούς νομίζεις εσύ σωστούς για να τελειώνουμε με τους εγχώριους και εισαγόμενους νεροκουβαλητές της κάθε Μέρκελ, γιατί μας παίρνουν και τις τελευταίες σταγόνες! Και επειδή είσαι η τελευταία μας ελπίδα,δες και την παρακάτω ιστοριούλα για την ελπίδα!

“Τέσσερα κεριά έλιωναν αργά αργά… Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος, που μπορούσε να ακουστεί η συζήτησή τους…
Το πρώτο έλεγε: “Εγώ είμαι η ΕΙΡΗΝΗ. Μα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να με διατηρήσουν: πιστεύω ότι δε μου μένει άλλο από το να συνεχίσω να σβήνω!” Κι έτσι αφέθηκε σιγά σιγά να σβήσει ολοκληρωτικά…

Το δεύτερο είπε: “Εγώ είμαι η ΠΙΣΤΗ. Δυστυχώς δεν χρειάζομαι πουθενά. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ξέρουν για μένα, κι έτσι δεν έχει νόημα να παραμένω αναμμένο.” Μόλις ολοκλήρωσε τα λόγια του, ένα ελαφρύ αεράκι φύσηξε πάνω του και το έσβησε…

Πολύ λυπημένο το τρίτο κερί, με τη σειρά του είπε: “Εγώ είμαι η ΑΓΑΠΗ. Δεν έχω τη δύναμη να συνεχίσω να παραμένω αναμμένο. Οι άνθρωποι δεν μου δίνουν σημασία και δεν αντιλαμβάνονται το πόσο σημαντικό είμαι. Αυτοί μισούν ακόμα και αυτούς που τους αγαπούν περισσότερο”. Και χωρίς να περιμένει άλλο, το κερί αφέθηκε να σβήσει…

Ξαφνικά, ένα μωρό μπήκε στο δωμάτιο και είδε τα τρία κεριά σβηστά. Φοβισμένο από το μισοσκόταδο, είπε: “Μα τι κάνετε! Πρέπει να παραμείνετε αναμμένα, γιατί εγώ φοβάμαι το σκοτάδι!” Και ξέσπασε σε δάκρυα…

Τότε το τέταρτο κερί είπε με συμπόνια: “Μη φοβάσαι καλό μου, μην κλαις. Εγώ είμαι η ΕΛΠΙΔΑ. Όσο θα είμαι αναμμένο, θα μπορούμε πάντα να ξανανάψουμε τα άλλα τρία κεριά”. Με μάτια λαμπερά και γεμάτα δάκρυα, το μωρό πήρε το κερί της ελπίδας, και ξανάναψε όλα τα άλλα…”

Μην αφήσεις να σβήσει η ελπίδα μέσα στις καρδιές μας…Δώσε μας Ελπίδα!!!

Από καρδιάς

danaos