Δεν υπάρχουν ανώδυνες λύσεις για την λαθρομετανάστευση

19:00 12/7/2012 - Πηγή: Antinews

Από την εξέγερση λαθρομεταναστών στο Rosamo της Ιταλίας, τον Ιανουάριο του 2010

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Σπανίως υπάρχουν λύσεις άχρωμες και ανώδυνες. Εκ πείρας τίποτε δεν έχω καταφέρει στα δύσκολα, χωρίς να φτύσω αίμα. Εν γένει αυτό ισχύει σχεδόν για όλους μας και πολύ περισσότερο για την Πατρίδα και την ηγεσία της. Όταν φυσικά θέλει να αγωνιστεί για να λύσει τα δύσκολα.

Οι άνθρωποι, όπως όλα τα πλάσματα, είναι όντα που τους αρέσει η συνήθεια κι η ευκολία. Βολεύονται. Στις απάτητες κορυφές και στους μακρινούς ορίζοντες τους οδηγούν συνήθως η Ανάγκη

και η αληθινή Ηγεσία. Αν αφήνονταν όλα στο ανώνυμο πλήθος, ακόμη θα μουγκρίζαμε στις σπηλιές κι όταν μάταια θα ψάχναμε θηράματα στους λειμώνες των κυνηγών, θα τρώγαμε που και που ο ένας τον άλλο.

Οι εξαιρετικές συνθήκες, οι κίνδυνοι, οι αδήριτες ανάγκες και οι ανήσυχοι και τολμηροί μπροστάρηδες, παίρνουν το ανθρώπινο κοπάδι και το σπρώχνουν μπροστά και πιο ψηλά.

Τετριμμένο να πω πως τέτοιο ζόρικο κάβο έχουμε δεκαετίες ν’ αντικρίσουμε. Είναι από αυτούς τους θανάσιμους κινδύνους, τις εξαιρετικές περιστάσεις, που επιβάλλουν σκέψη, λύσεις, πράξεις «έξω από το κουτί».

Ο Φώτης, ο Μπίστης και τ’ άλλα παιδιά, θέλουν να διαφυλάξουν την αριστερή παρθενία τους, το «προοδευτικό» τους πρόσημο, εμποδίζοντας μια δραστική πολιτική καταπολέμησης της λαθρομετανάστευσης. Το ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, απαιτεί πολύ πιο σκληρές πολιτικές από αυτές που ευαγγελίζεται η πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών κομμάτων είναι όμως κάτι, που δεν θα μπορούν να το αγνοούν για πολύ. Κανείς μας.

Ας σκεφτούμε, ας μιλήσουμε ψύχραιμα. Τι ισχύει στον υπόλοιπο Νότο; Άραγε οι Ισπανοί και οι Ιταλοί είναι λιγότερο ανθρωπιστές και δημοκράτες από εμάς; Στην Ισπανία, για να νοικιάσει σπίτι ο μετανάστης, πάει μαζί με τον ιδιοκτήτη – εκμισθωτή στην Αστυνομία και πρέπει να έχει άδεια παραμονής. Άμεσες και δραστικές οι ποινικές και διοικητικές συνέπειες για όποιον από τους δυο κάνει παράνομες κουτοπονηριές. Στους Ισπανούς δεν αρέσει να περιφέρονται ορδές παρανόμων, να μην ξέρουν ποιοι είναι και που μένουν.

Στην Ιταλία η αστυνομία καταστρέφει επί τόπου τα λαθραία που πουλάνε οι μαύροι απλωμένα στις λινάτσες κι όταν πριν δυο – τρία χρόνια το Μιλάνο γέμισε διαρρήκτες, πορτοφολάδες και επαίτες συγκεκριμένης βαλκανικής εθνικότητας, ο μπούνγκα – μπούνγκα βαψομαλιάς, δεν αστειεύτηκε. Κοινοτικοί – ξεκοινοτικοί, τους μάζεψε σωρηδόν και τους απέλασε χωρίς πολλές κουβέντες.

Στην πολιτική ζωή έχουμε διάφορες ψωραλέες ιερές αγελάδες. Τις επέβαλε η ωχρά σπειροχαίτη του δημόσιου λόγου, η «πολιτική ορθότητα». Άμα είσαι επίδοξος «φονιάς» του Παπαρρηγόπουλου και υποστηρίζεις τα «τέρατα» της Ρεπούση και του μπαρμπα Θωμά για την Ιστορία και την εθνική ταυτότητα, άμα διαρρηγνύεις τα σινιέ ιμάτια σου για το δικαίωμα του Αμπντουλχαλήμ να κόβει ελεύθερα τσάρκες στα σύνορα, να απλώνει τις λινάτσες του με τα λαθραία στα Προπύλαια, κάτω από το βανδαλισμένο άγαλμα του Ρήγα και των άλλων