Δεξιότερα Κουροπάτκιν!

14:35 26/5/2019 - Πηγή: Antinews

Κάθε εκλογή φέρει ένα μήνυμα. Καθώς ο χρόνος περνά, οι γενιές ανανεώνονται και οι εποχές αλλάζουν, οι κοινωνίες αναζητούν διαρκώς συνθήκες οι οποίες θα τις βελτιώνουν. Υπάρχουν οι επιφανειακές ερμηνείες, που αμέσως μετά τις εκλογές πλασάρουν κατά το δοκούν στα κανάλια δημοσκόποι ή αγορασμένοι δημοσιολογούντες. Όμως μιλώ για εκείνο το βαθύτερο μήνυμα που απηχεί το πνεύμα των καιρών, το zeitgeist.

Συνηθέστερο μετεκλογικό κλισέ των πολιτικών αποτελεί

ακριβώς το "έλαβα το μήνυμα", ανεξαρτήτως του εάν πράγματι άνοιξαν την πόρτα στον ταχυδρόμο λαό. Για παράδειγμα, το μήνυμα του 2004 ήταν : σάρωσε τα πρασινοκόκκινα ερπετά, καθάρισε τον Δημόσιο Τομέα, βάλε τάξη στην Οικονομία και κλείσε το ΠΑΣΟΚ στη φυλακή. Άλλωστε και οι ίδιοι, τότε, έχοντας πλήρη επίγνωση των εγκλημάτων τους δεν περίμεναν τίποτα λιγότερο. Σοφά ο Ηράκλειτος αειθαλώς ορίζει πως "ό,τι έρπει εξουσιάζεται με χτυπήματα". Όμως ο δεύτερος Καραμανλής ολοκλήρωσε την προδοσία της αστικής τάξης του πρώτου, ο οποίος είχε νομιμοποιήσει τον εσωτερικό εχθρό του Ελληνικού Έθνους, πράττοντας ακριβώς τα αντίθετα απ' όσα το μήνυμα του εκλογικού σώματος επίτασσε.

Την ύβρι του πλήρωσε και ο ίδιος και το κόμμα αλλά πάνω απ' όλα η χώρα. Το ερπετό του οποίου το κεφάλι δεν έκοψε το ξανασήκωσε και τον δάγκωσε, φορτώνοντας του, καθώς σιώπησε, με λυσσαλέα προπαγάνδα την ευθύνη για την χρεωκοπία που μοιραία έφερε η πληβειακή ληστοκρατία 1981-2004. Μια βόμβα η οποία του έσκασε στα χέρια δίχως να έχει γίνει ιστορικός και πολιτικός καταλογισμός.

Όταν ενοχοποιείται ο αρχηγός συνακόλουθα η μπόρα παίρνει και το κόμμα. Η ΝΔ, η οποία είχε μεν ευθύνες, αλλά πολιτικά και οικονομικά απείρως μικρότερες από εκείνες του ΠΑΣΟΚ για τον εκμαυλισμό του εκλογικού σώματος, με παροχές χορηγηθείσες αποκλειστικά με τα δάνεια που χρεοκόπησαν τη χώρα, μπήκε οριστικά μαζί του στο κάδρο των συνενόχων.

Έκτοτε η αρρωστημένη αντίληψη ότι "όλοι το ίδιο είναι..." σκέπασε αποπνικτικά τη χώρα, επιτάθηκε με την όσμωση από την συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, και ήταν τελικά αυτή που έφερε το μπολσεβίκικο τέρας στην εξουσία το 2015 ως δήθεν το αδιάφθορο καινούριο, να επιτύχει το αδιανόητο, αναίμακτα εκείνο που δεν κατέφεραν οι πολιτικοί του πρόγονοι το 1949 με τα όπλα. Και βεβαίως οι εξ υμών αφελείς και ανιστόρητοι πέσατε απ' τα σύννεφα όταν ο Τσίπρας πούλησε την Μακεδονία. Ενώ σήμερα ο Κυριάκος αυτήν την αντίληψη πασχίζει ακριβώς να ανατρέψει αρνούμενος τις ίσες αποστάσεις, το κατά πόσον θα τα καταφέρει μέλλει αποδειχθεί την Κυριακή το βράδυ.

Οποιαδήποτε όμως και αν είναι η έκβαση των εκλογών υπάρχει από την κοινωνία και την Ιστορία ένα μήνυμα το οποίο ηχεί υπόκωφα πλην εκκωφαντικά : Προς τα Δεξιά!

Στις αρχές του 20ου Αιώνα, με την Βιομηχανική Επανάσταση να έχει δημιουργήσει εργατικές μάζες εκατομμυρίων, το ιστορικό εκκρεμές πήγαινε αριστερά. Δεκάδες τα κομμουνιστικά κινήματα ανά την Υδρόγειο. Σε αντίδραση στον μπολσεβικισμό, τον οποίο έβλεπαν να διαλύει τα θεμέλια των κοινωνιών, γεννιούνται τα αυταρχικά, μόνο ως προς αυτόν, καθεστώτα του Μεσοπολέμου. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κομμουνιστικές ιδέες διατηρούν απήχηση μόνο στον Τρίτο Κόσμο ενώ στη Δύση φθίνουν, με τα εργατικά στρώματα να αποκτούν καταναλωτική ευχέρεια και να προσέρχονται με ενθουσιασμό στον αστικό τρόπο ζωής.

Στην επίσκεψη του Χρουτσώφ στις ΗΠΑ επί Αϊζενχάουερ, σε μιαν αναμέτρηση των δύο κοινωνιών ο αντιπρόεδρος Νίξον τον πηγαίνει στο σπίτι ενός εργάτη, το οποίο διαθέτει όλες τις ηλεκτρικές συσκευές ενώ απ' έξω είναι παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Συνεπώς, υποδηλώνεται, ο Αμερικανός εργάτης δεν έχει λόγο να κάνει επανάσταση.

Οι χώρες όπου έχουν εκδηλωθεί κομμουνιστικές ανταρσίες μένουν επί δεκαετίες υπό καθεστώτα εκτάκτου ανάγκης. Μόνο στην Ελλάδα τους επιτρέπεται η πολιτική εκπροσώπηση μόλις έναν χρόνο μετά τον συμμοριτοπόλεμο. Αμετανόητοι, θα επιδιώξουν την αντιστροφή του αποτελέσματος του και το 2015 θα αποδείξουν ότι η πίστη, όσο και λανθασμένη, και η επιμονή ανταμείβεται. Ιδίως αν σε έχει βοηθήσει η 5η Φάλαγγα του αντιπάλου στρατοπέδου στο πρόσωπο ενός ψευδεπίγραφου "Εθνάρχη".

Η Ελλάδα εξέρχεται από την Δικτατορία και εισέρχεται σε ένα ιστορικό παράδοξο : όλη η Δύση έχει απορρίψει τις κομμουνιστικές ιδέες, οι αριστεροί διανοούμενοι πασχίζουν να κρύψουν την αποτυχία του μοντέλου με αερολογίες του τύπου "Τρίτος δρόμος για τον σοσιαλισμό", το Κομμουνιστικό Μπλοκ εμφανίζει έντονα τα συμπτώματα που μετά δεκαπέντε χρόνια θα το διαλύσουν.

Όμως η Ελλάδα πλέει ολοταχώς προς Αριστερά! Όπως προσφυώς έχει σημειώσει ο εγχώριος μεταφραστής του Άρθουρ Καίσλερ, τα έργα του οποίου σφυροκοπούν τον κομμουνιστικό ζόφο, μετά την Δικτατορία οι νέοι από αντίδραση, και υπό την επήρεια της ανεξέλεγκτης προπαγάνδας των νομιμοποιηθέντων εγκληματιών, υιοθέτησαν απόψεις για τις οποίες δεν είχαν ιδέα τι σημαίνει οι εφαρμογή τους στην πράξη. Αποτέλεσμα ήταν η άνοδος της Αριστεράς στην εξουσία με όχημα το ΠΑΣΟΚ και η για τούτο απαρχή της εθνικής παρακμής, που έχει παράσχει σε κάθε γειτονικό εχθρό το δικαίωμα να διεκδικεί ανοιχτά, κατ' αρχήν, τμήματα της Εθνικής Επικράτειας.

Η εξιστόρηση των δρωμένων παγκοσμίως τις τελευταίες δεκαετίες απαιτεί δοκίμιο. Κρατούμε το διαμορφωθέν σήμερα ιστορικό ζητούμενο : ο μέσος άνθρωπος θέλει να πιστεύει και να ανήκει. Θέλει να απολαμβάνει τον τρόπο ζωής με τον οποίο γεννήθηκε και οποίος αποτελεί απόσταγμα μακραίωνων διεργασιών. Θέλει βελτίωση αυτού του τρόπου όχι κατάλυσή του, όπως σαφώς προδιαγράφεται από την ισλαμική εισβολή στη Δύση. Αυτήν την ανάγκη υπηρετούσε το εθνικό κράτος, το οποίο προσωπικά θεωρώ ως το ύψιστο επίτευγμα του ανθρωπίνου πολιτισμού. Και η υπεράσπισή του έχει δεξιό πολιτικό πρόσημο.

Τα άτομα είναι ευέλικτα, οι κοινωνίες ως σύνολα δύσκαμπτες, κινούνται αργά. Μετά από δεκαετίες κατά τις οποίες υπερεθνικοί επιχειρηματικοί οργανισμοί, οι οποίοι επιδιώκουν την κατάλυση των εθνικών συνόρων ώστε να πωλούν ανεξέλεγκτα, βρήκαν στον "πολιτισμικό μαρξισμό", ο οποίος εκπροσωπεί τις επιδιώξεις ανωμάλων και περιθωριακών μειοψηφιών, το ιδεολογικό εργαλείο για το εγχείρημά τους, και με εξαγορασμένες πολιτικές ηγεσίες το έθεσαν σε εφαρμογή, ο βάναυσα θιγόμενος μέσος πολίτης αντιδρά ως συλλογικότητα. Και οι κυρίαρχες "ελίτ", σε εισαγωγικά καθώς έχουν χάσει την ευγένεια της υπεροχής όπως στα εθνικά κράτη, οι οποίες συντίθενται από πανίσχυρα συμφέροντα, εξαγορασμένους πολιτικούς και προπαγανδιστικά μέσα ενημέρωσης ιδιοκτησίας των πρώτων και προβολής των δευτέρων, τον βαφτίζουν "ακροδεξιό", όπως και τα κόμματα που επιλέγει, ταυτίζοντας κάθε αμφισβήτηση της πολιτικής τους με εξτρεμισμό των άκρων.

Όμως η εκλογή Τραμπ -η επανεκλογή του οποίου μπορεί να θεωρείται βεβαία- καθώς απηχεί τα τεκταινόμενα στην καρδιά της σημερινής μοναδικής αυτοκρατορίας, από την οποία για το λόγο αυτόν εκπορεύονται κατά βάση οι παγκόσμιες εξελίξεις, δίνει το ηχηρότατο σύνθημα για νομιμοποίηση των αντιδράσεων του εθνικού πολίτη.

Ακόμα κι αν δεχθούμε την παραπολιτική είδηση, ότι κατ' εντολή του Πλανητάρχη ο Steve Bannon έχει εγκατασταθεί κάπου στα περίχωρα της Ρώμης και από 'κει κατευθύνει τα "ακροδεξιά" κόμματα στην Ευρώπη τα οποία αποτελούν τον κύριο φορέα του λεγομένου "ευρωσκεπτικισμού", προς όφελος των ΗΠΑ που κατά βάθος επιθυμούν την διάλυση της γερμανοκρατούμενης ΕΕ, βρίσκει κοινωνική λαβή για να το κάνει : το βαθύτατο αίσθημα δυσαρέσκειας των ευρωπαίων πολιτών και την αποξένωσή τους από την υπερεθνική ευρωπαϊκή διακυβέρνηση.

Μια-μια, όλες οι ευρωπαϊκές κοινωνίες στρέφονταν δεξιά, πριμοδοτώντας εκλογικά τα εθνικιστικά κόμματα και αναγκάζοντας έτσι τα συστημικά κόμματα να στραφούν σε πιο συντηρητικές θέσεις. Εκτός από την Ελλάδα όπου η, κρατικά επιδοτούμενη, κοινωνία συνέχιζε μετά το 1974 αριστερόστροφη. Όχι πλέον. Καθώς δεν υπάρχει μείζων σχηματισμός που να εκφράσει την δεξιάς αποκλίσεως διαμαρτυρία, σημειώνεται κομματική πολυδιάσπαση εκπορευόμενη από προσωπικές φιλοδοξίες.

Δεν κακίζω, όπως βλέπω τυφλούς οπαδούς να πράττουν, τους ψηφοφόρους οι οποίοι, αγωνιωδώς αν κρίνω από γνωριμίες, αναζητούν πέραν της ΝΔ απαντήσεις στις αγωνίες τους, ασχέτως του αν για τούτο καταφεύγουν σε μειωμένης ικανότητος αρχηγίσκους, ή νομίζετε δεν το γνωρίζουν;

Όμως δεν αγοράζεις εκπροσώπηση από κάπου όπου αισθάνεσαι πως δεν εκπροσωπείσαι. Όπως όλοι σας δεν ξαναπάτε σε εστιατόριο τα εδέσματα του οποίου σας δηλητηρίασαν. Εφέτος παρατηρείται το φαινόμενο η Δεξιά να είναι πιο διασπασμένη από την παραδοσιακά έτσι Αριστερά.

Είχα την ελπίδα, το όνειρο, ότι ο χώρος θα ενωθεί υπό τον Αντ. Σαμαρά, κι αυτό υπήρξε το νόημα της υποστήριξής μου προς εκείνον. Δεν συνέβη. Όμως αποτελεί ιστορική επιταγή εθνικής επιβιώσεως. Με κύριο στόχο την συντριβή της ιδεολογικοπολιτικής ηγεμονίας των κομμουνιστών.

Η Ουγγαρία θα επιβιώσει. Γιατί η συντηρητική πολιτική ηγεμονία στις τελευταίες κοινοβουλευτικές εκλογές έφτασε το 70%, ενώ το κομμουνιστικό κόμμα πήρε 0,3%. Η Πολωνία θα επιβιώσει. Γιατί διαγράφει κάθε αναφορά και ονομασία σε κτίρια, δρόμους, οδούς, πλατείες για το κομμουνιστικό καθεστώς 1944-89. Αποτελεί την μόνη χώρα την οποία δεν έχει αγγίξει η οικονομική κρίση, ενώ η ιστορική ελληνική βιομηχανία ΙΖΟΛΑ άνοιξε εκεί το εργοστάσιο επαναλειτουργίας της - πού θα το άνοιγε, στην μπολσεβίκικη Ελλάδα του Τσίπρα και του Καρανίκα;

Καθώς βρισκόμαστε πάνω από την κάλπη παύουν οι περαιτέρω συζητήσεις για κομματικά λάθη, ανεπάρκειες και ο,τιδήποτε άλλο. Εκτός από τη συζήτηση για ένα : την ιδεολογία. Γιατί οι κοινωνίες διοικούνται με ιδέες.
Στην Ανατολική Ευρώπη ο κόσμος έμαθε από πρώτο χέρι ότι κομμουνισμός και Αριστερά σημαίνει για τους πολλούς φτώχεια, πείνα και δυστυχία ενώ για τους πολύ λίγους του κόμματος προνόμια και ευζωία. Εδώ, η αντιστοίχου αξίας συλλογική ιστορική μνήμη των εγκλημάτων του κομμουνισμού το 1942-49 διεγράφη από την προπαγάνδα τους και την δαιμονοποίηση του ελληνικού εθνικισμού, ο οποίος δημιούργησε και όποτε χρειάσθηκε έσωσε τη χώρα, και των συμβόλων του. Ανεξαρτήτως του εκλογικού αποτελέσματος η ΝΔ έχει καθήκον να επανεξετάσει την προσέγγισή της στις μάζες. Αν επικρατήσει με μεγάλη διαφορά να χρησιμοποιήσει την ισχύ αυτή για να, ας μου επιτραπεί ο όρος, "αποκομμουνιστοποιήσει" τη χώρα. Αν η διαφορά είναι μικρή να επιτείνει τις προσπάθειες για ενοποίηση του δεξιού χώρου. Κι αυτό θα γίνει με σαφή ιδεολογική στροφή.Γιατί η βασική ένσταση ενός καλοπροαίρετου δεξιού ψηφοφόρου είναι ότι η ΝΔ πηγαίνει αντίθετα με το ιδεολογικό ρεύμα της Ιστορίας σήμερα, κι αυτό είναι προς τα δεξιά. Σαν να κολυμπά αντίθετα στο πανίσχυρο ρεύμα του ποταμού. Όμως δεν είναι σολομός.

Διαβάστε περισσότερα