Δημιουργούν μια “Αργεντινή” στο Αιγαίο;

20:15 2/7/2011 - Πηγή: Antinews

Του Alan Beattie ( FT’s International Economy Editor)Αν μη τι άλλο, θα πρέπει να πούμε μπράβο στις αρχές της Eυρωζώνης για το τάιμινγκ τους. Τον Ιούνιο του 2001 η Αργεντινή πάλευε με το εθνικό της χρέος, προσπαθώντας να το επιμηκύνει. Έξι μήνες αργότερα, κατέρρευσε χρεοκοπώντας.Δέκα χρόνια ακριβώς μετά, η Ελλάδα απειλεί να σπάσει το αργεντίνικο ρεκόρ της μεγαλύτερης εθνικής χρεοκοπίας. Ένα σχέδιο που ξεκίνησε από το Παρίσι, έχει σκοπό να  κερδηθεί χρόνος, πείθοντας

τους κατόχους ελληνικών ομολόγων να κάνουν το λεγόμενο roll over, να αναβάλλουν δηλαδή την ωρίμανσή τους. Το αν θα πετύχει το σχέδιο είναι ακόμη αβέβαιο. Ένα όμως είναι ξεκάθαρο: Η αντιμετώπιση μιας κρίσης χρέους μέσω βραχυπρόθεσμων λύσεων (ρευστότητας) δεν αποτελεί λύση, ούτε προκαλεί εμπιστοσύνη.Οι περιπτώσεις Αργεντινής και Ελλάδας έχουν αρκετά κοινά σημεία: Μια στενή αυτοεξυπηρετούμενη πολιτική ελίτ. Μια χρόνια αφαίμαξη της ανάπτυξης εξαιτίας της διαφθοράς. Μια «ακράτεια» στα δημοσιονομικά. Μια κουλτούρα φοροδιαφυγής.Τα κράτη βέβαια, δεν  δεσμεύονται από το παρελθόν τους. Σε πολλά σημεία όμως, η Ελλάδα αντιγράφει τη κρίση της Αργεντινής. Υπάρχουν αμφιβολίες για το αν οι πολιτικοί της είναι αποφασισμένοι να πάρουν δύσκολες αποφάσεις. Επίσης, η διάσωση εκ μέρους της ευρωζώνης, αποτρέπει όχι μόνο τη περίπτωση αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, αλλά ακόμη και τη συζήτηση για κάτι τέτοιο.Στο ΔΝΤ επικρατεί αγανάκτηση για την υποβόσκουσα πολιτική θέληση στην Ελλάδα.Υπάρχει διάσταση μεταξύ του τι υπεγράφη από τους τεχνοκράτες και του τι πραγματικά συμβαίνει. Η εφαρμογή ενός προγράμματος λιτότητας απαιτεί και την δυνατότητα της υπερψήφισης των απαραίτητων νόμων στο κοινοβούλιο (πάση θυσία), αλλά και την πολιτική αντοχή του να δίνεις καθημερινές μάχες με χιλιάδες απρόθυμους φορολογούμενους, σπάταλα υπουργεία, και εξαγριωμένους δημόσιους υπαλλήλους.Οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ είναι συνηθισμένοι να συναλλάσσονται με άτομα που είναι σαν κι αυτούς, και έναν τέτοιο βρήκαν στο πρόσωπο του μέχρι πρότινος υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, που κατέχει διδακτορικό στα οικονομικά. Πρόκειται για κάποιον που θυμίζει τον σπουδαγμένο στο Harvard υπουργό Οικονομικών της Αργεντινής το 2001 Domingo Cavallo.Ο Cavallo προσπάθησε με διάφορα κόλπα να ξεφύγει από τα λουριά της λιτότητας, αλλά δεν είχε τη δύναμη να ελέγξει τις δημόσιες δαπάνες, ούτε καν στις επαρχίες. Το ίδιο πρόβλημα είχε και ο Παπακωνσταντίνου, συναντώντας πανταχόθεν άρνηση. Όταν χάθηκε η εμπιστοσύνη του κοινού στο πρόσωπό του, απολύθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Ε. Βενιζέλο, έναν βετεράνο πολιτικό, που όμως είναι δικηγόρος και όχι οικονομολόγος.Ένας άλλος ανησυχητικός παραλληλισμός με την Αργεντινή, είναι και η ελληνική καταφυγή σε βραχυπρόθεσμες επιδιορθώσεις στην ρευστότητα. Ο κίνδυνος του πειράματος της Αργεντινής το 2001, να πείσει τους επενδυτές να αναβάλουν την αποπληρωμή τους μεγέθυνε το όλο πρόβλημα. Τον Αύγουστο του 2001 το ΔΝΤ έδωσε ένα νέο δάνειο $8 δισ. Περιέργως, το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών θέλησε τα $3 δισ του πακέτο